Nieuws

16.09.2024 De Redactie

Inschrijving Regthuys open

Langzamerhand kruipen we naar het einde van het seizoen 2024. Nu de wedstrijd op Regthuys op 7 oktober is opengesteld (HIER kun je inschrijven) resten ons daarna nog maar drie wedstrijden (Kleiburg, Dirkshorn en Hooge Graven) vóór de Masters op Nunspeet, waar de kampioenen bekend worden. Maar eert genieten van de gastvrijheid op Regthuys in Winkel!

Lees artikel

Nieuws

16.09.2024 Elaine de Boer

Wij vierden feest!

Wat was het een gigantisch feest, onze tweedaagse op Texel. Wat hebben we enorm genoten. En wat was het fijn om deze paar dagen zo met elkaar door te brengen op onze geliefde homecourse in de deskundige handen van Anita en haar team. Gelukkig hebben we de foto's en de verhalen nog!

Lees artikel

Nieuws

11.09.2024 De Redactie

Jubileumfeest barst los op Texel

Het 30-jarig jubileumfeest van de NVGJ is flink gevierd in het Hanenhuus van onze homecourse op de Texelse. Na een winderige wedstrijddag was het daar goed toeven. Het leidde zelfs tot een zittende polonaise!

Lees artikel

Nieuws

09.09.2024 De Redactie

De sfeer zit er al goed in

Eén dag voor het jubileumfeest op onze homecourse De Texelse zit de sfeer al goed in! Een deel van de NVGJ'ers is al neergestreken op het eiland en uiteraard verpozen ze zich in het prachtige clubhuis. Uiteraard is onze secretaris Hans Terol, die enorm veel werk in de voorbereiding heeft verzet, ook van de partij. En verder zien we ook zijn rechterhand Madelon.

Lees artikel

Nieuws

28.08.2024 De Redactie

Cassius Clay onder de ganzen

Ach, hoe aandoenlijk. Papa en mama nijlgans met, als we het goed zien, zes pullen. Op de foto gezet door Marijke Brouwers op golfbaan Kralingen. De linkse gans zien we al wat agressief kijken en ja hoor, het gebeurde. Marijke werd aangevallen door het beest. 'Ik was te verbouwereerd om daar ook een foto van te maken', meldt ze. Voortaan snel doorlopen maar, want wat lezen we op het world wide web: Een koppel nijlganzen bezet een territorium van meer dan een kilometer oeverlengte, waar elke andere vogelsoort uit wordt verdreven. Zeker in de tijd dat ze pullen hebben zijn ze zo agressief dat zelfs vossen ervoor wijken. Een woedende nijlgans is een geduchte tegenstander. Aan het handgewricht heeft hij een stompe hoornachtige spoor, een soort boksbeugel waarmee hij enorme klappen kan uitdelen.

Lees artikel

Nieuws

23.08.2024 Henri van der Steen

Schermafbeelding 2023-10-31 om 23.15.19.png

Twee anekdotes van een trage denker..

