Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
07.11.2021
Wedstrijddag 1 van de Nations Cup 2021 begint met een shot-gun start om klokslag acht uur. Dat betekent dus vroeg uit de veren voor de tachtig deelnemers (acht landen tien deelnemers per land). Gelukkig beschikt Lopesan Meloneras Golf over voldoende buggies om iedereen gemotoriseerd op tijd bij de toegewezen hole te krijgen. Terwijl de zon zijn eerste warme stralen over de horizon richting Gran Canaria stuurt, vliegen de eerste golfballen door de lucht op weg naar de nog enigszins dampige fairways en greens.
Het is onbegonnen werk om hier gedetailleerd verslag te doen van wat zich tussen acht uur ’s morgens en één uur s’middags afspeelde op de fairways van de palmen-oase en de links-holes van Meloneras Golf. Want dan kan ik uren gaan zitten tikken. Daarom kort samengevat de hoogtepunten van de vaderlandse strijders om de Nations Cup wisseltrofee, op volgorde van het aantal punten dat zij bijdroegen aan de teamscore.
Ger en Willem treffen het door met twee Spanjaarden, Paco en Juan, de baan in te gaan. Trots hebben zij de Spaanse vlag aan hun buggy bevestigd. Misschien een idee voor een volgende NVGJ-delegatie bij het EMGJ en de Nations Cup: oranje-vlaggetjes meenemen om aan de buggy te bevestigen. Ger en Willem starten op hole acht. Raken vanaf hole negen in een flow van een reeks parren. Op de holes negen, tien, elf, dertien en zestien mogen ze een par noteren. Hole twaalf is een bogey, hole veertien, de ravijn-hole een lelijke streep. Uiteindelijk telt Ger, die de score bijhoudt, terwijl Willem met zijn 40-jarige ervaring als autojournalist de buggy met vaardige hand over de holes stuurt, 32 punten tijdens de scramble-á-deux op zijn Spaans. Dat is dan de vierde score voor het team-totaal (van de vijf flight-scores valt de slechtste af).
Karen en Fred eindigen hun ronde met 33 punten op de kaart. Ze spelen met twee gezellige Zwitsers. Omdat de putters van Karen en Fred steenkoude blijven, willen de birdies niet vallen. Terwijl er hierdoor ook nog wel ‘ns een par wordt gemist. Wat uiteindelijk vier tot vijf punten kost. Alle par drie holes natuurlijk wel in par gespeeld.
Sonja en Leo sluiten hun ronde af met 35 punten in de tas. Sonja moet het zonder haar driver doen deze dagen. Want die brak op de golfbaan van Las Palmas bij het uitladen van de golftas uit de shuttlebus doordat iemand zo gezellig was om er op te gaan staan. Dus speelt ze tijdens het toernooi met een houten vijf, daar waar ze normaliter de grote knuppel uit de tas haalt. Maar, zoals flightgenoot Leo opmerkt: ”Ze had weinig last van het gemis van de driver. Haar afslagen gingen prima rechtdoor en ver”. En passant maakt Sonja een birdie op de par drie vijftiende hole. Nadat ze haar bal eerst zo strak op de green sloeg, dat ze haar naam op het neary-bordje mocht schrijven.
Beste team van de Nederlandse équipe waren Helene en Louis met 37 punten. Zij scoorden ook één birdie (Birdies worden hier gekscherend natuurlijk Kanaries genoemd…) op de par vijf negende. Omdat het toegezegde ‘Longest Drive” bordje pas geplaatst werd nadat de wedstrijd al geruime tijd op gang was (foutje van de organisatie) sloeg Miss Wiesenhaan ”uit voorzorg” op alle lange holes de bal minstens 200 meer voor zich uit. Helene en Louis speelden met de fijne flightgenoten Emile en Serge uit La Belgica. Twee charmante Belgisch collega’s, die we hopelijk over een paar dagen mogen verwelkomen op Prise d’Eau bij de interland Nederland – België.
