Dronten Open NK voor Journalisten 2025

Wat hadden wij het warm in de Flevopolder. Dat wil, volgens de letterlijke betekenis, zeggen: wat was de temperatuur hoog. Of misschien was het ook wel gewoon heet: namelijk ‘erg warm.’ Zelden speelden wij golf bij zulke hoge temperaturen als jongstleden vrijdag op de Golfresidentie van Dronten die aandeed als de oude van Pals. Qua temperatuur dan vooral. De Residentie in Dronten dus; een opvallende combinatie van woorden die men wellicht eerder in Bloemendaal of Wassenaar verwacht, maar na het zien en bespelen van de baan begrijpt eenieder waar deze eretitel vandaan komt.

De Golfresidentie is niets minder dan het Hollandse voorbeeld van een ‘gated community’, zoals we die kennen uit Amerika. Met één vooraanstaand en wel zo prettig verschil: het hek ontbrak. We voelden ons als golfers soms even in een filmdecor en bij het oversteken van de weg tussen hole 2 en 3 leken wij beland in Zonnedael: de fictieve, luxe villawijk uit de film- en televisieserie "Flodder’’, naar een idee van Dick Maas. Alleen de roze Cadillac van Johnny ontbrak. (En vanzelfsprekend de garage waarin Tatjana ondeugend riep: ‘”Buurman, wat doet u nu?!’’)

Gelukkig hebben wij Andy. De onderburgemeester van de residentie verklapte aan de borreltafel dat hij bij zijn allereerste bezoek aan het Drontense golfparadijs was gevallen voor het aanwezige zwembad. Juist een duik daarin ontbrak eraan bij ons bezoek aan de residentie en had onze dag pas echt compleet afgemaakt; stel u voor: afkoeling in de tuin van Andy en Milanda tussen de opblaasbeesten. Graag hadden wij de reactie van de buurt gezien op een plons van tientallen heren en dames van een zekere leeftijd. Het zou deze toch al onvergetelijke dag voor altijd legendarisch hebben gemaakt.

Enfin, wat hadden wij het warm in de polder. Op de dag ondergetekende zijn 2e wedstrijd won in de B- categorie, niet in de laatste plaats door de stimulerende aanwezigheid van niemand minder dan Harald Taylor, en Hélène Wiesenhaan dat deed in de A- groep telden ook de anderen hun zegeningen. Niemand bezweek onder de temperaturen en eenieder aanvaardde na afloop de thuisreis. Dat mag een klein wondertje worden genoemd. De conditie van de baan, vraagt u? Groen, hard en onderhouden. Vaak is de baan zo moeilijk of makkelijk als de speler ‘m zelf maakt. Een rechte afslag en een fatsoenlijke bal naar de pin zijn altijd en overal ter wereld een garantie voor succes. Dat is zo op, pakweg, de Noordwijkse, maar ook op de Golfresidentie in Dronten.

Samengevat: hete baan, heet diner. Woorden: zweet (veel), nog veel meer glazen 0.0%, rode koppies. Vies: veel zweetvlekken. Door de vingers zien: zweetvlekken. Genoten van: cola Zero en een bijna streep loze kaart. Hoogtepunt: warm weer. Viel tegen dit keer: warm weer. Snacks en saus: heet. Douche: warm. Koffie: warm. Jammer: Harald miste diner door iets in Gene-fucking-muiden. Mooiste hole: slothole (want warm). Wat ontbrak: een ijsje. Beste outfit: @ralphblijlevens. Warm welkom: Na even twijfel ‘ja’. Opmerkelijk: spekkoek. Driving Range: te ver. Niet gezien: Tatjana. Niet te missen: Hélène. Om nooit te vergeten: trofee met zand. Doen: Kenneth in Oranje. Niet doen: uitfluiten. Putter: heet. Driver: nog heter. Het gevoel: onbeschrijflijk.