Deel 2 Voorbeschouwing NVGJ-seizoen 2022

door Henri van der Steen

Onno Hansum, de man van de uitzinnige golfpantalons, is directeur. Onno’s bedrijf heet Octonet. Hij maakt televisie in de brede zin van het woord, ook voor bedrijven en voetbalclubs. Op zijn conduitestaat wordt vermeld dat hij al 28 jaar journalist is bij Go Ahead Eagles. Hè…? Hij is ook al zeventien jaar commentator van de eerste divisie en werkzaam voor FOX. Zijn vaardigheden worden onderschreven door Bep van Houdt, ‘die hier erg goed in is.’

Bep van Houdt? We kenden Bep allemaal als tennisverslaggever. Eens even kijken op zijn pagina. Daar staat – tussen een heleboel andere data — dat Bep intussen al 61 jaar sportjournalist is. Tjee, dat wist ik niet. En dat kan kloppen, want Bep is al vier jaar dood.

Rutte stopt…

Lachen? Dan moet je Fred Veldman eens volgen. Fred (hcp 14, doel: finale OoM) woont weliswaar niet in Nederland, wel in Bad Bentheim, drie meter over de grens, maar hij volgt ons gave landje nauwgezet. Zijn pagina op LinkedIn is opgeleukt met een foto van iemand die vermoedelijk aan een parachute in de lucht hangt, maar dat kan Fred niet zijn. Zijn teksten zijn wel authentiek. Fred zegt er iets van als hij Nederlandse collega’s een Duitse trainer in het Engels hoort aanspreken. Hij bezorgt

ons een mooie scene van de BBC, waarin John Bercow op onnavolgbare wijze Boris Johnson afserveert als een narcist, een pathologische leugenaar en meteen als de met afstand slechtste premier van de twaalf die hij meemaakte als speaker van de House of Commons. Fred heeft ook een gevatte opmerking bij een bericht over het partijcongres van de VVD, waarin Rutte pleit voor een nieuw kabinet met nieuw elan. ‘Rutte stopt eindelijk…’

Anders dan bij Fred valt er bij Gjalt van der Mark weinig te lachen. Dat zal niemand verbazen. We kennen Gjalt als de wellicht zwijgzaamste NVGJ’er. Bedachtzame man. Niemand die Gjalt niet ongehoord sympathiek vindt, maar niemand die hem ooit aan een tafel verwacht bij de wat meer luidruchtige types. Gjalt heeft nochtans een Twitter-account, met vijf volgers. Veel heeft hij hen niet

te melden, je vindt er maar een enkel bericht. ‘Groningen past glascontainers aan voor blinden en slechtzienden.’ Zo post Gjalt één keer in de zoveel tijd een stuk uit zijn krant, het Dagblad van het Noorden, op het web. Verder houdt hij zich liever gedeisd, zoals op onze club. En dan heeft-ie ook nog last van zijn longen, nondeju, wat hem belet onze wedstrijden lopend af te werken.

Gjalt laat weten een tip hebben voor me, een goed boek: Erasmus. Dwarsdenker. Goeie tip, geweldige prestatie van Sandra Langereis, terecht Geschiedenisboek van het Jaar. Ik las de biografie al, staat in mijn top-10 van 2021. Vooruit, de andere negen bij wijze van tegentip: Papyrus (Irene Vallejo), Kruispunt (Jonathan Franzen), Jef Last 1898-1972. Bestaat er een raarder leven dan het mijne? (Rudi Wester), De wereldwandelaars (Wim Willems), De boekhandelaar van Florence (Ross King), Van oude menschen, de dingen die voorbij gaan… (Louis Couperus), De pest (Albert Camus), De filantroop (Theodore Dalrymple).

Voor wat het golf betreft: Gjalt heeft handicap 15.6. Dat was ooit 10.9. Hij levert nauwelijks nog een kaart in, is verworden tot, wat hij zelf noemt, ‘een gemotoriseerde mooiweerspeler’. Gjalt is elke keer weer blij als hij de 18 e green haalt en geniet meer dan ooit van een beetje ouwehoeren met flightgenoten en het bestuderen van de lay-out van de baan.