Met de 37 punten van Hélene en Louis komt de NVGJ-afvaardiging na toernooidag één op 137 punten. Dat is op zich een prima score. Maar vooral de Duitsers en Spanjaarden hadden het echt op hun heupen met scores van 43, 45 of 48 punten voor enkele van hun flights. Met 137 punten is het linkerrijtje eigenlijk al definitief uit zicht voor de Oranje-mannnen en –vrouwen. Zelfs een hoge positie in het rechter rijtje wordt lastig. Maar gelukkig hebben we nog de tweede toernooidag op de Réal Golfclub de Las Palmas.
Bij het vertrek van Meloneras Golf is er voor alle deelnemers een goody-bag van Gran Canaria Golf met locale producten. Motto van de goody-bag: ”local food, always good”. Dat geeft weer nieuwe moed.
Ik ben er klaar voor. Tenminste, alle voorbereidingen zijn gedaan: diverse handschoen, check. Genoeg ballen, check. Pins, check. Pitchfork, check. Golfhorloge, check. Vier seizoenen kleding in de auto, check. Nog wel even de clubjes poetsen. En nieuwe golfschoenen bestellen, want deze robuuste Stuburts zitten wel heerlijk, maar overal waar naden zijn laten die inmiddels los. Nu ben ik mij wat minder bewust van wat wij ‘in voorraad’ hebben dan mijn echtgenote. Tenzij het om de wijnkast gaat. ,,Nieuwe schoenen bestellen'', vraagt zij verbaasd. ,,Heb je al eens in de garage gekeken. Je hebt nog twee paar nieuwe. In de doos, nooit uitgepakt'', klinkt het vol onbegrip. Hè, nieuwe schoenen? Welnee, of toch. Twee dozen van Duca del Cosma. Ja, uitverkoopjes, die kon ik echt niet laten staan. De situatie vraagt om een licht charmeoffensief. Zal ik meteen maar even het schoenenrek opruimen, stel ik zeer toeschietelijk voor. ,,Zal mij niet verbazen als daar ook nog nieuwe schoenen staan.'' Kom op! Ik verzamel geen schoenen, ik loop er alleen maar op. Het opruimen van het muurhoge schoenenrek blijkt een harde confrontatie met mijzelf. Op ooghoogte vind ik direct de vaker gebruikte, oude schoenen. Wat meer onderop blinken nog andere schoenen. Callaway? Zitten die ook in de schoenen, vraag ik quasi nonchalant. Wel een beetje slordig. Nog eens drie paar golfschoenen; nieuw. Wit met rode en zwarte bies, geheel zwart en een paar klassiek bruin met krokodillenprint. Maar, ik gooi ook zes paar oude schoenen weg, probeer ik nog. Dat is niet voor niets, want niet wetend dat de garage een verkapte golfschoenensale is, had ik al een nieuw paar besteld. Hey Dée, werk jij morgen thuis? ,,Ja, hoezo?'' Nou, het kan zijn dat er een pakje voor mij wordt bezorgd en ik heb de hele dag afspraken buitenshuis, probeer ik zo gewoon mogelijk. Dat heeft ze meteen door. ,,Een pakje? Je gaat mij toch niet vertellen dat je nieuwe golfschoenen hebt besteld'' vraagt ze hoofdschuddend. Nou ja, ik wist dus niet dat ik ergens nog een paar nieuwe schoenen had staan. Dat was voor ik ging opruimen, anders had ik dat nóóit gedaan, natuurlijk. Weer een zucht, gecombineerd met een meewarige blik. Ik denk dat het maandag de zwarte Callaway's worden; spikeless. Ik blijk ook zwarte golfschoenen te hebben mét spikes... Wist ik ook niet... Ronald Massaut
Soos vorige jaar het Ruud Taal en Ruud Onstein, die twee oudste gholfspelende lede van die NVGJ, die nuwe gholf seisoen afgeskop met ’n wedstrijd op die gholfbaan van Kuilsrivier, ’n baan in die omgewing van Stellenbosch. Hulle het matchplay gespeel vir die bevordering van die inskrijwings vir die Mr. Glow Matchplay Kompetisie en die eggenotes Marianne en Kea het toegekijk of alles volgens die reeëls is verloop. Ruud O is oud wenner van dees kompetisie, maar hij is nu te oud om nog te kompeteer vir die wentjek, ondanks dat hij die gholfstokkies nog aardig kan hanteer. Ruud T het die wens om die Cup nog ooit te wen, maar of dit sal gebeur lig