Zo’n tien jaar geleden was ik voor de eerste en enige keer op Almeerderhout. In mijn herinnering was het een hele smalle en kleine parkbaan. Dat zegt natuurlijk alles over mijn krakkemikkige geheugen. Brede fairways en groots opgezet, dat is Almeerderhout. Goede faciliteiten en een hele chique kleedkamer met leren stoelen en een kast vol witte grote vers gewassen en lekker ruikende handdoeken.

Dat is het verraderlijke van matchplay: sta na negen holes 4 up met twee birdies en lijkt er geen vuiltje aan de lucht om vervolgens voor je het goed en wel beseft, drie holes te verliezen. Maar dat kun je verwachten met ex-topsporter Andy Houtkamp als tegenstander. Dat zijn mensen met een ijzersterke mentaliteit. Waar anderen op zo’n moment het bijltje erbij neergooien, schakelt Andy een tandje bij. Opeens waren de drives strakker, de approaches scherper en de putts nog dichter bij de hole. Andy op z’n best en het lijkt een kwestie van tijd voor hij z’n handicap dat extra puntje verlaagt om in de NVGJ A-categorie te komen.