Schouten vs Van der Steen

k kan goed tegen m’n verlies, misschien wel een beetje te goed, maar het voelt nu toch even anders. Verliezen in de match play-competitie betekent dit jaar dat je het verslag moet schrijven en wie het verslag schrijft, moet gewag maken van een incidentje als er een incidentje was. En het is niet leuk als je een incidentje moet beschrijven waar je zelf partij in bent. Ik ga het proberen zo netjes mogelijk  te doen.

De match begon voor mij goed, voor Willem niet: na 5 holes stond ik 2 up. Op hole 6 gebeurde het. Ik moest als eerste afslaan en… sloeg van de verkeerde tee af. Op de Hoge Kleij zijn er geen rode en gele en witte tees, maar hebben de tees een nummer. Tee nummer 54 is dan blauw, tee 59 staat voor geel. Ik sloeg per ongeluk af van 54, zeven meter vóór 59. Willem: ‘Ik zie het nu pas, maar je slaat van de verkeerde tee af.’ Verrek. Nou, dan sla ik nog eens af, van 59. Maar zo waren we niet getrouwd. De slag die ik had gedaan, telde, volgens Willem. Ik kon het moeilijk geloven. Ik zei: ‘In het golf kun je foutjes maken zonder dat je ervoor wordt gestraft.’ Bewijs had ik niet, het was meer een soort sportief rechtvaardigheidsgevoel. Als je op de green per  ongeluk je bal aanraakt, krijg je ook geen straf.

Als je bij het afslaan de bal zonder opzet raakt, zodat hij van de tee valt, krijg je ook geen straf. Een straf omdat je per ongeluk van de verkeerde tee slaat, dient geen enkel doel, dacht ik. Willem was onvermurwbaar. Hij claimde na afloop de hole (die we volgens mijn berekening deelden), ik kondigde aan de wedstrijdleider om advies te vragen. Snel een appje naar Louis, in de hoop dat hij bereikbaar zou zijn. Zes holes verder kwam het antwoord van Louis door: nee, in matchplay volgt geen straf als je van de verkeerde tee speelt.

Ik kreeg alsnog het halve punt van hole 6, we speelden verder en Willem won. Hij gooide er een hele serie ijzersterke tee-shots uit, krachtig geslagen, ver reikend. Hij is de betere golfer, geen twijfel. Ik moest dit jaar vaak aan hem denken, omdat hij me ooit vertelde regelmatig een rondje van 80 of 82 te lopen. Ik vind dat hallucinerend. Dit is een sterk jaar van me, ik heb intussen 23 kaarten ingeleverd en ben van handicap 19.6 gezakt naar 16.2. Maar ik kom zelden onder de 90 slagen binnen!

Willem wel, maar ja, die heeft een single handicap en is dus de betere golfer, die nu de finale gaat spelen. Maar fijn vond ik het niet, te verliezen met een akkefietje onderweg. Ik moest terugdenken aan de allereerste matchplay-wedstrijd die ik bij de NVGJ speelde, 25 jaar geleden, tegen Peter Smulders. Toen sloeg ik op hole 4 ook verkeerd af, wel van de goeie tee, maar met de bal buiten de gele markers. ‘Die hole is alvast voor mij’, sprak Peter gedecideerd. Je hoort het hem zeggen, want Peter is ook zo’n man die nog nooit betrapt is op enige twijfel in zijn stem. Achteraf bleek het lulkoek. Hij had me gewoon mogen vragen nog eens af te slaan, binnen de gele markers. Daar kwam ik pas jaren later achter.

Hoe? Welnu, als verslaggever was ik erbij toen Marco van Basten zijn eerste wedstrijd in de Hoofdklasse speelde voor Noordwijk, toevallig bij mij in het dorp. Ik erheen voor de krant. Na afloop legde Van Basten me uit hoe en wanneer hij zijn matchplay wedstrijd had gewonnen. Toen zijn tegenstander hem namelijk vroeg nog eens af te slaan, omdat Van Basten dezelfde fout maakte als ik tegen Peter Smulders: naast de tee-boxen afslaan. Van Basten vertelde dat hij toen zo giftig was geworden dat hij zijn tegenstander vervolgens van pure nijd had opgevreten.

Bij een matchplay-wedstrijd in de Hoofdklasse gelden zonder twijfel andere regels en omgangsvormen, maar bij matches bij onze NVGJ zou je denken dat het ‘elkaar een leuke dag bezorgen’ voorop staat en de definitie van sportiviteit voor iedereen hetzelfde is. Willem heeft er verder geen woord meer aan vuilgemaakt, ook later niet op het terras, misschien omdat hij van mening is dat het gedoe geen enkele invloed heeft gehad op de eindscore. Misschien klopt dat ook.

Misschien ook niet. Het maakt niet meer uit. De beste golfspeler heeft gewonnen, Willem is de verdiende finalist. Ik ben al blij in de halve finale te zijn gekomen en ik ben vooral blij dat dit verslagje af is.