Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
14.10.2023
Ik heb een pesthekel aan regen. Zeker tijdens het golfen. Ik moet eerlijk toegeven; ik kan er niet mee omgaan. De irritaties over van alles en nog wat nemen in de regen in rap tempo de overhand. Diep respect voor mensen die zonder morren een rondje lopen in de zeikregen. Alleen het idee al dat ik in de regen moet spelen, vervult mij met afschuw.
In de vroege ochtend van de Mr.Glow (ook even aan de sponsor denken) matchplay finaledag, kreeg ik een appje van de immer meelevende en sympathieke wedstrijdleider met de onheilspellende boodschap: Goedemorgen Hélène en Jeroen, ik wil jullie beiden een mooie finaledag wensen maar maak me zorgen over het weer. (Daarbij zat, om zijn punt kracht bij te zetten, een screenshot van de verwachte neerslag). Dat zag er gruwelijk slecht uit. Code oranje? code geel? Wat nu? Na wat heen en weer geapp werd het duidelijk dat de wedstrijd om kalender technische redenen toch gespeeld ging worden. Er was geen weg terug.
Ik moest denken aan al die keren dat ik mijn kinderen toeriep „stel je niet aan” als ze weer vloekend en tierend hun regenpak aantrokken om in de stromende regen naar school te fietsen. Gelukkig weten mijn kinderen niets van mijn afkeer van het golfen in de regen.
Aangekomen op de Pan, zag ik drie oudere heren met hun veel te wijde regenpakken op de parkeerplaats met elkaar in gesprek. Ik liep langs en knikte van onder mijn paraplu vriendelijk naar de verregende mannen. Degene met het felst gekleurde regenjack vroeg met lichte verwondering in zijn stem: ‘ga jij spelen’? ‘ehh.. ja dat is wel de bedoeling’ stamelde ik en wilde eigenlijk zijn reactie niet afwachten. Toch hoorde ik ‘m nog zeggen, ‘nou sterkte dan maar’. De moed zakte mij nog verder in mijn inmiddels al natte schoenen.
De baan was verlaten en wonder boven wonder was het bij de start van onze finale droog (althans in mijn beleving, want een lichte miezer voelde ik al niet meer). Ik moest het niet alleen opnemen tegen de elementen, maar ook nog eens tegen Hélène. De longhitter die ook het korte spel nog eens goed beheerst. Twee niet te onderschatten tegenstanders. Ga er maar aan staan.
De regen bleef vrolijk op de inmiddels drassige fairways neerdalen en de irritaties over mijn natte schoenen, griploze clubs, doorweekte handschoen en modder op de ballen bleven wonderwel tot een minimum beperkt. Dat kostte wel veel energie, maar dat ik het inmiddels tot de turn volgehouden had, stemde mij toch positief ondanks dat ik (zeer terecht) 3 down stond. (overigens hadden we tot dan toe geen hole ge-halved).
Hole 16 par 3. Vanaf de tee ontwaarden wij een grijze streep op de verder gelegen green. Wat was dat? Het kwam van achter de green, helemaal naar de voorkant en de grijze streep doorkruiste ook nog eens de hole. Op de green aangekomen, bleek dat zich een riviertje had gevormd dat zich over de green kronkelde. De cup was gevuld met hemelwater en putten was niet meer mogelijk. Wat te doen? Doorgaan of stoppen. Het stond inmiddels all-square (of moet je tied zeggen)? In de verte klonk ook nog eens naderend onweer. In al onze wijsheid besloten we die twee resterende holes toch maar te spelen.
Hole 17 korte par 4. Ik had een ijzer 5 in de hand. Gewoon op de lager gelegen fairway spelen, niets aan de hand. Dat was het plan. De grip van mijn clubs en van mijn handschoen was inmiddels gereduceerd tot nul. Sterker nog, het voelde alsof ik een aal in een emmer snot vastpakte. Gevolg: blad slaat open en de bal verdwijnt helemaal links in de hei. Dat was het. Mijn gevecht tegen de weerselementen had ik definitief verloren. Mijn afkeer was terug evenals de bijbehorende irritaties.
Hélène, in haar korte broek, ging stoïcijns door met goed spelen, alsof er geen regen was gevallen, wint de hole en speelt het professioneel uit. De Joop Flier trofee is dit jaar in goede handen. Hélène gefeliciteerd! verdiend gewonnen, mooie winnaar. Hoogtepunt was de duik in het water op de 18e green waarmee ze een uitroepteken zette achter haar overwinning.
Ik heb nog steeds een pesthekel aan regen, zeker tijdens het golfen. Maar dat ik het tot hole 17 heb volgehouden is een overwinning op mijzelf. Een lichtpunt op deze grijze, kletsnatte, maar prachtige dag.
Het was een finale die Hélène en ondergetekende nog lang zal heugen.
Helaas hebben wij (het organisatie comité) het besluit moeten nemen het Charity Event van 27 juni op de Haarlemmermeersche te annuleren. Waarschijnlijk omdat het precies in de vakantieperiode viel, waren er te weinig aanmeldingen om het toernooi rendabel te maken. Wij zijn alle leden die zich hebben aangemeld als vrijwilliger erg dankbaar voor hun betrokkenheid en stellen het bijzonder op prijs dat zij zich zo spontaan hebben aangemeld als vrijwilliger. Onduidelijk is wanneer het evenement nu gaat plaatsvinden. Misschien in september op een andere baan, of anders volgend jaar. Het toernooi voor de Stichting Sint voor ieder1, het initiatief van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus gaat er sowieso komen! Het organisatie comité
Het bestuur is verheugd te kunnen meedelen dat er voor het EMGJ 2024 in Portugal een super team is samengesteld! Zoals tijdens onze ALV van afgelopen maart is verteld, heeft het bestuur er dit jaar voor gekozen de beste en meest constante spelers van onze club te vragen om deel te nemen aan dit tweejaarlijkse evenement. Bijna alle door ons benaderde spelers hebben toegezegd. Een fantastisch resultaat.
