Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
14.10.2023
Ik heb een pesthekel aan regen. Zeker tijdens het golfen. Ik moet eerlijk toegeven; ik kan er niet mee omgaan. De irritaties over van alles en nog wat nemen in de regen in rap tempo de overhand. Diep respect voor mensen die zonder morren een rondje lopen in de zeikregen. Alleen het idee al dat ik in de regen moet spelen, vervult mij met afschuw.
In de vroege ochtend van de Mr.Glow (ook even aan de sponsor denken) matchplay finaledag, kreeg ik een appje van de immer meelevende en sympathieke wedstrijdleider met de onheilspellende boodschap: Goedemorgen Hélène en Jeroen, ik wil jullie beiden een mooie finaledag wensen maar maak me zorgen over het weer. (Daarbij zat, om zijn punt kracht bij te zetten, een screenshot van de verwachte neerslag). Dat zag er gruwelijk slecht uit. Code oranje? code geel? Wat nu? Na wat heen en weer geapp werd het duidelijk dat de wedstrijd om kalender technische redenen toch gespeeld ging worden. Er was geen weg terug.
Ik moest denken aan al die keren dat ik mijn kinderen toeriep „stel je niet aan” als ze weer vloekend en tierend hun regenpak aantrokken om in de stromende regen naar school te fietsen. Gelukkig weten mijn kinderen niets van mijn afkeer van het golfen in de regen.
Aangekomen op de Pan, zag ik drie oudere heren met hun veel te wijde regenpakken op de parkeerplaats met elkaar in gesprek. Ik liep langs en knikte van onder mijn paraplu vriendelijk naar de verregende mannen. Degene met het felst gekleurde regenjack vroeg met lichte verwondering in zijn stem: ‘ga jij spelen’? ‘ehh.. ja dat is wel de bedoeling’ stamelde ik en wilde eigenlijk zijn reactie niet afwachten. Toch hoorde ik ‘m nog zeggen, ‘nou sterkte dan maar’. De moed zakte mij nog verder in mijn inmiddels al natte schoenen.
De baan was verlaten en wonder boven wonder was het bij de start van onze finale droog (althans in mijn beleving, want een lichte miezer voelde ik al niet meer). Ik moest het niet alleen opnemen tegen de elementen, maar ook nog eens tegen Hélène. De longhitter die ook het korte spel nog eens goed beheerst. Twee niet te onderschatten tegenstanders. Ga er maar aan staan.
De regen bleef vrolijk op de inmiddels drassige fairways neerdalen en de irritaties over mijn natte schoenen, griploze clubs, doorweekte handschoen en modder op de ballen bleven wonderwel tot een minimum beperkt. Dat kostte wel veel energie, maar dat ik het inmiddels tot de turn volgehouden had, stemde mij toch positief ondanks dat ik (zeer terecht) 3 down stond. (overigens hadden we tot dan toe geen hole ge-halved).
Hole 16 par 3. Vanaf de tee ontwaarden wij een grijze streep op de verder gelegen green. Wat was dat? Het kwam van achter de green, helemaal naar de voorkant en de grijze streep doorkruiste ook nog eens de hole. Op de green aangekomen, bleek dat zich een riviertje had gevormd dat zich over de green kronkelde. De cup was gevuld met hemelwater en putten was niet meer mogelijk. Wat te doen? Doorgaan of stoppen. Het stond inmiddels all-square (of moet je tied zeggen)? In de verte klonk ook nog eens naderend onweer. In al onze wijsheid besloten we die twee resterende holes toch maar te spelen.
Hole 17 korte par 4. Ik had een ijzer 5 in de hand. Gewoon op de lager gelegen fairway spelen, niets aan de hand. Dat was het plan. De grip van mijn clubs en van mijn handschoen was inmiddels gereduceerd tot nul. Sterker nog, het voelde alsof ik een aal in een emmer snot vastpakte. Gevolg: blad slaat open en de bal verdwijnt helemaal links in de hei. Dat was het. Mijn gevecht tegen de weerselementen had ik definitief verloren. Mijn afkeer was terug evenals de bijbehorende irritaties.
