Agenda’s en Hitteprotocol

Door vakanties, werkreizen en anderszins volle agenda’s was onze match over de zomervakantie heen getild en waren we dicht in de buurt van een reprimande van Louis om snel onze wedstrijd af te ronden. Toen de lang geplande dag daar was, bleek het 36 graden en windstil. Ook het tijdstip van onze match, 14:00 uur, was hitte technisch niet het beste. We konden echter beiden niet vroeger of later dus met extra waterflessen begonnen we dapper.

De Rosendaelsche
De baan die we gekozen hadden voor deze titanenstrijd was De Rosendaelsche, opgericht in 1895 de op 2 na oudste baan in Nederland. Zoals veel clubs is deze ook verhuisd maar zat in 1908 al op de huidige locatie waarmee de holes van (nu de back nine) de oudste golf holes in Nederland zijn. Op 1 juli ben ik hier lid geworden en Hélène had hier nog niet gespeeld dus de keuze was snel gemaakt.

De Wedstrijd
Zoals al eerder aangegeven was het echt niet normaal heet, de lucht brandde bijna in je keel bij het inademen en er was geen zuchtje wind. Ik denk dat dit in de top 3 heetste rondjes ooit staat samen met een ronde in Tsjechië in 2018 (41 graden) en eentje in Dubai 2016 (43 graden) gevoelstemperatuur voelde hier hoger. Zoals de regulars wel weten kan Hélène de bal goed en ver slaan, we starten samen van de 55 tee en van ons 10 slagen verschil in hcp (7&17) bleven inclusief de 75% regel slechts 4 slagen over. De eerste 11 holes bleven we aardig in evenwicht: 4 holes squarden we, 4 holes won ik en Hélène won er 3. Dus toen ik op hole 11 nog steeds 1 up stond, was ik best tevreden. Hole 12 verloor ik met een bogey aan Hélène die een par maakte, maar vanaf hole 13 ging het mis. Op deze korte par vier sloeg ik met een ijzer 6 af die ver in het bos belandde, vervolgens had ik 3 slagen nodig om uit het bos te komen en lag voor 4 op de fairway. Hélène was haar afslag ook kwijt, we moesten een flight doorlaten maar uiteindelijk vond ik de bal toch. Ik sla een goede approach en maak een 2 putt voor een triple. Hélène slaat haar bal over de green, flufft haar chip 2x en ligt net buiten de green waar ze vandaan uitholed met een schitterende putt….

Verslagen
Ik weet achteraf wat meer effect had, de zinderende hitte en vermoeidheid of de mentale klap om deze hole uiteindelijk toch te verliezen en binnen 3 holes van 1 up naar 1 down te gaan. Vervolgens hook ik op 13 mijn drive links zover in het bos dat hij er bijna op hole 5 weer uit kwam, provisional net zo ver rechts van de fairway enfin Hélène won de 14e met een goede bogey. Op 15 is misschien wel het duidelijkste verschil tussen een bogey speler en een single handicapper te zien. Als ik een bal mis van de tee dan ligt hij (op deze baan) meestal in het bos. Hélène’s ‘misser’ ligt meestal aan de rechterkant in de first cut. Score-technisch een veel betere plek ;) Op de par 3, een van de mooiste par 3’s van de baan, de 16e hole maakt Hélène een keurige par en ik een bogey en verlies ik 4&2

The aftermath
Tijdens de ronde heb ik uiteindelijk iets meer dan 5 liter water gedronken en alles weer uitgezweet. Op het lommerrijke terras werden grote glazen Gele Peter en een lokaal beroemd drankje een Vanessa (Karnemelk & bitter lemon) echt een aanrader als je van karnemelk houdt en het buiten warm is. Waarom het Vanessa heet, geen idee, dat moet ik nog uitvinden, misschien verzonnen door een voormalige barvrouw of lid. Ik wens Hélènes tegenstander veel succes, als je van haar wil winnen moet je van goede huize komen en de weersvoorspelling in de gaten houden. Deze dame gedijt in extreem weer, daar kan Jeroen van Leeuwen ook over meepraten. Ondanks de zinderende hitte en eerste keer op deze prachtige baan had ze ook nog eens 36 stableford punten gescoord, chapeau!