in die skoot van die toekoms verborge. Het was een spannend tweegeveg waarbij die wenkanse bij elk putjie verander het. Dan het Ruud één op op sy telkaart, en dan had Ruud één op op sy telkaart. So het die kanse gewissel. Op die 15e putjie was albei spelers gelijk op, maar op die 16e putjie het Ruud O sy bofhou verbrou en die bal in die water geslaan, terwijl Ruud T een baie bofhou gemoker het en die putjie gewen het. Op die 17e putjie was beide spelers gelijk aan die baansijfer so dat die 18e putjie, baansijfer 5, die beslissing moes bring. Daar het Ruud T toegeslaan, hij was met drie houwe op die setperk en het met sy setijster, die vuurwarm was, die bal dood bij die pen gekrij vir ‘n 5. Die beide spelers het hierna hande geskud en Ruud T gefelisiteer met dees pragtige oorwinning. Die wedstrijd was in baie harmonie verloop en die koeldrankies na afloop was baie lekker. Dieselfde aand het die twee aandete geniet in één van die spog restaurants van Stellenbosch. Daar het Ruud T na sy sege geseg: “Ek is baie tevrede met my spel, daar was ’n paar belangrike sethouwe wat die verskil tussen wen en verloor was. Dit is ’n wonderlike manier om die nuwe seisoen te begin en ek sien uit na die jaar. Ek wil hierop voortbou en vanjaar my best gholf speel’ aldus een tevrede Ruud Taal. (voor vertalingen raden wij Google Translate of Glosbe.com aan, red)
De aanmelding voor de NVGJ-matchplaycompetitie 2025 is opengesteld. Aanmelden kan heel eenvoudig (én snel!), door een e-mailbericht naar louiswesthof@gmail.com te sturen met: ‘Ja, ik doe mee’, of woorden van gelijke strekking. Ook in de 2024-editie is weer bewezen dat er geen leukere spelvorm is dan matchplay. Voor het derde jaar op rij draagt deze wedstrijdreeks de naam van onze ruimhartige sponsor Mr. Glow, vertegenwoordigd door Jolanda Swart. Hulde! Ik ben heel benieuwd waarmee ze de finalisten en halvefinalisten dit jaar zal verrassen. Gezien het enthousiasme onder de deelnemers over de vorige edities hebben we voor dit jaar nauwelijks iets aan de opzet gewijzigd. Dus organiseren we ook in dit jaar een herkansingscompetitie voor de verliezers in de eerste en tweede ronde (mits voldoende aanmeldingen, moet ik er formeel bij vermelden). We memoreren hierbij het spelconcept, dat een kleine wijziging onderging: er wordt tot en met de kwartfinales gespeeld met driekwart verrekening van de playing handicaps. In de halve finales én de finale worden de handicaps volledig verrekend (dit mede op voorspraak van onze kampioen van 2024, die zo meer tegenstand verwacht). Bij de indeling van de eerste en tweede ronde doet de wedstrijdleider zijn best om te voorkomen dat de deelnemers het halve (of hele) land moeten doorkruisen om het tegen elkaar te kunnen opnemen. Met vriendelijke groet, uw wedstrijdleider, Louis Westhof
Nog maar één week en dan gaat het seizoen gelukkig weer beginnen. Wie er nog niet bij is, is in ieder geval onze all time recordhouder van de NVGJ, met maar liefst zeven eindoverwinningen van de Order of Merit. Henri van der Steen staat voorlopig nog even aan de kant door een venijnige rugblessure en wacht op een operatie
Terwijl de aanmeldingen binnenstromen voor de eerste golfwedstrijden van de NVGJ, zijn onze leden nog volop bezig met allerlei andere activiteiten. Hélène stuurde ons dit plaatje. Het is 20 graden in Saalbach momenteel. Of er nog lang geskied kan worden is nog maar zeer de vraag. Maar deze pakken ze haar niet meer af.
De wedstrijdcommissie heeft in overleg met het bestuur besloten om het wedstrijdreglement op een aantal punten uit te breiden of te verduidelijken. Het betreft een aantal punten, die René Brouwer als voorzitter van de wedstrijdcommissie graag even toelicht.