Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
25.06.2020
Het theater heet Duca Golf Experience 2020. De te spelen golfcourse is het roemruchte Pebble Beach , opgericht in 1919. En de front nine lonkt en lokt even grimmig als gretig. Warm is het ook; graadje of dertig plus, maar de globetrotters van de NVGJ zijn wel wat gewend. Voor de zekerheid vraag ik dit nog even na, maar geen twijfel, wat denk je wel Taylor! Willem- van- de- Weco- Elskamp, houdt de scores scherp bij en bestuurslid Ruud Taal, de grote initiatiefnemer van dit unieke NVGJ- event, staat garant voor kloppende computer- techniek en beeld. René Brouwer coördineert op veel meer dan 1,5 meter afstand; thuis dus. Slim René!
Inmiddels zijn een paar flights ons de afgelopen weken al voor geweest, met, als ik het allemaal goed heb begrepen, NPO-radio- Andy en Ruud T. zelf in de toppositie van het leaderbord. Maar of zij over enkele weken na afloop van deze leerzame indoor- competitie nog steeds de finale zullen moeten spelen, valt nog te bezien. Er komen nog kanonnen genoeg aan de start in Breukelen, in totaal bijna dertig, tekende de wakkere bestuurders T en VdE trots aan. Inderdaad en terecht, een fraai succes, zeker ook voor onze topsponsor Duca del Cosma.
Een sponsor die de woorden ambitie, enthousiasme, durf, vernieuwing en groei als Leitmotiv hoog in het vaandel voert. Ruim baan dan ook voor Caroline van Wezel, charmante Brand Director en nog veel meer van het state- of- the -Art-merk Duca del Cosma. Een inclusieve greep uit haar betoog; zo’n beetje van alles wat, maar steeds met een kwinkslag, een lach, passie en gedrevenheid voor de onderneming en de prachtige producten waarmee Duca tegen alle stevige stromen in, al heel goed scoort.
”We maken echt topproducten,” zegt Caroline. “Na een wat moeilijke start en ervaring met Hi-Tec hebben we dat merk verkocht. We wisten dat je in het golfsegment topkwaliteit moest gaan bieden, en daarmee zijn we dan in 2016 echt begonnen. Sinds december zitten we in Breukelen in een prachtig nieuw pand, lekker centraal. Omdat onze scope de wereld is, hebben we ook al zaken geopend in Zuid- Afrika, Japan, Korea en Amerika. De eerste resultaten daar zijn veelbelovend en zorgen voor een spannende vibe voor alle Duca-mensen. Er wordt keihard en creatief gewerkt met steeds weer nieuwe contacten tot gevolg. In dat kader moet je ook onze sponsoractiviteiten zien. Voor ons is het KLM Open een heel grote deal. Maar we helpen bij voorbeeld ook de profspeler Robin Caron. Het contact met de NVGJ kwam tot stand via Ruud Taal en dat heeft ons vizier op de mediawereld in de breedste zin van het woord, ook behoorlijk geopend. Er is veel verscheidenheid in de NVGJ, met veel aparte inkijkjes waarmee wij ons voordeel kunnen doen. Het spelen op onze golfsimulator, deze weken voor vele NVGJ’ers, vond ik een briljant idee. Voor de NVGJ staat de deur hier altijd open”.
Caroline vertelt uiteraard nog veel meer over het aansprekende merk met de “schuine C’”. “Maar liefst 150 modellen zijn ontworpen en dat proces onder aanvoering van de Italiaanse designer Baldovino Mattiazzo is een voortdurend proces. Prachtig om daarvan getuige te kunnen zijn. Heel inspirerend, vooral ook omdat hij in staat is veel fraaie details in onze producten te verwerken. Opvallend en bijzonder”.
