Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
21.06.2022
Gewonnen van de baan
Een rondje onder par. Het is waarschijnlijk iets waar iedereen van droomt, maar werkelijkheid wordt het bijna nooit. Ja, voor tourpro’s is het normaalste zaak van de wereld. Voor ons als enthousiaste golfers allerminst. Het was mij tot maandag twee keer eerder gelukt (-1 op Almeerderhout en -2 op Nunspeet in de winter). Beide keren was het geen wedstrijd, dus dat was een van de doelen dit seizoen.
Ik had ook extra veel zin om naar de Hoge Dijk te gaan vanwege de nieuwe driving range, de Golf Lounge. Er staan meerdere Trackmans die iedere bal registreren. Elke afslagplaats heeft een eigen scherm waar je op kunt zien hoe ver je de bal slaat (carry en totale afstand), wat de balsnelheid is, hoe ver je van je zelfgekozen target verwijderd bent en meer. ’s Ochtends hadden ze alle tijd om het ons uit te leggen. Toch wil ik het ook in de avond meemaken met vrienden. Dat moet heel leuk zijn. Ik had alleen het idee dat de afstanden niet klopten. Gelukkig had Willem Schouten daar ook last van. Het lag dus niet alleen aan mij.
Maar goed. Inslaan is allemaal leuk en aardig. Het moet op de baan gebeuren. Op de eerste tee werd al meteen duidelijk dat het geen snel rondje zou worden. Ondanks dat ik in de eerste flight zat moesten we de eerste negen geregeld wachten op vier expats. En de tweede negen waren de mensen voor ons vaker in de bomen dan op de fairway te vinden. Toch had ik er geen moment last van. Met Willem en Leo van de Ruit waren er namelijk genoeg gespreksonderwerpen. Het ging o.a. over de mooiste baan die we ooit gespeeld hadden — dat wilde Leo héél graag weten voor de scheurkalender — de LIV Golftour en de P3D (Par 3-driver) van Leo. Andy Houtkamp speelde ook met ons mee, maar hij moest na 5 holes helaas afhaken vanwege een spierverrekking in zijn arm. Sterkte Andy!
Het begin was goed met een birdie op de eerste. Mijn afslag kwam ongeveer op 20 meter van de vlag terecht, waarna de chip goed was. De birdieputt van een meter of twee ging erin. Lekker begin! Dat is weleens anders geweest bij eerdere wedstrijden van de NVGJ. Misschien wordt dit mijn dag, dacht ik. Na 5 holes zag de scorekaart er echter minder rooskleurig uit vanwege bogeys op 3, 4 én 5. De parputts wilden niet vallen. Ik kreeg bovendien geen slagen mee, dus er moest iets gebeuren. Op 6, 7, 8 en 9 maakte ik par, waardoor de schade na negen holes 38 slagen en 16 stablefordpunten was. Niet slecht, kan beter.
Van een vriend had ik gehoord dat de tiende hole vernieuwd was en dat hij de green in één keer gehaald had. Het is toch echt een par 4, maar ik wilde ook een poging wagen. De wind kwam van rechts op de hole van zo’n 250 meter. Met een mooie draw raakte ik zowaar ook de green. Helaas lag de bal voorop en stond de vlag helemaal achterop. Voor Willem geen probleem, want hij maakte daar een putt van een meter of twintig; birdie! Ik had minder geluk en 3 putts later stond er een par op de kaart. Een kans laten liggen. Gelukkig maakte ik het meteen goed op de volgende hole door in te chippen voor birdie. Terug naar +1.
