Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
01.10.2022
Texel Revisited (dag 2) - het verslag
De golfgoden zijn doorgaans net zo wispelturig als het Hollandse weer. Maar tijdens de tweedaagse hernieuwde kennismaking met onze ‘thuisbaan’ op Texel werden vele dromen waarheid. Al ging dat eigenlijk op een manier die niet helemaal de bedoeling was.
De eerste dag van ons als vanouds weer zeer gezellige samenzijn was het namelijk mijn wederhelft die de show stal in de zogenaamde B-categorie. Trots als een pauw was ik uiteraard. Aangezien ze in het verleden wel eens een wc-bril kreeg uitgereikt omdat ze zo’n pleefiguur had geslagen en de laatste keer dat we samen kwamen nog het Kostertje in handen kreeg gedrukt. Hulde dus aan Van Rhee. En overigens ook nog hulde aan Hannes. Heb zelden iemand zo trots het Kostertje in ontvangst zien nemen als hij tijdens het uitstekende eten die eerste avond.
Maar goed. We hadden samen afgesproken dat we de tweede dag van ons verblijf op Texel ‘andere dingen te gaan doen’. Ik was zo onverstandig dat te laten vallen tijdens gesprekken met Hans Terol en Roderick, de man van Marijke. Beide diehard golftijgers begaven het bijna bij zoveel waanzin. „Wat? Ga je naar een woonwinkel en langs het strand wandelen terwijl je kan golfen op de Texelse. En er worden niet eens stormen en hagelbuien verwacht morgen. Ben je niet goed bij je hoofd?”, snoefde de doorgaans zo aimabele Brabo Roderick. Hans was iets diplomatieker: „Jij doet morgen gewoon mee, Willem.” „En jij ook Annemart.”
Hans kreeg half gelijk. Nadat we ernstig te diep in het glaasje hadden gekeken tijdens onze feestavond en ons hadden vermaakt met de vele foute opmerkingen van spreekstalmeester en allround bad boy Christian werd er een compromis bereikt in de echtelijke sponde. Ik zou meedoen maar Annemart ging toch richting woonwinkel en dure nieuwe winterjas. Roderick deed er, met enige moeite, het zwijgen toe…
Gelukkig zat ik niet bij hem in de flight, dat zou te veel hoongelach hebben opgeleverd. Koen en Toussaint zijn wat milder van karakter, tenzij het over foto’s maken gaat natuurlijk. Zij hadden het tijdens de prachtige speeldag die zich snel ontwikkelde vooral over Speijer-luchten boven de golfbaan en andere mysterieuze elementen uit de fotokunst. Koen liet en passant zien hoe hij die ochtend met een drone nieuwe beelden van de Texelse had geschoten. Ik weet niet of er Speijer-luchten opstonden maar ze waren van een adembenemende schoonheid. Die Suyk kan wel een fotootje maken zeg.
Golfen ging Koen echter deze dag wat minder af. Hij zou uiteindelijk met een zeer verdiend Kostertje naar huis gaan. Ook mij leek het aanvankelijk niet mee te zitten. Op hole 11, we waren op tien begonnen, verdween een bal van mij na een uitstekende drive onder een mysterieus polletje. We hebben t kreng nooit meer teruggevonden. Ik mocht blij zijn met een dubbelbogey op die hole. Dat beloofde weinig goeds.
Dat bleek echter een van de weinige dubbels van de ronde. Er volgden heel veel pars en evenveel bogey’s. Met 35 punten kwam ik van de baan, dat was al lang geleden voor me. Het was niks vergeleken met de 43 punten die Peter Smulders verzamelde tijdens zijn ronde met zijn ‘schat’ Ingeborg en Marijke. Zo is er altijd baas boven baas.
Maar gelukkig vertrok Peter snel richting het verre en bijna net zo mooie Knokke en mocht ik de winnaar uithangen. Een hele tree bier en vooral middelpunt van de feestvreugde, het was voor mij een mooie apotheose.