Hélène, in haar korte broek, ging stoïcijns door met goed spelen, alsof er geen regen was gevallen, wint de hole en speelt het professioneel uit. De Joop Flier trofee is dit jaar in goede handen. Hélène gefeliciteerd! verdiend gewonnen, mooie winnaar. Hoogtepunt was de duik in het water op de 18e green waarmee ze een uitroepteken zette achter haar overwinning.
Ik heb nog steeds een pesthekel aan regen, zeker tijdens het golfen. Maar dat ik het tot hole 17 heb volgehouden is een overwinning op mijzelf. Een lichtpunt op deze grijze, kletsnatte, maar prachtige dag.
Het was een finale die Hélène en ondergetekende nog lang zal heugen.
Op de 15e hole van Golfbaan Sluispolder was het raak voor Foeke Collet. Met een ijzer 8 wist hij de hole te vinden vanaf 131 meter in een ronde die verder weinig hoogtepunten kende voor de doorgaans zo steady spelende redacteur van Golfers Magazine.
Tropendagen waren het. Niet alleen door de temperatuur. Ook door het kiezen van een nieuwe golfset. Met een budget van maar liefst 2000 euro. Bij elkaar gecrowdfund door de leden van mijn kluppie. Maar het is gelukt! Mede dankzij weer onze voorzitter Martijn Paehlig. In zijn ‘kelder’ vindt hij een golfbag van Srixon, ingepakt! Kadootje van GM. Nu nog de ijzeren set, driver, putter en fairway woods.
De interland Deutschland – Niederlande geht nicht door. Slechts sieben deelnemers aan Nederlandse zijde. Das ist natürlich nicht genug om de eer van Oranje te verdedigen op de fairways van onze oosterburen.
1 juli 2025, een heerlijke dag voor een rondje golf. Officieel Tax Free Day, de eerste dag van het jaar dat je voor jezelf werkt en niet meer voor de fiscus. En ook de eerste dag van het jaar dat het echt lekker warm is, zelfs de warmste dag sinds de meting hiervan ooit in Nederland werd ingesteld. Het zorgde ervoor dat een groot aantal mensen die doorgaans op dinsdag op de Sallandsche Golfclub De Hoek in Diepenveen spelen , er voor kozen thuis achter de gordijnen te blijven zitten in plaats van te genieten van de pracht van een golfbaan in een heerlijk juli-zonnetje. Een bijna lege baan tot gevolg.
De editie 2025 van de Jaski Open op Sluispolder, voor de tweede keer ook een major, is volgeboekt. Alle 49 plaatsen zijn bezet, evenals alle stoeltjes van de zeven buggy’s die we tot de beschikking hebben. Nieuwe aanmeldingen komen op de wachtlijst. In tegenstelling tot wat eerder is aangegeven, starten we niet om 12 uur maar gaan de eerste flights, op 1 en 10, om 11.31 de baan in. De laatste flights vertrekken om 12.20. Jaski is al vele jaren zo'n beetje de populairste wedstrijd in het seizoen: dankzij de royale sponsoring door Willy Hoogland heeft de wedstrijd een sublieme uitstraling. En nu er bonuspunten te verdienen zijn, van 80 aflopend naar 10 voor de eerste acht in beide categorieën, is de wedstrijd nog eens extra aantrekkelijk. Mocht je, om wat voor reden, toch niet mee kunnen doen, laat dat dan tijdig weten: dan kunnen we anderen blij maken.
Wat kan golf toch een verschrikkelijk frustrerende sport zijn. Dat is natuurlijk geen nieuws voor het gros van de NVGJ'ers, die alles weten van fluffs, toppertje, slices en 3-putts. Ons motto is niet voor niets 'elkaar een leuke dag bezorgen', en niet 'these guys and girls are good'. Maar soms gaan de golfgoden wel heel ver met het geven van lesjes nederigheid.