Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
14.09.2021
Trainingskamp NC '21: ”Het team staat”
Strakke outfit voor de Nations Cup: een prachtig Barenbrug-shirt. (Foto Henny Klap)
Teambuilding, Trainingskamp, Hoogtestage (het was immers in Hoog Soeren); hoe je ook noemt: de dappere strijders, die begin oktober in Maspalomas op Gran Canaria tijdens de Nations Cup 2021 voor Landenteams met Golfspelende Journalisten de vaderlandse driekleur hoog gaan houden, kijken terug op een geslaagde teamspirit-dag.
Zo is het al een feest om op een rustige zondagmorgen over de Veluwe en door de bossen van Het Kroondomein naar de Veluwse Golf Club te sturen. Daar aangekomen geniet je van een werkelijk unieke symbiose tussen natuurschoon, rust, frisse lucht, gastvrijheid (bestaat er zoiets als Veluwse Gastvrijheid? In Ieder geval wél op de Veluwse Golf Club!) en golfambiance.
Mocht u willen weten hoe de baan erbij ligt?…. Oh wacht, dat zeggen we niet meer: de baan verkeert in puike conditie. Dat laat ook weinig aan duidelijkheid te wensen over…
Paella
Gaststel Sonja en Boudewijn van de Rhoer hebben dit golffestijn voor de Vaderlandse Nations Cup Selectie tot in de puntjes voorbereid en geregeld. Eén zo’n detail: bij de deelnemers aan het trainingskamp valt pas tijdens de maaltijd het kwartje waarom ze paella voorgeschoteld krijgen: Weliswaar ligt Maspalomas honderden kilometers van de Paella-hoofdstad Valencia: het is wél Spanje.
Rolpatroon
Bij de koffie met warm-appeltaartje-plus-toefje-slagroom (of zeg je in onze kringen: gebakje??) waarschuwt Boudewijn dat we tijdens het beoefenen van het edele golfspel gestoord kunnen worden door wilde zwijnen. Wild dan in de betekenis van dat ze rondzwerven, niet in de betekenis van agressief zijn.
Volgens Boudewijn lopen er honderden wilde zwijnen rond in Het Kroondomein. Nog wel: want binnenkort gaat onze geliefde vorst met zijn vrinden van de jacht weer bewijzen dat hij nog steeds het verschil niet weet tussen een ”rolpatroon” zijn en een ”rol patronen” hebben. (Voor alle duidelijkheid: deze laatste zin is van tikker dezes en niet van Boudewijn).
Nadat ook Fred Veldman zich vanuit Bad Bentheim bij het gezelschap heeft gevoegd, heet team-captain Madelon Barenbrug de ploeg welkom. Henny Klap, de partner van Leo van de Ruit, wordt speciaal welkom geheten. Ze speelt wel mee met de pot op de Veluwse Golf Club. Maar gaat niet mee naar Maspalomas. Dat zal vooral de Belgische équipe aldaar opbreken… (Deze grap even uitleggen. Bij de vorige Nations Cup editie konden de Belgen geen compleet team op de been brengen. Henny viel toen in. Daarmee was ze trouwens de enige vrouw in de Belgische gelederen. Ze scoorde beter dan haar tweebal-partner. Elke keer dat zij scoorde riep haar partner: ”Ik hou van U”).
Sydsulver
Madelon meldt dat de absentielijst vier personen telt: Louis Westhof en zijn ”sydsulver” Evelien zijn op vakantie. Madelon wenst hen prettig verblijf en veel vertier. Wat door de aanwezigen met tafelgeroffel wordt ondersteund.
Ook Helene Wiesenhaan en haar ”sydsulver” (hier in de betekenis van wederhelft, want ”sydsulver” is een uitsluitend voor vrouwen gebruikte Friese benaming) Guido zijn verhinderd wegens bezigheden elders. Zo loopt Helene mee met een vijf kilometer lange prestatie-run over de startbaan van het voormalige NAVO-vliegveld Soesterberg voor (of beter gezegd: tégen) MS. Later op de avond laat Helene weten dat deze MS-run 49.587 euro heeft opgeleverd. Bravo
En passant besteedt Madelon ook aandacht aan de prachtige fotoreportages die Helene Wiesenhaan maakte tijdens de Paralympische Zomerspelen in Tokyo. Met name de foto van de twee blade-runnende oranje vrouwen, die elkaar omhelzen na de finish van hun onderdeel, is een kippenvel-plaat vol emotie, aldus Madelon. Andermaal tafelgeroffel van de ploeg.
