De Hoge Dijk 2023

Sommige momenten moet je koesteren.

In de ongeveer 26 jaar dat ik lid ben van de NVGJ won ik ooit eind jaren negentig op de Eindhovense met 42 punten. Dat was zo’n moment. Daarna was het vooral hard zwoegen en veel lachen en genieten (geheel volgens het credo van deze club) en af en toe een paar balletjes winnen. Sinds ik drie jaar geleden iedere kaart inleverde, was de golf realiteit ook best wel wreed. Van rond de 23 zakte mijn handicap structureel naar rond de 30.

En dan kom je op een druilerige dinsdagochtend te laat op de Hoge Dijk, waar het overigens meer leek of er een Dijk doorbraak had plaatsgevonden. Eerste afslag: best wel recht, tweede bal met houten drie viel ook mee. Dacht nog: ‘Nou, da’s al heel wat, twee goede ballen achter elkaar en nog maar 75 meter naar de vlag’

Maar uiteindelijk werden het een stuk of 90 goede ballen achter elkaar, met slechts een paar missers en 1 streep. De zeldzame flow!

Gevolg: 46 punten, ook omdat de 16e ingekorte Pipo de Clown 106 meter hole als par 4 geschreven mocht worden, en een handicap verlaging van 31.0 naar 28.6 Dank Andy, dat je na 18 holes nog even in mijn arm wilde knijpen. Dank Ruud van Breugel voor je gezelschap en het delen van de laatste omroeproddels.

Tijdens de Algemene Ledenvergadering kwam de realiteit langzaam weer terug tijdens de korte herdenking aan Gjalt en Meinard, NVGJ’ers die ons zijn ontvallen. Het verhaal van Meinard blijft bizar, ik zie hem nog staan vorig jaar na de winst in de B-categorie op de Hoge Dijk met maar liefst 43 punten. Zijn speech was vrij lang, maar hij had er van mij nog uren mogen staan. Een dag later is Meinard overleden, een reden te meer voor mij om deze overwinning extra te koesteren.

Want het is ondertussen dinsdag en ik ben er nog. Jullie zijn nog niet van de 46 punten scores van mij af, al kan het ook wel weer eens 25 jaar duren.