Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
25.06.2020
Het theater heet Duca Golf Experience 2020. De te spelen golfcourse is het roemruchte Pebble Beach , opgericht in 1919. En de front nine lonkt en lokt even grimmig als gretig. Warm is het ook; graadje of dertig plus, maar de globetrotters van de NVGJ zijn wel wat gewend. Voor de zekerheid vraag ik dit nog even na, maar geen twijfel, wat denk je wel Taylor! Willem- van- de- Weco- Elskamp, houdt de scores scherp bij en bestuurslid Ruud Taal, de grote initiatiefnemer van dit unieke NVGJ- event, staat garant voor kloppende computer- techniek en beeld. René Brouwer coördineert op veel meer dan 1,5 meter afstand; thuis dus. Slim René!
Inmiddels zijn een paar flights ons de afgelopen weken al voor geweest, met, als ik het allemaal goed heb begrepen, NPO-radio- Andy en Ruud T. zelf in de toppositie van het leaderbord. Maar of zij over enkele weken na afloop van deze leerzame indoor- competitie nog steeds de finale zullen moeten spelen, valt nog te bezien. Er komen nog kanonnen genoeg aan de start in Breukelen, in totaal bijna dertig, tekende de wakkere bestuurders T en VdE trots aan. Inderdaad en terecht, een fraai succes, zeker ook voor onze topsponsor Duca del Cosma.
Een sponsor die de woorden ambitie, enthousiasme, durf, vernieuwing en groei als Leitmotiv hoog in het vaandel voert. Ruim baan dan ook voor Caroline van Wezel, charmante Brand Director en nog veel meer van het state- of- the -Art-merk Duca del Cosma. Een inclusieve greep uit haar betoog; zo’n beetje van alles wat, maar steeds met een kwinkslag, een lach, passie en gedrevenheid voor de onderneming en de prachtige producten waarmee Duca tegen alle stevige stromen in, al heel goed scoort.
”We maken echt topproducten,” zegt Caroline. “Na een wat moeilijke start en ervaring met Hi-Tec hebben we dat merk verkocht. We wisten dat je in het golfsegment topkwaliteit moest gaan bieden, en daarmee zijn we dan in 2016 echt begonnen. Sinds december zitten we in Breukelen in een prachtig nieuw pand, lekker centraal. Omdat onze scope de wereld is, hebben we ook al zaken geopend in Zuid- Afrika, Japan, Korea en Amerika. De eerste resultaten daar zijn veelbelovend en zorgen voor een spannende vibe voor alle Duca-mensen. Er wordt keihard en creatief gewerkt met steeds weer nieuwe contacten tot gevolg. In dat kader moet je ook onze sponsoractiviteiten zien. Voor ons is het KLM Open een heel grote deal. Maar we helpen bij voorbeeld ook de profspeler Robin Caron. Het contact met de NVGJ kwam tot stand via Ruud Taal en dat heeft ons vizier op de mediawereld in de breedste zin van het woord, ook behoorlijk geopend. Er is veel verscheidenheid in de NVGJ, met veel aparte inkijkjes waarmee wij ons voordeel kunnen doen. Het spelen op onze golfsimulator, deze weken voor vele NVGJ’ers, vond ik een briljant idee. Voor de NVGJ staat de deur hier altijd open”.
Caroline vertelt uiteraard nog veel meer over het aansprekende merk met de “schuine C’”. “Maar liefst 150 modellen zijn ontworpen en dat proces onder aanvoering van de Italiaanse designer Baldovino Mattiazzo is een voortdurend proces. Prachtig om daarvan getuige te kunnen zijn. Heel inspirerend, vooral ook omdat hij in staat is veel fraaie details in onze producten te verwerken. Opvallend en bijzonder”.
