Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
20.02.2024
Estafette - Onze rubriek waarin leden vertellen over hun herinneringen aan de eerste golfronde, hun golfhoogtepunten en de band met de NVGJ. Dit keer is het de beurt aan Stef Swagers.
Als jongetje die opgroeide met een balletje was er maar één optie: voetballen. Vanaf je zesde mocht je toentertijd op voetbal, maar toen ik vijf was kreeg ik al het verlossende bericht dat ik mocht beginnen bij JSV Nieuwegein. Golfen deed niemand in de familie, dus daar dacht ik op die leeftijd geen moment aan.
Voetballen vond ik fantastisch. Vooral die wedstrijden op zaterdagochtend waren geweldig. Ik was heel klein en had een beetje talent, dus mijn positie was spits. In de F'jes en E'tjes, tegenwoordig heet dat allemaal anders zoals onder-7 en onder-9, stond ik vaak af te wachten om de bal het laatste zetje te geven. Scoren en winnen was voor mij toen het allermooiste.
Tennis
Het bleef niet alleen bij voetbal, want ik vond meerdere sporten interessant. Op mijn negende begon ik met tennis. Ik bleek er talent voor te hebben en voor het begin van bij mijn eerste toernooitje was de vraag: wat kan ik winnen? Ik verloor weliswaar in de halve finale, maar de winnaarsmentaliteit zat er meteen in.
In 2007 ben ik met mijn ouders en broer verhuisd van Nieuwegein naar Almere. Ik besloot om te stoppen met voetbal, omdat het trainen ging tegenstaan. En eigenlijk had ik ook geen zin om op mijn veertiende, zonder iemand te kennen, een nieuwe voetbalclub te zoeken. Voor tennis is dat een stuk makkelijker omdat het een individuele sport is.
SPORT1
In Almere wilde ik graag een abonnement op SPORT1 om het buitenlandse voetbal te kijken. Niet wetende dat ze ook golf uitzonden. Daar kwam ik snel achter toen ik bleef hangen bij het PGA Championship. Niemand minder dan Tiger Woods won dat toernooi met overmacht. Best leuk dat golf, dacht ik. Dat wil ik ook weleens proberen...
In de nieuwbouwwijk was nog weinig gebouwd, dus er was alle ruimte om een balletje te slaan. Mijn vader kocht een ijzer-9 voor mij en ik begon te oefenen. Het ging niet onaardig en ik vond het heel leuk, dus ik wilde meer. Via een indoorgolfcentrum in Almere kwam ik bij Golfbaan Naarderbos terecht. Daar haalde ik eind 2008 mijn gvb.
Doelen stellen
Vanaf toen wilde ik alleen maar beter en beter worden. In het begin deed ik dat met een aantal lessen en daarna werd het jaren zelf trainen en spelen. De grens van single handicap bereikte ik snel en daarna was het doel om onder de 5.0 te komen. Voor mijn gevoel had ik daar meer concurrentie voor nodig, dus besloot ik lid te worden bij Golfclub Almeerderhout.
De vele clubwedstrijden en de NGF Competitie maakten golf daar nóg leuker. Bovendien wist ik de grens van handicap 5 snel te doorbreken. Eigenlijk kwam mijn progressie bij 2.5 pas een beetje tot stilstand. En wat doe je als je niet meer beter wordt? Les nemen! En zo geschiedde. Mijn nieuwe doel werd om onder de 0 te komen. Mede dankzij mijn pro Tom Stam ging ik tijdens de gewonnen clubkampioenschappen strokeplay in 2022 door die magische grens heen!
NVGJ
Inmiddels was ik toen al bijna een jaar lid van de NVGJ. Ik kwam daar terecht dankzij een collega die vertelde over het Open NK voor Journalisten. En golfen in wedstrijdverband ga ik natuurlijk nooit uit de weg. Op dat moment werkte ik nog bij NH Sport en kon ik regelmatig meedoen op maandagen. In de zomer van 2022 heb ik de overstap gemaakt naar GOLF.NL en werk ik van maandag t/m vrijdag. Golf heeft mijn hele leven overgenomen. Wie had dat gedacht toen ik uit Nieuwegein vertrok?
Ik geef het stokje over aan de laatste winnaar van de Order of Merit: Anton Kuijntjes.
