Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
13.11.2024
De Praia D'El Rey Golf Course was na twee oefendagen het décor van de eerste échte krachtmeting tussen de twaalf landen tijdens het EMGJ 2024. Nederland staat na die eerste dag op een verdienstelijke zesde plaats, al had er meer in gezeten zo vonden de deelnemers unaniem. Hoogtepunten: de beste score van de dag van álle golfers voor Stef Swagers (+5) en een fraaie eagle (+2 birdies) voor Helène Wiesenhaan.
De vroege starters die al rond 7 uur door de shuttlebus bij de caddymaster van Praia D'El Rey werden gedropt, stonden voor een dichte deur. De twee dames achter de desk waren er wel maar meldden onverbiddelijk dat de deur pas om half acht open ging. Een valse start voor de ongelukkigen die daardoor nauwelijks tijd kregen de spieren op de range wat los te maken. Maar die kleine miscommunicatie van de wedstrijdleiding was snel vergeten op de Praia D'El Rey course die er in zomerse weersomstandigheden fantastisch bij lag. Anton Kuijntjes was de allereerste starter. De lieverd kreeg het meteen al aan de stok met zijn Spaanse deelnemer die zich keer op keer rijk rekende met z’n score en tot wanhoop van Anton niet van wijken wilde weten als Anton toch echt zes slagen had geteld en geen vijf. Het gedoe hielp niet bij de score van onze blij-rechtse kolos die uiteindelijk slechts 23 stabelefordpunten binnenbracht ondanks naar eigen zeggen ‘tig’ greens in regulation. Het was de putter die hem deze dag het meest dwars zat op de razendsnelle en moeilijk te lezen greens. Gelukkig bracht zijn meegesmokkelde wiet, een halve fles Fanta en een magnum zak Smarties wat rust na afloop.
Ook Stef Swagers had zijn putter het liefst in tweeën gebroken op de 18de green: “Niks geholed” zo klaagde hij. Een opmerkelijke uitspraak aangezien zijn score van +5 de beste van alle deelnemers die dag was; echt een geweldige prestatie. Een andere deelnemer die een goede score binnenbracht was Hélène (31) die onder andere een putt van ruim 8 meter holede voor eagle. Ook de 28 punten van de onverzettelijke Fred Veldman zijn het vermelden waard. De overige oranjespelers scoorden allemaal tussen de 20 en de 25 punten. Niet heel slecht maar te weinig om als team hoog in het overall-klassement te eindigen. Daarbij moet wel vermeld worden dat er extreem weinig slagen ‘mee’ werden gegeven. En speler met handicap 13 bijvoorbeeld, kreeg op de toch echt lastige baan van Praia D'El Rey slechts negen (!) slagen mee. Stef (handicap 0) moest zelfs -2 spelen om 36 punten te halen: zijn +5 was daarom maar goed voor 29 stablefordpunten.
Kunnen we nog een of meerdere plekken te stijgen als we morgen aantreden op Royal Obidos? De kans is in ieder geval stukken groter dan die van Daan Huizing op kaartbehoud voor de DP World Tour. Maar we zullen onder leiding van onze geweldige en zeer betrokken teamcaptain Madelon wel flink aan de bak moeten: Nederland ligt maar liefst 12 slagen achter op nummer 5 Oostenrijk. Maar dat gezegd hebbende: alles is nog mogelijk. Opnieuw zal het spel op de greens (die nóg sneller zijn dan die van Praia D'El Rey) beslissend worden in de strijd om de prijzen. Aan de inzet van ons team zal het niet liggen: nog geen avond zijn we tot laat aan de bar blijven hangen. Het is deze spartaanse instelling die hopelijk morgen - als we fris en uitgerust aan start staan - z’n vruchten af gaat werpen.
Hier werd het geheime recept geschonken wat het recept bleek voor de geweldige score van Hélène. Vanavond proberen ze het weer!
Wat kan golf toch een verschrikkelijk frustrerende sport zijn. Dat is natuurlijk geen nieuws voor het gros van de NVGJ'ers, die alles weten van fluffs, toppertje, slices en 3-putts. Ons motto is niet voor niets 'elkaar een leuke dag bezorgen', en niet 'these guys and girls are good'. Maar soms gaan de golfgoden wel heel ver met het geven van lesjes nederigheid.