Ons aller Zeeuws meisje Anna (van Lennep) onderbreekt Caroline met ook iets bijzonders. Ik heb in deze Corona-tijd enkele keren per week tehuizen bezocht voor onder anderen ook dementerende ouderen. Ik nam dan steeds mijn honden Fluffie, Bubbles en Whisky mee. Vonden die mensen fantastisch. Het zijn, moet je weten, aaihonden. Ze leggen zo heerlijk ontspannen hun koppie op de schoot van zo’n oudere en dan komt alles tot rust. Die mensen aaien die beestjes, dat doet ze goed, voel ik. Laatst lag ik in een deuk toen een van die oudere mannen tegen me zei dat hij wist wat voor hond mijn poedel was. Ik vroeg hem daarop, nou vertel het me maar. “Een herdershond”, zei hij. Toen kon je me wel opvegen”. Anna zit met haar honden op een aaihondenclubje vertelde ze. Een hele opgave lijkt me, maar goed.
Waar was ik ook alweer gebleven? Oh ja, bij Caroline. Nou nog een leuk kort nieuwtje dan: Caroline heeft een cheetah geadopteerd in Zuid- Afrika. In Hoedspruit of all places. Het gaat om een King Cheetah en daarvan zijn er nog maar 50 in de hele wereld. De adoptie handelt om een jong vrouwtje en wordt opgevoed voor een fokprogramma. Caroline heeft het geld al gedoneerd en nu gaat Duca er ook nog een supersnelle schoen van maken, pardon, voor maken/ ontwerpen in animal print. “Dat wordt een prachtexemplaar. Van iedere verkocht paar schoenen wordt een deel bestemd voor het fokproject van Caroline in Hoedspruit.
Applaus voor dit uitstekende en prijzenswaardige initiatief, en september op de markt. Van harte hoop ik dat de verdiende winnaar van de flight Anna van Lennep/ Paul Boehle/ ondergetekende, te weten, Olga Commandeur ook haar tweede negen holes op de Nunspeetse Golf, met succes heeft kunnen afronden. Talent heeft Olga genoeg, ondervond ik maar weer eens.
En alle gastvrije mensen van Duca hartelijke dank voor de super ontvangst die we van Caroline, Lorenza, Kitty en Ron mochten genieten.
Ja, ja ... Peter kan goed golfen. Bij het lezen van de lovende wedstrijdverslagen van zijn voorgaande ronden moest ik denken aan het hilarische filmpje van het Tour Championship in 2002, waarin een overenthousiaste starter een schier eindeloze lijst overwinningen van Tiger Woods begint op te dreunen, tot Phil Mickelson hem onderbreekt met: 'Oké, oké, nou weten we het wel.' Ja, Peter heeft een plushandicap en bracht afgelopen weekend op zijn homecourse De Hoge Kleij een rondje van twee onder par binnen. Petje af. Maar dat betekent niet dat je kansloos hebt, hield ik mezelf voor. Kansjes komen er altijd... Zes holes later stond ik 4 down. Tot zover het gameplan om 'een beetje bij te blijven' en toe te slaan als een van de verwachte kansen zich aan zou dienen. Peter speelde echt niet foutloos, maar ik harkte gewoon elke bal de rommel in. De Hoge Kleij liet zich van zijn mooiste kant zien, met diepgroene fairways die zich door de bossen van de Utrechtse Heuvelrug heen kronkelden, omzoomd door wuivende bruine grassen en gekleurde plukken heide. Wat een plaatje... van de tee en de fairway dan. Verdwaald tussen de bomen, ballen hakkend uit hoge taaie rough of pluizige plukken mos was het beduidend minder genieten. En toen ging het regenen. En als de vorm er niet is, kunnen moeilijke omstandigheden je soms over een dood punt heen helpen. Vechten voor een bogey of double bogey is namelijk heel wat anders dan in perfecte omstandigheden parren moeten maken. Tegen collega Paehlig in de vorige ronde was het de harde wind die er een rondje scramblen van maakte, en nu hielp de regen me in het zadel. Ik won een paar holes, was bij de turn nog 2 down, en toen ik na een zeldzaam foutje van Peter ook hole 10 op mijn naam schreef, was de achterstand nog maar één slag. Met nog acht holes te spelen. Zat er een verrassing in? De tweede negen speelden we voor een groot deel aan de andere kant van het kanaal, verhalen uitwisselend over rondjes op de door ons beiden zo geliefde links. Tijdens een ronde op de Hoge Kleij kletsen over North Devon, Western Gailes, The Old Course en Royal County Down. Dan weet je dat je verwend bent. Tip: breng eens een bezoekje aan de website van Peter (hole18.nl) en vergaap je aan de schoonheid van golfbanen in binnen- en buitenland. Als je een golfdipje hebt, krijg je van deze foto's direct weer zin om de baan in te gaan. Dat had ik ook weer, een half uurtje nadat ik Peter op hole 16 de hand moest schudden nadat ik tot drie keer toe tevergeefs had geprobeerd mijn bal uit de hoge rough weer terug naar de fairway te krijgen. Ja, ik had mijn kansjes gehad, maar als je alleen op de eerste tee all square hebt gestaan, verdien je geen finaleplaats. Peter wel. Hij speelde solide, redde zichzelf een aantal keer knap uit de problemen en maakte als het nodig was de putts. Zo speel je matchplay. Weer wat bijgeleerd.
