Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
01.11.2023
De schemering valt al in als de laatste golfers van ons kleine maar illustere gezelschap het clubhuis binnenlopen. We haalden het dus maar net om voor het donker binnen te zijn. Natuurlijk lag dat aan de eerste flight die volgens de tweede en derde flight veel te traag liep. Hoewel vier uur en tien minuten spelen over achttien holes toch heel redelijk is. Lijkt mij. In ieder geval was het de moeite waard om helemaal naar het plaatsje Arriën in Drenthe te rijden voor de laatste wedstrijd op deze prachtige baan voorafgaand aan de ZVM Masters in de Order of Merit 2023.
Wat valt er allemaal te vertellen over een dag als vandaag? Frank en Christiane Uijlenbroek zijn de organisatoren van deze Christiane’s Trophy. Toevallig op de dag dat Olga Commandeur jarig is. Ik verklap natuurlijk niet hoe oud, want ze is veel ouder dan ze er uitziet. Dat zeg ik ook als ik haar van harte feliciteer en kus. En dat terwijl ik vlak voordat ik het clubhuis binnenloop met mezelf afspreek dat ik vandaag eens niemand ga kussen of knuffelen. Olga’s partner Frank is er – vanwege Olga’s verjaardag – ook bij. Janneke Koster zien we ook even want Henk en Janneke wonen zowat om de hoek van de achttien holes én par 3 oefenbaan Hooge Graven, Golfclub Ommen. Henk heeft zelfs een locker in het clubhuis en kan op zijn fietsje naar de golfbaan. Wellicht vergat hij daarom zijn douchespullen en jasje? Eigenlijk is het ook best normaal dat je op je thuisbaan gewoon in je
golfkloffie blijft zitten. Janneke speelt overigens niet met ons in de wedstrijd. Zij speelt met haar zus 9 holes. Direct achter de laatste flight.
Een aantal van ons kan vandaag van plek verschuiven in de OoM óf zelfs nog bemachtigen. Louis Westhof bijvoorbeeld heeft – zo zegt hij — een score nodig van veertig punten om bij de beste acht te mogen starten. Evenveel punten als ik nodig heb om mijn vierde plek in de OoM te verruilen voor de derde, zo vertel ik onderweg in de auto al tegen Henri van der Steen. ‘Maar’, zo zeg ik erbij: ‘dat is onwaarschijnlijk want dit jaar heb ik niet een keer hoger dan 37 punten gescoord’. Ik heb enkel de hoop – want net terug uit Spanje – dat ik ondanks laagjes kleding lekker speel, dat het vandaag droog blijft en de temperaturen meevallen.
Op de drivingrange doet Elaine de Boer haar best om heel wat balletjes rechtdoor te slaan. Elaine kan vandaag ook nog wat plaatsjes opschuiven. Ze heeft het druk gehad met de verkiezingsspotjes die inmiddels klaar zijn en al worden uitgezonden. Een dezer dagen bekijk ik de spotjes, zo beloof ik. Ook slaan een paar leden van het matje. Een van de twee vraagt aan mij of ik stil kan zijn, want hij kan niet oefenen met mijn stem op de achtergrond. Louis, met wie ik over mijn Spaanse golfavonturen sta te praten, grinnikt verscholen onder zijn nieuwe Ierse golfpet om dit voorvalletje.
In de eerste flight op hole 1 starten ondergetekende, Louis Westhof en Frank Uijlenbroek. We laten die twee mannen van de drivingrange rustig vertrekken en zien al snel niets meer van hen. We genieten van deze mooie baan, op dit moment omringd door prachtige herfstkleuren. Zelfs enkele rhododendrons staan nog in bloei zie ik tijdens het zoeken naar mijn bal. Als voorzitter van de Hooge Graven weet Frank van alles te vertellen. Hij speelt er niet zo vaak, want sinds hij verhuisd is is hij vaker met Fred Veldman op Bad Bentheim te vinden. Daar zijn de greens lang niet zoals hier op Golfclub Ommen.