Gelukkig niet alleen voor mij. Christian en Karin hadden zo veel prijzen meegenomen dat zo’n beetje de hele deelnemerslijst aan de beurt kwam. Zoals het hoort ook bij zo’n supertweedaagse als De Texelse revisited was. Dank aan iedereen die het mogelijk maakte. Hans natuurlijk, Iwan van De Krim en al die leuke clubgenoten waarmee we mochten golfen en vooral drinken. Dank en tot snel, het was een groot genoegen.
Willem S.
Texel Revisited (dag 2) - de uitslag
Er werden acht prijzen vergeven in één categorie. Wel was er een aparte prijs voor de partners, deze dag gewonnen door Boudewijn van de Rhoer. Peter Smulders moest helaas na een uitzonderlijke score vroeg weg, waardoor de eerste prijs aan Willem Schouten werd uitgereikt. Sonja van de Rhoer had net als Willem 35 punten en werd tweede. Het Kostertje ging deze keer naar Koen Suyk, met de (op één na) laagste score.
De uitslag plhc stbf
Peter Smulders 20 43
Willem Schouten 12 35
Sonja van de Rhoer 24 35
Helene Wiesenhaan 6 31
Karin Mulder (sponsor) 18 34
Alwin de Rijke 22 31
Ronald Massaut 28 31
Boudewijn van de Rhoer(gast) 14 29
Daphne van den Berg (gast) 13 28
Hans Terol 22 26
Paul Boehle 32 26
Mark Wollring (gast) 16 25
Marijke Brouwers 16 25
Ingeborg Smulders (gast) 14 24
Christiaan Scheen 20 24
Rene Brouwer 27 24
Roderik van den Bogaard (gast) 12 23
Toussaint Kluiters 30 23
Dea Massaut (gast) 25 20
Koen Suyk 19 19
Taco Mulder 27 19
William Wollring 32 10
Pim Donkersloot wint op de Zaanse met 2 up van William Wollring. Het was een gezellig foutenfestival.
Nee, het was niet de verlammende gedachte dat ik de volgende ronde tegen Martijn zou moeten spelen, ook niet de mentale klap van mijn rap naderende pensioenleeftijd. Nee, het was het degelijke spel van Annette dat de doorslag gaf in onze matchplaywedstrijd op de Goyer. Als iemand handicap 18 heeft op de waterrijke Zaanse, weet je één ding zeker: die slaat een rechte bal. En zo gebeurde op een zonovergoten baan. Annette was super degelijk vanaf de tee, prikte haar houtjes van de fairway recht vooruit, chipte alles netjes in de buurt van de vlag en wist zo de handvol extra slagen die ze kreeg op één na (gehalved) keurig te verzilveren. Een zeer gezellige ronde met een terechte winnares waar Martijn nog een hele kluif aan zal krijgen!
Kortgeleden beleefde ik een bedenkelijke primeur door het Kostertje te mogen ophalen van de prijzentafel. Voorgaande jaren kwam ik altijd wel leuk mee in de B-categorie, met elk jaar wel de finale meespelend in Nunspeet, maar sinds ik het advies opvolgde van een niet nader te noemen bestuurslid en ik les nam bij de lokale pro, is het helemaal mis. Gestaag dalende nadicap en uitslagen om van te huilen. Op de Houtrak ging het afgelopen dinsdag niet veel anders. En hoe graag ik ook Jeroen alle credits zou geven voor zijn geweldige spel, ik was de slechtste van ons tweeën. Mijn enige par viel toen ik de strijd al had moeten staken en vervolgens - geheel van de stress bevrijd - een keurige par maakte op de moeilijkste hole. De nazit was eigenlijk het meest interessante deel van de dag. We bleken dezelfde studie te hebben gevolgd aan dezelfde universiteit. Over de huidige politieke situatie konden we het tijdens de bitterballen en het bier wel eens zijn: we hebben een zakenkabinet nodig. Weg met alle opportunisten en politieke onbenullen. Aan de slag! En dat laatste geldt ook voor mij.