Altijd geweldig spul

Wisten wij dat Foeke Collet moest stoppen met tennis vanwege een zwakke pols – en dat golf vervolgens geen probleem was, ondanks dat we daar de pols toch bijna op dezelfde manier mee belasten…? Foeke leeft zelfs van het golf, als redacteur van Golfers Magazine. Hij neemt er altijd de verhalen over nieuw materiaal voor zijn rekening, waarbij het opvalt dat het altijd om geweldig spul gaat. ‘Ook de nieuwe Rogue SF-ijzers van Callaway zijn niet vies van snelheid.’ Aan zijn vaardigheden kan het niet liggen, op LinkedIn worden er wel drie genoemd, alle drie ‘onderschreven’ door Henk Koster!

Zijn handicap is een magistrale 9.8 maar Foeke zegt tegenwoordig al blij te zijn überhaupt de baan in te kunnen. Hernia’s, frozen shoulders, hielspoor. En dan de stress van het werk. Al die stukjes die er moeten komen, al die producenten die over zijn schouders meekijken of hij wel een gunstig oordeel optikt over hun nieuwste dingetjes…

Foeke houdt ook van muziek en stuurde een lange lijst in van nummers die van hem in de Top 2000 moesten komen: van Stereophonis, Paolo Nutini, Michael Kiwanuka, Lynryrd Skynryrd. Maar niks van The Beatles, Lennaert Nijgh of Steve Harley.

Herstellende

We hoeven ons niet meer af te vragen hoe het met Fred Sochacki is. Hij meldde zich einde van het jaar op onze site met zijn stand van zaken: na een hartoperatie is hij herstellende, het goede nieuws was zijn belofte nog deze lente of zomer weer aan te sluiten. Fijn!

Het was ook wel een hele overgang. Jarenlang was Fred onze Man van de Toekomst, eigenaar en/of uitbater van een sensationele, nieuwe golfbaan bij Rolduc in Kerkrade, onze tweede home-course! Die baan kwam er maar niet en de oud-sportverslaggever zagen we ook steeds minder vaak. Af en toe deed hij mee, af en toe hoorden we wat, bijvoorbeeld wanneer hij een nieuw boek presenteerde, Pijnboom, een thriller van 416 pagina’s, intussen niet meer leverbaar. Of toen hij de biografieën schreef van kunstenaars als Wim Steins en Lou Thissen.

 

 

 

Misbruikt

Hoe zou het zijn met Anneke Groen? Nog een prominent lid van onze sociëteit, want net als Andy verguld met een eigen pagina op Wikipedia. Anneke zit wel in een andere, belangrijkere tak van sport, het welbevinden onzer maatschappij. We weten allemaal dat ze tegenwoordig vooral mantelzorg verleent aan haar zieke man Jan. Misschien dat ze daarom ook op Twitter weinig van zich laat horen. Wel schreef ze een boek dat tot nadenken stemde: Eindeloos ouderschap, samen met Herman Vuijsje. Ik las het en onthield dat wij, grootouders, al te vaak worden misbruikt door onze kinderen, om weer eens bij te springen, op de een of andere manier… Ja, en ze maakte gehakt van de talkshow Op1, toen een debat tussen Pieter Omzigt en Hugo de Jonge op amateuristische wijze werd geleid. En we zien dat in 2017 haar dochter Brechje groot in de krant stond, toen ze Ferdinand Grapperhaus opvolgde als bestuursvoorzitter van het advocatenkantoor Allen & Overy. Uit het intro: ‘Ik ben geen Grapperhaus.’ Goeie quote!

Intussen is Anneke wel weer actief geweest voor De Groene Amsterdammer, met een groot verhaal over nieuwe hulpteams mét ervaringsdeskundigen in Amsterdam om mensen met problemen te helpen. Op de golfbaan begint ze het nieuwe seizoen met handicap 36.4, maar ze hoopt terug te komen tot 30. In oktober brak ze haar pols, de eerste mepjes zijn inmiddels weer pijnvrij uitgedeeld.