Frank heeft vandaag wat moeite met zijn spel, want druk met allerlei aangelegenheden. Heel veel te plannen internationale hockeytoernooien, de commissies en leden van Golfclub Ommen die hem weten te vinden én natuurlijk onze eigen NVGJ waarvoor hij ook actief is. Wat mij tijdens het spelen opvalt, is dat we vooral veel slagen krijgen (ik krijg er maar liefst drie meer dan op Stippelberg), dat het heel stil is op de baan én dat de greens echt fantastisch zijn. Hoe het met de dassen zit (dat was twee jaar geleden nog een groot probleem), vergeet ik te vragen. Het lijkt dat deze vertrokken zijn, want behalve dat de baan behoorlijk nat is, logisch ook na zoveel regendagen, ziet de baan er fantastisch uit.
Eenmaal in het clubhuis neemt Frank plaats achter zijn PC, toetst de scores in en weet zelfs nog tijd te nemen voor een verfrissende douche. Zorgt, keurig gekleed in jasje en overhemd, voor de juiste uitslag in het systeem terwijl de rest van het gezelschap heel gezellig zit te keuvelen. Het lukt hem ook nog om de definitieve volgorde in de Order of Merit op een rijtje te krijgen.
Wat hem niet lukt is om iedereen op tijd aan tafel te krijgen. Onze voorzitters oproep na de wedstrijd op Waterland heeft best goed geholpen: de meesten van ons zien er weer uit om door een ringetje te halen. Behalve Henk die zijn golfkleding niet verwisselde is er slechts één (ik zal de naam niet noemen) die een beetje ‘underdressed’ aan de dis verschijnt. Aan tafel zingen we voor de jarige Olga Commandeur die een blad prosecco laat aanrukken. Wij proosten graag op haar gezondheid. Olga staat 4 de in de OoM, maar kan er maandag niet bij zijn want vertrekt aanstaande woensdag voor een rondreis met partner Frank naar Japan. Lijkt me de moeite waard om de Masters voor te laten schieten.
Andy Houtkamp is vandaag spreekstalmeester en verzorgt met KissMiss en sponsor Christiane Uijlenbroek de prijsuitreiking. Winnaars Ger Laan, Louis Westhof en ondergetekende ontvangen pakketten met streekproducten De neary’s zijn voor Louis Westhof, Leo van der Ruit en Henri van der Steen. Erik Korver en ondergetekende ontvingen de prijs voor de longest op hole 8. Tot mijn verrassing ontvang ik uit handen van onze Mr Glow Matchplay sponsor Jolanda Swart ook nog een prijs voor het verliezen van de ‘loosers’ finale Matchplay. Tijdens haar wedstrijd op Scherpenberg was ik er niet bij dus kon Jolanda de prijs niet aan mij overhandigen. Toch mooi dat ik als verliezer in de verliezersronde nog een prijs ontvang.
Voor mij kon de dag zo wie zo niet meer kapot, want behalve het feit dat ik vandaag echt heel goed speelde, werd ik nog blijer van de definitieve uitslag van de OoM. Het was me toch gelukt mijn vierde plaats in te ruilen voor de derde. Wellicht piekte ik te vroeg, zoals Martijn mij al appte nadat ik hem had laten weten zijn plaats ‘te hebben ingepikt’. Maakt mij niet uit. Mijn handicap is weer fijn verlaagd, heerlijk gespeeld op een prachtige baan, met ontzettend aardig personeel en in fijn gezelschap. Wat wil je nog meer!