Na parretjes op 12 en 13 kwamen we aan op 14. Een mooie par 3 langs het water vlakbij het AMC. Ik sloeg nog net geen hole-in-one, maar het was wel mijn beste slag van de dag. De bal eindigde op 50 centimeter van de hole; neary en birdie. Level par met nog 4 holes te gaan. “Eens kijken of onder par mogelijk is”, zei ik tegen Leo en Willem. Helaas leek het sprookje te eindigen na een bogey op 15. Ik kon amper staan bij mijn chip, omdat de bal letterlijk op de rand van de bunker lag. Niks aan te doen. Dan maar level par proberen binnen te brengen…
Op de par 3 16e sloeg ik mijn bal in de bunker. Niet ideaal, want ik had birdies nodig. Na goed bunkershot en een dito putt werd het gelukkig een par. Hole 17 speelde vervolgens volle bak wind mee, zo had ik al eerder in de ronde gezien. Hier moest het gebeuren. Na een lekkere drive ging ik vanaf 252 meter voor de green. De houten 3 was super en de bal eindigde vlak voor de green. Twee putts later en er stond opnieuw een birdie op de kaart. Level met nog één hole te gaan…
Toen schoot even de Maandbeker van eind mei door mijn hoofd. Op de tee van 18 stond ik -2, waarna de laatste hole compleet in de soep liep. Op een par 4 maakte ik een 9. Al met al nog steeds een goede ronde, maar ik was er behoorlijk ziek van. Dat mocht nu niet weer gebeuren. De drive moest goed zijn. En dat was ‘ie ook. Ik had nog ongeveer 140 meter over naar de vlag. Met de wind van links en een draw als standaardslag besloot ik een club meer te nemen. Dat pakte goed uit, want de bal eindigde op 3 meter van de vlag. De par was daarmee wel binnen, dus ik kon echt voor de birdie gaan. Leo en Willem wisten wat er op het spel stond en moedigden mij aan. Intussen speelde Leo ook een fantastische ronde met veel goede afslagen, schitterende putts en mooie parretjes. En dat op 75-jarige leeftijd. Petje af!
Tja, dan die birdieputt op 18. Spanning? Nee. Angst om te missen? Nee. Een moeilijke lijn? Nee. Dit kan niet meer mis! Of toch? Ja, ik moest wel een goede stroke maken. Dat lukte. De bal ging perfect in het midden van de hole. Wat een heerlijk gevoel om te winnen van de baan!
Tot de volgende!
DE UITSLAGEN
Voor het eerst in de historie van de NVGJ heeft een lid van onze club onder par gespeeld. Op de Hoge Dijk (Olympus) slaagde Stef Swagers (handicap 0,5 en 0 slagen mee) een ronde te lopen van 70 slagen, één onder par en 37 punten (hoewel secretaris Hans Terol denkt te weten dat ex-lid Christel van Bergen Walraven hetzelfde ooit presteerde). In de B-categorie verbaasde Meinard Carper iedereen door maar liefst 43 stablefordpunten binnen te brengen.
1
SWAG 1
S Swagers (Stef)
M
.5
0
37
2
RUIT 1
L. van de Ruit (Leo)
M
13.8
16
37
3
DONK 1
P. Donkersloot (Pim)
M
16.4
19
35
4
JONG 1
A de Jong (Annette)
V
17.3
20
29
5
SCHO 1
W. Schouten (Willem)
M
9.6
11
27
999
TERO 1
H. Terol (Hans)
M
17.8
20
NR
999
LEEU 1
J. van Leeuwen (Jeroen)
M
14.0
16
NR
Uitslag netto stableford dames en heren van hcp 18.0 tot en met hcp 36.0
Volgorde
Lidcode
Naam
HCP
Pl.HCP
Score
Extra informatie
1
CARP 1
M. Carper (Meinard)
M
25.8
30
43
2
COMM 1
O Commandeur (Olga)
V
27.5
31
42
3
BOEH 1
P Boehle (Paul)
M
25.7
29
38
4
BARE 1
M. Barenbrug (Madelon)
V
29.3
33
37
5
LENN 1
A. van Lennep (Anna)
V
27.0
31
36
6
HANS 1
O. Hansum (Onno)
M
30.2
35
36
7
PEER 1
R. Peereboom Voller (Ron)
M
20.2
23
35
8
KLEE 1
M van Kleef (Michiel)
M
26.5
30
35
9
KERS 1
A Kerssies (Arjan)
M
19.3
22
34
10
LAAN 1
G. Laan (Ger)
M
22.7
26
33
11
TAAL 1
R. Taal (Ruud)
M
24.1
28
33
12
GROE 3
C. Groeneweg (Cor)
M
29.0
33
32
13
BROU 1
R. Brouwer (René)
M
21.5
25
30
14
RHEE 1
A. van Rhee (Annemart)
V
18.7
21
28
15
MANS 1
P. Mansoor (Paul)
M
20.9
24
25
16
BOTM 1
H. Botman (Hans)
M
28.8
33
25
17
BEEK 1
C. van Beek (Carien)
V
20.5
23
23
18
KLUI 1
T. Kluiters (Toussaint)
M
24.3
28
20
19
MULD 1
T. Mulder (Taco)
M
22.0
25
18
20
WOLL 1
W. Wollring (William)
M
25.9
30
16
999
HOUT 1
A. Houtkamp (Andy)
M
18.6
21
NR
De slotavond van de NVGJ had alles: spanning, drama en een flinke dosis Murphy’s Law. In de A-categorie kroonde Foeke Collet zich tot tweevoudig kampioen van de Charles Taylor trofee. Halverwege de ronde ging hij nog languit op de grond liggen na een lullig chipje waarbij het in zijn rug schoot. Toch sprokkelde hij onverstoorbaar 36 punten bij elkaar. Mr. 34-35-36 zat dit keer aan de hoge kant. “Never underestimate the injured man,” bleek het motto van de avond.