Onderstaande schrijven van Henri werd bij de redactie aangeleverd in reactie op het matchplayverslag dat Martijn schreef na afloop van dienst match tegen Gerald. In dat verslag beschreef Martijn een situatie die Henri min of meer bekend voorkwam. Door een misverstand is het artikel nooit op de site verschenen, met excuses aan de schrijver bij deze alsnog. Martijn wilde dus zo niet winnen. Iedereen zal de situatie herkennen of tenminste begrijpen. Nee, je wilt niet winnen door een stomme fout van je tegenstander. Niet in golf, tenminste, liever niet... Omdat deze site er ook is voor divertissement en polemiek, draag ik graag twee anekdotes bij. Wat er bij de match Martijn-Gerald gebeurde, deed me meteen denken aan een gelijkaardig voorval tijdens een matchplay-match van vorig jaar tegen René. Op een cruciaal moment, ik geloof dat het om hole 16 ging, lag mijn balletje ook op minder dan een meter van de hole. Die van René lag op de rand van de green, een meter of 20 van de vlag. Het onvoorstelbare gebeurde: René maakte ‘m. En ik pakte m’n bal op, met het idee dat de hole verloren was. René: ‘Wat doe je nou?’ En nog moest hijuitleggen dat ik de hole nog kon halven… Totale paniek in mijn hoofd. Stotterend opperde ik: ‘Mag ik ‘m dan alsnog maken?’ René keek zoals Martijn dacht: tuurlijk, ‘want zo wil ik niet winnen.’ Maar voordat hij had kunnen zeggen dat het mocht, had ik al besloten: nee, ik heb een fout gemaakt, een fout is een fout, hole voor René. En een paar minuten later: match voor René. Bovenstaande illustreert op de eerste plaats dat ik een man ben die traag is van begrip. Ik heb tijd nodig om dingen te doorzien. Soms veel tijd. Daar komt bij dat ik weinig assertief ben van nature en ook niet ad rem, gevat. Het is een van de redenen dat ik graag op onze app ‘NVGJ at WORK’ kijk. Daar kan ik smullen van de rappen van geest, een Rob Hoogland, een René Brouwer, een Helene Wiesenhaan, een Ruud van Breugel, een Pamela Sturhoofd, een Anton Kuijntjes! (Via onze app werd ik er door hen op geattendeerd dat Andy afgelopen zondag zijn laatste voetbalwedstrijd als radioverslaggever zou beleven. Niemand die toen al wist dat Andy later in de week de Slugger Award zou krijgen, die hem natuurlijk van harte is gegund. Enfin, ik keek dus zondag tv en luisterde onderwijl naar zijn en Ragnars verslag van Spanje-Engeland. Na drie minuten kon iedereen zien dat het vermoedelijk een, laten we zeggen, moeizame affaire zou worden. Geen aanvalsopzet lukte, zelfs bij de besten sprongen de ballen van hun voet, volop nervositeit. Dat bleef zo, het was niet om aan te zien. Na een half uur kwam Andy daarom tot mijn stomme verbazing tussenbeide door te melden dat we naar ‘een leuke, spannende wedstrijd’ zaten te kijken… Was dit een gevalletje van professionele deconfiture, een aanwijzing dat ook Andy een man is met een wellicht op andere momenten optredende traagheid van begrip of zou er een geheime, misschien ‘journalistieke’ oorzaak zijn voor dit toch wel opmerkelijke stukje verslaggeving?) Zo zie je maar: ik ben meer van de gedachte achteraf dan van de eerste inval. Maar nu die tweede anekdote, die te maken heeft met de eerste en ook met mijn talent om veel later dan anderen in de gaten te hebben waar het over gaat, meestal toch… Ik doe even verslag van een moment uit onze laatste Master, 6 november 2023, op het Rijk van Nunspeet. De eerste twee in de Order of Merit tegen elkaar: Van der Steen tegen Kuijntjes. De een is nog slechter dan de ander. Ik speel waardeloos, Anton ook. Naderhand, in zijn speech, zou hij zeggen dat er wel vijf afslagen van hem in het bos verdwenen. Dat klopte. De vijfde keer is op hole 9. Anton vindt zijn bal weer en slaat die terug de fairway op. Maar iets te hard. De bal rolt mijn richting op, over de fairway… in een kuiltje. Ik dacht meteen: dat kost hem een slag. Hier moet ik even vermelden dat Anton me voor de match op het hart had gedrukt dat we mochten plaatsen, maar alleen op de fairway. Ik loop intussen verder, Anton komt aanlopen, ik draai me om en… zie Anton met de bal in z’n hand staan. ‘Ik heb ‘m opgepakt’, zegt hij, schijnbaar tot zijn eigen verwondering. Wat nu? Ik loop naar hem toe en doe iets wat me nog altijd achtervolgt: ik zeg zoiets als ‘Het is goed, Anton, ik vind het toch al een rare regel, leg ‘m maar gewoon terug.’ En ik draai me om, richting m’n eigen bal. Wat er vervolgens gebeurt, tart m’n verbeelding, vooral achteraf: Anton geeft ‘m van pakweg 170 meter een hengst en… legt het balletje een meter van de pin. En vanaf dat moment is Anton los. Een paar uur later wordt hij gehuldigd als de nieuwe kampioen. Pas veel later realiseerde ik me dat Anton die bal nooit vanuit dat kuiltje kon hebben geslagen. Ik heb het er met hem ook nooit meer over gehad. Het is goed mogelijk dat hij niet heeft gezien dat zijn bal aanvankelijk in een kuiltje lag, gedropt heeft en dat kuiltje heeft kunnen mijden. Het verhaal is hier niet af. Ver na de wedstrijd reed ik naar huis. Onderweg belde ik mijn geliefde, die me al langer kent. (Ik stuurde haar in 1966 een eerste liefdesbriefje; we zaten in dezelfde klas van de Mulo) Zij is wel snel van begrip, bovendien zeer ad rem en nuchter. Toen ik haar kont deed vroeg ze: ‘En Anton accepteerde jouw voorstel?’ Ik zei: ‘Ja.’ Ze zei: ‘Zou jij zo’n voorstel ook hebben geaccepteerd?’ Het was even stil. Ik schrok. Verrek. ‘Nee’, zei ik. Hier ongeveer eindigt de anekdote. Maar voor mij was de affaire niet voorbij. De hele winter heb ik me afgevraagd waarom ik op dat ene moment (de finale van een serieuze wedstrijd) in hemelsnaam niet de tegenwoordigheid van geest heb gehad te denken: ja, Anton, je hebt zelf nog eens gewezen op de regel: niet oppakken buiten de fairway. Waarom heb ik toen niet in elk geval Anton zelf de oplossing laten verzorgen? Die vraag houdt me nog altijd bezig. Niet de vraag wat hij had kunnen of moeten doen. Het is geen vraag van ethiek. We profiteren allemaal weleens – niet bij golf, in het algemeen, bedoel ik - van een gelegenheid waar iemand anders iets niet ziet of weet, dat is de menselijke natuur. Ik verwijt Anton niets, niets! Maar ik wilde natuurlijk weer ‘pleasen’ (en de conflictvermijder uithangen…) in plaats van Anton zelf te laten zeggen wat hem redelijk leek. Wat zou er dan zijn gebeurd…? Wat zou er trouwens zijn gebeurd als ik sneller had begrepen dat we allebei (hij als speler, ik als marker) goed beschouwd fraude hadden gepleegd? Dat laatste realiseerde ik me pas dagen later. Als ik deze kwestie aan de wedstrijdtafel bekend had gemaakt, was er mogelijk geen ander oordeel geweest dan dat we beiden waren gediskwalificeerd. En dan was Martijn kampioen geworden (en Marijke tweede).