Vrijdag 8 juni was het zover, wij hadden een datum! Terwijl de meeste van onze leden bij het KLM Open waren en daar een prachtig toernooi zagen, viel er op de Hoge Dijk toch ook het een en ander te beleven. De matchplay tussen Helene Wiesenhaan en Madelon Barenbrug. Op de eerste plaats viel het weer erg mee! Het was droog, dat was al geweldig, het was niet al te druk op de baan, ook fijn, maar er stond een zeer stevig windje! De eerste hole is vermeldenswaardig. Helene’s drive verdween links tussen de rode paaltjes. Mijn drive viel in de categorie ‘ugly but useful’. We zijn het niet van Helene gewend, maar haar volgende slagen waren niet optimaal. Kortom, ze lag met 5 op de green. Ik lag met 2 vóór de green, met daarvoor ook nog een bunker. Ik rook een kansje! Maar toen ging ik volledig de mist in. Mijn derde slag verdween in de bunker (te voorzichtig gespeeld, ik had er makkelijk overheen gekund) en daar ben ik nooit meer uitgekomen. Weg kans, hole voor Helene. Hole 2 was dan weer voor mij en we speelden ook nog 2 holes gelijk. Bij de turn stond Helene 5 up. Inmiddels pakten donkere wolken zich samen boven de Hoge Dijk en de wind werd een storm. Op hole 14 gingen de hemelsluizen open en waren wij binnen mum van tijd doorweekt. De hole ging naar Helene, einde matchplay, 6 & 4, kansloze missie, ondanks dat ik ook nog 16 slagen van Helene kreeg. Helene speelde fantastisch en ik, voor mijn doen, ook helemaal niet slecht, maar dat was toch te veel weinig. We speelden nog wel de par 3 15e, waar je, als je een tientje betaalt middels de QR code, bij een hole-in-0ne een Rolex kunt winnen. Dat tientje betaalden we niet en dat is maar goed ook want een hole-in-one zat er niet in, maar we lagen wél allebei mooi op de green. Het was mooi en mooi geweest, de bitterballen lonkten in het warme clubhuis en we besloten de kortste weg daarnaartoe te pakken. Bij de bitterballen vertelde Helene nog dat ze die avond naar Bloemendaal zou gaan, naar een openlucht karaoke-concert met optreden van…… onze eigen zeer gewaardeerde sponsor Alwin. Hij overweegt een carrièreswitch! Hij is blijkbaar geen onverdienstelijk zanger en legt zich toe op het smartlappengenre en dan nog in het bijzonder het oeuvre van André Hazes sr. Kijk, dat zijn nog eens leuke weetjes! Lieve Helene, dank voor de gezellige middag en heel veel succes bij het vervolg van de matchplay, nu tegen Leonard! Toi toi toi!
Het Open NK voor journalisten op 13 juni dit jaar wordt gesponsord door Viazorgcoach van sponsor Milanda Koopman. Daar zijn diverse redenen voor. In de eerste plaats natuurlijk het gegeven dat Milanda met haar echtgenoot Andy (waarover later meer) aan de baan woont! Een heuse homecourse. Maar belangrijker, ook haar succesvolle bedrijf ViaZorgcoach is in Dronten gevestigd. Wat is dat voor bedrijf? Om dat te begrijpen moeten we even terug in de tijd.
Ons nieuwste lid, Jan Lammers, was afgelopen week op het KLM Open een van de uitdagers van de professionals. Op de elfde hole, die speciaal voor het KLM Open is ingekost van een par 4 voor de leden, naar een echte stadionhole par 3, komen traditiegetrouw amateurs in actie tegen de professionals. Jan Lammers was één van hen en wist zijn bal dichterbij de hole te krijgen dan maar liefst drie van de beste spelers van Europa.