Tweedaags feest op Texel 2025 - dag 1

Texelse dag 1
De dag begon met vrolijke WhatsApp-berichtjes in de ‘Feestgolfers NVGJ-groepsapp’: het slechte weer zou zowat het hele land teisteren, behalve aan de kust en op de Waddeneilanden. De buien zouden Texel zelfs grotendeels voorbijscheren. Alleen om drie uur zou er volgens Buienradar een bui over het eiland vallen. Dat maakte dat een aantal golfers hun regenkleding thuisliet en alsnog in de winkel van het Hanenhuus nieuwe jassen en paraplu’s kocht voordat zij de baan opgingen.

Jaarlijks uitje
Het jaarlijkse uitje naar onze homecourse zet ik, zodra de data bekend zijn, meteen in mijn agenda en boek dan ook de overnachtingen. Mijn partner en ik maken er meestal een minivakantie van, want voor ons is de reistijd net zo lang als een rit naar Parijs. Dit keer ging het bijna mis: wij hadden ons verblijf op de oorspronkelijke data, een week eerder, geboekt. Gelukkig wees Sonja van de Rhoer mij op tijd op de gewijzigde data, zodat we de reservering nog konden aanpassen.

Hemelwater als geschenk voor Texel
De overvloed aan regen kwam als een geschenk voor Texel, na een lange droge zomer waarin het management en de greenkeepers snakten naar water voor de baan. De baan was net gesneden en geprikt en op mijn vraag of we mochten plaatsen, antwoordde de altijd vriendelijke baanmanager Anita Hiemstra positief. Anita zou eigenlijk in de laatste flight met Ger Laan en mij spelen, maar moest wegens personeelsgebrek inspringen in het clubhuis. De wedstrijdcommissie vond het echter te laat om de plaatsingsregel alsnog aan te kondigen, omdat veel spelers al op de driving range stonden. Uiteindelijk bleek dit ‘niet mogen plaatsen’ van weinig invloed op de scores. Of toch wel? Gelukkig stond er nauwelijks wind en dat maakte het spelen, ondanks de regen, best aangenaam.

Sponsoring en organisatie
De golfdag werd mogelijk gemaakt door Karin Mulder van Geertsema Golfsupport, ter nagedachtenis aan haar overleden moeder, zo vertelde Karin’s partner en spreekstalmeester Christian Scheen. Karin zelf genoot op dat moment met haar competitieteam van golfbanen in de Portugese zon. Ook zij had nog de oorspronkelijke datum in haar agenda staan. Christian vertelde openhartig dat hij zijn Karin vooral mist vanwege haar kookkunsten. Sinds haar vertrek eet hij elke dag buiten de deur. Volgende week zelfs nog een week langer, want dan vertrekt Karin met een vriendin naar Spanje.

De wedstrijd
Ger Laan en ik liepen in de laatste flight. Anita Hiemstra zou eigenlijk meespelen, maar moest wegens ziekte van een collega inspringen in het Hanenhuus. Wel bracht ze die ochtend, op nationale greenkeepersdag, al vroeg taart naar de greenkeepers.

Omdat we al voorzagen dat het voor ons als laatste flight een lange dag met veel wachten zou worden, stelde ik Ger voor de wachttijd te benutten voor extra focus: goed kijken, rustig spelen, de greens zorgvuldig lezen. Voor mij werkte dat prima, voor Ger helaas wat minder. Hij bleef gelukkig wel – zoals we Ger kennen – vol humor. Steeds probeerde hij zijn bal vlak naast die van mij te leggen en voorzag dat van opmerkingen die niet voor herhaling vatbaar zijn. Ook vertelde hij smakelijk over zijn studententijd, waarin vooral alles behalve studeren centraal stond. Uiteindelijk kwam het goed met zijn carrière – hij vloog de wereld rond om interviews met popsterren te doen – maar zijn moeder heeft dat helaas niet meer mogen meemaken.

Buisjes
Op hole 8 lag Ger’s bal prachtig dichtbij de vlag: een echte neary. Mijn bal lag wat verder weg. Voor de dames was er ook een neary aangekondigd bij de teebox, maar het buisje was nergens te vinden. Ik liep nog terug naar de afslagplaats, maar ook daar: niks, noppes, nada. Later hoorde ik dat ook Cara de Vlaming hetzelfde probleem had. De buisjes waren bij de start van de wedstrijd aanwezig, maar waren op mysterieuze wijze verdwenen.

Na ruim vijf uur kwamen we als verzopen katers terug in het clubhuis. We waren zo nat dat we niet eens hadden opgemerkt dat hole 18 een par 5 was. Dat bleek pas bij het controleren van de kaarten, waardoor mijn puntentotaal nog hoger uitviel dan gedacht. Binnen zat Anton Kuijntjes al droog en fris te wachten. Met een playing handicap van 9 en 36 punten dacht hij stevig op de eerste plaats te staan. Helaas voor Anton… maar gelukkig kon hij er zelf ook om lachen, al ging dat vergezeld van een ‘liefkozende’ opmerking richting mij.

Het deelnemersveld bestond uit 16 spelers in categorie A (waarvan er twee niet startten) en 14 in categorie B (waarvan drie de 18 holes niet uitspeelden). Ondanks de kleinere groep had Geertsema Support vijf prijzen per categorie beschikbaar gesteld. In categorie A lagen de scores tussen de 35 en 40 punten, in categorie B tussen de 32 en 38 punten.

In categorie B ging Paul Boehlé met 38 punten aan de haal met een geschenkdoos Texels bier en een doos ballen. Elaine de Boer, René Brouwer en Evelien Mos eindigden alle drie met 33 punten, gevolgd door Sonja van de Rhoer met 32 punten. In categorie A werd Anton dus tweede met 36 punten, gevolgd door Cara de Vlaming, Pamela Sturhoofd en Louis Westhof met ieder 35 punten. Ger Laan kreeg het ‘kostertje’ uitgereikt, al vond hij dat het eigenlijk beter bij Dea Massaut had gepast.

Borrelen en napraten
Na afloop kwamen ook Willy en Rob Hoogland gezellig mee borrelen en eten. Rob kan voorlopig niet golfen vanwege een carpaal-tunnelsyndroom aan beide handen, waarvoor hij binnenkort (eerst de ene, dan de andere hand) geopereerd wordt.

Zoals gebruikelijk was het eten geweldig goed verzorgd, chapeau voor de ontzettend lieve en vriendelijke mensen in de bediening en grote dank ook aan Anita Hiemstra en Iwan Groothuis van de Texelse.  

Het werd een lange, natte maar uiterst gezellige golfdag. De minimale wind bood een welkome compensatie voor de overvloed aan regen. De baan had zwaar te lijden gehad onder de droogte, maar met het frisse hemelwater is de eerste stap naar herstel gezet. Hopelijk krijgt het gras, dankzij wat extra regen en een goede temperatuur, de kans om te herstellen vóór de Nations Cup, waarmee Cara en Hélène zich zelfs tijdens de wedstrijddagen bezighielden. En zoals altijd gold: niet alleen de scores, maar vooral de humor, de verhalen en de ontmoetingen maakten deze dag tot een succes.