Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
Daar zaten we dan. Op een stoeltje aan de achttiende green van de Royal Obidos. Elkaar hoopvol aankijkend. Zouden we op deze tweede dag van het EMGJ nog een sprongetje naar boven kunnen maken? Zou het mogelijk zijn om in die top 5 te komen? Het veld van het EMGJ was nog nooit zo sterk bezet. Er waren nog nooit zoveel landen (zei men). En ja, de banen waren nog nooit zo moeilijk geprepareerd als deze week. Voor jullie info: de greens van Royal Obidos deden 12,3 op de stimpmeter. Dat is een beetje vergelijkbaar met wanneer je thuis op de tegels in je keuken een putt probeert te maken. Het is aanraken en daar gaan ze dan. Dat het iets was waar niet alleen wij als Nederlanders last van hadden, zo bleek wel weer. Want er werd steen en been geklaagd. Of nou ja, geklaagd is misschien niet het goede woord. We realiseerden ons vooral allemaal dat we er geen klote van kunnen.
De Praia D'El Rey Golf Course was na twee oefendagen het décor van de eerste échte krachtmeting tussen de twaalf landen tijdens het EMGJ 2024. Nederland staat na die eerste dag op een verdienstelijke zesde plaats, al had er meer in gezeten zo vonden de deelnemers unaniem. Hoogtepunten: de beste score van de dag van álle golfers voor Stef Swagers (+5) en een fraaie eagle (+2 birdies) voor Hélène Wiesenhaan.
De eerste oefenronde zit erop. En wel die op Praia d’el Rey. Wat zoiets betekent als ‘strand van de koning’. Althans, dat beweert de chauffeur van ons busje onderweg naar het clubhuis. Mij kunnen ze alles wijsmaken wat dat betreft. En eigenlijk spreekt er niemand van ons Portugees. Behalve Pamela. Die het graag liever wat onder de aandacht houdt, maar als ze haar zinnen heeft gezet op een specifiek drankje in een specifiek grote beker/glas/mok/wat er voor door moet gaan. Dan ineens weet ze toch iets tegen hem te ratelen waardoor hij gaat rennen. De smiecht.
Nee, verwacht hier niet elke paar minuten een update vanuit het team dat in Portugal onze driekleur representeert. Tien NVGJ-ers en de immer onvolprezen non-playing captain Madelon Barenbrug nemen het op Royal Obidos op tegen maar liefst zeven andere landen. Hoe vergaat het ze? Wat maken ze mee? Je vindt het hier.
Het bestuur is verheugd te kunnen meedelen dat er voor het EMGJ 2024 in Portugal een super team is samengesteld! Zoals tijdens onze ALV van afgelopen maart is verteld, heeft het bestuur er dit jaar voor gekozen de beste en meest constante spelers van onze club te vragen om deel te nemen aan dit tweejaarlijkse evenement. Bijna alle door ons benaderde spelers hebben toegezegd. Een fantastisch resultaat.
Die Elaine, wat een geweldige afsluiting van haar verslag van de eerste wedstrijddag om de Nations Cup: “En morgen, gaan we er natuurlijk weer voor. De Belgen, de Fransen en misschien ook nog de Zwitsers, we kunnen ze hebben. Hoe dat gaat uitpakken horen jullie morgen weer van ons.” Het ging zoals het bijna altijd gaat bij dit soort wedstrijden, we winnen de titel van het gezelligste team, maar eindigen steevast in de onderste regionen als het om het sportieve deel van dit evenement gaat. Jawel hoor opnieuw laatste.
We waren er alle 10 klaar voor. De eerste wedstrijddag op de Nations Cup op Chervo Golfclub. In koppels de baan in om Texas Scramble met strokeplay te spelen en een mooi resultaat te boeken. Op tijd op, samen ontbijten, inslaan, chippen, putten. Maar toen: dichte mist. Je kon een kleine twintig meter ver kijken. Te gevaarlijk om te spelen. Madelon kreeg als captain te horen; uitstel van de wedstrijd tot 10.30 uur. En dus; koffie in de lounge van het clubhuis, hangen, wachten. Nog maar eens putten. Oef, wat was de oefengreen snel.
Voor de afgetrainde en zeer gemotiveerde Nederlandse delegatie van de Nations Cup op het Chervò Resort in Italië, is het prestigieuze internationale treffen (11 landen!) vooralsnog haperend van start gegaan. Dat begon al op zondagmiddag toen we het bericht kregen dat onze vlucht naar Bologna was gecanceld. Na enkele uren koortsachtig appen en bellen met KLM, wisten de meeste leden van het team gelukkig nog een stoel te bemachtigen in een vroege maandagmorgenvlucht naar Milaan. Fred vond een plekje op een vlucht vanuit Eindhoven naar Bergamo, Peter was eerder al met zijn Jaguar vertrokken en Pamela besloot naar Verona te vliegen.
Met een 7 scoor je normaal een ruim voldoende maar nadat ook Henri door een rugblessure af had moeten zeggen bleven we met 7 spelers maar met net voldoende over om “totaal van de 7 beste scores” tegen de Belgen te kunnen spelen. Even leek het er zelfs op dat we maar met 6 waren want de navigatie van Marijke wilde haar alle zandpaadjes in België laten zien. Woon je eens een keer in de buurt kom je nog als laatste aan….
Laten we beginnen met het goede nieuws. Het Nederlandse team in het elfde EMGJ is niet laatste geworden. De vijfde plaats na de eerste dag werd gewisseld met de zesde. Het verschil met de vermaledijde Denen was slechts één punt. Onze Pim, die zich graag wilde revancheren voor zijn hopeloze eerste ronde, heeft zijn puntentotaal nog aangevochten, maar het mocht niet baten. Team NL zesde. Beter dan vele vorige keren. Tot zo ver. Oostenrijk heeft gewonnen met 477 puntten, Italië tweede met 468 en Duitsland derde met 455. Tsjechië als gastland werd vierde.