Dinsdag 13 augustus was de dag dat ik het in het Mr. Glow matchplaytoernooi (verliezersronde) het moest opnemen tegen Hannie. Iets waar ik al bang voor was, niet omdat het Hannie was want je kunt het slechter treffen als gezellige match play partner, maar wel omdat ik altijd erg gecharmeerd ben van haar spel. Ze laat het er allemaal veel te makkelijk uitzien. Maar goed, ik kon er niet meer onderuit nadat ik de match ervoor gewonnen had gekregen van Andy Houtkamp omdat hij mooie dingen mocht doen tijdens de Olympische Spelen, anders was ik hoogstwaarschijnlijk al in de eerste ronde gesneuveld. Ok, terug naar de dag van de waarheid. Hannie was ruim op tijd aanwezig op de prachtige Golfclub Zeegersloot, mijn home course (Nee dit levert zeker geen voordeel op, maar later meer daar over). Ze heeft zich goed ingeslagen en zoals inmiddels bekend was ik net op tijd aanwezig en werd ik zelfs opgehaald op de parkeerplaats door Hannie zodat wij nog net op tijd konden beginnen. Hole 1, 2 en 3 beloofde wat. Absoluut aan elkaar gewaagd, al was het Hannie die aan de leiding ging, en zoals verwacht met heerlijk golf. Ik was vooral weer tegen mijzelf aan het spelen, net niet de putt maken, balletje kwijt of zelfs in het water. Om moedeloos van te worden, maar met mijn favoriete 9 in het verschiet moest dit allemaal nog goed kunnen komen. Dat was in ieder geval wat ik mij voor hield. Hannie was On Fire en pakte hole na hole, met mooie putts en misschien nog wel betere chips ging ze met een ruime voorsprong naar mijn favoriete 9 Holes, de Heuvelbaan. Maar op de vraag of dit in mijn voordeel was? Nee, vandaag niet haha. Ik was in mijn hoofd meer aan het aftellen wanneer het gedaan kon zijn en ik niet meer terug kon komen dan dat ik bezig was met een goede swing. Toen kwamen we bij hole 15, een mooie maar uitdagende par 3. Hannie van de linkerkant van de hole en ik rechtsachter. Ik moest deze winnen want anders was het klaar, nu kan ik al niet goed golfen zonder druk laat staan mét druk. Mijn afslag was eigenlijk niet zo slecht maar belandde in de bunker, dat was een hele grote kans voor Hannie. En die pakte ze, ze legt de bal prachtig op randje green terwijl ik 2 slagen nodig heb om eruit te komen. Je voelt hem al aankomen, Hannie mocht er 4x over doen om hem uit te holen en ze had er maar ze had er maar 2 nodig. Het was gedaan, prachtig gespeeld en veel te sterk voor mij. Uiteraard vond Hannie het leuk om de laatste holes nog wel te lopen, we waren er uiteindelijk nu toch. Na nog een paar hele mooie holes als toetje liepen we samen naar het clubhuis voor een drankje. Teleurgesteld was ik zeker maar als ik dan van iemand moet verliezen, dan met alle plezier van Hannie. Succes in de strijd en ik ga voor je duimen.