Wederom een schitterende dag tijdens het rondje Limburg. Hier slaat winnaar Ron Buitenhuis in zijn eigen habitat af op de tweede hole van het Rijk van Margraten. Wellicht werd hij geïnspireerd door de wijnranken op de achtergrond, wie zal het zeggen..
Wanneer ik de parkeerplaats van golfbaan Zeegersloot op rijd kom ik Björn al tegen. Mooi op tijd. Maar hij stapt weer in zijn Audi en zegt: ,,Ga even naar huis, ben zo terug.’’ Acht minuten voor de afslag verschijnt hij weer. Nog even de greenfee en buggy regelen en met gezwinde spoed naar hole 1. Net op tijd, het echtpaar dat met ons meeloopt heeft al afgeslagen en ziet ons honderd meter verderop op de teebox verschijnen. ,,Sorry hoor, het stond helemaal vast op de rondweg.’’ De tamelijk chaotische start weerhoudt ons er niet van beiden met een dubbel bogey te beginnen. Valt nog mee. Maar de sfeer in de flight is buitengewoon gemoedelijk. Gezellig keuvelend en onder een heerlijk zonnetje werken we de eerste negen af, die all square wordt afgesloten. Björn komt op hole 10 voor de eerste keer op voorsprong. Hij is net begonnen aan zijn favoriete negen holes, een waarschuwing die ik al vanaf hole 1 op meerdere momenten te horen heb gekregen. Tot hole 16 blijft de stand gelijk, daarna dooft het vuur bij mij en op hole 18 is het gebeurd. 2 up voor Björn. ,,Leuk en interessant spelletje’’, zegt mijn tegenstander, die voor de eerste keer een matchplay heeft gespeeld. Beiden wisselden fraaie slagen af met somber stemmende rollertjes, maar juist dat maakt een man tegen mangevecht juist zo leuk. Voor Björn was het een drukke golfdag. De dagvoorzitter, ondernemer en presentator (onder meer van P1 Beat the Pro op RTL7) is sinds enige tijd ambassadeur van de baan. In die hoedanigheid liet hij twee bekende tiktoksters met duizenden volgers in de ochtenduren ruiken aan het golf. Bij Zeegersloot vinden ze het belangrijk jeugd naar de baan te trekken, want zoals bij zoveel golfclubs ligt de gemiddelde leeftijd ver boven de 60. ,,En als je tien of twintig jaar verder kijkt, dan is er helemaal geen club meer als je niets doet,’’ zegt Björn. Voor een beginnend zeventiger als ik zijn dat geen hoopgevende woorden, zo denk ik bij me zelf. De bitterballen en de Skuumkoppe smaken goed op het terras van De Zeeger. Het is een fraaie afsluiting van een prachtige dag. Björn, veel succes tegen Foeke!
De wedstrijden voor het rondje Nederland - België staan voor de deur en de flightindelingen zijn gemaakt. Onze wedstrijdleider René Brouwer schreef hier het volgende over: Voorlopige indelingen voor Rondje Limburg gepubliceerd, toegankelijk via de website en de proware app. Omdat Houthalen in België ligt, worden de playing handicaps pas ter plekke genoteerd. Overal 16 spelers, overal spelen we in vierballen. Start: - Herkenbosch (maandag 13 mei), 12.12 uur - Margraten (dinsdag 14 mei), 12.58 uur - Houthalen (woensdag 15 mei), 10.30 uur. Nergens een lunchpakket. Niets is zeker in het leven, en zeker de NVGJ indelingen niet. Rene
Het leven kan soms bijzondere wendingen nemen. Op de dag dat Leo ons ontviel, kreeg mijn leven een nieuwe toekomst. Op 15 april deed ik op eigen verzoek een cardio test bij de huisarts. Deze test doorstond ik verre van met verve en resulteerde in een onmiddellijke ziekenhuisopname in Gronau. De onderzoeken in het ziekenhuis duurden helaas paar dagen, waardoor ik uiteindelijk, vrijdagmorgen een hartkatheterisatie onderging. Fred Veldman en ik hadden al berichtjes gewisseld in de trant van “nog drie dagen en dan ben je weer het heertje" en kan je weer golfen maar niets bleek minder waar. Na afloop stond de ambulance klaar die mij met spoed en begeleiding verplaatste naar de Schüchtermann Kliniek voor een spoedoperatie. Die kliniek is gelukkig een van de beste in Duitsland maar bevindt zich in het Teutenburgerwald, niet echt naast de deur. Om 18.00 uur werd ik wakker met twee omleidingen en overal pijn. Nu anderhalve week later, bevind ik mij in de Reha, in dezelfde kliniek waar ik een revalidatieprogramma van drie weken volg. Veel cardio fietsen, fysio, massages, ademtherapie, gezond eten en lezingen over vet in bloed. Mijn hart is nu weer tiptop, alleen laat de conditie nog ernstig te wensen over. Lang verhaal kort geschreven: na de operatie mag ik zes weken niets tillen of iets doen wat het borstbeen te zwaar belast en na drie maanden mag ik weer over sport nadenken. Kortom na de Spelen hoop ik weer terug te zijn op de Golfbaan Wat een fijne club! Een dag na de operatie hing Pim aan de lijn om mij op te beuren, van het bestuur en Weco kwam een bos bloemen en van diverse leden stroomden de berichten binnen. Heel veel dank, De NVGJ is een warm bad. Ich komme wieder. Het allerbeste, Frank