Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
05.05.2022
Je wint met 35 punten op de Hooge Rotterdamsche. Je denkt een hele Piet te zijn. Je denkt met een handicap 16,4 zowaar te kunnen golfen.Totdat je de uitslag onder ogen krijgt en ziet dat Stef Swagers met een playing handicap van min 1 (!!) 29 punten bijeen slaat. Achttien slagen minder dan ondergetekende. Dat is nog eens verfrissend! Om te weten dat we lichtjaren verwijderd zijn van een echte golfer. En dat we daarom ervan doordrongen moeten zijn dat onze wedstrijden – hoe leuk het ook is om er een competitie van te maken – er vooral op gericht moet zijn om, gelijk onze NVGJ-leuze, “elkaar een leuke dag te bezorgen”.
Nou, dat lukte prima. Een geweldige baan, geweldig weer, en een geweldig gezelschap, dat opmerkelijk genoeg slechts 27 deelnemers betrof. Thuisblijvers: U heeft wat gemist. De Hooge Rotterdamsche is een plaatje van een baan met vergezichten vanaf heuse heuvels richting de skyline van Rotterdam. Alsof je in de verte op Manhattan uitkijkt. Niets, maar dan ook niets, deed ons ook maar denken dat we op het Zuid-Hollandse platteland vertoefden. Zwoegen was het op de door Gerard Jol ontworpen baan, die 44 jaar na de Tweede Wereldoorlog aangelegd werd op een gigantische heuvel van puin uit het centrum van de stad Rotterdam na het bombardement in mei 1940. Het zorgt voor unieke hoogteverschillen.
Heuvel op, heuvel af. Vijf buggy’s waren er dan ook besteld, maar slechts drie waren er beschikbaar. Aan latere winnaar in de B-categorie Eric Venghaus (begenadigd daredevil) en Ronald Speijer (historisch goede surfer, skier en buggybeklimmer) de
vraag of zij op een gratis Segway van De Hooge Rotterdamsche door de baan wilden gaan. Bij de warming-up molde Ronald bijna een achterlicht op het parkeerterrein en ging Eric zo oerendhard naar beneden dat onze sponsor alleen door een zijwaartse slinger het vege lijf kon redden. Beide heren besloten toch maar om samen in een buggy te stappen.
En een nieuwe trend bij de NVGJ: in plaats van onbeperkt drinken 4 munten voor een drankje na afloop van de ronde. Wel zo goed om in redelijk nuchtere staat naar huis te rijden, dunkt me. Wedstrijdinkoper Hans Terol: “Het lukt ons nog steeds om
wedstrijden te regelen voor de NVGJ voor 50, 60 of maximaal 70 euro. Soms ligt hun verdienmodel in de horeca, in lunchpakketten; soms kunnen we dankzij sponsoring laag blijven. Het wordt elk jaar lastiger: we blijven ook vaak afhankelijk van de gunfactor”.
Aldus konden we na een fantastische golfdag voor die 60 eurootjes ook nog eens aanschuiven in het clubhuis. Dat onze leden nog steeds van de oude stempel zijn als het op ‘t afsluitend diner aankomt, werd wel duidelijk bij het aanstippen van het
keuzemenu. Zowaar drie leden kozen voor de vegetarische avocadoburger, terwijl er toch echt ook een heerlijk stuk zalm met asperges te verorberen viel. Het ontging Henri van der Steen, die zowaar voortijdig het culinaire strijdtoneel verliet om zich in
Den Bosch cultureel te laven aan een theatervoorstelling. Curieus, want het stuk heette Follow The Money, en in de regel heeft onze Henri een bloedhekel aan alles wat naar kapitalisme riekt.
Raadselachtig blijft evenwel dat Henri vierde werd in de A-categorie, maar de ranglijst schier onaantastbaar aanvoert in de B-categorie. Wellicht kan onze veelschrijver dat in hopelijk 3000 woordjes filosofisch uitleggen in een van zijn NVGJ-essays, nu hij van ondergetekende – puur toeval – op de Hooge Rotterdamsche het boek “De regels van het spel” van David Papineau kreeg aangeboden dat als prikkelende ondertitel ook nog eens “Wat sport ons kan leren over filosofie” meedraagt..
En dan was daar nog ons aller Ger Laan die mij per mail nog fijntjes meedeelde dat alleen hij en Leon Klein Schiphorst tijdens de dis een stropdas droegen. Ger voegde daar veelbetekenend aan toe: “Charles Taylor zou grumpy grommen”. Dat zal wel Ger, maar niet op deze baan. In een ver NVGJ- verleden werd onze eminente oud-voorzitter – toch altijd tiptop gekleed – uitgerekend op de Hooge Rotterdamsche vermanend toegesproken door de dienstdoende manager. De reden? De heer Taylor droeg alles zoals het een voorzitter betaamt, behalve dan dat zijn stropdas gestrikt was op louter het blote bovenlijf. Overhemd vergeten. Ook het dure jasje van sponsor Ton Enthoven kon de fiere borstkas van onze voorzitter niet verbergen. Het is volgens mij de enige reprimande die onze Charles op een golfbaan heeft ontvangen.
