Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
07.11.2021
Wedstrijddag 1 van de Nations Cup 2021 begint met een shot-gun start om klokslag acht uur. Dat betekent dus vroeg uit de veren voor de tachtig deelnemers (acht landen tien deelnemers per land). Gelukkig beschikt Lopesan Meloneras Golf over voldoende buggies om iedereen gemotoriseerd op tijd bij de toegewezen hole te krijgen. Terwijl de zon zijn eerste warme stralen over de horizon richting Gran Canaria stuurt, vliegen de eerste golfballen door de lucht op weg naar de nog enigszins dampige fairways en greens.
Het is onbegonnen werk om hier gedetailleerd verslag te doen van wat zich tussen acht uur ’s morgens en één uur s’middags afspeelde op de fairways van de palmen-oase en de links-holes van Meloneras Golf. Want dan kan ik uren gaan zitten tikken. Daarom kort samengevat de hoogtepunten van de vaderlandse strijders om de Nations Cup wisseltrofee, op volgorde van het aantal punten dat zij bijdroegen aan de teamscore.
Ger en Willem treffen het door met twee Spanjaarden, Paco en Juan, de baan in te gaan. Trots hebben zij de Spaanse vlag aan hun buggy bevestigd. Misschien een idee voor een volgende NVGJ-delegatie bij het EMGJ en de Nations Cup: oranje-vlaggetjes meenemen om aan de buggy te bevestigen. Ger en Willem starten op hole acht. Raken vanaf hole negen in een flow van een reeks parren. Op de holes negen, tien, elf, dertien en zestien mogen ze een par noteren. Hole twaalf is een bogey, hole veertien, de ravijn-hole een lelijke streep. Uiteindelijk telt Ger, die de score bijhoudt, terwijl Willem met zijn 40-jarige ervaring als autojournalist de buggy met vaardige hand over de holes stuurt, 32 punten tijdens de scramble-á-deux op zijn Spaans. Dat is dan de vierde score voor het team-totaal (van de vijf flight-scores valt de slechtste af).
Karen en Fred eindigen hun ronde met 33 punten op de kaart. Ze spelen met twee gezellige Zwitsers. Omdat de putters van Karen en Fred steenkoude blijven, willen de birdies niet vallen. Terwijl er hierdoor ook nog wel ‘ns een par wordt gemist. Wat uiteindelijk vier tot vijf punten kost. Alle par drie holes natuurlijk wel in par gespeeld.
Sonja en Leo sluiten hun ronde af met 35 punten in de tas. Sonja moet het zonder haar driver doen deze dagen. Want die brak op de golfbaan van Las Palmas bij het uitladen van de golftas uit de shuttlebus doordat iemand zo gezellig was om er op te gaan staan. Dus speelt ze tijdens het toernooi met een houten vijf, daar waar ze normaliter de grote knuppel uit de tas haalt. Maar, zoals flightgenoot Leo opmerkt: ”Ze had weinig last van het gemis van de driver. Haar afslagen gingen prima rechtdoor en ver”. En passant maakt Sonja een birdie op de par drie vijftiende hole. Nadat ze haar bal eerst zo strak op de green sloeg, dat ze haar naam op het neary-bordje mocht schrijven.
Beste team van de Nederlandse équipe waren Helene en Louis met 37 punten. Zij scoorden ook één birdie (Birdies worden hier gekscherend natuurlijk Kanaries genoemd…) op de par vijf negende. Omdat het toegezegde ‘Longest Drive” bordje pas geplaatst werd nadat de wedstrijd al geruime tijd op gang was (foutje van de organisatie) sloeg Miss Wiesenhaan ”uit voorzorg” op alle lange holes de bal minstens 200 meer voor zich uit. Helene en Louis speelden met de fijne flightgenoten Emile en Serge uit La Belgica. Twee charmante Belgisch collega’s, die we hopelijk over een paar dagen mogen verwelkomen op Prise d’Eau bij de interland Nederland – België.
Met de 37 punten van Hélene en Louis komt de NVGJ-afvaardiging na toernooidag één op 137 punten. Dat is op zich een prima score. Maar vooral de Duitsers en Spanjaarden hadden het echt op hun heupen met scores van 43, 45 of 48 punten voor enkele van hun flights. Met 137 punten is het linkerrijtje eigenlijk al definitief uit zicht voor de Oranje-mannnen en –vrouwen. Zelfs een hoge positie in het rechter rijtje wordt lastig. Maar gelukkig hebben we nog de tweede toernooidag op de Réal Golfclub de Las Palmas.
Bij het vertrek van Meloneras Golf is er voor alle deelnemers een goody-bag van Gran Canaria Golf met locale producten. Motto van de goody-bag: ”local food, always good”. Dat geeft weer nieuwe moed.
