Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
26.02.2024
De auto's reden in een onafgebroken stroom onder ons door, afgelopen 14 december. Voor een interview in Golfers Magazine besloten we elkaar, om tijdtechnische redenen mijnerzijds, halfweg te treffen dus daar zaten we, boven de snelweg A4 in de richting van Schiphol, de plek waar Van Driel de voorbije jaren talloze keren kwam.
Vandaag nam Van Driel één afslag eerder en zou hij na ons gesprek in datzelfde restaurant zijn boekhouding nog even doen, hij liet een pak bonnetjes zien waar je u tegen zegt. Daarna was het echter tijd voor een korte, maar wel welverdiende vakantie na een turbulent jaar.
Slecht was het niet geweest, niet écht in elk geval, maar het was ook niet goed genoeg. Immers, je gaat niet voor je lol naar Qualifying School, een reisje waar hij, door als 134ste op de order of merit te eindigen, toe veroordeeld was.
Daar op School lukte echter wat in de toernooien eerder dat jaar veel te vaak niet lukte. Pieken op het juiste moment, doen wat je moet doen, spelen voor je leven. Figuurlijk dan, maar wel letterlijk spelen voor je voortbestaan als golfer. Wat moet je immers als 34-jarige met een hypotheek, vrouw en kind als je nauwelijks speelrechten hebt? Van Driel wist wat hem te doen stond en voerde de opdracht haast klinisch uit. Vierde werd hij in Spanje, zijn speelrecht voor 2024 zeker.
De start van het nieuwe seizoen, al in 2023, was goed. Twee keer speelde hij zich naar een plek bij de beste tien. Het legde een goede basis onder zijn seizoen, 'maar', zo zei hij daar boven die snelweg, 'hiermee ben ik er nog lang niet en ik wil vooral niet weer het hele jaar moeten knokken voor mijn speelrecht. Ik hoop dat ik mijn kaart voor volgend jaar eerder veilig weet te stellen.'
En toen werd het 25 februari 2024, de zondag van het Magical Kenya Open, en werd alles anders.
Na een toernooi dat hij niet leek te kunnen verliezen, na een slotdag die hij speelde met de air van een ervaren winnaar, stelde hij zijn kaart niet alleen razendsnel veilig, hij deed waar veel spelers hun hele loopbaan achteraan zitten maar nooit bereiken. Winnen op de DP World Tour. Hij verbeterde zijn categorie tot die van de winnaars en weet zeker dat hij de rest van het jaar en de komende twee jaar alle toernooien kan spelen die hij wil.
Darius van Driel volgde al die jaren zijn eigen pad, deed wat hij dacht dat goed voor hem was en bekroonde die keuzes en inspanningen met een zege op het hoogste niveau.
Kaart veilig, toekomst veilig.
En dan is 2024 feitelijk nog maar nauwelijks begonnen ook.
Deze week wordt door talloze mensen de laatste eer bewezen aan 'onze' Leo! Op donderdag werd het condoleren zeer druk bezocht. En deed de de jongste dochter in naam van de familie een oproep aan ons als leden van de NVGJ. Men wil verhalen en anekdotes van hem verzamelen die ze nog niet kennen.
Willem Vissers schreef in De Volkskrant van maandag 22 april een mooi eerbetoon voor Leo.
Overlijden Leo van de Ruit schokt commentatoren Ziggo Sport /overlijdensbericht namens geliefde Henny en familie Leo
(De verliezer schrijft het verslag is de regel) Gister vernam ik het verdrietige bericht dat Leo ons plots had verlaten. Wat een schok om deze aardige krullebol met toegeknepen oogjes nooit meer te kunnen ontmoeten. Leo was voor mij gewoon de basis van de NVGJ. Mensen waar je op kunt bouwen en die het fundament voor onze vereniging hebben gelegd. Leo was absoluut de representant van elkaar een leuke dag bezorgen. Met hem was het gewoon leuk. Gelijk meerdere van onze oudere leden realiseer je je niet altijd wat voor een mega oeuvre deze leden met zich meedragen. De mastodonten van de sport journalistiek. Leo was er zo een. Zojuist realiseerde ik mij dat ik mijn matchplay wedstrijd niet meer hoef te plannen. Ik ga door naar de volgende ronde met de trieste score van One Down en dat ben ik. Het ga je goed Leo, mis je. Ruud
Zojuist bereikte ons het ontstellende bericht dat Leo van de Ruit (1947), erelid en oud-voorzitter van de NVGJ, plotseling is overleden. Zijn goede vriend René Brouwer blikt terug: Leo werkte sinds 1964 in de sportjournalistiek, eerst voor de Limburger, later 30 jaar voor het persbureau ANP. Hij versloeg onder meer 16 keer de Tour de France en zes Olympische Spelen. Hij bracht ook meerdere boeken uit over golf, roeien en wielrennen, recentelijk nog de biografie Blik over roeister Karolien Florijn. De laatste jaren maakte hij ook de golfscheurkalender.
Oud-voorzitter, lid van verdienste en ere-lid op 77-jarige leeftijd overleden