Modeshow
Shirtleveranciers — en naar later blijkt ook shirtsponsors; waarvoor dankjulliewel — Christiaan Scheen en zijn partner Karin Mulder vinden dat het tijd wordt voor een modeshow. Alle ploeggenoten krijgen hun oranje-shirt uitgereikt om te passen. ”Het shirt zit als gegoten” klinkt het vaak.
Met de oranje-shirts in combinatie met de voorgeschreven witte broek/rok zitten we theoretisch op de route ”dressed for success” of ”dressed to impress”. Nu de praktijk nog…
Madelon verrast de aanwezigen met een goodie-bag. Hierin zit onder veel meer een zwarte Barenbrug polo om te dragen op één van de drie toernooidagen. Oranje voor de andere twee toernooidagen. Iedereen trekt zijn Barenbrug-shirt aan om te passen. Wat is er dan toepasselijker dan een foto met de polo’s van graszadenbedrijf Barenbrug te maken op de rijkelijk van gras voorziene teebox van hole 1. Fotografe Henny Klap gaat diep door de knieën om diepte te krijgen in de foto: voorop het nodige gras, daarachter het vaderlandse Nations Cup team in de zwart-gele Barenbrug-outfit.
Wedstrijd
Hoog tijd voor het uiteindelijke doel van het trainingskamp: een wedstrijd over de 2x9 holes van de Veluwse Golf Club. Tien spelers: dat betekent twee flights van twee en twee flights van drie. Vooraf had Boudewijn ons gewaarschuwd voor de ”gemene rough”van zijn home-course. En uitgelegd hoe het precies zit met de soms dubbele tee-boxen per hole. Waardoor bijvoorbeeld de par vier negende hole bij de tweede doorkomst een par vijf wordt.
Hilarisch
Tikker dezes heeft weinig last van de rough. Pas op hole achttien raak ik mijn eerste bal kwijt. Ger Laan daarentegen gaat met aanmerkelijk minder ballen huiswaarts dan waarmee hij is gekomen. Voor Ger is er ook goed nieuws. Zijn nieuwe golfschoenen, die hij op de Veluwse in het vochtige gras goed kan inlopen, leveren geen centje pijn op. Wat voor Ger een hele geruststelling vormt voor Maspalomas. Voor Ger is de teamspirit-sessie dus tevens een voeten-vertroetel-evenement.
In ”mijn” flight – met de altijd joviale ”ouwe gek” Christiaan Scheen – herbeleef ik met Madelon iets wat me al eerder is opgevallen als je met haar door de baan loopt. Bij een slechte afslag roept Madelon: ”Nee, Van den Heuvel (haar meisjesnaam), dat is niet goed”. Bij een goeie afslag klinkt het: ”Goed zo Barenbrug, zo moet het”. Hilarisch om mee te maken.
Pepermolen
Over de uitslag wordt niet gecorrespondeerd, maar dit keer wel gediscussieerd. Boudewijn is de winnaar, maar de organisatie vindt dat dit niet ”mag”: winnen op je home-course. Boudewijn is het daarmee eens. Zodat Karin Mulder wordt uitgeroepen tot beste speler van de Veluwse-trainingsdag. Ze wordt verblijd met een futuristische pepermolen.
Spanning
Met de glazen gevuld, de bittergarnituur binnen handbereik en de ceremonie-protocollair achter de rug, stijgt de spanning aan tafel ten top: team-captain Madelon Barenbrug moet nog officieel bekend maken welke tien spelers er in Maspalomas voor volk en vaderland de strijd mogen aanbinden met een tiental buitenlandse équipes van beroepsgenoten.
Taratata: de Nederlandse afvaardiging bij de Nations Cup 2021 bestaat uit: de dames Helene Wiesenhaan, Karin Mulder en Sonja van de Rhoer, de heren Christiaan Scheen, Ger Laan, Fred Veldman, Leo van de Ruit, Louis Westhof, Boudewijn van de Rhoer en Willem van den Elskamp. Madelon Barenbrug is non-playing captain. Waarna Madelon haar bekendmaking van de NVGJ-delegatie bij de Nations Cup 2021 afsluit met de woorden: ”Het team staat”.
