Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
29.08.2022
k kan goed tegen m’n verlies, misschien wel een beetje te goed, maar het voelt nu toch even anders. Verliezen in de match play-competitie betekent dit jaar dat je het verslag moet schrijven en wie het verslag schrijft, moet gewag maken van een incidentje als er een incidentje was. En het is niet leuk als je een incidentje moet beschrijven waar je zelf partij in bent. Ik ga het proberen zo netjes mogelijk te doen.
De match begon voor mij goed, voor Willem niet: na 5 holes stond ik 2 up. Op hole 6 gebeurde het. Ik moest als eerste afslaan en… sloeg van de verkeerde tee af. Op de Hoge Kleij zijn er geen rode en gele en witte tees, maar hebben de tees een nummer. Tee nummer 54 is dan blauw, tee 59 staat voor geel. Ik sloeg per ongeluk af van 54, zeven meter vóór 59. Willem: ‘Ik zie het nu pas, maar je slaat van de verkeerde tee af.’ Verrek. Nou, dan sla ik nog eens af, van 59. Maar zo waren we niet getrouwd. De slag die ik had gedaan, telde, volgens Willem. Ik kon het moeilijk geloven. Ik zei: ‘In het golf kun je foutjes maken zonder dat je ervoor wordt gestraft.’ Bewijs had ik niet, het was meer een soort sportief rechtvaardigheidsgevoel. Als je op de green per ongeluk je bal aanraakt, krijg je ook geen straf.
Als je bij het afslaan de bal zonder opzet raakt, zodat hij van de tee valt, krijg je ook geen straf. Een straf omdat je per ongeluk van de verkeerde tee slaat, dient geen enkel doel, dacht ik. Willem was onvermurwbaar. Hij claimde na afloop de hole (die we volgens mijn berekening deelden), ik kondigde aan de wedstrijdleider om advies te vragen. Snel een appje naar Louis, in de hoop dat hij bereikbaar zou zijn. Zes holes verder kwam het antwoord van Louis door: nee, in matchplay volgt geen straf als je van de verkeerde tee speelt.
Ik kreeg alsnog het halve punt van hole 6, we speelden verder en Willem won. Hij gooide er een hele serie ijzersterke tee-shots uit, krachtig geslagen, ver reikend. Hij is de betere golfer, geen twijfel. Ik moest dit jaar vaak aan hem denken, omdat hij me ooit vertelde regelmatig een rondje van 80 of 82 te lopen. Ik vind dat hallucinerend. Dit is een sterk jaar van me, ik heb intussen 23 kaarten ingeleverd en ben van handicap 19.6 gezakt naar 16.2. Maar ik kom zelden onder de 90 slagen binnen!
Willem wel, maar ja, die heeft een single handicap en is dus de betere golfer, die nu de finale gaat spelen. Maar fijn vond ik het niet, te verliezen met een akkefietje onderweg. Ik moest terugdenken aan de allereerste matchplay-wedstrijd die ik bij de NVGJ speelde, 25 jaar geleden, tegen Peter Smulders. Toen sloeg ik op hole 4 ook verkeerd af, wel van de goeie tee, maar met de bal buiten de gele markers. ‘Die hole is alvast voor mij’, sprak Peter gedecideerd. Je hoort het hem zeggen, want Peter is ook zo’n man die nog nooit betrapt is op enige twijfel in zijn stem. Achteraf bleek het lulkoek. Hij had me gewoon mogen vragen nog eens af te slaan, binnen de gele markers. Daar kwam ik pas jaren later achter.
Hoe? Welnu, als verslaggever was ik erbij toen Marco van Basten zijn eerste wedstrijd in de Hoofdklasse speelde voor Noordwijk, toevallig bij mij in het dorp. Ik erheen voor de krant. Na afloop legde Van Basten me uit hoe en wanneer hij zijn matchplay wedstrijd had gewonnen. Toen zijn tegenstander hem namelijk vroeg nog eens af te slaan, omdat Van Basten dezelfde fout maakte als ik tegen Peter Smulders: naast de tee-boxen afslaan. Van Basten vertelde dat hij toen zo giftig was geworden dat hij zijn tegenstander vervolgens van pure nijd had opgevreten.
Bij een matchplay-wedstrijd in de Hoofdklasse gelden zonder twijfel andere regels en omgangsvormen, maar bij matches bij onze NVGJ zou je denken dat het ‘elkaar een leuke dag bezorgen’ voorop staat en de definitie van sportiviteit voor iedereen hetzelfde is. Willem heeft er verder geen woord meer aan vuilgemaakt, ook later niet op het terras, misschien omdat hij van mening is dat het gedoe geen enkele invloed heeft gehad op de eindscore. Misschien klopt dat ook.
Misschien ook niet. Het maakt niet meer uit. De beste golfspeler heeft gewonnen, Willem is de verdiende finalist. Ik ben al blij in de halve finale te zijn gekomen en ik ben vooral blij dat dit verslagje af is.
