Dag 1 EMGJ Portugal

De eerste oefenronde zit erop. En wel die op Praia d’el Rey. Wat zoiets betekent als ‘strand van de koning’. Althans, dat beweert de chauffeur van ons busje onderweg naar het clubhuis. Mij kunnen ze alles wijsmaken wat dat betreft. En eigenlijk spreekt er niemand van ons Portugees. Behalve Pamela. Die het graag liever wat onder de aandacht houdt, maar als ze haar zinnen heeft gezet op een specifiek drankje in een specifiek grote beker/glas/mok/wat er voor door moet gaan. Dan ineens weet ze toch iets tegen hem te ratelen waardoor hij gaat rennen. De smiecht.

Golfen doen we ook. We zijn verdeeld over drie flights. En die flights zijn zo ongeveer aan het einde van het veld geplaatst. Als iedereen van de range af is, blijven er zo’n veertig mandjes als stille getuige achter. Stef kan het niet langer aanzien en verzamelt ze persoonlijk.

Er zijn twee flights samengesteld met alleen maar Nederlanders. Fred, Louis, Marijke en Cara vormen een kwartet, daarachter komen Friso, Jeroen, Hélène en ik-zei-de-gek. Stef en Pamela laten zich vergezellen door twee Italiaanse collega’s, Paolo en Renato. ‘Ze hebben moeite met de lengte van de baan’, vertellen ze ons na afloop, wanneer ze op de achttiende green samen naar het slot van Twente – Ajax staan te kijken. Het is wat met die Amsterdammers. Een tijdje terug sloegen ze het nog liever over, maar inmiddels worden er flightindelingverzoeken gedaan die ingegeven zijn door het speelschema van FC Mokum.

Ajax presteert niet echt vandaag en komt niet verder dan een gelijkspel bij de Tukkers. Iets waar ze zich vroeger in Amsterdam voor zouden schamen, maar de historische anderhalf jaar die de club inmiddels heeft meegemaakt, heeft zelfs Amsterdammers nederig gemaakt. Terecht.

De baan is prachtig. Wij starten op hole 10 en in die lus wordt je regelmatig overwelmd door prachtige uitzichten over de zee, waar vandaan een fijn briesje ‘categorie clubbie meer’ het land op komt.

Of het overmorgen wanneer we hier de eerste officiele dag van het toernooi spelen veel beter gaat? Ja, wij verwachten van wel. Met de recordscore van landgenoot Vince van Veen op de Qualifying School in het achterhoofd weten we: je moet altijd wonderen verwachten. Een 59 gaat ons niet lukken, of het moet op 9 holes zijn. Maar we hebben allemaal wel het idee dat we hem overmorgen beter gaan bespelen dan vandaag.