Ons aller Zeeuws meisje Anna (van Lennep) onderbreekt Caroline met ook iets bijzonders. Ik heb in deze Corona-tijd enkele keren per week tehuizen bezocht voor onder anderen ook dementerende ouderen. Ik nam dan steeds mijn honden Fluffie, Bubbles en Whisky mee. Vonden die mensen fantastisch. Het zijn, moet je weten, aaihonden. Ze leggen zo heerlijk ontspannen hun koppie op de schoot van zo’n oudere en dan komt alles tot rust. Die mensen aaien die beestjes, dat doet ze goed, voel ik. Laatst lag ik in een deuk toen een van die oudere mannen tegen me zei dat hij wist wat voor hond mijn poedel was. Ik vroeg hem daarop, nou vertel het me maar. “Een herdershond”, zei hij. Toen kon je me wel opvegen”. Anna zit met haar honden op een aaihondenclubje vertelde ze. Een hele opgave lijkt me, maar goed.
Waar was ik ook alweer gebleven? Oh ja, bij Caroline. Nou nog een leuk kort nieuwtje dan: Caroline heeft een cheetah geadopteerd in Zuid- Afrika. In Hoedspruit of all places. Het gaat om een King Cheetah en daarvan zijn er nog maar 50 in de hele wereld. De adoptie handelt om een jong vrouwtje en wordt opgevoed voor een fokprogramma. Caroline heeft het geld al gedoneerd en nu gaat Duca er ook nog een supersnelle schoen van maken, pardon, voor maken/ ontwerpen in animal print. “Dat wordt een prachtexemplaar. Van iedere verkocht paar schoenen wordt een deel bestemd voor het fokproject van Caroline in Hoedspruit.
Applaus voor dit uitstekende en prijzenswaardige initiatief, en september op de markt. Van harte hoop ik dat de verdiende winnaar van de flight Anna van Lennep/ Paul Boehle/ ondergetekende, te weten, Olga Commandeur ook haar tweede negen holes op de Nunspeetse Golf, met succes heeft kunnen afronden. Talent heeft Olga genoeg, ondervond ik maar weer eens.
En alle gastvrije mensen van Duca hartelijke dank voor de super ontvangst die we van Caroline, Lorenza, Kitty en Ron mochten genieten.
Hierbij nodigen wij professionele mediavertegenwoordigers uit om met hun beste journalistieke werk mee te dingen naar de Golfpersprijs 2025, een gezamenlijk initiatief van de NGF, NVG, PGA Holland en NVGJ, de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten.
Afgelopen dinsdag en woensdag stond onze homecourse De Texelse in het teken van de NVGJ. En hoe! Dinsdag begon nog veelbelovend met een stralende start, maar de echte Texelse ervaring liet niet lang op zich wachten: een pittige regenbui die ons stevig op de proef stelde. Woensdag daarentegen was het genieten geblazen. Zon, een strakblauwe lucht en dat kenmerkende Texelse briesje maakten er een prachtige golfdag van. Onze NVGJ’ers lieten zich uiteraard niet kennen. Er werd prima gespeeld en de sfeer zat er goed in. Voor een aantal van onze spelers die straks meedoen aan de Redexim Nations Cup was dit bovendien een uitstekende generale repetitie. Binnen een maand staat dit grote internationale toernooi voor de deur en de Texelse rondes waren ideaal om alvast wat scherpte en vertrouwen op te doen. Een belangrijk moment tijdens deze dagen was de samenstelling van de duo’s die Team Nederland gaan vertegenwoordigen. Met zorg en oog voor balans in handicaps zijn de koppels gevormd: * Marijke & Louis * Stef & Sonja * Martijn & Pamela * Anton & Hannie * Friso & Helene Met dit team hebben we een mooie mix van ervaring, talent en teamspirit. Ik ben ervan overtuigd dat deze combinaties elkaar perfect aanvullen en dat we hiermee sterk aan de start verschijnen. Achter de schermen wordt er ook keihard gewerkt. Cara zorgt ervoor dat alles tot in de puntjes geregeld is, zodat wij straks alleen maar hoeven te doen waar we goed in zijn: golfen en genieten. De komende weken benutten we om nog wat extra te trainen en de handicaps aan te scherpen. Ik kijk er met veel enthousiasme naar uit. De Redexim Nations Cup 2025 belooft een bijzonder evenement te worden en ik ben nu al trots op dit fantastische team. Op naar oktober – en op naar succes! Helene Wiesenhaan Captain Team Nederland
Er kan nog veel gebeuren, want we hebben nog vijf wedstrijden te gaan voor de finale op Nunspeet, inclusief een major op Haviksoord waarop niet minder dan 80 (of 70 of 60 enz) punten te verdienen zijn. Maar toch, de Order of Merit krijgt steeds meer vorm. Aan die finale doen de acht beste in A en acht beste van B mee. De vraag, wanneer kan ik voor de zekerheid nog spelen om mijn plekje veilig te stellen of te veroveren, wordt steeds vaker gesteld.