Klop gehad ... van mijzelf ,,Je speelt niet tegen míj, je speelt tegen jezelf.'' Michiel van Kleef had het niet duidelijker kunnen stellen. Ik doe het zelf, kampioen holes verkloten. Totaal niet in de wedstrijd. En matchplay is écht een wedstrijd, puur één-op-één. Mijn voorbereiding op het seizen was ook helemaal niks. Pas vier rondje gespeeld sinds oktober vorig jaar. De hele winter mantelzorger geweest voor mijn beide ouders, verpleger/verzorger voor mijn echtgenote Dea na een hele ongelukkige val met de fiets. Surprisereis moeten annuleren, net als onze eigen winterse golfvakantie. Te veel water Vooraf had ik mij mede daarom ook niet echt een voorstelling gemaakt van mijn matchplay op De Purmer. Alleen dat Michiel zijn ballen gemakkelijk 130-150 meter slaat, ik kom vaak niet verder dan 80-90 meter, 100 max. Met slechts vier slagen mee op de moeilijkste holes red je dat écht niet. In theorie verlies je dan bijna elke par 5 en alle lange par 4-en. Gelukkig spelen we de lussen geel-rood. Niet de witte. De holes op wit zijn té lang, de fairways té smal en er is té veel water. En geel-rood is mij altijd wel goed gezind geweest. En toch: de eerste vier holes beginnen slecht. Ik krijg de bal niet fatsoenlijk weg vanaf de tee. Beetje te voorzichtig, misschien, afslaan met een houten 3. Maar toch: op hole 3 sta ik zo maar 1 up. Heel eerlijk, dat punt krijg ik in de schoot geworpen, want Michiel speelt met een verkeerde bal. Ik schrik er zelfs van. Dit kan niet. Klopt helemaal, want prompt gaat hole 4 verloren; twee keer een waterbal. En er komt nog veel meer water, bedenk ik mij. 'Zó zonde' Ik ben de tel kwijt hoeveel ballen ik in het water heb geslagen. Ik schat een stuk of tien. Heel toepasselijk: ik speel met lakeballs. Dieptepunt: met drie slagen voor op de moeilijkste hole van de rode lus sla ik mijn bal twee meter verder in het water. En vanaf dezefde plek nog eens. Weg voorsprong. ,,Zó zonde'', reageert Michiel hoofdschuddend. Doodzonde! Hoe kun je zo slecht spelen? Nu speel je natuurlijk niet alleen. En Michiel slaat soms - voor mij - wereldballen. Hoe kom jij aan handicap 26,5, vraag ik niet begrijpend. ,,Nou ja, dat heb je gezien. Ik sla wel ver, maar alle kanten op. Mijn pro zegt ook dat ik gemakkelijk naar handicap 20 kan. Alleen op deze manier gaat dat niet gebeuren.'' Om vervolgens weer met een hoek zijn bal zoek te spelen. ,,Dat bedoel ik dus.'' Oké. Putten Zo staat Michiel bij de turn slechts 1 up. ,,Alles is nog mogelijk.'' En dat blijkt ook als ik hole 10 win, dankzij een mooie putt. Gelijk! De putter is weer hot vandaag, maar daarvoor moet ik wel eerst op de green zien te komen. Zo blijkt. De volgende holes gaan verloren. Ik hoef niet eens meer te putten. Vier op rij gaan naar Michiel, deels door eigen handelen. Op hole 15 - een par 3 - beleef ik nog even een opleving, maar op hole 16 - een lange par 5 - gaat bij 3&3 definitief het licht uit. 'Je speelt niet tegen mij, je speelt tegen jezelf', herhaal ik de harde maar juiste observatie van Michiel. Michiel, succes in de volgende ronde. En ondanks de smadelijke nederlaag was het toch een aangename golfmiddag. Bedankt!
De nieuwe wedstrijdleider Paul Boehlé en René hebben een voorlopige startlijst opgemaakt (HIER te zien) voor onze wedstrijd in Wilnis om de 17e Barenbrug RPR Cup. Met 43 spelers weer zeer druk bezocht, met starttijden tussen 12 en 13 uur. We starten op 1 en 10. Geen lunchpakket. Bericht van baanmanager Brian: 'De maximale doorlooptijd is echt 2 uur en 10 minuten. Maar dit moet zeker met 3 ballen goed te doen zijn.' Ter geruststelling: dat is de doorlooptijd voor 9 holes. De wedstrijd wordt gesponsord door Barenbrug en er zijn relatief veel extra gasten.
In de recente nieuwsbrief staat per abuis een verkeerde datum (19 mei) genoemd voor de wedstrijd op Landgoed Welderen. Om misverstanden te voorkomen: de wedstrijd wordt gespeeld dinsdag 20 mei. Er kan inmiddels worden ingeschreven.