Recent maakte ons lid Pamela Sturhoofd de documentaire Patatje Oorlog over twee Nederlandse mannen – Franky en Coen – die afreizen naar de frontlinies in Oekraïne om daar letterlijk troost en voedsel te brengen in de vorm van patat. Met hun snackkar en eindeloze veerkracht helpen ze vluchtelingen en achtergebleven ouderen in zwaar getroffen gebieden, en runnen inmiddels zelfs een opvanghuis in Dnipro. Een verhaal over medemenselijkheid, absurditeit en hoop – in oorlogstijd.
Ons lid John Dekker was afgelopen week op bezoek bij onze gewaardeerde sponsor Heleen Sonnenberg om wat flessen op te halen voor onze vereniging. Heleen zit niet stil in ieder geval. Onder de naam Chateau Sonnenberg (opgericht 2021) importeert ze wijn, ze verkoopt damesmode en samen met haar man Paul bestiert ze ook nog een makelaardij. En dat allemaal sinds 2019 in Den Haag. Onder de paraplu van Weduwe Joustra verzorgde Heleen, die de NVGJ nog altijd een warm hart toedraagt, jarenlang het Kostertje. Kijk ook eens op haar website!
Surprise ... We gaan naar Spanje en je partner mag mee! Vier dagen, vijf sterren-hotel in Denia aan de 27-holes golfbaan van La Sella met alles erop en eraan. Lang weekend genieten van deze luxe golfvakantie. Drie rondes op twee schitterende banen, La Sella en La Galiana. Ontbijt en diner, de laatste inclusief drankjes. Vervoer in Spanje is geregeld. Vliegen vanaf drie luchthavens in Nederland en je neemt gemakkelijk je eigen golfclubs mee. Alleen nog even Christa bellen of mailen dat je graag mee gaat. En of je alleen gaat of met je partner. Zo je wil regelt Fairway Golftravel ook je vliegtickets. Al is de locatie nu bekend, het blijft een surprise-reis want er staat je een aangename verrassing te wachten. Van vrijdag 21 t/m maandag 24 november is de NVGJ in Spanje voor een vierdaags verblijf op het Denia Marriot la Sella golfresort, gelegen tussen Valencia en Alicante. Het 5-sterren hotel biedt alle denkbare luxe en ontspanning. De hele dag gegolfd, kun je daarna chillen in de spa met sauna, stoombad of jacuzzi. Er is ook een beautycenter met verschillende schoonheidsbehandelingen. Anders neem je samen met je flightgenoten een drankje in het clubhuis of in een van de bars in het golfhotel. Bij het diner zijn de drankjes inbegrepen. De kamers van Denia Marriot zijn echt ruim en smaakvol ingericht met terras en voorzien van satelliet-tv. Stel dat er in het weekend een golfwedstrijd is. Golfen doen wij zelf op twee banen; de eigen la Sella golfbaan en de schitterende tourbaan La Galiana op een klein uurtje rijden van het hotel. Vervoer is geregeld. La Sella is een uitdagende baan, mede ontworpen door Jose Maria Olazabal. Het is een volgroeide baan (1991) van gemiddelde lengte, licht glooiend en bosrijk. De fairways worden omringd door sinaasappel- en pijnbomen met een imposante bergketen als achtergrond. We spelen daar zaterdag en maandag. Voor alle golfers is alvast een handtrolley geboekt. Een touringcar brengt ons zondag via de kust en door een schitterend berglandschap tot vlakbij Valencia naar La Galiana Campo de Golf (2011). La Galiana is een tourbaan, eerder gekozen tot 'best choice'. Voor de spelers zijn buggy's gereserveerd, want 'lopen is bijna niet te doen. Er is geen meter vlak', zegt Christa van Fairway Golftravel. Ze is er zelf geweest. Ook het Marriot hotel bij Denia (10 minuutjes met de auto) kent ze goed: ,,Echt perfect.'' De recensies op booking.com zijn eveneens lovend; eindcijfer 9.0. Wil je mee, wat moet je doen? Bel Christa om je aan te melden of stel je vragen. Stuur vervolgens ter bevestiging een e-mail met je wensen en of het reisbureau ook je vlucht moet regelen. Zo ja, vanaf welk vliegveld. De richtprijzen (laatste kolom), aankomst- en vertrektijden staan op de flyer. De bijzondere 4-daagse NVGJ-surprisereis is uit te breiden naar een langer of aangepast verblijf verblijf en met eigen vervoer. Op basis van je wensen maakt Fairway Golftravel een offerte. Oh ja, denk ook even aan een passende reisverzekering. Kan trouwens ook via Christa.
'Unforced errors’ in de polder Op woensdag 16 april mocht ik aantreden tegen Andy Houtkamp op zijn thuisbaan Dronten (zijn homecourse, maar in dit geval wel heel letterlijk want Andy woont aan de baan). We waren beiden nog moe van de afgelopen sportzondag met de Formule 1 in Bahrein, de marathon van Rotterdam én die van Parijs, de wielerklassieker Parijs-Roubaix en als ultieme finale de Masters in Augusta. Een latertje dus. Onder toeziend oog van Milanda Koopman, vrouw van maar nog belangrijker: gewaardeerd sponsor van de NVGJ, gingen we zonder al te veel voorbereidingen de baan in. Ik kreeg door mijn veel hogere handicap 6 slagen extra en die gingen we later terugzien. Het wedstrijdverloop is voor diegene die er niet bij was, niet erg interessant, maar dat ik op hole 1 na slag 1 mijn bal in het grasveld niet kon vinden was een ‘major setback’ (met name voor mijn humeur). Desondanks stond ik bij de turn 2 up. Speelde ik dan veel beter dan Andy? Welnee, maar ik maakte nauwelijks fouten terwijl Andy, die sowieso aanvallender speelt, een stuk of wat ballen net in de struiken sloeg en daarmee punten verloor. Dat zijn, in tennistermen, ‘unforced errors’. Ik heb die term nooit begrepen want fouten zijn toch altijd ‘onnodig’? Nou ja, uiteindelijk was het na hole 14 voor mij 6 up, 4 to go. En die 6 punten was precies het verschil na handicapverrekening….trek zelf uw conclusie. Bij de nazit met Milanda en Andy nog gefilosofeerd over de vraag waarom het lijkt alsof ‘charity’ toernooien tegenwoordig minder makkelijk bezocht lijken en natuurlijk wat sterke verhalen opgedist over de vele buitenlandse sport en marketing-tripjes van ons beiden (en over markante mensen uit ons verleden, zoals de handige ritselaar Harry de Haas, de bordenkoning van Amstelveen). De Golfresidentie Dronten wordt overigens het toneel van de Open NK voor journalisten in juni en voor die tijd komt er nog een interview met Milanda de sponsor van die wedstrijd. En uiteraard ga ik ook dan weer proberen van Andy te winnen….met of zonder onnodige fouten!
Op het programma stond de matchplay wedstrijd tussen Harald Taylor en Jan van Galen op de Amsteldijkse Golfbaan. Geen harde wind of regen, no excuses derhalve op een slechte openingsscore. Ziehier, Jan kwam als een hazewindhond uit de startblokken en stond binnen no time 2 up. De Amsteldijkse lag er schitterend bij op deze qua weer, rustige dag. Dus de mouwen even opgestroopt en in de handjes gekwat, resulterend in een kleine wederopstanding van Taylor en een gelijke stand na 9 holes. De tweede 9 begonnen spannend, er werd nek aan nek maar fair gestreden. Na een sterke tussensprint was het echter op de 15-de hole 3 up met 3 te gaan voor Taylor. Nadat Jan de 16-de hole in winst had omgezet en de eindsprint had ingezet, werd het opnieuw spannend. Op de 17-de had Jan de kans om opnieuw de hole te winnen. Echter z'n putt raakte de rand van de hole, maar viel er niet in. End of game, 2 up, one to go voor Taylor. Uiteraard toch nog even de 18de gespeeld. De druk was er duidelijk af bij Jan, want hij sloeg daar een birdie. Chapeau Jan, karakter!
Wat een avond! Wat een avond! Fred die ging slapen, Martijn die zes holes miste, en de rest van ons schreeuwend naar de tv terwijl Rory eindelijk dat jasje pakte. Tranen, gifjes, slapeloosheid. En een groepsapp die geschiedenis schreef.