UITSLAGEN
Pim Donkersloot kwam, zag en overwon op de Hooge Rotterdamsche in de A-categorie. Hij bleef Anton Kuijntjes net voor. In de B-categorie was sponsor Eric Venghaus de sterkste, gevolgd door flightgenoot John Dekker.
A-categorie plhc stbf
1. Pim Donkersloot 17 35
2. Anton Kuijntjes 10 34
3. Stef Swagers -1 29
4. Henri van der Steen 18 26
5. Leo van de Ruit 14 24
6. Léon Klein Schiphorst 17 22
7. Jolanda Swart (sponsor) 13 22
8. Hans Terol 18 21
9. Alwin de Rijke 19 19
10. Eric Korver 15 18
999 Jeroen van Leeuwen 16 NR
999 Helene Wiesenhaan 18 NR
B-categorie
1. Eric Venghaus (sponsor) 20 34
2. John Dekker 28 28
3. Anna van Lennep 31 26
4. Ruud Taal 26 25
5. Onno Hansum 31 24
6. Michiel van Kleef 26 24
7. Jan van Galen 26 24
8. René Brouwer 24 24
9. Paul Boehlé 27 21
10. Peter Keijzer 23 21
11. Ger Laan 24 20
12. Lex Hiemstra 23 18
13. Hans Botman 31 16
14. Hannie Verhoeven 24 15
15. Ronald Speijer 19 15
16. Reinier Boss (gast) 21 NR
Ons lid John Dekker was afgelopen week op bezoek bij onze gewaardeerde sponsor Heleen Sonnenberg om wat flessen op te halen voor onze vereniging. Heleen zit niet stil in ieder geval. Onder de naam Chateau Sonnenberg (opgericht 2021) importeert ze wijn, ze verkoopt damesmode en samen met haar man Paul bestiert ze ook nog een makelaardij. En dat allemaal sinds 2019 in Den Haag. Onder de paraplu van Weduwe Joustra verzorgde Heleen, die de NVGJ nog altijd een warm hart toedraagt, jarenlang het Kostertje. Kijk ook eens op haar website!
Surprise ... We gaan naar Spanje en je partner mag mee! Vier dagen, vijf sterren-hotel in Denia aan de 27-holes golfbaan van La Sella met alles erop en eraan. Lang weekend genieten van deze luxe golfvakantie. Drie rondes op twee schitterende banen, La Sella en La Galiana. Ontbijt en diner, de laatste inclusief drankjes. Vervoer in Spanje is geregeld. Vliegen vanaf drie luchthavens in Nederland en je neemt gemakkelijk je eigen golfclubs mee. Alleen nog even Christa bellen of mailen dat je graag mee gaat. En of je alleen gaat of met je partner. Zo je wil regelt Fairway Golftravel ook je vliegtickets. Al is de locatie nu bekend, het blijft een surprise-reis want er staat je een aangename verrassing te wachten. Van vrijdag 21 t/m maandag 24 november is de NVGJ in Spanje voor een vierdaags verblijf op het Denia Marriot la Sella golfresort, gelegen tussen Valencia en Alicante. Het 5-sterren hotel biedt alle denkbare luxe en ontspanning. De hele dag gegolfd, kun je daarna chillen in de spa met sauna, stoombad of jacuzzi. Er is ook een beautycenter met verschillende schoonheidsbehandelingen. Anders neem je samen met je flightgenoten een drankje in het clubhuis of in een van de bars in het golfhotel. Bij het diner zijn de drankjes inbegrepen. De kamers van Denia Marriot zijn echt ruim en smaakvol ingericht met terras en voorzien van satelliet-tv. Stel dat er in het weekend een golfwedstrijd is. Golfen doen wij zelf op twee banen; de eigen la Sella golfbaan en de schitterende tourbaan La Galiana op een klein uurtje rijden van het hotel. Vervoer is geregeld. La Sella is een uitdagende baan, mede ontworpen door Jose Maria Olazabal. Het is een volgroeide baan (1991) van gemiddelde lengte, licht glooiend en bosrijk. De fairways worden omringd door sinaasappel- en pijnbomen met een imposante bergketen als achtergrond. We spelen daar zaterdag en maandag. Voor alle golfers is alvast een handtrolley geboekt. Een touringcar brengt ons zondag via de kust en door een schitterend berglandschap tot vlakbij Valencia naar La Galiana Campo de Golf (2011). La Galiana is een tourbaan, eerder gekozen tot 'best choice'. Voor de spelers zijn buggy's gereserveerd, want 'lopen is bijna niet te doen. Er is geen meter vlak', zegt Christa van Fairway Golftravel. Ze is er zelf geweest. Ook het Marriot hotel bij Denia (10 minuutjes met de auto) kent ze goed: ,,Echt perfect.'' De recensies op booking.com zijn eveneens lovend; eindcijfer 9.0. Wil je mee, wat moet je doen? Bel Christa om je aan te melden of stel je vragen. Stuur vervolgens ter bevestiging een e-mail met je wensen en of het reisbureau ook je vlucht moet regelen. Zo ja, vanaf welk vliegveld. De richtprijzen (laatste kolom), aankomst- en vertrektijden staan op de flyer. De bijzondere 4-daagse NVGJ-surprisereis is uit te breiden naar een langer of aangepast verblijf verblijf en met eigen vervoer. Op basis van je wensen maakt Fairway Golftravel een offerte. Oh ja, denk ook even aan een passende reisverzekering. Kan trouwens ook via Christa.