Recent maakte ons lid Pamela Sturhoofd de documentaire Patatje Oorlog over twee Nederlandse mannen – Franky en Coen – die afreizen naar de frontlinies in Oekraïne om daar letterlijk troost en voedsel te brengen in de vorm van patat. Met hun snackkar en eindeloze veerkracht helpen ze vluchtelingen en achtergebleven ouderen in zwaar getroffen gebieden, en runnen inmiddels zelfs een opvanghuis in Dnipro. Een verhaal over medemenselijkheid, absurditeit en hoop – in oorlogstijd.
Ons lid John Dekker was afgelopen week op bezoek bij onze gewaardeerde sponsor Heleen Sonnenberg om wat flessen op te halen voor onze vereniging. Heleen zit niet stil in ieder geval. Onder de naam Chateau Sonnenberg (opgericht 2021) importeert ze wijn, ze verkoopt damesmode en samen met haar man Paul bestiert ze ook nog een makelaardij. En dat allemaal sinds 2019 in Den Haag. Onder de paraplu van Weduwe Joustra verzorgde Heleen, die de NVGJ nog altijd een warm hart toedraagt, jarenlang het Kostertje. Kijk ook eens op haar website!
Surprise ... We gaan naar Spanje en je partner mag mee! Vier dagen, vijf sterren-hotel in Denia aan de 27-holes golfbaan van La Sella met alles erop en eraan. Lang weekend genieten van deze luxe golfvakantie. Drie rondes op twee schitterende banen, La Sella en La Galiana. Ontbijt en diner, de laatste inclusief drankjes. Vervoer in Spanje is geregeld. Vliegen vanaf drie luchthavens in Nederland en je neemt gemakkelijk je eigen golfclubs mee. Alleen nog even Christa bellen of mailen dat je graag mee gaat. En of je alleen gaat of met je partner. Zo je wil regelt Fairway Golftravel ook je vliegtickets. Al is de locatie nu bekend, het blijft een surprise-reis want er staat je een aangename verrassing te wachten. Van vrijdag 21 t/m maandag 24 november is de NVGJ in Spanje voor een vierdaags verblijf op het Denia Marriot la Sella golfresort, gelegen tussen Valencia en Alicante. Het 5-sterren hotel biedt alle denkbare luxe en ontspanning. De hele dag gegolfd, kun je daarna chillen in de spa met sauna, stoombad of jacuzzi. Er is ook een beautycenter met verschillende schoonheidsbehandelingen. Anders neem je samen met je flightgenoten een drankje in het clubhuis of in een van de bars in het golfhotel. Bij het diner zijn de drankjes inbegrepen. De kamers van Denia Marriot zijn echt ruim en smaakvol ingericht met terras en voorzien van satelliet-tv. Stel dat er in het weekend een golfwedstrijd is. Golfen doen wij zelf op twee banen; de eigen la Sella golfbaan en de schitterende tourbaan La Galiana op een klein uurtje rijden van het hotel. Vervoer is geregeld. La Sella is een uitdagende baan, mede ontworpen door Jose Maria Olazabal. Het is een volgroeide baan (1991) van gemiddelde lengte, licht glooiend en bosrijk. De fairways worden omringd door sinaasappel- en pijnbomen met een imposante bergketen als achtergrond. We spelen daar zaterdag en maandag. Voor alle golfers is alvast een handtrolley geboekt. Een touringcar brengt ons zondag via de kust en door een schitterend berglandschap tot vlakbij Valencia naar La Galiana Campo de Golf (2011). La Galiana is een tourbaan, eerder gekozen tot 'best choice'. Voor de spelers zijn buggy's gereserveerd, want 'lopen is bijna niet te doen. Er is geen meter vlak', zegt Christa van Fairway Golftravel. Ze is er zelf geweest. Ook het Marriot hotel bij Denia (10 minuutjes met de auto) kent ze goed: ,,Echt perfect.'' De recensies op booking.com zijn eveneens lovend; eindcijfer 9.0. Wil je mee, wat moet je doen? Bel Christa om je aan te melden of stel je vragen. Stuur vervolgens ter bevestiging een e-mail met je wensen en of het reisbureau ook je vlucht moet regelen. Zo ja, vanaf welk vliegveld. De richtprijzen (laatste kolom), aankomst- en vertrektijden staan op de flyer. De bijzondere 4-daagse NVGJ-surprisereis is uit te breiden naar een langer of aangepast verblijf verblijf en met eigen vervoer. Op basis van je wensen maakt Fairway Golftravel een offerte. Oh ja, denk ook even aan een passende reisverzekering. Kan trouwens ook via Christa.