Je gaat je handicap waarschijnlijk niet verbeteren, maar wat een leuke ervaring; spelen op La Sella. De garantie dat je geen grammetje aankomt zal deze reis waarschijnlijk ook niet standhouden. Het vijf-sterrenhotel Denia Marriot Golfresort & Spa is pure verwennerij. De NVGJ is van 21 t/m 24 november vier dagen te gast. Ronald Massaut wilde niet zo lang wachten en nam samen met echtgenote Dea een voorproefje op de jaarlijkse surprisereis. Hun ervaring: super hotel en golfen, écht top! En ongelukkige kamertoewijzing brengt ons al met een half uur na aankomst onbedoeld in contact met de manager van de receptie. Onze kamer is toch niet zo heel vijf sterren als je moet douchen in de badkuip. Beetje link ook met mijn instabiel onderstel, inclusief versleten knieën. Begrip. Meteen wordt een andere kamer met een luxe inloopdouche geregeld. We krijgen zelfs een aangepaste kamer aangeboden. Maar hoe doen julie dat als wij in november terugkomen met 20 man/vrouw en aanhang? Die gaan echt niet douchen in een badkuip, zeg ik. Die vraag brengt ons de volgende dag in contact met Pau Buigues, de 'manager sportgroepen'. Alle kamers op de eerste en derde verdieping hebben standaard een grote inloopdouche. ,,Als de touroperator het vraagt plaatsen we iedereen op de derde verdieping'', biedt hij aan. ,,En groepen hebben meer benefits'', belooft hij. Wintertraining We praten verder over het hotel, de NVGJ en de vele professionals (golf en vooral wielrennen) die hun wintertraining hier plannen. ,,Als jullie groep er is hebben we ook een profwielerteam in huis'', vertelt Pau. Hij verwijst verder naar baanmanager annex caddymaster Raymond, een Nederlander die op La Sella is neergestreken. En Raymond regelt inderdaad álles. Aan buggy's geen gebrek op La Sella. Moet ook wel. Maar weinig golfers die gaan lopen. Dat is niet zo gek, want het gaat toch redelijk op en af. Lange Par 5'en plus holes die wat verder van elkaar liggen. Of neem de zomerse condities in de eerste week van september tot wel 34 graden. Gelukkig zijn in de baan verschillende (gekoelde) watertappunten. Als ook sanitaire voorzieningen. En de baan zelf? La Sella is ontworpen door José María Olazábal en heeft drie lussen. Rood en geel vormen een geheel met smalle fairways, bomen langs de baan en enkele waterhindernissen. De goene lus slingert door een mooi parklandschap met een meer open karakter. Erop en erover De greens lopen enigszins af. En al zijn deze licht bezand, ze zijn snel, écht snel. Dus: landen (net) voor de green. Anders is het erop-en-erover. De eerste dag spelen we rood en groen. De tweede golfdag nogmaals groen en daarna geel. Die laatste wordt vaker 'gespaard' en blijft dan dicht, hoor ik. Op hole 10 begint het rode lampje op het dashboard dreigend te knipperen; de accu is nagenoeg leeg. Terug naar de uitgifte komen we halverwege Raymond tegen. ,,Ik regel een nieuwe buggy, wordt zo gebracht. Of willen jullie vanmiddag in alle rust verder spelen? Regel ik ook.'' We kiezen voor het laatste. Eerst lunch. Zo blij dat we teruggekomen zijn voor de gele lus. Wat een geweldige, uitdagende baan. Smalle entree's naar de fairways, bomen die hinderijk in de weg staan, strategisch geplaatste bunkers, een verscholen waterhindernis en een blinde hole met een shot over de heuvel, direct gevolgd door een dogleg naar links. En weer die mooie, snelle greens. 