Als ik langs het tijdelijke receptiegebouw van golfbaan de Texelse rijd, staan Iwan Groothuis en zijn zoon Laurens mij al op te wachten voor een rondleiding in het nieuwe clubhuis/restaurant. Iwan doet het licht van zijn telefoontje aan, omdat er nog geen verlichting is. Voorzichtigheid geboden dus tussen de bouwmaterialen. We lopen in een grote ruimte waar de buggy’s worden gestald. Vervolgens een opslagruimte voor materiaal en tot slot de kleedkamers en doucheruimtes voor dames en heren. “Dat was wel een pijnpuntje in het Hanenhuus, hè Iwan?” Lachend reageert hij. “Ja, het gaat allemaal anders worden. Grootser, maar ook groter.”

We gaan naar boven, Iwan klimt op een smal trappetje. Ik schrik enigszins, omdat ik lichtelijk hoogtevrees heb en het niet zo zitten met smalle trappetjes. Ik laat me echter niet kennen. En wanneer ik met angstzweet boven ben, word ik beloond met een spectaculair uitzicht. We staan in het restaurantgedeelte. Rechts geen Hanenhuus meer, maar alleen bergen zandduinen voor de aanleg van de sensationele hole één. Voor en links van ons een adembenemend uitzicht over een

aantal holes van onze homecourse. Het is allemaal “wow!”

Vervolgens verlaten we het restaurant en wandelen we over zeer veel zandheuvels naar de volledig nieuw aangelegde hole 1. Sprakeloos sta ik samen met Iwan en zoon Laurens boven op de eerste hole van de Texelse. Bijna 5 meter hoog! Weliswaar alleen nog zand, maar het uitzicht biedt een panorama zoals ik op deze baan nooit eerder heb gezien. Veel water, opgehoogde duinen en een schitterende blik op meerdere holes.

Dan lopen we over de eerste hole naar de nieuw ontworpen green, geen grassprietje meer te zien, alleen maar zand, zand en nog eens zand. “Maar,” belooft Iwan, “over een paar maanden een spectaculaire grasgreen en zeker niet meer zo gemakkelijk!” Op de tweede hole is rechts een nieuw duingebied aangelegd. Daar stonden voorheen enkele bomen en veel struikgewas. De daaraan grenzende derde hole met die dogleg naar rechts heeft een verrassende verandering ondergaan. Veel meer water en duingebied. Iwan: “De hole zal voor menige golfer lastiger worden. Smaller maar vooral uitzicht op veel meer water. Daar ben ik gek op. Water en duinen. Hoe mooi is dat!”

Hij neemt me mee naar de nieuwe duintoppen langs de fairway. “Moet je eens kijken wat een prachtige kijk je hebt rechts op de par 5, hole 4.” Iwan kan smakelijk vertellen over zijn ideeën, maar hij kan ook genieten van zijn project. Trots staat hij op de duintop het uitzicht te bewonderen. Het waait behoorlijk, windkracht zeven. Ik ga naast hem staan. “Mooi hè!?” Er worden nog meer holes onder handen genomen, maar de metamorfose is compleet met de entree van de golfbaan. Het landweggetje zal plaats maken voor een nieuwe bredere weg en over

het oude weggetje worden nieuwe holes aangelegd voor de par 3 baan.

Dit jaar dus geen Dekselse Texelse. “Nee, dat zit er echt niet in.” aldus Iwan, “We gaan eind maart gras inzaaien en hopen dat het medio juni bespeelbaar is. Dan volgt een officiële opening, ik weet nog niet door wie, ik denk de burgemeester of zo.” Geen officieuze openingswedstrijd voor de NVGJ in maart, maar wel een gezellig tweedaags golffeest in september op de omgetoverde golfbaan en in het nieuwe restaurant. “Jazeker! We gaan er met de NVGJ een mooi feest van maken. Ik ben in ieder geval van de partij!”

Hans Terol