Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
21.06.2022
Gewonnen van de baan
Een rondje onder par. Het is waarschijnlijk iets waar iedereen van droomt, maar werkelijkheid wordt het bijna nooit. Ja, voor tourpro’s is het normaalste zaak van de wereld. Voor ons als enthousiaste golfers allerminst. Het was mij tot maandag twee keer eerder gelukt (-1 op Almeerderhout en -2 op Nunspeet in de winter). Beide keren was het geen wedstrijd, dus dat was een van de doelen dit seizoen.
Ik had ook extra veel zin om naar de Hoge Dijk te gaan vanwege de nieuwe driving range, de Golf Lounge. Er staan meerdere Trackmans die iedere bal registreren. Elke afslagplaats heeft een eigen scherm waar je op kunt zien hoe ver je de bal slaat (carry en totale afstand), wat de balsnelheid is, hoe ver je van je zelfgekozen target verwijderd bent en meer. ’s Ochtends hadden ze alle tijd om het ons uit te leggen. Toch wil ik het ook in de avond meemaken met vrienden. Dat moet heel leuk zijn. Ik had alleen het idee dat de afstanden niet klopten. Gelukkig had Willem Schouten daar ook last van. Het lag dus niet alleen aan mij.
Maar goed. Inslaan is allemaal leuk en aardig. Het moet op de baan gebeuren. Op de eerste tee werd al meteen duidelijk dat het geen snel rondje zou worden. Ondanks dat ik in de eerste flight zat moesten we de eerste negen geregeld wachten op vier expats. En de tweede negen waren de mensen voor ons vaker in de bomen dan op de fairway te vinden. Toch had ik er geen moment last van. Met Willem en Leo van de Ruit waren er namelijk genoeg gespreksonderwerpen. Het ging o.a. over de mooiste baan die we ooit gespeeld hadden — dat wilde Leo héél graag weten voor de scheurkalender — de LIV Golftour en de P3D (Par 3-driver) van Leo. Andy Houtkamp speelde ook met ons mee, maar hij moest na 5 holes helaas afhaken vanwege een spierverrekking in zijn arm. Sterkte Andy!
Het begin was goed met een birdie op de eerste. Mijn afslag kwam ongeveer op 20 meter van de vlag terecht, waarna de chip goed was. De birdieputt van een meter of twee ging erin. Lekker begin! Dat is weleens anders geweest bij eerdere wedstrijden van de NVGJ. Misschien wordt dit mijn dag, dacht ik. Na 5 holes zag de scorekaart er echter minder rooskleurig uit vanwege bogeys op 3, 4 én 5. De parputts wilden niet vallen. Ik kreeg bovendien geen slagen mee, dus er moest iets gebeuren. Op 6, 7, 8 en 9 maakte ik par, waardoor de schade na negen holes 38 slagen en 16 stablefordpunten was. Niet slecht, kan beter.
Van een vriend had ik gehoord dat de tiende hole vernieuwd was en dat hij de green in één keer gehaald had. Het is toch echt een par 4, maar ik wilde ook een poging wagen. De wind kwam van rechts op de hole van zo’n 250 meter. Met een mooie draw raakte ik zowaar ook de green. Helaas lag de bal voorop en stond de vlag helemaal achterop. Voor Willem geen probleem, want hij maakte daar een putt van een meter of twintig; birdie! Ik had minder geluk en 3 putts later stond er een par op de kaart. Een kans laten liggen. Gelukkig maakte ik het meteen goed op de volgende hole door in te chippen voor birdie. Terug naar +1.
Na parretjes op 12 en 13 kwamen we aan op 14. Een mooie par 3 langs het water vlakbij het AMC. Ik sloeg nog net geen hole-in-one, maar het was wel mijn beste slag van de dag. De bal eindigde op 50 centimeter van de hole; neary en birdie. Level par met nog 4 holes te gaan. “Eens kijken of onder par mogelijk is”, zei ik tegen Leo en Willem. Helaas leek het sprookje te eindigen na een bogey op 15. Ik kon amper staan bij mijn chip, omdat de bal letterlijk op de rand van de bunker lag. Niks aan te doen. Dan maar level par proberen binnen te brengen…
Op de par 3 16e sloeg ik mijn bal in de bunker. Niet ideaal, want ik had birdies nodig. Na goed bunkershot en een dito putt werd het gelukkig een par. Hole 17 speelde vervolgens volle bak wind mee, zo had ik al eerder in de ronde gezien. Hier moest het gebeuren. Na een lekkere drive ging ik vanaf 252 meter voor de green. De houten 3 was super en de bal eindigde vlak voor de green. Twee putts later en er stond opnieuw een birdie op de kaart. Level met nog één hole te gaan…
Toen schoot even de Maandbeker van eind mei door mijn hoofd. Op de tee van 18 stond ik -2, waarna de laatste hole compleet in de soep liep. Op een par 4 maakte ik een 9. Al met al nog steeds een goede ronde, maar ik was er behoorlijk ziek van. Dat mocht nu niet weer gebeuren. De drive moest goed zijn. En dat was ‘ie ook. Ik had nog ongeveer 140 meter over naar de vlag. Met de wind van links en een draw als standaardslag besloot ik een club meer te nemen. Dat pakte goed uit, want de bal eindigde op 3 meter van de vlag. De par was daarmee wel binnen, dus ik kon echt voor de birdie gaan. Leo en Willem wisten wat er op het spel stond en moedigden mij aan. Intussen speelde Leo ook een fantastische ronde met veel goede afslagen, schitterende putts en mooie parretjes. En dat op 75-jarige leeftijd. Petje af!
