De schemering valt al in als de laatste golfers van ons kleine maar illustere gezelschap het clubhuis binnenlopen. We haalden het dus maar net om voor het donker binnen te zijn. Natuurlijk lag dat aan de eerste flight die volgens de tweede en derde flight veel te traag liep. Hoewel vier uur en tien minuten spelen over achttien holes toch heel redelijk is. Lijkt mij. In ieder geval was het de moeite waard om helemaal naar het plaatsje Arriën in Drenthe te rijden voor de laatste wedstrijd op deze prachtige baan voorafgaand aan de ZVM Masters in de Order of Merit 2023.
Wat valt er allemaal te vertellen over een dag als vandaag? Frank en Christiane Uijlenbroek zijn de organisatoren van deze Christiane’s Trophy. Toevallig op de dag dat Olga Commandeur jarig is. Ik verklap natuurlijk niet hoe oud, want ze is veel ouder dan ze er uitziet. Dat zeg ik ook als ik haar van harte feliciteer en kus. En dat terwijl ik vlak voordat ik het clubhuis binnenloop met mezelf afspreek dat ik vandaag eens niemand ga kussen of knuffelen. Olga’s partner Frank is er – vanwege Olga’s verjaardag – ook bij. Janneke Koster zien we ook even want Henk en Janneke wonen zowat om de hoek van de achttien holes én par 3 oefenbaan Hooge Graven, Golfclub Ommen. Henk heeft zelfs een locker in het clubhuis en kan op zijn fietsje naar de golfbaan. Wellicht vergat hij daarom zijn douchespullen en jasje? Eigenlijk is het ook best normaal dat je op je thuisbaan gewoon in je
golfkloffie blijft zitten. Janneke speelt overigens niet met ons in de wedstrijd. Zij speelt met haar zus 9 holes. Direct achter de laatste flight.
Een aantal van ons kan vandaag van plek verschuiven in de OoM óf zelfs nog bemachtigen. Louis Westhof bijvoorbeeld heeft – zo zegt hij — een score nodig van veertig punten om bij de beste acht te mogen starten. Evenveel punten als ik nodig heb om mijn vierde plek in de OoM te verruilen voor de derde, zo vertel ik onderweg in de auto al tegen Henri van der Steen. ‘Maar’, zo zeg ik erbij: ‘dat is onwaarschijnlijk want dit jaar heb ik niet een keer hoger dan 37 punten gescoord’. Ik heb enkel de hoop – want net terug uit Spanje – dat ik ondanks laagjes kleding lekker speel, dat het vandaag droog blijft en de temperaturen meevallen.
Op de drivingrange doet Elaine de Boer haar best om heel wat balletjes rechtdoor te slaan. Elaine kan vandaag ook nog wat plaatsjes opschuiven. Ze heeft het druk gehad met de verkiezingsspotjes die inmiddels klaar zijn en al worden uitgezonden. Een dezer dagen bekijk ik de spotjes, zo beloof ik. Ook slaan een paar leden van het matje. Een van de twee vraagt aan mij of ik stil kan zijn, want hij kan niet oefenen met mijn stem op de achtergrond. Louis, met wie ik over mijn Spaanse golfavonturen sta te praten, grinnikt verscholen onder zijn nieuwe Ierse golfpet om dit voorvalletje.
In de eerste flight op hole 1 starten ondergetekende, Louis Westhof en Frank Uijlenbroek. We laten die twee mannen van de drivingrange rustig vertrekken en zien al snel niets meer van hen. We genieten van deze mooie baan, op dit moment omringd door prachtige herfstkleuren. Zelfs enkele rhododendrons staan nog in bloei zie ik tijdens het zoeken naar mijn bal. Als voorzitter van de Hooge Graven weet Frank van alles te vertellen. Hij speelt er niet zo vaak, want sinds hij verhuisd is is hij vaker met Fred Veldman op Bad Bentheim te vinden. Daar zijn de greens lang niet zoals hier op Golfclub Ommen.
Frank heeft vandaag wat moeite met zijn spel, want druk met allerlei aangelegenheden. Heel veel te plannen internationale hockeytoernooien, de commissies en leden van Golfclub Ommen die hem weten te vinden én natuurlijk onze eigen NVGJ waarvoor hij ook actief is. Wat mij tijdens het spelen opvalt, is dat we vooral veel slagen krijgen (ik krijg er maar liefst drie meer dan op Stippelberg), dat het heel stil is op de baan én dat de greens echt fantastisch zijn. Hoe het met de dassen zit (dat was twee jaar geleden nog een groot probleem), vergeet ik te vragen. Het lijkt dat deze vertrokken zijn, want behalve dat de baan behoorlijk nat is, logisch ook na zoveel regendagen, ziet de baan er fantastisch uit.
Eenmaal in het clubhuis neemt Frank plaats achter zijn PC, toetst de scores in en weet zelfs nog tijd te nemen voor een verfrissende douche. Zorgt, keurig gekleed in jasje en overhemd, voor de juiste uitslag in het systeem terwijl de rest van het gezelschap heel gezellig zit te keuvelen. Het lukt hem ook nog om de definitieve volgorde in de Order of Merit op een rijtje te krijgen.
Wat hem niet lukt is om iedereen op tijd aan tafel te krijgen. Onze voorzitters oproep na de wedstrijd op Waterland heeft best goed geholpen: de meesten van ons zien er weer uit om door een ringetje te halen. Behalve Henk die zijn golfkleding niet verwisselde is er slechts één (ik zal de naam niet noemen) die een beetje ‘underdressed’ aan de dis verschijnt. Aan tafel zingen we voor de jarige Olga Commandeur die een blad prosecco laat aanrukken. Wij proosten graag op haar gezondheid. Olga staat 4 de in de OoM, maar kan er maandag niet bij zijn want vertrekt aanstaande woensdag voor een rondreis met partner Frank naar Japan. Lijkt me de moeite waard om de Masters voor te laten schieten.
Andy Houtkamp is vandaag spreekstalmeester en verzorgt met KissMiss en sponsor Christiane Uijlenbroek de prijsuitreiking. Winnaars Ger Laan, Louis Westhof en ondergetekende ontvangen pakketten met streekproducten De neary’s zijn voor Louis Westhof, Leo van der Ruit en Henri van der Steen. Erik Korver en ondergetekende ontvingen de prijs voor de longest op hole 8. Tot mijn verrassing ontvang ik uit handen van onze Mr Glow Matchplay sponsor Jolanda Swart ook nog een prijs voor het verliezen van de ‘loosers’ finale Matchplay. Tijdens haar wedstrijd op Scherpenberg was ik er niet bij dus kon Jolanda de prijs niet aan mij overhandigen. Toch mooi dat ik als verliezer in de verliezersronde nog een prijs ontvang.
Voor mij kon de dag zo wie zo niet meer kapot, want behalve het feit dat ik vandaag echt heel goed speelde, werd ik nog blijer van de definitieve uitslag van de OoM. Het was me toch gelukt mijn vierde plaats in te ruilen voor de derde. Wellicht piekte ik te vroeg, zoals Martijn mij al appte nadat ik hem had laten weten zijn plaats ‘te hebben ingepikt’. Maakt mij niet uit. Mijn handicap is weer fijn verlaagd, heerlijk gespeeld op een prachtige baan, met ontzettend aardig personeel en in fijn gezelschap. Wat wil je nog meer!