Willem van de Elskamp
Andreas van der Schaaf blikt terug op het leven van Karel van de Graaf, die ons op 14 november op 72-jarige leeftijd ontviel. De pauze voordat Karel ruiterlijk moest bekennen dat dit zo was duurde bijna 2 seconden en voor iemand wiens eerste vraag in zijn leven als journalist, interviewer of presentator vaak cruciaal bleek was dit best opvallend. De omstanders (zijn flightgenoten) waren op dat moment enigszins verbouwereerd, omdat zij in die ‘split seconds’ nog dachten dat het over het redelijk forse hoofd van Karel zelf ging. “Ja” zei Karel na die twee seconden dus, “U heeft ‘m gezien?” en haalde zijn spiksplinternieuwe oversized ‘greatest big Bertha’ uit zijn tas. (kort daarna werd deze geloof ik verboden) Het neemt ons terug naar die zonovergoten dag op de Golfbaan van Best waar de gebroeders van de Kerkhof hun jaarlijkse ‘golftournament’ (2003) vierden en waar een keur aan oud-voetballers, artiesten, BN’ers, etc. uitgenodigd waren om nu maar eens echt te laten zien of hun handicap een juiste afspiegeling vormde van hun veronderstelde capaciteiten op golfgebied. Het grote nadeel was dat ik er was met een professionele cameraploeg om voor zowel GooiTV als BVN op indringende wijze kond van te doen. Kijk, bij de NVGJ hebben wij allen in meer of minderen mate Karel meegemaakt in zijn hoedanigheid als causeur en vaak worstelend golfer, die zijn sport uitermate serieus nam en ook tot in de details alles wilde voorbereiden. Vooral als ik in zijn buurt kwam of (nog ‘erger’) met hem samenspeelde was hij uitermate op zijn hoede, want zijn grote gevoel voor humor kon dan wel eens de overhand krijgen over de concentratie in zijn golfspel om eindelijk eens te bereiken waar ieder van ons vaak van droomt: In 1x (in een wedstrijd) uit een bunker slaan tot 2 centimeter bij de pin. Het vermoeden van een ‘longest drive’ die op het allerlaatst tegen het bordje ketst en 10 meter terugvalt, een hole-in-one met voorbedachte rade om over een Albatros maar te zwijgen! Onderaan deze terugblik en warme herinnering over Karel dan ook de directe links naar mijn 2-delige reportage waarin u geachte NVGJ’ers dit allemaal nog eens haarfijn kunt bekijken. Een ding is zeker of het nauw ‘liefde en of haat’ was uiteindelijk moesten we altijd onbedaarlijk lachen. Kijk, er was natuurlijk wel verschil toen wij elkaar leerden kennen. Jarenlang hadden we namelijk onafhankelijk van elkaar ons bezig gehouden met ‘televisie’ en of radio. Karel was duidelijk AVRO en ik deed (maar) wat bij de NCRV en later bij de TROS. Karel was redelijk serieus met nieuws, achtergronden en ‘human interest’ in de weer ik zat met Ron Brandsteder in de sauna om de laatste details van ‘het waterbakkenspel’ uit te werken. Maar toen wij elkaar begin deze eeuw -mede door de NVGJ- steeds beter leerden kennen ontstond er een gezamenlijke band: humor. Alleen was dat voor Karel een bottleneck in zijn bijna autistische benadering van het bedrijven van de golfsport met andere woorden hoe sla ik altijd een bal recht midden op de fairway op zo’n 250 meter van de afslag. Daar past dus op zo’n moment geen zinnetje van Prins Bernhard of Prins Claus achter zijn rug bij. (“Mammie (tijdens het zwemmen) doe even een touwtje om je gebit anders verlies je het”.) Dus hij omzeilde mij vaak omdat er een te groot lachgevaar bestond, waardoor Karel zijn spel tot rampzalige diepte zou kunnen leiden. Karel van de Graaf, die guitige blik, die onbedaarlijke lach een iets te harde klap op je schouder en dat verfijnd getimede gevoel voor humor, daar moest ik direct aan denken toen ik het droeve bericht las van zijn overlijden. Laten we eerlijk wezen –zoals professor Zonnebloem het zou omschrijven- “Och arme, zo jong nog”. Inderdaad. ………Ik heb nu even iets langer dan die 2 seconden pauze genomen in mijn epistel om te zeggen; Karel bedankt, dat ik je in ‘die golfjaren’ zo heb leren kennen en dat we vooral met humor ons er doorheen hebben geslagen, ook resulteerde dat niet altijd in 5 birdie’s, 2 eagles, een onterechte boogie, een praktische hole-in-one en 9 parren waarvan de meeste met backspin op de green belandden. Karel van de Graaf 1950-2023 R.I.P.
