Foeke Collet, vorig seizoen ook goed op dreef, domineerde de Dekelse Texelse in de A-categorie. Martĳn Paehlig werd tweede. Foeke en Martĳn spelen maandag met elkaar in de finale van de OoM 2020 en maken beiden een goede kans op de titel. In B beleefde Michiel van Kleef, sinds vorig jaar lid, een mooie dag door iedereen voor te blĳven met 37 stablefordpunten. De volledige uitslag:

A-categorie plhc stbf

1. Foeke Collet 12 36

2. Martĳn Paehlig 9 33

3. Anton Kuĳntjes 16 33

4. Fred Veldman 18 33

5. Karin Mulder 17 32

6. Jeroen van Leeuwen 19 31

7. Alex de Vries 15 29

8. Leo van de Ruit 18 27

9. Hans Terol 19 27

10. Helene Wiesenhaan 22 27

11. Leon Klein Schiphorst 20 25

12. Pim Donkersloot 21 25

13. Charles Taylor 20 23

14. Rob Hoogland 11 22

15. Christian Scheen 19 22

16. Bert van der Toorn 19 20

B-categorie

1. Michiel van Kleef 35 37

2. Ruud Taal 31 33

3. Lex Hiemstra 28 30

4. Toussaint Kluiters 29 29

5. Ragnar Niemeĳer 36 29

6. Ger Laan 28 28

7. Henri van der Steen 14 27

8. Olga Commandeur 32 27

9. Andy Houtkamp 25 26

10. Willem van den Elskamp 35 25

11. Henk Koster 37 25

12. Ronald Massaut 28 24

13. John Dekker 31 24

14. Hans Botman 35 24

15. Meinard Carper 29 23

16. René Brouwer 20 22

17. William Wollring 24 19

18. Paul Mansoor 26 18

19. Hannes van de Stadt 20 17

– Willy Hoogland NR

– Lia Taylor NR

– Ronald Speĳer NR

Bĳ mĳn debuut als lid van deze vereniging in augustus jl. had ik angstvallig mĳn best gedaan niet te hoog te scoren. Dat was iets te goed gelukt met 22 punten, maar ok. In de maanden die daarop volgden ging de vereniging in de winterslaap, maar ik echter niet. Maar ondanks mĳn regelmatige rondjes, dobberde mĳn handicap echter langzaam van 23 naar 25. En toen brak de winter uit en werd ik in maart weer wakker met een gloednieuwe handicap van 28!

Omdat ook het carpoolen (terecht) is getroffen door de beperkingen van Covid, reed ik op maandag 22 maart in mĳn eentje naar Den Helder om daar de boot te pakken. De boot besloot een half uur later te vertrekken dan waar ik op had gerekend, en dus moest ik toch nog even doorrĳden. Aangekomen bleek de logistiek weer uitstekend te zĳn geregeld en met broodje ham, broodje kaas, een marsbanaanengevuldekoek, kon ik nog net even een kwartiertje afslaan. Daar deed zich een fenomeen voor dat ik de laatste tĳd wel vaker heb: ik sloeg werkelĳk geen bal recht of raak.

Met een onrustig gevoel in de maagstreek vervoegde ik me daarom om 12 uur bĳ hole 10 alwaar ik mĳn “vrienden voor vier uur” Ruud en Leo trof en konden we van start. Heel laf koos ik er voor om een hybride te pakken waar ik normaliter een ĳzer zou gebruiken om de 132 meter te halen, maar ja, ik schreef het net, dat inslaan ging voor geen meter. Met vier slagen was het eigenlĳk een prima start en toen op hole 11 ook de driver deed wat hĳ moest doen, waren de zenuwen wel onder controle.

Als snel bleek me dat met de regels geen loopje kon worden genomen. Mĳn wedstrĳdervaring is zeer beperkt dus toen ik op hole 13 (?) mĳn bal niet kon vinden, stelde ik mĳn gebruikelĳke oplossing voor (althans die hanteren mĳn vrienden en ik): twee strafslagen en doorspelen. Verbazing droop van de gezichten van beide flightgenoten. Mĳn nieuwe vrienden waren (terecht) onverbiddelĳk: terug naar de plek van je laatste afslag. Waar inmiddels de dreigende vormen van de volgende flight opdoemden. Gelukkig hoorde ik net op tĳd een ĳselĳke gil van Leo achter me, die toch mĳn bal had gevonden.

Anders dan anders verknoeide ik eigenlĳk maar één hole totaal, en breide ik de (dubbel)bogey’s aan elkaar. Omdat ik eigenlĳk nooit Stableford speel, en altĳd met betere golfers speel, was ik er zelf ook verbaasd over hoeveel slagen je meekrĳgt met hcp 28. Zo is een dubbel bogey gewoon 2 punten in de meeste gevallen! Ja dan schiet het op. Gelukkig miste ik zeker drie 1 meter puts, anders was de sfeer denk ik toch wel omgeslagen. Nu konden mĳn medespelers me na afloop op milde toon toevoegen: “37 punten? daar krĳg je problemen mee.” Dit stukje is daarvan het bewĳs.

Dan nog een enkel woord over de baan en het weer: Vooraf had mĳn appje voorspeld: de hele dag grĳs en wind, dus ik was dik aangekleed. Maar vervolgens bleek het eerst fris en zonnig te zĳn, toen eventjes fris, maar nadat we aan de tweede negen waren begonnen, brak de zon door en hadden we werkelĳk prachtig weer en blauwe luchten rondom. De baan lag er prima bĳ, de bunkers netjes aangeharkt en de greens best snel. Al werd er door mĳn medespelers gemopperd over de schuingestoken holes. Dat hoort niet. Weer wat geleerd!

Ik had graag willen schrĳven over de geanimeerde borrel, het overheerlĳke diner, het prachtige prĳzenpakket en mĳn zeer gewaardeerde acceptance speech, maar helaas. Dus houd ik dat alles graag te goed. Ter geruststelling: de hcp is 0,4 omlaag gegaan. Dank aan de organisatie voor het voortreffelĳke werk, en tot de volgende keer.

Michiel van Kleef