Tja, dan die birdieputt op 18. Spanning? Nee. Angst om te missen? Nee. Een moeilijke lijn? Nee. Dit kan niet meer mis! Of toch? Ja, ik moest wel een goede stroke maken. Dat lukte. De bal ging perfect in het midden van de hole. Wat een heerlijk gevoel om te winnen van de baan!
Tot de volgende!
DE UITSLAGEN
Voor het eerst in de historie van de NVGJ heeft een lid van onze club onder par gespeeld. Op de Hoge Dijk (Olympus) slaagde Stef Swagers (handicap 0,5 en 0 slagen mee) een ronde te lopen van 70 slagen, één onder par en 37 punten (hoewel secretaris Hans Terol denkt te weten dat ex-lid Christel van Bergen Walraven hetzelfde ooit presteerde). In de B-categorie verbaasde Meinard Carper iedereen door maar liefst 43 stablefordpunten binnen te brengen.
1
SWAG 1
S Swagers (Stef)
M
.5
0
37
2
RUIT 1
L. van de Ruit (Leo)
M
13.8
16
37
3
DONK 1
P. Donkersloot (Pim)
M
16.4
19
35
4
JONG 1
A de Jong (Annette)
V
17.3
20
29
5
SCHO 1
W. Schouten (Willem)
M
9.6
11
27
999
TERO 1
H. Terol (Hans)
M
17.8
20
NR
999
LEEU 1
J. van Leeuwen (Jeroen)
M
14.0
16
NR
Uitslag netto stableford dames en heren van hcp 18.0 tot en met hcp 36.0
Volgorde
Lidcode
Naam
HCP
Pl.HCP
Score
Extra informatie
1
CARP 1
M. Carper (Meinard)
M
25.8
30
43
2
COMM 1
O Commandeur (Olga)
V
27.5
31
42
3
BOEH 1
P Boehle (Paul)
M
25.7
29
38
4
BARE 1
M. Barenbrug (Madelon)
V
29.3
33
37
5
LENN 1
A. van Lennep (Anna)
V
27.0
31
36
6
HANS 1
O. Hansum (Onno)
M
30.2
35
36
7
PEER 1
R. Peereboom Voller (Ron)
M
20.2
23
35
8
KLEE 1
M van Kleef (Michiel)
M
26.5
30
35
9
KERS 1
A Kerssies (Arjan)
M
19.3
22
34
10
LAAN 1
G. Laan (Ger)
M
22.7
26
33
11
TAAL 1
R. Taal (Ruud)
M
24.1
28
33
12
GROE 3
C. Groeneweg (Cor)
M
29.0
33
32
13
BROU 1
R. Brouwer (René)
M
21.5
25
30
14
RHEE 1
A. van Rhee (Annemart)
V
18.7
21
28
15
MANS 1
P. Mansoor (Paul)
M
20.9
24
25
16
BOTM 1
H. Botman (Hans)
M
28.8
33
25
17
BEEK 1
C. van Beek (Carien)
V
20.5
23
23
18
KLUI 1
T. Kluiters (Toussaint)
M
24.3
28
20
19
MULD 1
T. Mulder (Taco)
M
22.0
25
18
20
WOLL 1
W. Wollring (William)
M
25.9
30
16
999
HOUT 1
A. Houtkamp (Andy)
M
18.6
21
NR
Het kan toch, ik ben te verslaan! Het was woensdagochtend half acht, en de serene rust van een nog droge Golfclub De Hoge Kleij lag over het perfect geprepareerde gras. De ideale omstandigheden voor een spannende matchplay. Zoals de traditie wil, werd hier de halve finale gespeeld, en mijn tegenstander was Frank Huiges. Om eerlijk te zijn, had iedereen zijn geld al op mij gezet. Maar om meteen met de deur in huis te vallen: ik heb verloren. Of beter gezegd, Frank heeft mij verslagen. De wedstrijd We begonnen de ronde nog droog, hoewel de lucht al dreigend grijs kleurde. Mijn strategie is altijd dezelfde: knal erin, win snel een paar holes, en houd dan stand. En zo geschiedde. Na zeven holes stond ik 5 up. Ik wist dat ik scherp moest blijven, want dit was de halve finale en Frank kreeg met zijn handicap van 18 maar liefst 14 slagen mee. Dat betekende dat ik maar vier holes had waar hij geen slag kreeg. Met een voorsprong van 4 up begon ik aan de laatste negen holes. Toen sloeg de bliksem in. Frank begon aan een ongekende reeks pars: op hole 10, 11 en 14, een birdie op 12, en nog een par op 15. Plotseling stond het gelijk. Ik speelde overigens niet eens zo slecht; +1 op de eerste negen en ook +1 op de tweede negen tot aan hole 15. Maar tegen Franks onstuitbare opmars viel niet te winnen. Met een par op 16 en nog een par op 17 was het plotseling voorbij. Ik stond erbij en keek ernaar. Niet verloren, meer overdonderd. Ik moet eerlijk zijn, ik kan niet winnen van een man die op bijna elke hole van de tweede negen parren maakt, terwijl hij daar een slag krijgt. Dan zou ik overal birdies moeten maken. Ik ben goed, maar zo goed, helaas, ook weer niet. Eerlijk is eerlijk Ik geef Frank alle hulde die hij verdient. Hij heeft fenomenaal gespeeld, hoewel ik nog steeds vind dat zijn handicap wel wat naar beneden mag ;_)). Nu het stof is neergedaald, steun ik mijn naamgenoot Peter in de finale. Succes mannen, en tot de volgende wedstrijd.