'Unforced errors’ in de polder Op woensdag 16 april mocht ik aantreden tegen Andy Houtkamp op zijn thuisbaan Dronten (zijn homecourse, maar in dit geval wel heel letterlijk want Andy woont aan de baan). We waren beiden nog moe van de afgelopen sportzondag met de Formule 1 in Bahrein, de marathon van Rotterdam én die van Parijs, de wielerklassieker Parijs-Roubaix en als ultieme finale de Masters in Augusta. Een latertje dus. Onder toeziend oog van Milanda Koopman, vrouw van maar nog belangrijker: gewaardeerd sponsor van de NVGJ, gingen we zonder al te veel voorbereidingen de baan in. Ik kreeg door mijn veel hogere handicap 6 slagen extra en die gingen we later terugzien. Het wedstrijdverloop is voor diegene die er niet bij was, niet erg interessant, maar dat ik op hole 1 na slag 1 mijn bal in het grasveld niet kon vinden was een ‘major setback’ (met name voor mijn humeur). Desondanks stond ik bij de turn 2 up. Speelde ik dan veel beter dan Andy? Welnee, maar ik maakte nauwelijks fouten terwijl Andy, die sowieso aanvallender speelt, een stuk of wat ballen net in de struiken sloeg en daarmee punten verloor. Dat zijn, in tennistermen, ‘unforced errors’. Ik heb die term nooit begrepen want fouten zijn toch altijd ‘onnodig’? Nou ja, uiteindelijk was het na hole 14 voor mij 6 up, 4 to go. En die 6 punten was precies het verschil na handicapverrekening….trek zelf uw conclusie. Bij de nazit met Milanda en Andy nog gefilosofeerd over de vraag waarom het lijkt alsof ‘charity’ toernooien tegenwoordig minder makkelijk bezocht lijken en natuurlijk wat sterke verhalen opgedist over de vele buitenlandse sport en marketing-tripjes van ons beiden (en over markante mensen uit ons verleden, zoals de handige ritselaar Harry de Haas, de bordenkoning van Amstelveen). De Golfresidentie Dronten wordt overigens het toneel van de Open NK voor journalisten in juni en voor die tijd komt er nog een interview met Milanda de sponsor van die wedstrijd. En uiteraard ga ik ook dan weer proberen van Andy te winnen….met of zonder onnodige fouten!
Op het programma stond de matchplay wedstrijd tussen Harald Taylor en Jan van Galen op de Amsteldijkse Golfbaan. Geen harde wind of regen, no excuses derhalve op een slechte openingsscore. Ziehier, Jan kwam als een hazewindhond uit de startblokken en stond binnen no time 2 up. De Amsteldijkse lag er schitterend bij op deze qua weer, rustige dag. Dus de mouwen even opgestroopt en in de handjes gekwat, resulterend in een kleine wederopstanding van Taylor en een gelijke stand na 9 holes. De tweede 9 begonnen spannend, er werd nek aan nek maar fair gestreden. Na een sterke tussensprint was het echter op de 15-de hole 3 up met 3 te gaan voor Taylor. Nadat Jan de 16-de hole in winst had omgezet en de eindsprint had ingezet, werd het opnieuw spannend. Op de 17-de had Jan de kans om opnieuw de hole te winnen. Echter z'n putt raakte de rand van de hole, maar viel er niet in. End of game, 2 up, one to go voor Taylor. Uiteraard toch nog even de 18de gespeeld. De druk was er duidelijk af bij Jan, want hij sloeg daar een birdie. Chapeau Jan, karakter!
Wat een avond! Wat een avond! Fred die ging slapen, Martijn die zes holes miste, en de rest van ons schreeuwend naar de tv terwijl Rory eindelijk dat jasje pakte. Tranen, gifjes, slapeloosheid. En een groepsapp die geschiedenis schreef.
Op de NVGJ-website schitteren voortaan sterren bij de leden – symbool voor hun gewonnen Orders of Merit. En jawel, Henri van der Steen voert het klassement aan met zeven sterren. Bayern München zou jaloers zijn. Ook Anna van Lennep – Bakker schittert met vier Zeeuwse sterren. Sternenparade? Absoluut.