De laatste reguliere wedstrijd van het seizoen is geweest, de finalisten die tijdens de Masters strijden om de Charles Taylor Trofee zijn bekend. Hoewel reikhalzend of met enige spanning (maar niet bij Foeke, merkte hij tijdens de prijsuitreiking fijntjes op) werd uitgekeken naar de wedstrijd op Haviksoord, want Major en dus bonuspunten, leverde deze dag wel veel nattigheid op (en veel gezelligheid, dankzij Anton en Monique van Dirk Doet), maar niet of nauwelijks verschuivingen in de diverse Order of Merits – we hebben er best veel. Bovenin waren er ook weinig verschuivingen te verwachten. Foeke speelt gewoon altijd 35 punten, tenzij een keer 34 of 36. In B zijn Sonja en Harald het gewone volk allang ontstegen. Hooguit kon iemand van plekje stijgen of dalen, dat was het wel zo’n beetje,. Alle finalisten zijn dus bekend al moet tot donderdag een voorbehoud gemaakt worden met betrekking tot de deelname van Henri van de Steen. Ondanks nagenoeg het hele jaar al fysieke malheur, een operatie aan de rug enkele maanden geleden, en sindsdien ook geen golf meer, staat hij in A nog steeds op een degelijke zesde plek. En dat is goed voor een partij tegen Hélène. Donderdag hoort hij meer van de specialist en probeert hij nog enkele oefenswings, maar dankzij een Spartaans herstelprogramma (‘Oefeningen, rusten, fietsen maar op de hometrainer, stukjes wandelen, daarna voorzichtig alles doen wat een man normaal doet, voorzichtig wel’) gaat hij ongetwijfeld aantreden. Desnoods met de P vanaf oranje – al is dat volgens de voor de zekerheid zojuist aangepaste reglementen niet meer toegestaan. Finalisten Goed, wie gaan er de baan in. Foeke v Martijn Marijke v Louis Hélène (laat je je handicap nog even weten?) v Henri (vermoedelijk dus) Frank H v Peter van W. Als Henri onverhoopt toch afhaakt, mag de nummer 9 de plek opvullen, maar dat is Cara en die zit in Italië. Dan mag uiteindelijk Anton meedoen, zij het voor spek en bonen, want niet voor bonuspunten en zo. Speelt dan tegen Peter van Weel, ook leuk. Alleen de nummer negen mag bij ontstentenis van een van de finalisten, reglementair toetreden tot het elitegezelschap van de beste acht. De finalisten in B zijn: Sonja v Harald René v Elaine Hannie v Leonard Roland v Hans T. De sponsors hebben een eigen finale en die is tussen Jolanda en Alwin. Puntentelling Louis merkte bij de prijsuitreiking op dat iedereen in de finale weer op nul begint. Dat is niet helemaal waar: de punten in de Order of Merit spelen weliswaar geen rol meer, maar daar komt een ander systeem voor in de plaats: de nummer een vertrekt met 250 punten, nummer twee met 200, nummer drie met 175 en zo aflopend tot 50. Datzelfde aantal punten valt weer te verdienen door goed te scoren: de beste in beide categorieën verdient weer 250 punten, de nummer twee 200, enz. Omdat hierdoor in het verleden vaak gelijke standen werden bereikt, zijn hier vorig jaar voor de finale weer bonuspunten aan toegevoegd, zoals bij de majors: 80 punten aflopend tot 10. Daardoor kan het toch weer spannend worden maandag. Voorbeelden, Brouwer, anders is het niet te volgen! Als Foeke vierde wordt, verdient hij 150 punten + 50 bonuspunten is 200. Opgeteld bij 250 punten bij de start, maakt dat 450. Louis (nr 4) start tijdens deze finale met 150 punten. Als hij de beste is, krijgt hij er 250 + 80 (bonus) bij, maakt in totaal 480. En wint hij de Charles Taylor trofee (mits Martijn geen tweede wordt). (Bedenk na deze diepe zucht: Jullie hoeven dit alleen maar te lezen, de Weco moet er mee werken). Louis Aan Louis werd gevraagd of hij misschien van rood zou gaan tegen Marijke. Misschien de moeite waard om te overwegen, zei hij, al concludeerde hij al snel: ik vind dat de mannen , in elk geval in A, van geel moeten spelen. Velen waren verbaasd dat Leonard, die in één week tijd zijn handicap met drie punten heeft verlaagd tot 13-en-een-beetje, toch van rood speelde. Maar voor Leonard is golfen dan ook vooral een denksport: bestudeer de baan van tevoren , bedenk waar je met je afslag graag wilt liggen en zoek daar niet alleen de juiste club maar ook vooral ook de juiste tee bij. En sla vervolgens niet toch het bos in. Die teekeuze zal nog wel een puntje van aandacht worden, in de Weco, volgend jaar, vermoedde de wedstrijdleider van dienst. Maar eerste nog even een best ingewikkelde wedstrijd. Want behalve een finale is dit ook alweer de eerste wedstrijd, die telt voor het seizoen 2025. Iederéén heeft dus wat om voor te spelen.