'Fluffy' Een ander verhaal is het gras op La Sella. De fairways hebben wat droger, stugger gras. Net als direct naast de baan; een beetje 'fluffy'. De fairways zijn dus niet supersnel, maar beland je net naast de baan dan kun je het geluk hebben dat de bal - los van de grond - óp het gras ligt in plaats van verzonken. Met een houten 3 of - 5 kan dan zomaar een wereldslag volgen. De baan ligt er geweldig bij. Al of niet met de komende La Sella Open in aantocht. De lussen worden optimaal onderhouden. Dat zie je zo. De baan wordt zeker niet kapotgespeeld. Tussen 10 en 12 uur zijn er geen starts om alle partijen 'rustig' te laten doorspelen en om slijtage van de baan te beperken, legt Raymond uit. Werkelijk overal zijn greenkeepers; hele geduldige greenkeepers. Glaasje cava Dan nog het hotel zelf. Er is een á la carte-restaurant, een poolbar, een clubhuis en in het weekeinde is ook het Thais restaurant geopend. Echt een aanrader. En hoe mooi, juist dán is de NVGJ te gast in Denia Marriot. Het ontbijt biedt zo veel keuze; van fruit en yoghurt tot volledig Engels ontbijt en een ambachtelijk eierhoekje met ommeletten naar wens. Bijna gênant, maar we doen het er mee. Glaasje cava bij het ontbijt is er natuurlijk ook. Op de kamer kun je zelf koffie en thee zetten (waterkoker). Die worden elke dag aangevuld, inclusief twee flesjes bronwater. Vrienden en vriendinnen van de NVGJ. Ik ben geen reisverkoper, maar dit is gewoon een enorm leuke- en luxe surprisereis, die Hans Terol heeft georganiseerd. Speel je straks ook nog op La Galliana; nog zo'n mooie baan. Alle vervoer is geregeld. Blijf je langer, dan huur je een auto op het vliegveld (regelt Fairway Golftravel) en kun je eigen inkopen doen in de kleinste, maar meest uitgebreide buurtsuper op 7 kilometer van het hotel (vanaf de parking rechts af). Met bakkerij, slijterij en 'wegrestaurant'. Je kunt nog mee.
Na mijn belabberde spel op de Hoge Kleij suggereerde flightgenoot Anton Kuijntjes - goed bedoeld - dat ik maar beter van de B- naar een nieuw te creëren C-categorie overgeheveld kon worden, want zelfs op dit niveau had ik “geen fairway geraakt”. Ik voelde mij ietwat aangedaan, maar de realist in mij kon zich er wel iets bij voorstellen. Maar sinds vrijdag jl. niet meer! Tijdens een toernooi op mijn home course in Amstelveen scoorde ik op de smalle hole 2, -met een sloot op links en bosschages op rechts-, een loep zuivere hole-in-one. Over slechts 95 meter weliswaar, maar een hole-in-one is en blijft een hole-in-one. De boost die dat gaf was dermate groot dat ik de gedachte aan de C-categorie direct ver achter mij liet. Sterker nog, ik zag mij al fonkelen in de A-categorie. Op wat langere termijn, dat dan weer wel.
Het was zover: de kwartfinale op de Zaanse. Frank en ik mochten uitmaken wie dat laatste felbegeerde plekje in de halve finale zou bemachtigen. Het weer had de hele week dreigend boven ons gehangen, maar op de wedstrijddag zelf werden we getrakteerd op een prachtige golfdag: zon, geen regen, prachtige Hollandse luchten, kortom, perfect.