 

 

 

 

 

 

Graag netjes

Waar kennen we Ragnar Niemeijer van? Van zijn onvergetelijke tijd als verkoper in een kledingwinkel. Dat was zomer 2020. Hij zou als sportverslaggever naar de Olympische Spelen gaan, maar zat ineens zonder werk. Corona. Dus ging hij aan de slag in een nering voor chique herenkleding. ‘Want ik zie er zelf ook graag netjes uit.’ Hulde voor deze jonge collega die weigerde zich vol te laten stoppen met ww- of ander overheidsgeld. Hij bleek het ook nog eens hartstikke leuk te vinden, maar toch niet zo leuk dat we hem inmiddels weer gezellig over de radio commentaar horen geven bij een voetbalwedstrijd.

Verhuisd

Als je op Google Ronald Massaut zoekt, krijg je een foto te zien van zijn huis, kennelijk. Maar wie van de twee is het, het gezellige, met fleurige bloemetjes aangeklede huisje rechts of het huisje links dat wordt ontsierd door een enorme puinhoop van afgedankte spulletjes? Nee, het is de woning rechts, zie je bij inzoomen. We weten wel dat Ronald en Dea onlangs verhuisd zijn, van hun eilandwoning in Zaandam naar elders in de stad. Vanwege de buren…?

Ronald werkt al tientallen jaren bij het Noord-Hollands Dagblad als verslaggever-redacteur, maar hij blijkt sinds enkele jaren ook coach te zijn. Officieel is hij trainer/consultant voor communicatie & Verandering. Waarom die verandering een grote V krijgt en de communicatie een kleine c, blijft onbekend. Zijn nering heeft ook een naam: Bureau Massaut. Klinkt stevig. Het zal een mooie invulling zijn van de studie die Ronald ooit volgde aan de Amsterdamse school voor praktische filosofie.

Hij heeft hcp 31.0 maar wil graag onder de 28 komen. Het grote doel is gewoon elke wedstrijd enkele onvergetelijk goeie ballen te slaan. ‘Van die ballen die je bijblijven.’

Op de site van Willem Vernes zie je de mooiste foto’s, vooral van hockeymeisjes en jongens. Willem werkt al 23 jaar voor de hockeybond en Hockey.nl. en doet daarnaast aan commerciële fotografie. Aparte carrière voor iemand die wis- en natuurkunde studeerde…

 

 

 

 

 

 

 

Kijkcijfers

Wie weet er iets actueels van Ger Laan, een van onze aardigste golfers in de B-categorie? Ik. Ger laat weten in het nieuwe seizoen op maandag even niet te kunnen, omdat hij zich gaat verdiepen in Moderne Geschiedenis. Die loopt over het algemeen van de Verlichting tot en met de Tweede Wereldoorlog. Ger is met pensioen, was recentelijk werkzaam als archivaris bij ITV Studio’s (was Talpa). Maar hij hoeft zijn dagen dus niet meer door te brengen met het terugkijken van al die

schaamtevolle formatjes als ‘Lang leve de liefde’ en andere bagger uit het huis van de rat De Mol, die in het algemeen kunnen worden gezien als het misbruiken van argeloze en kwetsbare mensen om geen andere reden dan kijkcijfers, dus geld.

Ger is een onverwoestbare positivist. Hij werkte vele jaren bij Panorama, ook al geen medium dat is bedacht om de mens te verheffen, terwijl hijzelf wel precies zo het leven vult. Zelden een man ontmoet die intelligentie en een groot gevoel voor Weltschmerz zo goed wist te combineren met vrolijkheid. En een zekere geslepenheid, blijkt nu. Ger heeft hcp 22.6, maar gaat proberen daar tegen de herfst 24 van te maken. Dan krijgt-ie misschien genoeg slagen om in de finale de grote jongens van de B-groep te kloppen…

Ger is ook een man van de taal. Via Twitter liet hij de wereld weten dat zijn broer, van brouwerij De 7 Deugden, een nieuw speciaalbier ging introduceren vanwege de GayPride: Gemberneutraal. Ger kan die taalvirtuositeit wel waarderen. Zijn account heet trouwens gerroeten. Hij laat zich met zijn tweets wel kennen als een enigszins radicale man van rechts, die graag stevige straffen eist voor criminelen.

