Mulder vs Klein Schiphorst 19de hole

Ons aanvankelijke plan om op mijn homecourse Rozenstein te spelen werd gedwarsboomd door de ongemakkelijke praktijk om digitaal een starttijd af te spreken. Negen holes lukte wel maar de tweede negen waren helemaal volgeboekt. Toen Leon vervolgens zijn semi- homecourse de Zaanse voorstelde was de knoop snel doorgehakt. Hij kocht daar in het recente verleden regelmatig 10-ritten kaarten en kent de baan op zijn duimpje. In het naastliggende natuurzwembad had hij als scholier zijn eerste zwemlessen nog gehad.

 
Woensdag 16 juni om 16.00 uur moest de happening plaatsvinden.
Een prachtige, zonnige middag was het. We memoreerden dat we een maand geleden hier hadden gespeeld met de NVGJ en de ellebogen hadden geschud met Pieter Landman. Die was vol goede moed en dat waren wij toen dus ook. Tot het schokkende bericht afgelopen week van zijn plotselinge overlijden.

Met de Latijnse spreuk ‘memento mori ‘ in ons achterhoofd gingen we van start en Leon pakte de winst op hole 1. Daarna was hij drie holes de kluts kwijt om die pas op hole 5 te hervinden. Hole 6 bleek achteraf een van de weinige holes te zijn waarop we gelijk speelden. Om en om grossierden we in veel te harde putts op de spiegelgladde greens, belabberde drives en getopte bunkerslagen. Alleen op de par drie 14 e hole wist ik Leon en mijzelf te verbluffen met een topflopshot, dat resulteerde in een birdie.

Inmiddels was het tij gekeerd en op hole 18 stond Leon 1 up, dormie dus. Ik herinnerde mij de bijna birdie die ik vier weken eerder op hole 18 binnenhaalde en dat gaf nieuwe energie. Na een goede drive hookte ik mijn tweede slag niettemin zo dramatisch dat mijn bal bijna op het uitgebouwde terras van het clubhuis belandde. Het geluk lachte mij echter toe. Twintig centimeter voor de witte out of bounds paaltjes bleef mijn bal in de GUR hangen. Een drop en twee putts en het was all square.

Over de eerste playoff hole wil Leon het voorlopig niet meer hebben. Wel over de biertjes, de sateh en het vertroostende avondlicht op het terras. Even was Pieter weer terug.