Golfbaan Kralingen 2025

Met bakken kwam het uit de lucht, toen we dinsdag het parkeerterrein van Golfbaan Kralingen opdraaiden. In de auto wachten maar tot het minder wordt. Even verderop stapte Eric Venghaus dapper uit zijn wagen. Ik dan ook maar; jackje aan, hoes over de tas, plu direct uit, Rennen naar daar waar meer karren zouden moeten staan. Maar er stond er geen een. 'T ging me al dagen; het zal toch niet…

In het gezellige kleine clubhuis van Kralingen zat iedereen aan de koffie met koek. Een knusse boel. Jolanda pakte een stoel voor me. ‘Ga maar zitten meid, want het is de vraag of we starten.’  Ik twijfelde of dat erg zou zijn; in deze regen de baan lopen, is geen feest. Maar ik had wel zin om te spelen. De avond ervoor tegen Willem Schouten ging het top: ik verloor weliswaar, maar maakte nauwelijks fouten. En zoals dat gaat bij golf; dat smaakt dan naar meer.

Na een half uur sprak René  het verlossende woord; ‘It giet oan’. Het zou droog worden en de baan was wel nat, maar mocht bespeeld worden. Veel anderen togen naar de DR of de putting-green. Geheel tegen mijn gewoonte in maar eens niet inslaan – had immers zo’n 15 uur eerder mijn laatste ballen geslagen – wel even putten. Geleerd van Michiel: ‘Altijd doen, daar kun je wedstrijd mee winnen.’.

Long Hitters uit de A-categorie zoals Peter, Frank, Martijn, Helene, waren er en vertegenwoordigers uit de B, zoals Michiel, Ronald, Paul, John. En Anna, was er ook. Met 24 in totaal, toch een heel behoorlijke opkomst. Wij, Hannie, Eric en ik startten als 3e flight. Zij in de buggy, ik lopend.  Voor ons zagen we Peter van Weel bijna op de green van hole 1 slaan. De enige hole waarop hij 1 slag kreeg.

Nu wij: Eric sloeg zijn eerste drive tegen een boom. Maar hij lachte er hartelijk bij en sloeg een provisionele bal. Hanny sloeg kaarsrecht en ver. ik evenzo. Onze tweede ballen bijna of op de green. Het bleek een patroon. Eric raakte onderweg niet alle, maar vele bomen. Hannie en ik geen een. Waar Eric grossierde in strepen, deden wij dat in bogeys. En het lukte af en toe een par te maken.

De sfeer was opperbest. In de buggy geanimeerde gesprekken en gelach. Ik ving op dat Eric nog pikeur is geweest en wedstrijdpaarden heeft gehad. Anabolen had gebruikt voor de wedstrijden. ‘Als dat maar uit het bloed was tijdens de wedstrijd.’ hoorde ik. Ergens verbaasde het me niet, maar was toch nieuwgierig. ‘Gebruikte jij?’ vroeg ik. ‘ Nee joh, de paarden’ , lachte hij. Zo krijg je misverstanden, als je erachter aan loopt.

Na 9 holes maakten we het rondje nog een keer en net als de eerste keer bleef alles rechtuit gaan en vielen de putts. Eric grapte dat hij onze caddy wel wilde zijn, als hij 10 procent van de opbrengst kon toucheren. Blijft een zakenman, die Eric. Hanny  sloeg soms echt toverballen; via een heuvel stuiterde de bal op de green, vrijwel naast de vlag. Maar er gingen helaas voor haar ook wat ballen in het water, die van Eric achterna.

Met een monsterscore van 41 punten voor mij, 33 voor Hannie en 13 voor Eric liepen we van hole 18 naar het clubhuis. Nog nooit in mijn 5-jarige golfleven had ik zoveel punten bij elkaar gespeeld. Een dagscore van 15!  René keek me dan ook ongelovig aan toen ik de kaart inleverde; ‘ 41??’. Natuurlijk speelde Peter van Weel met 35 punten ook een puike wedstrijd. Hij won de A. Martijn en Frank werden 2 en 3. Hannie en Ronald hetzelfde in de B.

Aan tafel werd het geanimeerd. Velen van ons blijken niet-golfspelende partners hebben. Jammer, vinden we allemaal. Leuk voor in vakanties. ‘Die stadjes heb je wel een keer gezien’, aldus Peter. ‘Ze tennist, ben ik ook gaan doen. Maar zij gaat niet golfen’, zegt Frank over z’n ega. ‘Ze moeten het wel zelf leuk vinden’, vindt Pamela. Ik ben t helemaal eens. ‘Doe t niet voor mij’, zeg ik thuis. Chat GPT kwam langs, en wat we er allemaal wel niet mee doen. Pamela liet chat een partner voor mij zoeken, op basis van een foto. En; hij golft!

Met twee mooie flessen wijn – daar kan ik dan weer mee thuiskomen – op de terugweg zoek ik toch naar een verklaring voor de behaalde hoge score. Hij is dan niet gemakkelijk, maar de Kralingse baan is natuurlijk wel de kortste golfbaan van Nederland. Een steady dag waarop de puts lekker vallen, maakt zo’n score voor mij  - die echt geen afslag van 200 meter heeft – daar mogelijk. En natuurlijk een fijne voorbereiding: Willem, nog bedankt!