Andreas van der Schaaf blikt terug op het leven van Karel van de Graaf, die ons op 14 november op 72-jarige leeftijd ontviel. De pauze voordat Karel ruiterlijk moest bekennen dat dit zo was duurde bijna 2 seconden en voor iemand wiens eerste vraag in zijn leven als journalist, interviewer of presentator vaak cruciaal bleek was dit best opvallend. De omstanders (zijn flightgenoten) waren op dat moment enigszins verbouwereerd, omdat zij in die ‘split seconds’ nog dachten dat het over het redelijk forse hoofd van Karel zelf ging. “Ja” zei Karel na die twee seconden dus, “U heeft ‘m gezien?” en haalde zijn spiksplinternieuwe oversized ‘greatest big Bertha’ uit zijn tas. (kort daarna werd deze geloof ik verboden) Het neemt ons terug naar die zonovergoten dag op de Golfbaan van Best waar de gebroeders van de Kerkhof hun jaarlijkse ‘golftournament’ (2003) vierden en waar een keur aan oud-voetballers, artiesten, BN’ers, etc. uitgenodigd waren om nu maar eens echt te laten zien of hun handicap een juiste afspiegeling vormde van hun veronderstelde capaciteiten op golfgebied. Het grote nadeel was dat ik er was met een professionele cameraploeg om voor zowel GooiTV als BVN op indringende wijze kond van te doen. Kijk, bij de NVGJ hebben wij allen in meer of minderen mate Karel meegemaakt in zijn hoedanigheid als causeur en vaak worstelend golfer, die zijn sport uitermate serieus nam en ook tot in de details alles wilde voorbereiden. Vooral als ik in zijn buurt kwam of (nog ‘erger’) met hem samenspeelde was hij uitermate op zijn hoede, want zijn grote gevoel voor humor kon dan wel eens de overhand krijgen over de concentratie in zijn golfspel om eindelijk eens te bereiken waar ieder van ons vaak van droomt: In 1x (in een wedstrijd) uit een bunker slaan tot 2 centimeter bij de pin. Het vermoeden van een ‘longest drive’ die op het allerlaatst tegen het bordje ketst en 10 meter terugvalt, een hole-in-one met voorbedachte rade om over een Albatros maar te zwijgen! Onderaan deze terugblik en warme herinnering over Karel dan ook de directe links naar mijn 2-delige reportage waarin u geachte NVGJ’ers dit allemaal nog eens haarfijn kunt bekijken. Een ding is zeker of het nauw ‘liefde en of haat’ was uiteindelijk moesten we altijd onbedaarlijk lachen. Kijk, er was natuurlijk wel verschil toen wij elkaar leerden kennen. Jarenlang hadden we namelijk onafhankelijk van elkaar ons bezig gehouden met ‘televisie’ en of radio. Karel was duidelijk AVRO en ik deed (maar) wat bij de NCRV en later bij de TROS. Karel was redelijk serieus met nieuws, achtergronden en ‘human interest’ in de weer ik zat met Ron Brandsteder in de sauna om de laatste details van ‘het waterbakkenspel’ uit te werken. Maar toen wij elkaar begin deze eeuw -mede door de NVGJ- steeds beter leerden kennen ontstond er een gezamenlijke band: humor. Alleen was dat voor Karel een bottleneck in zijn bijna autistische benadering van het bedrijven van de golfsport met andere woorden hoe sla ik altijd een bal recht midden op de fairway op zo’n 250 meter van de afslag. Daar past dus op zo’n moment geen zinnetje van Prins Bernhard of Prins Claus achter zijn rug bij. (“Mammie (tijdens het zwemmen) doe even een touwtje om je gebit anders verlies je het”.) Dus hij omzeilde mij vaak omdat er een te groot lachgevaar bestond, waardoor Karel zijn spel tot rampzalige diepte zou kunnen leiden. Karel van de Graaf, die guitige blik, die onbedaarlijke lach een iets te harde klap op je schouder en dat verfijnd getimede gevoel voor humor, daar moest ik direct aan denken toen ik het droeve bericht las van zijn overlijden. Laten we eerlijk wezen –zoals professor Zonnebloem het zou omschrijven- “Och arme, zo jong nog”. Inderdaad. ………Ik heb nu even iets langer dan die 2 seconden pauze genomen in mijn epistel om te zeggen; Karel bedankt, dat ik je in ‘die golfjaren’ zo heb leren kennen en dat we vooral met humor ons er doorheen hebben geslagen, ook resulteerde dat niet altijd in 5 birdie’s, 2 eagles, een onterechte boogie, een praktische hole-in-one en 9 parren waarvan de meeste met backspin op de green belandden. Karel van de Graaf 1950-2023 R.I.P.