In zijn nieuwe studie zal hij ongetwijfeld leren dat al lang geleden wetenschappelijk bewezen is dat strenger straffen niet helpt. Op zijn Twitteraccount is er gelukkig ook ruimte voor gekkigheid: geinige golffilmpjes of het radioverslag van Andy Houtkamp die over zijn toeren raakt bij Ajax-Real Madrid.

Maar ook een advies voor hen die denken dat het wel meevalt met de religieuze fundamentalisering. Kijk dan naar A handsmaid tale. Dystopie, aldus Ger!

Het woord ‘fascist’ viel…

Maar er is ook goed nieuws, want vaak (veel vaker dan we denken) doet de tijd haar goede werk. Het voorbeeld vereist enige uitleg. Het recht op vrije meningsuiting is een groot goed, hoewel ik persoonlijk altijd van mening ben geweest dat er een grens is aan die vrijheid. Was die in het geding toen in onze club in maart 2019 op Texel na de wedstrijd aan tafel in een felle discussie het woord ‘fascist’ viel? Een onzer kwalificeerde aldus de gevaarlijk populair wordende Thierry Baudet. Het was

enkele dagen voor de verkiezingen van de Provinciale Staten die Baudet glansrijk zou winnen, enkele dagen dus ook voor zijn nog altijd onvergetelijke speech waarin hij voor het land een boreale toekomst eiste. Het werd een onverkwikkelijke kwestie binnen onze vriendenclub.

Hoe het intussen zit? Welnu, de aanduiding fascist wordt nog altijd meestal vermeden, als het om Baudet gaat, maar de stellingen worden al wat vaker betrokken. Eerste zin van een commentaar in De Groene Amsterdammer van 25 november: ‘Wie Forum voor Democratie volgt, ziet dat de partij zich fascistoïde gedraagt.’ De partij heeft dan in de Tweede Kamer tribunalen aangekondigd en ook

alvast wat namen gegeven van lui die dan terecht gaan staan. In de NRC van 23 november 2021 komt politiek commentator Tom-Jan Meeus tot de vaststelling dat je bijna geen journalist hoorde na Baudets boreale rede. (Laat staan voor die tijd!) ‘Sinds Fortuyn durft niemand meer een verkiezingszege van Nieuw Rechts te missen of bekritiseren, en dus misten media destijds dat er toen al stapels aanwijzingen waren dat er hier wel eens een ongeluk voor de democratie kon gebeuren.’

Ik ging eens kijken hoe ons gewaardeerde lid Rob Hoogland tegen deze zaak aankijkt. En wat ontdekte ik? Een schitterende website. Met een filmpje waarbij je Rob door de stad ziet wandelen met zijn hondje Bavink (intussen helaas overleden) en hoort vertellen hoe hij ooit een getalenteerde keeper was bij het waterpolo. En dat hij nu dus al tientallen jaren stukjes schrijft, vooral voor De Telegraaf. Prachtige site, met ook een blog, alle stukjes die hij met Arthur van Amerongen bij elkaar schreef, en natuurlijk zijn columns voor de krant.

Daar daalt hij eind november 2021 af naar ‘de krochten van de samenleving’, waar hij… Thierry Baudet hoort krijsen. Rob beschrijft Baudet als een ‘megalomane, narcistische, ontspoorde gek, die herinnert aan de zwartste periode van de moderne geschiedenis.’ Dat lijkt me geen Grieks.