Lees artikel

Nieuws

19.08.2024 Elaine de Boer

Schotland: een walhalla voor golfers

Pal aan zee, een stevige wind, zon, een hartelijk welkom in het clubhuis. The Reay Golfclub, de noordelijkste 18-holes baan van Schotland, aan de rand van het gelijknamige plaatsje, staat model voor wat golf is voor de Schotten. Een sportieve plek, waar dorpsgenoten het tegen elkaar en de elementen opnemen, een goed glas bier of wijn drinken en iedereen welkom is. Na jaren aarzelen omdat partner Hans het argument ‘regen in je zomervakantie’ steeds in de strijd wierp, reisden we dit jaar op mijn aandringen dan toch af naar Schotland. Het regende in Nederland immers toch al de hele zomer. Slechter kon het bijna niet worden. Doel; de 500 mijl oost-noord-west kust doen, veel lopen en ook golfen. Het overtrof alle verwachtingen. We startten onze trip bij Edinburgh op de Dalmahoy Golfclub, een prachtige 18 holes baan die je tegen gereduceerd tarief speelt, als je er slaapt. Lange par 4’en, moeilijke par 3’en in een prachtige park om het landhuis heen. Achteraf de meest luxe baan die we speelden. Tijdens onze tocht langs de oostkust zagen we steeds dat vrijwel elk dorp aan zee op het onvruchtbare stuk grond (links) langs de kust zijn begraafplaats en golfbaan heeft gemaakt. Meestal 18 holes, soms ook 9. We grapten na het zien van een begraafplaats: ‘Nu moet de golfcourse ook snel komen’. Ten westen van Dunnet, waar je de Orkney-eilanden ziet liggen, had ik de Reary Golfclub besproken. De vrijwilligster in het clubhuis ontving ons hartelijk, wees de kooi om een paar ballen te oefenen, en de weg naar hole 1. Daarna moesten we hem zelf vinden. Wat een avontuur; doglegs, blinde holes, duinen op, en zo meer. En dat voor 40 pond pp. De zelfgebakken taart na afloop hadden we wel verdiend. Zeker Hans, waarvoor dit de derde baan van zijn leven was. Aan de oostkust troffen we in de kleine kustplaats Gairloch spontaan eenzelfde soort linksbaan, naast een klein begraafplaatsje in de kom van de baai. Hoogteverschillen, duinen, aan zee. We mochten hem na 17 uur voor 15 pond pp spelen. Bijna windstil werd het, de zon scheen. Een feestje werkelijk; uitdagend, maar wel te doen. Op de par 3, die van grote hoogte 145 m ver lag, lagen we nota bene allebei op de green. Wat een walhalla voor golfers Schotland, zowel voor geoefende spelers, als voor beginners zoals Hans. Geweldige banen, van groot en kostbaar, tot kleiner en prima te betalen. Van moeilijk door ligging en weersomstandigheden, tot makkelijker, maar - dat moet gezegd - dan moet het weer wel meezitten. De laatste besproken baan Abroath Golf Course, 10 km boven Carnoustie en zeker zo mooi gelegen en betaalbaar, hebben we afgezegd; windkracht 5 was ons te machtig. Wat ik in Schotland het allerleukst vond is dat golf er gewoon een volkssport is. Iedereen speelt het, ongeacht salaris en positie, man, vrouw, jong en oud. Ook zijn de banen allemaal open. Zelfs op St Andrews en Carnoustie mag gewoon met honden worden gewandeld, in Nederland toch ondenkbaar! ‘Het is een open course hier. Iedereen is welkom’, zei een groundsman op St Andrews me toen ik vroeg naar de wandelaars met honden, die overstaken tussen de oefenende golfsters voor AIG for ladies dat er volgend weekeinde wordt gehouden. ‘Alleen op zondag zijn we dicht voor iedereen. Dan krijgt de baan rust en mogen de vissers hun netten drogen op de baan’. Jullie begrijpen het waarschijnlijk al. Schotland, ik kom terug! En aan andere golfers, zou ik willen zeggen; ga er eens een kijkje nemen!