‘Heb je droge kleding mee?’, vroeg ik Roland. Op dat moment was onze finalepartij op De Hoge Kleij precies negen holes onderweg. Roland had net geprofiteerd van de extra slag (hij kreeg er acht in totaal) op de holes zeven en negen, waardoor de stand in de wedstrijd weer terug ging naar ‘all square’.
De genomineerden voor de Golfpersprijs zijn bekend. En naast Niels Hooft met zijn videoproducties rondom de Ryder Cup, de Solheim Cup bijlage van de Telegraaf in samenwerking met Golf.nl is ook 'onze' Anton Kuijntjes genomineerd met zijn liefdesbetoog over The Open. Op 3 november wordt de winnaar bekend gemaakt tijdens de slotavond van de NVGJ door juryvoorzitter Abe Jan ter Beek.
Onlangs bereikte ons het droevige nieuws van het overlijden begin dit jaar van ons oudste lid Jaap Homan. Hij werd 86 jaar. Jaap was een enthousiast lid van het begin van het ontstaan van de NVGJ in 1994 maar geen ‘founding member’. Jaap werkte bij het Nieuwsblad van het Noorden, eerst op de sportredactie en later als algemeen verslaggever. Door een fusie in 2002 met de Drentse & Asser Courant ging de combinatie verder onder de naam Dagblad van het Noorden. Hij was heel vaak aanwezig bij de wedstrijden van onze vereniging en ook meldde hij zich altijd aan voor de buitenlandse trips, mits hij toestemming had gekregen van ‘het parlement’ zoals hij zijn Ada steevast noemde, maar zij lag nooit dwars en gunde Jaap zijn uitjes met de NVGJ. Jaap woonde in Roden, in het noorden van Drenthe en was vaak de deelnemer die van het verst weg kwam. Misschien was het ook wel vanwege zijn vele deelnames dat hij, steevast in de B-categorie hoge ogen gooide op de jaarranglijst. Hij wist de Order of Merit in de B-categorie zelfs drie keer te winnen, in 2000, 2002 en 2003. Dat was ook de periode dat de NVGJ een aantal jaren op rij welkom was op zijn homecourse, Golfclub Holthuizen. Voor de winnaar had hij een toepasselijke prijs geregeld; een Drents keitje, waarop hij een gegraveerd plaatje had geknutseld met de tekst ‘Winnaar Drentse Kei’. Het is inmiddels al langer dan tien jaar geleden dat Jaap aan een wedstrijd van de NVGJ meedeed. In zijn actieve periode klaagde hij al vaak dat hij niet zo ver meer sloeg als vroeger. Hij was nooit lang van de tee, maar zijn fysieke gesteldheid maakte dat hij, ook van de rode tees, nog meer aan lengte inboette. Dit was de voornaamste reden dat hij liever stopte dan blijven aanmodderen. Toen Jaap de krant vaarwel had gezegd met dank aan de VUT regeling stopte hij niet met schrijven. Hij schreef artikelen voor golfkranten en – magazines en stelde ook een boek samen over de schaatsprestaties van de inwoners van zijn provincie. Een beetje parmantig prijkte zijn naam op de cover van dat boek, met die ene D. na zijn voornaam, precies zoals deze ook steevast onder zijn krantenstukjes stond. Nooit geweten waar die D voor stond maar de overlijdens advertentie gaf het geheim prijs, Date! We zullen Jaap missen en de NVGJ verliest in hem een ‘character’ zoals de Engelsen een uniek persoon noemen. (Tekst: Louis Westhof / Ruud Onstein