Dat wekt ook de nieuwsgierigheid. Dan wil je weten of Rob ook al begin 2019 in de gaten had dat we hier met een fascistoïde figuur van doen hebben. Even kijken. In februari en maart 2019 fulmineert Rob heftig tegen Jesse ‘Jessias’ Klaver, tegen D66, tegen Femke Halsema en tegen klimaatgekkies. Hij is ook verontwaardigd vanwege ‘de bevooroordeelde gasten’ in DWDD die zich na die boreale speech

tegen Baudet keerden. Okay, het had ‘een onsje minder gekund’, aldus onze columnist. Dat neemt niet weg dat hij Baudet ziet als een verbeterde versie van Wilders, ‘een man waar men bewonderend tegenop kan zien.’ Dat ‘men’ is uiteraard het volk, niet perse onze Rob zelf.

Maar hij is wel onder de indruk van Baudet. ‘Want hij spreekt zich uit tegen het gierend uit de hand gelopen migratie-, misdaad- en klimaatbeleid’ en ‘de al reeds lang geleden tot stand gebrachte linkse machtsgrepen in onze ambtelijke, universitaire en mediale werelden.’ Mag je bezwaren hebben tegen Baudet? Nee. ‘Dat volk is rancuneus, uiterst agressief en eenzijdig geïnformeerd.’

Is hier sprake van het beroemde ‘voortschrijdend inzicht’ bij onze Rob…? De naam Rob Hoogland komen we ook tegen in de Golfkalender van Leo van de Ruit. Hij wordt er de meest invloedrijke columnist van Nederland genoemd. Hoe zou Leo dat hebben gemeten? Het is natuurlijk niet helemaal een slag in de lucht. De Telegraaf is nog altijd een veelgelezen krant, bovendien loopt Hoogland al heel lang mee. Zijn conduitestaat maakt indruk: vanaf 1989 heeft hij een rubriek in de krant, wat volgens hem zelf in 2018 al tot meer dan 7000 columns leidde.

Of hij daarom de meest invloedrijke columnist is van het land, is moeilijk te zeggen. Rob volgde Leo Derksen op, die zelfs voor de directie van De Telegraaf te rechts was. Niet voor zijn lezers, kennelijk, want er stak een storm van protest op toen Derksen werd bedankt. Dat lees ik tenminste in ‘Het geheim van De Telegraaf’, de vuistdikke biografie van de krant, geschreven door Mariëtte Wolf.

Het is interessant even stil te staan bij wat die biografie te vertellen heeft. Mariëtte Wolf stelt dat ‘ook na de herverschijning in september 1949 De Telegraaf het imago van een beginselloze en opportunistische krant blijft achtervolgen. Pas in de loop van de jaren tachtig slaagt het concern erin zich te ontworstelen aan haar slechte naam.’ Wolff signaleert dat Hoogland een van de ‘gretig gelezen columnisten’ is, maar dat onderzoek uitwijst dat veel mensen De Telegraaf toch vooral ‘om redenen van gezelligheid’ lezen: de pagina’s Vrouw, de pagina’s Privé, de sport of de stukken van de gezaghebbende De Financiële Telegraaf.

Ik ga Rob daarom toch eens vragen hoe er gereageerd is op zijn stuk waarin hij ons meenam naar de krochten van de samenleving waar de ‘ontspoorde gek’ Thierry Baudet aan het schreeuwen is. Misschien geeft het ons enig inzicht in hoe invloedrijk een columnist überhaupt is.

Overigens, die kalender van Leo is niet meer te verkrijgen, hoorde ik van Marijke Brouwers. Zij wilde het overigens nogal onbenullige scheurboek aanschaffen om haar Roderik te verrassen met zijn 65 ste verjaardag, maar kreeg een heel andere golfkalender in huis. Gelukkig bleek Leo er nog eentje te hebben…

Nieuw boek

Ook dit jaar zullen wij golf en goed eten laten samenvallen. Sonja van de Rhoer (hcp 21.1, wil naar de A-groep!) doet dat al langer. Ze heeft een mooie site, onze Grande Dame. En ze presenteerde recentelijk weer een nieuw boek, haar 65 ste of zo. Jammer dat de titel zo boers is uitgevallen: Succesvolle seizoensrecepten. Ik keek eens in mijn boekenkast bij de kookboeken en kwam er toch creatievere titels tegen: ‘Peen & Ui’, ‘Smakelijk leven’, ‘One pot wonders’. Maar ja, het gaat om een

kookboek en Sonja zal hebben gedacht: de koper moet in de eerste plaats weten wat er dat boek staat.

