Must visit event van 2025! Dit mag je niet missen. Een knaller van een evenement op de prachtige baan van Haviksoord. Geniet van het golf, vier het leven met de après golf party, laat je verrassen door de Brabantse gezelligheid en maak kans op prachtige prijzen van de enorme prijzentafel. En nog veel meer!
'Was het carnaval?', vroeg mijn vrouw, toen ik maandagavond laat de huiskamer kwam binnenstappen, gekleed in het roodwit geruite jasje dat de winnaar van de major van het zuiden om de schouders gedrapeerd krijgt. 'Sinterklaas', was mijn antwoord. Want wat had organisator Anton weer uitgepakt, geholpen door zijn alter-ego Dirk Doet. Keuze uit vier soorten vlaai bij de koffie, worstenbroodjes en alcoholische opkikkers bij de turn (om ons warm te houden in het voorspelde herfstweer), een goochelaar bij de borrel en een uitgebreide barbecue om de dag af te sluiten. En dan heb ik het nog niet eens over de prijzentafel. In het zuiden weten ze toch net even beter wat flink uitpakken is.
Toch was er een flinke lobby van de gastheer nodig om de wat matige opkomst van vorig jaar (18) bijna te verdubbelen (34). Zoals hij het zelf treffend verwoordde: 'Die randstedelingen vinden het vaak toch wat spannend om zich onder de grote rivieren te wagen. Alsof ze hun paspoort nodig hebben als ze de A10 afgaan'. Ook ik maak me daar schuldig aan en had tot gisteren zelfs nog nooit op Haviksoord gespeeld. 'Een schande', aldus Anton. In zijn pitch schilderde hij de bosbaan in de schaduw van lichtstad Eindhoven af als een rasechte 'hidden gem', die je gespeeld móet hebben.
Daar bleek geen woord van gelogen. Er werd door sommigen wat gemopperd op de blinde approach naar de green van hole 11, het verplichte ijzertje van de tee op de daaropvolgende par 5 en de enigszins uit de toon vallende slothole, maar aan die kritiek lagen wellicht ook wat minder dan gemiddelde scores ten grondslag. Haviksoord is namelijk een prachtige bosbaan die geweldig wordt onderhouden. Over de staat van de fairways en greens was iedereen dan ook lyrisch. Hoe krijg je dat eind oktober in vredesnaam voor elkaar? Misschien zijn het de Engelse roots van de familie Jackson, die al vijftig jaar de scepter zwaait op Haviksoord. Hoe dan ook, diepe buiging.
Een groot deel van het geheim zal 'm in de zandgrond zitten, de ideale ondergrond voor golfbanen. Wat moet dat toch heerlijk zijn, om als greenkeeper gewoon je schouders te kunnen ophalen als er tientallen millimeters water uit de hemel storten, omdat je weet dat het wel goed komt. Bij de enige écht vieze bui van de dag begonnen de greens op een gegeven moment wat te glimmen, maar zoals beloofd door grastovenaar Tony Jackson 'was dat zo weer weg'. De andere handvol buitjes duurden niet langer dan een paar minuten, maar toen was Madelon al verzopen uitgestapt. Pamela hield het wel vol, maar kreeg het de rest van de avond niet meer warm. Wellicht had het Kostertje daarbij kunnen helpen, maar er waren mensen met nóg minder punten. Herfstgolf is niet voor iedereen weggelegd.
Dan hebben we goed nieuws: er liggen plannen om de major van het zuiden volgend jaar naar voren te halen op de kalender. Waarschijnlijk beter weer, en het vergroot de kans dat de laatste flights het slot van hun ronde zonder nachtkijker kunnen voltooien. Door de grote opkomst en het uurtje daglicht dat we de nacht ervoor hadden moeten inleveren, was namelijk niet iedereen voor het donker binnen. Het verhaal gaat dat Jeroen even overwoog om zijn ronde de volgende ochtend te voltooien, maar dat een blik op zijn scorekaart hem hier toch van weerhield... 19 of 22 punten maakt immers ook niet zo veel meer uit.
Voor iedereen die de major van het zuiden moet laten schieten: je hebt wat gemist. Zoals de openbare liefdesverklaring van Pim aan Anton ('Onze club heeft eigenlijk elke vijf jaar een Anton nodig'), de reprimande die Marijke kreeg omdat ze klaagde dat ze 'maar' 33 punten had ('Zomaar de verkeerde bal gespeeld, is me nog nooit overkomen'), de comeback van viervoudig clubkampioen Peter Smulders (knap tweede in de A-categorie), en de vermakelijke verhalen van Abe-Jan, die door Anton vanachter zijn NGF-bureau was getrokken omdat de laatste per abuis dacht dat hij lid van onze club was (Best een heel goed idee trouwens).
Zorg dus dat je volgend jaar wel/weer van de partij bent. Al was het maar omdat mede-sponsor Adidas een handvol flessen wijn ter beschikking had gesteld voor spelers die – heel creatief – drie strepen op hun kaart hadden. Om de frustratie een beetje te verdoven, zeg maar. Onno werd – achter de altijd trefzekere Harald Taylor – tweede in de B-categorie, en kondigde aan zijn fles door te schuiven naar een flightgenoot die het volgens hem harder nodig had. 'Anders komen de prijzen altijd bij dezelfde terecht', betoogde hij in een nauwelijks verholen oproep tot meer solidariteit binnen NGVJ.
Tja, en daar zit je dan. Met het schaamrood op de kaken, verscholen achter je stapel prijzen – niet voor het eerst dit seizoen. In negen wedstrijden drie keer 1ste, twee keer 2de en in totaal negen top 5-noteringen – het voelt soms een beetje gênant. Maar als de vorm er is, kan golf soms een simpel spelletje zijn, waarbij je schijnbaar moeiteloos 35 punten bij elkaar speelt. In eerste instantie was nog blij met mijn tijdelijk putt-blackout (tien putts in drie holes tijd), want met 41 punten ga je natuurlijk met pek en veren naar huis. Toen wist ik nog niet dat drie strepen óók weer een prijs opleverde! En als het dan regent, dan giet het ook meteen: mijn test van een mini-driver leverde me óók nog de longest drive op, omdat notoire long hitters als Stef, Jeroen en Leonard de fairway misten.
De prijzen bleven maar komen. Nou schuif ik een gewonnen doosje ballen ook altijd discreet naar een flightgenoot die ze beter kan gebruiken, maar als mijn vrouw hoort dat ik een gewonnen fles wijn of cava heb weggegeven, zit ik zomaar een maand op de strafbank. Mijn dochter is dol op warme chocolademelk, zodat die gewonnen thermomok perfect van pas komt na een herfstachtige fietstocht naar school. (De oogverblindende gouden bokaal heeft al een plekje gekregen op de plank boven haar bureau.) En wie zegt er nu nee tegen een paar Adidas-golfschoenen naar keuze? Zeker als je ze kunt dragen onder een klassiek roodwit geblokt colbertje. Anton ook altijd met zijn mooie prijzen...
Eerlijk is eerlijk: ik hoop de vorm nog één weekje vast te houden, want de kans om clubkampioen te worden worden krijg je niet elk jaar. Maar ik verwacht dat de golfgoden na de winterstop wel een ander hobbyproject hebben gevonden, zodat ik gewoon weer fairways, green en putts ga missen. Komt goed.
