Dekselse Texelse 2021

Foeke Collet, vorig seizoen ook goed op dreef, domineerde de Dekelse Texelse in de A-categorie. Martijn Paehlig werd tweede. Foeke en Martijn spelen maandag met elkaar in de finale van de OoM 2020 en maken beiden een goede kans op de titel. In B beleefde Michiel van Kleef, sinds vorig jaar lid, een mooie dag door iedereen voor te blijven met 37 stablefordpunten. De volledige uitslag:

A-categorie                                  plhc        stbf

1. Foeke Collet                              12          36

2. Martijn Paehlig                          9            33

3. Anton Kuijntjes                          16         33

4. Fred Veldman                            18          33

5. Karin Mulder                             17           32

6. Jeroen van Leeuwen                  19           31

7. Alex de Vries                             15           29

8. Leo van de Ruit                          18          27

9. Hans Terol                                  19         27

10. Helene Wiesenhaan                  22          27

11. Leon Klein Schiphorst               20         25

12. Pim Donkersloot                       21         25

13. Charles Taylor                          20         23

14. Rob Hoogland                           11         22

15. Christian Scheen                      19         22

16. Bert van der Toorn                   19         20

B-categorie

1. Michiel van Kleef                       35         37

2. Ruud Taal                                  31         33

3. Lex Hiemstra                             28         30

4. Toussaint Kluiters                      29         29

5. Ragnar Niemeijer                      36         29

6. Ger Laan                                   28         28

7. Henri van der Steen                   14         27

8. Olga Commandeur                     32         27

9. Andy Houtkamp                         25         26

10. Willem van den Elskamp           35         25

11. Henk Koster                             37         25

12. Ronald Massaut                        28         24

13. John Dekker                             31        24

14. Hans Botman                            35        24

15. Meinard Carper                        29         23

16. René Brouwer                          20         22

17. William Wollring                       24        19

18. Paul Mansoor                            26        18

19. Hannes van de Stadt                20        17

–   Willy Hoogland                          NR

–   Lia Taylor                                  NR

–   Ronald Speijer                           NR

Bij mijn debuut als lid van deze vereniging in augustus jl. had ik angstvallig mijn best gedaan niet te hoog  te scoren. Dat was iets te goed gelukt met 22 punten, maar ok. In de maanden die daarop volgden ging de vereniging in de winterslaap, maar ik echter niet.  Maar ondanks mijn regelmatige rondjes, dobberde mijn handicap echter langzaam van 23 naar 25. En toen brak de winter uit en werd ik in maart weer wakker met een gloednieuwe handicap van 28!

Omdat ook het carpoolen (terecht) is getroffen door de beperkingen van Covid, reed ik op maandag 22 maart in mijn eentje naar Den Helder om daar de boot te pakken. De boot besloot een half uur later te vertrekken dan waar ik op had gerekend, en dus moest ik toch nog even doorrijden. Aangekomen bleek de logistiek weer uitstekend te zijn geregeld en met broodje ham, broodje kaas, een marsbanaanengevuldekoek, kon ik nog net even een kwartiertje afslaan. Daar deed zich een fenomeen voor dat ik de laatste tijd wel vaker heb: ik sloeg werkelijk geen bal recht of raak. 

Met een onrustig gevoel in de maagstreek vervoegde ik me daarom om 12 uur bij hole 10 alwaar ik mijn “vrienden voor vier uur” Ruud en Leo trof en konden we van start. Heel laf koos ik er voor om een hybride te pakken waar ik normaliter een ijzer zou gebruiken om de 132 meter te halen, maar ja, ik schreef het net, dat inslaan ging voor geen meter. Met vier slagen was het eigenlijk een prima start en toen op hole 11 ook de driver deed wat hij moest doen, waren de zenuwen wel onder controle.

Als snel bleek me dat met de regels geen loopje kon worden genomen. Mijn wedstrijdervaring is zeer beperkt dus toen ik op hole 13 (?) mijn bal niet kon vinden, stelde ik mijn gebruikelijke oplossing voor (althans die hanteren mijn vrienden en ik): twee strafslagen en doorspelen. Verbazing droop van de gezichten van beide flightgenoten. Mijn nieuwe vrienden waren (terecht) onverbiddelijk: terug naar de plek van je laatste afslag. Waar inmiddels de dreigende vormen van de volgende flight opdoemden. Gelukkig hoorde ik net op tijd een ijselijke gil van Leo achter me, die toch mijn bal had gevonden.

Anders dan anders verknoeide ik eigenlijk maar één hole totaal, en breide ik de (dubbel)bogey’s aan elkaar. Omdat ik eigenlijk nooit Stableford speel, en altijd met betere golfers speel, was ik er zelf ook verbaasd over hoeveel slagen je meekrijgt met hcp 28. Zo is een dubbel bogey gewoon 2 punten in de meeste gevallen! Ja dan schiet het op. Gelukkig miste ik zeker drie 1 meter puts, anders was de sfeer denk ik toch wel omgeslagen. Nu konden mijn medespelers me na afloop op milde toon  toevoegen: “37 punten? daar krijg je problemen mee.”  Dit stukje is daarvan het bewijs.

Dan nog een enkel woord over de baan en het weer: Vooraf had mijn appje voorspeld: de hele dag grijs en wind, dus ik was dik aangekleed. Maar vervolgens bleek het eerst fris en zonnig te zijn, toen eventjes fris, maar nadat we aan de tweede negen waren begonnen, brak de zon door en hadden we werkelijk prachtig weer en blauwe luchten rondom. De baan lag er prima bij, de bunkers netjes aangeharkt en de greens best snel. Al werd er door mijn medespelers gemopperd over de schuingestoken holes. Dat hoort niet. Weer wat geleerd!

Ik had graag willen schrijven over de geanimeerde borrel, het overheerlijke diner, het prachtige prijzenpakket en mijn zeer gewaardeerde acceptance speech, maar helaas. Dus houd ik dat alles graag te goed. Ter geruststelling: de hcp is 0,4 omlaag gegaan. Dank aan de organisatie voor het voortreffelijke werk, en tot de volgende keer.

Michiel van Kleef