Lees artikel

Nieuws

14.08.2024 De Redactie

Hole in one voor Olga!

Een dag na de wedstrijd op Emmeloord, waar ze keurig 36 stablefordpunten bijeen sprokkelde, sloeg Olga Commandeur een hole in one op de Haarlemmermeersche! Kijk HIER naar een kort filmpje over het gelukzalige moment dat Olga het balletje in de hole zag liggen. Gefeliciteerd Olga!

Lees artikel

Nieuws

13.08.2024 De Redactie

Geen enkel risico..

De temperaturen liepen ook in Emmeloord op tot boven de 30 graden met een brandende zon. Leonard van Nunen nam tijdens de wedstrijd in de polder geen enkel risico en smeerde zich goed in!

Lees artikel

Nieuws

05.08.2024 De Redactie

Bubbels voor Sonja

De Veluwse Golfclub in Hoog Soeren. Een prachtig clubhuis – de baan ook, trouwens. Maar door omstandigheden is er tot 12 augustus geen horeca. Dan moet je improviseren. Zeker als foodies Sonja van de Rhoer en Ronald Massaut op Sonja's thuisbaan hun matchplay hebben gepland. ,,Dan knutsel ik wel wat in elkaar'', stelde Ronald voor. ,,Oké, neem ik ook wat mee'', aldus Sonja. Op de gevulde tafel: enkele harde kazen, toast, aardbeien, pannenkoekjes, cashewnoten, verschillende drankjes uit de meegenomen koeltassen. En bubbels... Bubbels voor Sonja.

Lees artikel

Laad volgende 10 artikelen

Order of merit

Order of merit

Order of merit

Order of merit

Order of merit

Order of merit

Order of merit

Nieuws

Inschrijving Regthuys open

Wij vierden feest!

Jubileumfeest barst los op Texel

De sfeer zit er al goed in

Cassius Clay onder de ganzen

Twee anekdotes van een trage denker..

Schotland: een walhalla voor golfers

Hole in one voor Olga!

Geen enkel risico..

Bubbels voor Sonja

Aankomende wedstrijden

Kroonprins van Vianen 2024

Leo van de Ruit Memorial - Zeegersloot 2024

Regthuys 2024

Kleiburg 2024

Dirkshorn 7de Stamppot Cup 2024

Hooge Graven 4e Christiane Trophy 2024

Rijk van Nunspeet ZVM Masters 2024

EMGJ op Royal Obidos (Por) 2024

Over NVGJ

Order of Merit

Agenda

Laatste nieuws

Sponsoren