Een bont gezelschap verzamelde zich 15 november in Brasserie Nel in Amsterdam om niet alleen de 73ste verjaardag van Rob Hoogland te vieren, maar ook om het glas te heffen op zijn laatste bundel columns. Of, nou ja, laatste..? Sinds Hoogland in 1989 begon met het schrijven van columns tikte hij een slordige achtduizend stukjes bij elkaar. Een groot deel daarvan bundelde hij in 2015 in 'De Grote Hoogland', een ruim driehonderd pagina's dik boek met daarin enkele honderden van zijn beste columns. Niet alleen sneuvelden er acht jaar geleden al veel, sinds hij officieel met pensioen ging, schreef hij vrolijk door, voor zijn krant DeTelegraaf, maar ook voor onder meer Golfers Magazine waar hij inmiddels ook alweer bijna honderd stukjes tikte over de sport die hem zo na aan het hart ligt. Hoog tijd dus om een nieuwe bundeling te maken, de laatste die hij meemaakt, zo voorzag hij bij de lancering. 'Na de Grote Hoogland en de Oude Hoogland ligt de Dode Hoogland nogal voor de hand, maar dat is dan niet meer aan mij', kreeg hij de lachers op zijn hand in de Amsterdamse horecagelegenheid waar een bont gezelschap (o.a. Guus Hiddink, tal van Telegraafcollega's, collega-columnisten als Sylvia Witteman en Theodor Holman, voormalig minister Ronald Plasterk en demissionair staatssecretaris Gunay Uslu en een handvol NVGJ-leden) zich op de 73ste verjaardag van Hoogland verzameld had. De Oude Hoogland is een uitgave van EzoWolf en bevat naast columns uit de Telegraaf ook enkele columns die eerder in Golfers Magazine hebben gestaan en enkele speciaal voor dit boek geschreven bijdragen. Het kost €23,95 en is verkrijgbaar bij de boekhandel en online.
Rogier Carper, de zoon van ons overleden lid Meinard Carper, stuurde ons het volgende: "Als je op een mooie dag, zo langs de Texelse Golfbaan loopt en tegen de duinrand bij Hole 6 aankomt, dan staat daar nu een mooi eerbetoon aan mijn vader. Neem plaats op de bank en kijk of anderen ook een Hole in One slaan. Scan de QR-code en luister naar het prachtige lied wat mijn zus gezongen heeft en leef mee met het familiemotto.'' Op de website van de Texelse stond de volgende tekst: Oplettende wandelaars op het Hanenpad is het wellicht opgevallen. Ter hoogte van hole 6 is het bankje aldaar vervangen door een nieuw, gedenkwaardig exemplaar, namelijk ter nagedachtenis aan de in juni 2022 overleden Meinard Carper. ‘Ik wilde geen steen of urn en al helemaal niet op zo’n opgepropte begraafplaats’, dat leek mij niets’ aldus zijn vrouw Tineke. Een bankje bij de golfbaan leek haar wel wat en zo geschiedde. ‘Het is een mooie manier om Meinard te gedenken. Hij was een fanatieke golfer – hij heeft ooit op hole 6 een hole-in-one geslagen - en heeft altijd zijn ziel en zaligheid in golf gelegd, vooral op De Texelse. Via Anita Hiemstra en Hans Witte kwam Tineke bij Novalishoeve terecht alwaar het houten bankje werd vervaardigd. En op maandag 23 oktober is in het bijzijn van onder meer hun twee kinderen, drie kleinkinderen en met behulp van Hans Witte het bankje geplaatst. Bijzondere bijkomstigheid is dat aan de linkerkant van de bank een QR-code is aangebracht. Als die code wordt gelezen door een mobiele telefoon of een Ipad, kan je het lied horen dat dochter Tessa heeft gezongen op de crematie. Dus mocht u tijdens het wandelen op het Hanenpad even willen uitrusten, het bankje van Meinard is een bijzonder moment voor een stonde contemplatie.
Er is weinig vervelender dan een nieuwe indeling van het een of ander. Een website, de supermarkt, de keukenkastjes. Tot je na een paar dagen niet eens meer weet hoe het eerder was.
Niels Paauw is winnaar geworden van de Golfpersprijs met het artikel ‘Andere tijden Golf’ over de beginjaren van de Ryder Cup, dat verscheen in Golfers Magazine. De twee andere genomineerden waren Roy Heethaar met ANWB Golfweekendcursus – na twee dagen het echte werk? (op Golf.nl) en Ralph Blijlevens, die voor het AD een artikel schreef over de Netflix serie Full Swing.
De finales van de Masters op het Rijk van Nunspeet heeft in zowel de A- als B-categorie de zaak behoorlijk op z’n kop gezet. Zowel Henri van der Steen (A) als Onno Hansum (B), als winnaars van de Order of Merit met 250 punten begonnen, redden het niet. Henri eindigde als vierde, waardoor Anton Kuijntjes hem voorbij kon steken. Onno moest het in een directe confrontatie met Leonard van Nunen afleggen met een minimaal verschil van 25 punten. Foeke Collet haakte door fysieke malheur voortijdig af.