**Winderig, maar warm ontvangen: NVGJ aanwezig bij Redexim Golfdag** Namens de NVGJ waren we op uitnodiging van Redexim en Barenbrug aanwezig bij de 35e editie van hun jaarlijkse Golfdag. Een traditie waar we als NVGJ graag bij aansluiten, zeker in een jaar waarin Redexim zich als trotse sponsor aan onze eigen Nations Cup heeft verbonden. Martijn Paehlig, Hélène Wiesenhaan, Peter Boogaard en ondergetekende mochten de eer van de vereniging hooghouden. En dat deden we op een plek van formaat: De Pan. De wind maakte het uitdagend, maar het Engelse karakter van de baan kwam er prachtig door tot zijn recht. Naast een stevige ronde golf stonden ook demonstraties van nieuwe machines op het programma, en was er bijzondere aandacht voor greenkeeper Marcel Bossinade. Hij ontving de Cees de Bree Innovation Award voor zijn niet-aflatende inzet en innovatieve werk op De Pan. Terecht en verdiend. Dank aan Redexim en Barenbrug voor de uitnodiging, de goede organisatie en het warme ontvangst. Wij kijken nu al uit naar oktober, wanneer we hen op Texel mogen ontvangen voor The Nations Cup.
Mijn golftas met een bagage van clubs, handschoenen, ballen maar vooral herinneringen. Van iedere club weet ik nog precies waarop ik kon vertrouwen. Mijn King Cobra Driver 10.5 was mijn beste maatje. Mijn Scotty Cameron met daarop de tekst “Bedankt voor 10 mooie Belek-jaren. Jouw golfvrienden” Het balletje waarmee ik de enige hole-in-one heb geslagen. Nu zijn het alleen nog maar emotionele herinneringen. Daar kunnen criminelen gelukkig niet aankomen.
Van radio tot televisie, van print tot fotografie: NVGJ'ers waren op vrijwel elk mediapunt aanwezig van het KLM Open. Een korte terugblik op het toernooi met al het werk van de NVGJ-ers. Voorzien van fantastische foto's van ons lid, Jan Kok.
De voorspellingen waren zo dramatisch dat Cara de dag voorafgaand de matchplay match belde om te checken of we wel moesten gaan. Het werd een go. Op Cara’s thuisbaan de Waterlandse scheen de zon in de ochtend. Dat was positief. Cara was positief en vrolijk. Ze speelde van geel. En hoe. Vaak lagen haar afslagen verder dan mijn vermoeide pogingen. Vermoeid, ja dat is de samenvatting van mijn spel. Een klein pijntje in de bil is een vermoeide tred geworden. Strompelen dus. En pijnscheuten bij iedere slag. Cara sloeg recht en ver. Ik in het hoge gras met strafballen tot gevolg. De achterstand ging snel naar niet meer in te halen. Het weer werd slechter en na 13 zijn we teruggegaan. Bijna droog. Ik afgegaan. 1 hole gewonnen. Nu langdurig pauze en niet meer spelen. Hup Cara, je was de beste.
Het woord van vandaag : ENERGIE Energie: de zon en wind vertaalde dit naar paraplu's op onze golfkarren die vervolgens zeeeer regelmatig door de wind omgeblazen werden, te lachwekkend ( wat doen we verkeerd?) Energie: heb je ook nodig in je lijf om een goede golfswing te kunnen maken. Helaas Pamela had op een avontuurlijke vakantie simpel met een teen tussen de deur gezeten: net een paar dagen weer schoenen aan en aan de asperines om vandaag een beetje te kunnen lopen. Ik ben een beetje te fanatiek met golfen en met mijn hypermobiliteit geeft dat weer heupproblemen.( hup wat paracetamol erin) Je begrijpt het al de lamme en de blinde liepen, wel heel gezellig, rond op de mooie golfbaan van Landgoed Bergvliet. Over onze scores zullen we het dus maar niet hebben, ballen zoeken was een terugkerend onderdeel, dat zegt genoeg. Toch komt kwaliteit altijd boven drijven en dan kijk ik met bewondering naar een prachtige approach van Pamela naar de green. Op enig moment was de energie echt op en lonkte het terras dus de laatste holes hebben we niet meer uitgespeeld. Gezellig nog een hapje gegeten met wel genoeg "praat" energie om elkaar weer wat beter te leren kennen: we hebben elkaar echt ontmoet!