Scroll je iets naar beneden, dan zie je dat Sonja de commercie niet schuwt. Ze prijst er schaamteloos golfreizen naar de Canarische Eilanden aan, in de ronkende stijl die we gewend zijn van marskramers. Onderaan verwijst ze naar de kennelijk enige drie reisbureaus die je naar de hemel kunnen vervoeren.

De snurker uit Alkmaar

We hopen dit jaar ook William Wollring weer vaker te zien, de man die liefst twaalf jaar voorzitter was van onze wedstrijdcommissie, altijd als eerste arriveerde. Hij tobde wat af, vorig jaar, met allerhande fysieke scheefgroei. En dat terwijl hij al op zijn 13 e een hole-in-one sloeg, weliswaar op een midgetgolfbaan in Arnhem. Hij zag later de hele wereld, als fotograaf. William is een dierbare vriend, niet alleen omdat we enkele malen het bed hebben gedeeld. Daar weet de snurker uit Alkmaar niks meer van. Ik wel.

Zijn naam alleen al doet denken aan verre links en een goeie whisky erna, maar zijn voorvaderen schijnen uit Duitsland te komen. Van het elitaire dat zijn naam suggereert heeft William precies niks. Ooit overhandigde hij me een boek te leen dat ik tot mijn spijt niet las; ik kreeg het op het verkeerde moment. De geste was doelgericht: het boek ging over zijn grootvader die na hevige interne strijd het katholicisme verruilde voor het socialisme. Williams grootvader, Hendrik Herman Wollring, was een opmerkelijk man. Mede-oprichter van de Nederlandse sectie van de Eerste Internationale, timmerman, maar een groot lezer. Hij was zo’n groot lezer dat hij als vanzelf een enorme kennis opbouwde. Hendrik werd een gevierd spreker. De opa van William belandde in 1898 op een punt dat ik zelf sinds enige jaren ook heb bereikt: het besef te optimistisch geweest te zijn over de zelfverheffing van de arbeidersklasse.

Gelikte video’s

Als socialist kom je in een totaal andere wereld terecht als je Ron Peereboom Voller (‘Mijn handicap is dat ik golf’) gaat volgen. Onze levensgrote vriend, 63 intussen, heeft enkele jaren geleden een reisbureau uit de grond gestampt met een heldere visie: maak de mensen lekker met gelikte video’s en veel Bekende Nederlanders. Zijn site ziet er geweldig uit, moet je zeggen, en Ron heeft ook zelf de uitstraling van de gids door wie je je graag zou laten leiden, als je tenminste niet lekker zelf op zoek wilt gaan naar de leukste tentjes of de meest sfeervolle steegjes in het verre buitenland.

Een geestige vondst van Ron is een soort weekjournaal waarbij de Bekende Nederlander Frits Sissing een andere Bekende Nederlander interviewt over mooie reisbestemmingen. De suggestie is dat ze gedurende een hele week elke dag zo’n gesprekje hebben, maar dat wordt enigszins tegengesproken door het feit dat zowel de interviewer als geïnterviewde elke dag dezelfde spulletjes aan het lijf hebben. Ik zag maar één weekje, met onze eigen Rob Hoogland als gast. Frits Sissing fungeerde als de Frans van Dusschoten van het gedoe, de onnozele aangever, Rob praatte vaardig honderduit over al die geweldige plekken die hij bezocht, of het nu om Ierland ging, Zuid-Afrika, Chili, Cambodja of South-Carolina.