1 E RONDJE LIMBURG IN 2011 GROOT SUCCES ABDIJ ROLDUC VERRASSEND In 2010 belde Fred Sochacki naar Hans Terol “Vind je het een goed idee om volgend jaar naar Kerkrade te komen zodat ik jullie het e.e.a. kan uitleggen over een nieuwe golfbaan rondom de abdij Rolduc.” Over een dergelijk verzoek hoeft Terol nooit na te denken “Top idee! Zullen we samen een programma maken voor het eerste Rondje Limburg?” En zo geschiedde. Maar liefst 40 NVGJ-leden togen in mei 2011 naar Zuid Limburg om op drie verschillende banen te spelen en te overnachten in het klooster. De eerste dag werd ons gezelschap op kerkse gastvrijheid ontvangen. Sommigen vergaapten zich aan de indrukwekkende rondleiding, anderen vouwden hun handen uit eerbied of prevelden een gebedje en weer anderen moesten glimlachen. Fred Sochacki op zijn beurt sprak tijdens het diner zijn mede leden toe met een heldere uiteenzetting van zijn initiatief om 18 holes rondom de abdij aan te leggen. Dat idee dateert al van 2003, maar zegt Fred “Vanaf het begin hebben we weinig steun van de bevolking. Daarom duurt het zo lang. Zij is bang voor beschadiging van de omgeving.” Toch bleef hij knokken en zag zijn droom zeker uitkomen, want “het levert arbeidsplaatsen op en de opening staat over twee jaar gepland. Met de start van de eerste 9 holes is inmiddels begonnen en ik zou graag willen zien, dat Rolduc de homecourse van de NVGJ gaat worden. Voor de bestuurskamer is al ruimte ingericht.” Freds enthousiasme kende geen grenzen en hij bleef ons wijs maken, dat de baan er komt. Zes jaar lang bleven de leden bij hem zeuren “Komt er nog wat van?” Zijn droom spatte uiteen, toen de gemeente Kerkrade in 2017 de Golfbaanplannen niet in het betreffende bestemmingsplan opnam.
Het Kostertje, de fameuze troostprijs bij de NVGJ, is in een nieuw jasje gestoken. Jarenlang kwam het brouwsel via sponsor Heleen Sonnenberg van Weduwe Joustra. Er zijn nu nieuwe flesjes gefabriceerd voor het nakende seizoen 2025. Wat niet is veranderd is de tekst op de fles, die op een prachtige wijze de ellendige ronde van Henk Koster op onze homecourse De Texelse beschrijft.
Hans Terol kijkt vooruit op het komende wedstrijdseizoen: ,,Er komen nog hele mooie dingen aan.'' Al wordt het wel steeds moeilijker...
Een nieuw winterrubriekje: Terug in de tijd. Met grappige, soms ontroerende foto's uit het rijke verleden van de NVGJ. Op de wedstrijdkalender van 2005 stonden “slechts” twee surprisereizen. De eerste naar Hardelot waar onze vereniging is opgericht en de tweede naar Parijs en St. Brieux. Naar Hardelot met onze eigen auto en naar Parijs en St. Brieux met een privé jet van de KLM. Vooral de laatste bleek een ongekende luxe van jewelste! Voor slechts € 25,= pp twee dagen geheel verzorgd. Dan krijgt onze secretaris een telefoontje van ex-collega Jeroen Goeman Borgesius. “Heb je zin om met jouw kluppie naar de Vogezen te gaan? Zo ja, dan ben je bij deze uitgenodigd door ClubMed.” De leden wisten echter niet, dat Hans Terol ook nog in onderhandeling was met het Portugese toeristenbureau. Tijdens zijn laatste gesprek medio september in Den Haag ging de kogel door de kerk en werd de NVGJ definitief ‘gratis en voor niks’ uitgenodigd om 5 dagen naar de Oost Algarve te gaan. Tegenprestatie was exposure over deze schitterende streek. Het was ook alweer een kers op de taart. De Portugese gastvrouwen hebben ons werkelijk verwend met prachtige golfbanen, mooi hotel, heerlijke diners en drankjes en de laatste avond werden zelfs de deuren van een groot theater geopend om alleen voor de “Nederlandse journalisten” een schitterende dinnershow te presenteren. Het was een vermakelijke avond waar tenslotte de ene na de andere polonaise volgde. Op de foto zien we Rob Hoogland die zich kostelijk vermaakte met de gezellige feestelijkheid en heerlijke visjes. Eén van de charmante Portugese gastvrouwen die de hele avond op de dansvloer stond keek opvallend veel naar die grote reus uit Nederland. Hij merkte dat ook, glimlachte naar haar, totdat zij met haar stoute schoenen hem vroeg ”Do you want to dance with me?” Tot haar grote verrassing werd ze spontaan door hem opgetild en liep Rob dansend over de vloer, terwijl zij het bijna in haar broek deed van het lachen.
Een nieuw winterrubriekje: Terug in de tijd. Met grappige, soms ontroerende foto's uit het rijke verleden van de NVGJ. Hier zien we John Dekker in 2012 zijn uiterste best doen en speciale foto te maken van een fles uit het repertoire van Heleen Sonnenberg, destijds sponsor van de NVGJ met de Weduwe Joustra. Heleen staat op de uitkijk en kijkt kennelijk of er geen golfballen aan komen. De flessen, de troostprijs voor de laatste plaats, kregen de naam Kostertje, vernoemd naar Henk Koster na een miserabele ronde op de Texelse.
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité