Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
20.02.2024
Estafette - Onze rubriek waarin leden vertellen over hun herinneringen aan de eerste golfronde, hun golfhoogtepunten en de band met de NVGJ. Dit keer is het de beurt aan Stef Swagers.
Als jongetje die opgroeide met een balletje was er maar één optie: voetballen. Vanaf je zesde mocht je toentertijd op voetbal, maar toen ik vijf was kreeg ik al het verlossende bericht dat ik mocht beginnen bij JSV Nieuwegein. Golfen deed niemand in de familie, dus daar dacht ik op die leeftijd geen moment aan.
Voetballen vond ik fantastisch. Vooral die wedstrijden op zaterdagochtend waren geweldig. Ik was heel klein en had een beetje talent, dus mijn positie was spits. In de F'jes en E'tjes, tegenwoordig heet dat allemaal anders zoals onder-7 en onder-9, stond ik vaak af te wachten om de bal het laatste zetje te geven. Scoren en winnen was voor mij toen het allermooiste.
Tennis
Het bleef niet alleen bij voetbal, want ik vond meerdere sporten interessant. Op mijn negende begon ik met tennis. Ik bleek er talent voor te hebben en voor het begin van bij mijn eerste toernooitje was de vraag: wat kan ik winnen? Ik verloor weliswaar in de halve finale, maar de winnaarsmentaliteit zat er meteen in.
In 2007 ben ik met mijn ouders en broer verhuisd van Nieuwegein naar Almere. Ik besloot om te stoppen met voetbal, omdat het trainen ging tegenstaan. En eigenlijk had ik ook geen zin om op mijn veertiende, zonder iemand te kennen, een nieuwe voetbalclub te zoeken. Voor tennis is dat een stuk makkelijker omdat het een individuele sport is.
SPORT1
In Almere wilde ik graag een abonnement op SPORT1 om het buitenlandse voetbal te kijken. Niet wetende dat ze ook golf uitzonden. Daar kwam ik snel achter toen ik bleef hangen bij het PGA Championship. Niemand minder dan Tiger Woods won dat toernooi met overmacht. Best leuk dat golf, dacht ik. Dat wil ik ook weleens proberen...
In de nieuwbouwwijk was nog weinig gebouwd, dus er was alle ruimte om een balletje te slaan. Mijn vader kocht een ijzer-9 voor mij en ik begon te oefenen. Het ging niet onaardig en ik vond het heel leuk, dus ik wilde meer. Via een indoorgolfcentrum in Almere kwam ik bij Golfbaan Naarderbos terecht. Daar haalde ik eind 2008 mijn gvb.
Doelen stellen
Vanaf toen wilde ik alleen maar beter en beter worden. In het begin deed ik dat met een aantal lessen en daarna werd het jaren zelf trainen en spelen. De grens van single handicap bereikte ik snel en daarna was het doel om onder de 5.0 te komen. Voor mijn gevoel had ik daar meer concurrentie voor nodig, dus besloot ik lid te worden bij Golfclub Almeerderhout.
De vele clubwedstrijden en de NGF Competitie maakten golf daar nóg leuker. Bovendien wist ik de grens van handicap 5 snel te doorbreken. Eigenlijk kwam mijn progressie bij 2.5 pas een beetje tot stilstand. En wat doe je als je niet meer beter wordt? Les nemen! En zo geschiedde. Mijn nieuwe doel werd om onder de 0 te komen. Mede dankzij mijn pro Tom Stam ging ik tijdens de gewonnen clubkampioenschappen strokeplay in 2022 door die magische grens heen!
NVGJ
Inmiddels was ik toen al bijna een jaar lid van de NVGJ. Ik kwam daar terecht dankzij een collega die vertelde over het Open NK voor Journalisten. En golfen in wedstrijdverband ga ik natuurlijk nooit uit de weg. Op dat moment werkte ik nog bij NH Sport en kon ik regelmatig meedoen op maandagen. In de zomer van 2022 heb ik de overstap gemaakt naar GOLF.NL en werk ik van maandag t/m vrijdag. Golf heeft mijn hele leven overgenomen. Wie had dat gedacht toen ik uit Nieuwegein vertrok?
Ik geef het stokje over aan de laatste winnaar van de Order of Merit: Anton Kuijntjes.
Deze week wordt door talloze mensen de laatste eer bewezen aan 'onze' Leo! Op donderdag werd het condoleren zeer druk bezocht. En deed de de jongste dochter in naam van de familie een oproep aan ons als leden van de NVGJ. Men wil verhalen en anekdotes van hem verzamelen die ze nog niet kennen.
Willem Vissers schreef in De Volkskrant van maandag 22 april een mooi eerbetoon voor Leo.
Overlijden Leo van de Ruit schokt commentatoren Ziggo Sport /overlijdensbericht namens geliefde Henny en familie Leo
(De verliezer schrijft het verslag is de regel) Gister vernam ik het verdrietige bericht dat Leo ons plots had verlaten. Wat een schok om deze aardige krullebol met toegeknepen oogjes nooit meer te kunnen ontmoeten. Leo was voor mij gewoon de basis van de NVGJ. Mensen waar je op kunt bouwen en die het fundament voor onze vereniging hebben gelegd. Leo was absoluut de representant van elkaar een leuke dag bezorgen. Met hem was het gewoon leuk. Gelijk meerdere van onze oudere leden realiseer je je niet altijd wat voor een mega oeuvre deze leden met zich meedragen. De mastodonten van de sport journalistiek. Leo was er zo een. Zojuist realiseerde ik mij dat ik mijn matchplay wedstrijd niet meer hoef te plannen. Ik ga door naar de volgende ronde met de trieste score van One Down en dat ben ik. Het ga je goed Leo, mis je. Ruud
Zojuist bereikte ons het ontstellende bericht dat Leo van de Ruit (1947), erelid en oud-voorzitter van de NVGJ, plotseling is overleden. Zijn goede vriend René Brouwer blikt terug: Leo werkte sinds 1964 in de sportjournalistiek, eerst voor de Limburger, later 30 jaar voor het persbureau ANP. Hij versloeg onder meer 16 keer de Tour de France en zes Olympische Spelen. Hij bracht ook meerdere boeken uit over golf, roeien en wielrennen, recentelijk nog de biografie Blik over roeister Karolien Florijn. De laatste jaren maakte hij ook de golfscheurkalender.
Oud-voorzitter, lid van verdienste en ere-lid op 77-jarige leeftijd overleden