Een bont gezelschap verzamelde zich 15 november in Brasserie Nel in Amsterdam om niet alleen de 73ste verjaardag van Rob Hoogland te vieren, maar ook om het glas te heffen op zijn laatste bundel columns. Of, nou ja, laatste..? Sinds Hoogland in 1989 begon met het schrijven van columns tikte hij een slordige achtduizend stukjes bij elkaar. Een groot deel daarvan bundelde hij in 2015 in 'De Grote Hoogland', een ruim driehonderd pagina's dik boek met daarin enkele honderden van zijn beste columns. Niet alleen sneuvelden er acht jaar geleden al veel, sinds hij officieel met pensioen ging, schreef hij vrolijk door, voor zijn krant DeTelegraaf, maar ook voor onder meer Golfers Magazine waar hij inmiddels ook alweer bijna honderd stukjes tikte over de sport die hem zo na aan het hart ligt. Hoog tijd dus om een nieuwe bundeling te maken, de laatste die hij meemaakt, zo voorzag hij bij de lancering. 'Na de Grote Hoogland en de Oude Hoogland ligt de Dode Hoogland nogal voor de hand, maar dat is dan niet meer aan mij', kreeg hij de lachers op zijn hand in de Amsterdamse horecagelegenheid waar een bont gezelschap (o.a. Guus Hiddink, tal van Telegraafcollega's, collega-columnisten als Sylvia Witteman en Theodor Holman, voormalig minister Ronald Plasterk en demissionair staatssecretaris Gunay Uslu en een handvol NVGJ-leden) zich op de 73ste verjaardag van Hoogland verzameld had. De Oude Hoogland is een uitgave van EzoWolf en bevat naast columns uit de Telegraaf ook enkele columns die eerder in Golfers Magazine hebben gestaan en enkele speciaal voor dit boek geschreven bijdragen. Het kost €23,95 en is verkrijgbaar bij de boekhandel en online.
Rogier Carper, de zoon van ons overleden lid Meinard Carper, stuurde ons het volgende: "Als je op een mooie dag, zo langs de Texelse Golfbaan loopt en tegen de duinrand bij Hole 6 aankomt, dan staat daar nu een mooi eerbetoon aan mijn vader. Neem plaats op de bank en kijk of anderen ook een Hole in One slaan. Scan de QR-code en luister naar het prachtige lied wat mijn zus gezongen heeft en leef mee met het familiemotto.'' Op de website van de Texelse stond de volgende tekst: Oplettende wandelaars op het Hanenpad is het wellicht opgevallen. Ter hoogte van hole 6 is het bankje aldaar vervangen door een nieuw, gedenkwaardig exemplaar, namelijk ter nagedachtenis aan de in juni 2022 overleden Meinard Carper. ‘Ik wilde geen steen of urn en al helemaal niet op zo’n opgepropte begraafplaats’, dat leek mij niets’ aldus zijn vrouw Tineke. Een bankje bij de golfbaan leek haar wel wat en zo geschiedde. ‘Het is een mooie manier om Meinard te gedenken. Hij was een fanatieke golfer – hij heeft ooit op hole 6 een hole-in-one geslagen - en heeft altijd zijn ziel en zaligheid in golf gelegd, vooral op De Texelse. Via Anita Hiemstra en Hans Witte kwam Tineke bij Novalishoeve terecht alwaar het houten bankje werd vervaardigd. En op maandag 23 oktober is in het bijzijn van onder meer hun twee kinderen, drie kleinkinderen en met behulp van Hans Witte het bankje geplaatst. Bijzondere bijkomstigheid is dat aan de linkerkant van de bank een QR-code is aangebracht. Als die code wordt gelezen door een mobiele telefoon of een Ipad, kan je het lied horen dat dochter Tessa heeft gezongen op de crematie. Dus mocht u tijdens het wandelen op het Hanenpad even willen uitrusten, het bankje van Meinard is een bijzonder moment voor een stonde contemplatie.
Er is weinig vervelender dan een nieuwe indeling van het een of ander. Een website, de supermarkt, de keukenkastjes. Tot je na een paar dagen niet eens meer weet hoe het eerder was.
Niels Paauw is winnaar geworden van de Golfpersprijs met het artikel ‘Andere tijden Golf’ over de beginjaren van de Ryder Cup, dat verscheen in Golfers Magazine. De twee andere genomineerden waren Roy Heethaar met ANWB Golfweekendcursus – na twee dagen het echte werk? (op Golf.nl) en Ralph Blijlevens, die voor het AD een artikel schreef over de Netflix serie Full Swing.
De finales van de Masters op het Rijk van Nunspeet heeft in zowel de A- als B-categorie de zaak behoorlijk op z’n kop gezet. Zowel Henri van der Steen (A) als Onno Hansum (B), als winnaars van de Order of Merit met 250 punten begonnen, redden het niet. Henri eindigde als vierde, waardoor Anton Kuijntjes hem voorbij kon steken. Onno moest het in een directe confrontatie met Leonard van Nunen afleggen met een minimaal verschil van 25 punten. Foeke Collet haakte door fysieke malheur voortijdig af.