Regthuys 2023

Op een stralende ochtend waar de zon opkwam als een gouden golfbal begon het avontuur op de verrassende Regthuys golfbaan in Winkel. Ik had het geluk om ingedeeld te zijn in een Pro-Am flight (ja echt), waarbij mijn flightgenoot, Ruud Taal (altijd een genoegen) en ondergetekende (beiden overtuigd Am) met het nieuwe lid Peter van Weel, handicap van 0.0 (Pro dus), mochten spelen. Zijn eerste wedstrijd bij de bonte verzameling individuen van de NVGJ. Grote opkomst voor een wedstrijd midden in de zomervakantie. Maar liefst 33 spelers wisten de weg naar Winkel te vinden. Waaronder dus Peter die geen slagen meekreeg, sterker nog, hij moest 3 slagen inleveren.
 
Vol goede moed stonden we bij de eerste tee van de Tulpenlus (met nog 4 anderen die wij geen van allen (her)kenden) te wachten tot we mochten starten, tot onze onvolprezen wedstrijdleider Rene Brouwer ons vriendelijk doch dringend verzocht om als de wiedeweerga naar de Dijklus te verhuizen. Daar moesten we starten en niet op de Tulpenlus. 
 
Daar stonden we dan op de eerste tee (de goede). Peter had de eer om als eerste te slaan. Het opteeën van de bal, de pre-shot routine en de clubkeus verraadt al een goede golfer nog voordat er 1 bal geslagen is. Met een handicap van 0.0 (volgens eigen zeggen is het zelfs een kleine plus handicap) is Peter natuurlijk een ware master van het groene gras. Zijn swing is zo vloeiend dat het lijkt alsof hij een minnares streelt in plaats van een golfclub vasthoudt. De bal had ‘ie aan een touwtje. Hij wel. Bij de Ams is het anders. De bal luistert niet altijd naar de commando’s van degenen die hem slaan. Soms lijkt het alsof de bal een eigen wil heeft, een eigen agenda. 
 
En zo geschiedde. Ik was zo onder de indruk van zijn afslag op hole 1 (ijzer 3 lichte fade midden op de fairway zo’n 200 meter verder) dat ik mijn tee-shot met een hybride compleet verprutste. Getopte eigenzinnige bal die als een malle richting de rough aan de rechterkant rolde. Gelukkig nog speelbaar, maar een ideale start van mijn ronde was het niet.
 
Zijn putts waren (in tegenstelling tot de puts van Taal en van Leeuwen) accuraat dat ze bijna leken te worden begeleid door een GPS, geen enkele putt binnen 1 meter miste hij en zijn adviezen aan zijn medespelers waren een perfecte mix van technische expertise en droge humor. 
 
Eerlijk is eerlijk. Het komt je spel ten goede wanneer je met iemand speelt die veel beter is dan jij (althans dat gold voor mij en in zekere zin ook voor Ruud die zeker geen onverdienstelijke ronde liep). Peter speelde de eerste negen in 1 onder, ik voelde mij met +3 heel wat, maar vergeleken met -1 ben je al snel een golfprutser. 
 
Na de laatste putt wist ik dat ik niet alleen een rondje golf had gespeeld met twee mooie kerels, maar ook een kleine les in nederigheid had gekregen. De beste golfer heeft niet gewonnen, wel de speler met de meeste stablefordpunten. Zo werkt dat nu eenmaal. Ik mocht met 38 punten zeker niet ontevreden zijn, maar ik zie ook wel dat er nog een hele hele lange weg te gaan is voor een perfect rondje golf. Maar dat neemt niet weg dat het een prachtige dag was en het altijd weer een feestje is om met die bonte verzameling van mooie NVGJ’ers een dag op de golfbaan (en op het terras) door te brengen. Dank allen die daarvoor gezorgd hebben. Tot snel.