Freelancen in 1980…

Ik zag ook ineens een app van m’n jongste dochter voorbij komen. Op een verjaardagsfeestje van haar beste vriendin ontmoette ze ook de oma van die vriendin. Die veerde op bij de naam Van der Steen. Dus vroeg m’n dochter mij per app of ik ooit van meneer Verdaasdonk had gehoord, de man van die oma. Jazeker. Ik heb zelfs de belastingaangifte nog die hij voor me maakte, uit 1980. Bewaard uit een beetje trots en nu vooral handig om te zien hoeveel beter freelancers het toen hadden: kijk eens, bijna 28.000 gulden, alleen al voor stukjes in NRC Handelsblad. Hoeveel zou dat nu zijn in euro’s?

Er kwam nog iets voorbij dat me in het NVGJ-hart trof: een televisierecensie in NRC Handelsblad waarin de schoondochter van Peter Smulders te kakken werd gezet. De schoondochter was gast geweest in de SBS6- of RTL-variant van een praatprogramma over de entertainment- en showbusinesswereld. Het ging over Marco Borsato die ondeugende dan wel vreselijke dingen had gedaan. De schoondochter is bevriend met de Borsato’s en kwam met allerhande tegenwerpingen om de zanger en zijn vrouw te ontzien en te verdedigen. De NRC had jeuk gekregen van het ‘debat’…

Reputatie- en crisisadviseur

Trouwens, zou die Borsato onze Alex de Vries hebben gebeld? Het zou niet onlogisch zijn, want onze voormalige vice-voorzitter is tegenwoordig reputatie- en crisisadviseur. En ook wel mediatrainer en spreker, want alleen van de schandalen kun je niet leven als ellendecoach. Alex was tien jaar onze tweede man in het bestuur. We zien hem nog maar zelden (twee keer in 2021), maar we herinneren ons de jaarvergadering nog goed dat Alex streng aankondigde in het nieuwe seizoen scherp op het dragen van de stropdas te gaan letten. Het was die vergadering dat er tumult ontstond vanwege het nieuwe logo, dat niet was ontworpen door Stan Klaren, onze vaste designer. Ik geloof dat Poppe dat nieuwe logo ook niet zo geslaagd vond. Meinard probeerde een en ander te redden door voor te stellen dat Stan misschien het logo voor het eerstvolgende EMGJ kon maken. Stan bedankte

feestelijk voor de eer. In die opgewonden tijden was Alex dus onze vice-voorzitter. Misschien heeft hij er het idee van reputatie-management aan overgehouden. En anders helpt het natuurlijk als je 21 jaar bij De Telegraaf werkt, waar je op de eerste rij zit als het om in elkaar klappende imago’s gaat. En hij studeerde rechtsgeleerdheid, een handige opleiding als je lui wilt bijstaan die op de een of andere manier door de mand zijn gevallen. Een vrolijk beroep lijkt het me geenszins.

Sociaal vaardig

Vrolijkheid? Een man die elke lachmoesproef doorstaat is Louis Westhof. Hij is een van onze aardigste NVGJ-vrienden. Louis vindt dat zelf ook. ‘Ik ben sociaal vaardig en plezierig in de omgang’, zo introduceert hij zichzelf op LinkedIn, onder zijn functie: Bestuursadviseur burgemeester en wethouders van Súdwest-Fryslan. Hij zit al jaren aan de andere kant van de tafel, na een carrière als journalist bij de Leeuwarder Courant/Nieuwsblad van het Noorden en een uitstapje naar de golfjournalistiek, in 2003, bij de Amateur Golf Krant. Het zal de liefde voor het golf zijn dat op de achtergrond van zijn LinkedIn pagina een golfbaan is gefotoshopt. Niemand met een meer aanstekelijke lach dan Louis. En weinigen met zo’n goed voorbereide swing. In 2020 had hij enige tijd hcp 9.3. Nu 10.8. Wens voor de herfst: 10.0.

Volgende week: Martijn Paehlig, Koen Suyk, Lia Grooters, Igor Bennik, John Dekker, Sietse Herrema, Poppe de Boer, Bas Hoedemakers, Carien van Beek, Isrid van Geuns, Erik Klap, Taco Mulder, Willem Schouten, Stef Swagers, Madelon Barenbrug, Michiel Teeling.