Ken je dat? Zo’n strook strak gemaaid gras in het midden van een golfhole, waar je links en rechts mensen ziet zoeken naar hun bal? Nou, dáár lag ik dus nooit. Peter Luijer wel. En als hij zich al aan de zijkanten meldde, dan was het om mij te helpen met zoeken. De driver wilde maar niet luisteren naar de baas. En ja, het ligt altijd aan de indiaan. En nooit aan de boog. Ik weet het. Maar toch.
Gespot, ons gewaardeerde lid Jur Raatjes op de oldtimer catwalk tijdens het driedaagse auto festival Concours D’Elegance op het prachtige landgoed Heerlijkheid Mariënwaerdt in Beesd. Als mede-organisator van dit grote festijn kon hij het niet nalaten deze dagen een podcast te doen met collega Tile. Voorlopig zullen wij Jur helaas niet zien op onze wedstrijden. Zijn voetoperatie is niet goed gegaan en de prothese moet binnenkort vervangen worden. Wel verzorgt hij met veel plezier alle teksten en lay outs voor het komende Nations Cup. Sterkte Jur met je voet en snel weer op de course!
Hierbij nodigen wij professionele mediavertegenwoordigers uit om met hun beste journalistieke werk mee te dingen naar de Golfpersprijs 2025, een gezamenlijk initiatief van de NGF, NVG, PGA Holland en NVGJ, de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten.
Afgelopen dinsdag en woensdag stond onze homecourse De Texelse in het teken van de NVGJ. En hoe! Dinsdag begon nog veelbelovend met een stralende start, maar de echte Texelse ervaring liet niet lang op zich wachten: een pittige regenbui die ons stevig op de proef stelde. Woensdag daarentegen was het genieten geblazen. Zon, een strakblauwe lucht en dat kenmerkende Texelse briesje maakten er een prachtige golfdag van. Onze NVGJ’ers lieten zich uiteraard niet kennen. Er werd prima gespeeld en de sfeer zat er goed in. Voor een aantal van onze spelers die straks meedoen aan de Redexim Nations Cup was dit bovendien een uitstekende generale repetitie. Binnen een maand staat dit grote internationale toernooi voor de deur en de Texelse rondes waren ideaal om alvast wat scherpte en vertrouwen op te doen. Een belangrijk moment tijdens deze dagen was de samenstelling van de duo’s die Team Nederland gaan vertegenwoordigen. Met zorg en oog voor balans in handicaps zijn de koppels gevormd: * Marijke & Louis * Stef & Sonja * Martijn & Pamela * Anton & Hannie * Friso & Helene Met dit team hebben we een mooie mix van ervaring, talent en teamspirit. Ik ben ervan overtuigd dat deze combinaties elkaar perfect aanvullen en dat we hiermee sterk aan de start verschijnen. Achter de schermen wordt er ook keihard gewerkt. Cara zorgt ervoor dat alles tot in de puntjes geregeld is, zodat wij straks alleen maar hoeven te doen waar we goed in zijn: golfen en genieten. De komende weken benutten we om nog wat extra te trainen en de handicaps aan te scherpen. Ik kijk er met veel enthousiasme naar uit. De Redexim Nations Cup 2025 belooft een bijzonder evenement te worden en ik ben nu al trots op dit fantastische team. Op naar oktober – en op naar succes! Helene Wiesenhaan Captain Team Nederland
Er kan nog veel gebeuren, want we hebben nog vijf wedstrijden te gaan voor de finale op Nunspeet, inclusief een major op Haviksoord waarop niet minder dan 80 (of 70 of 60 enz) punten te verdienen zijn. Maar toch, de Order of Merit krijgt steeds meer vorm. Aan die finale doen de acht beste in A en acht beste van B mee. De vraag, wanneer kan ik voor de zekerheid nog spelen om mijn plekje veilig te stellen of te veroveren, wordt steeds vaker gesteld.