Het 30-jarig jubileumfeest van de NVGJ is flink gevierd in het Hanenhuus van onze homecourse op de Texelse. Na een winderige wedstrijddag was het daar goed toeven. Het leidde zelfs tot een zittende polonaise!
Eén dag voor het jubileumfeest op onze homecourse De Texelse zit de sfeer al goed in! Een deel van de NVGJ'ers is al neergestreken op het eiland en uiteraard verpozen ze zich in het prachtige clubhuis. Uiteraard is onze secretaris Hans Terol, die enorm veel werk in de voorbereiding heeft verzet, ook van de partij. En verder zien we ook zijn rechterhand Madelon.
Vanuit Zaandam naar Hoog Soeren is precies 1 uur en 7 minuten volgens mijn routeplanner, maar omdat er allerlei werkzaamheden zijn en tunnels zijn afgesloten vertrek ik maar een uurtje eerder om op tijd te zijn. Overigens had ik nog nooit gehoord van “Hoog Soeren” een klein plaatsje op de Veluwe. Maar wat ik daar tegen kwam overtrof mijn verwachtingen “De Veluwse Golfclub” omringd door bossen van Kroonbomen het Loo. De 9 holes baan is aangelegd in 1957 en is best uitdagend en voor mij heerlijk om te spelen want er is geen water. Het ritje ernaartoe verliep eigenlijk best voorspoedig dus zat ik al op tijd op het mooie terras met een kopje koffie te genieten van de heerlijke stilte, alleen de vogeltjes en het geruis van de bomen waren de geluiden die ik hoorde, best even wennen voor en stadje als ik. Ik moest mijn matchplay wedstrijd spelen tegen Elaine de Boer en die melde zich precies op onze afgesproken tijd en dus konden we om 12 uur starten met onze wedstrijd. Om nu elke hole te beschrijven zie ik niet zo zitten maar we waren flink aan elkaar gewaagd en het bleef tot de laatste hole (hole 18) spannend. Elaine stond toen 1up dus we konden alleen nog gelijk komen of zij zou winnen. Helaas had ik op de laatste hole een beetje pech en heeft Elaine verdiend gewonnen! Wel heb ik een hele gezellige en heerlijke dag doorgebracht en genoten van deze kleine, maar erg leuke golfbaan en natuurlijk van Elaine die erg aangenaam gezelschap was op deze heerlijk zonnige dag.
Hierbij nodigen wij professionele mediavertegenwoordigers uit om met hun beste journalistieke werk mee te dingen naar de Golfpersprijs 2024, een gezamenlijk initiatief van de NGF, NVG, PGA Holland en NVGJ, de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten. Inzendingen met alle denkbare journalistieke uitingen, denk aan tekst – al dan niet geïllustreerd met foto’s, geluid - radio - podcast, foto/fotoserie, video, tv of sociale media, zullen worden beoordeeld op de meest iconische en spraakmakende journalistieke verslaggeving over de golfsport in Nederland. Inzenden is mogelijk tot 15 oktober 2024. Een vijfkoppige jury, bestaande uit vertegenwoordigers van de vier betrokken organisaties, onder voorzitterschap van een door het bestuur van de NVGJ gevraagde voorzitter, zal uit de inzendingen een winnaar kiezen. De uitreiking van de Golfpersprijs 2024 vindt plaats tijdens het jaarlijkse slotdiner van de NVGJ op maandag 5 november 2024 op Golfbaan Het Rijk van Nunspeet. *) De deelnamevoorwaarden zijn terug te vinden op de website van de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten www.nvgj.nl/reglement2024 Voor meer informatie: Madelon Barenbrug, jury-secretaris: mobiel 0651783957 of per e-mail madelon@lhjbarenbrug.nl Namens de organisatie van de Golfpersprijs, Abe Jan ter Beek, juryvoorzitter Namens de NGF