Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
30.09.2022
Texel Revisited (dag 1) - het verslag
Foto Koen Suyk
Een heel mooie dag
Het was een mooie dag. Nog mooier dan verwacht. Nou vind ik op Texel golfen altijd al een feestje – zelfs als Buienradar 12 millimeter neerslag in de voorspelling heeft staan – maar de najaarseditie van 2022 had wat extra’s in petto: eindelijk zouden we de gerenoveerde eerste negen mogen spelen.
In zijn afgeladen Passat, met de voltallige redactie van Golfers Magazine op de achterbank, verklapt Leonard op de heenweg al wat we kunnen verwachten. Verhoogde tees, meer heuvels, nieuwe bunkers, aangepaste greens en een prachtig uitzicht vanuit het nieuwe clubhuis. We nemen alle informatie gretig in ons op. Ons nieuwe lid is namelijk in de leer bij Alan Rijks, en was het afgelopen jaar elke twee weken op de Texelse te vinden. Dan heb je recht van spreken. Helemaal als je dat met zo veel passie voor golfbaanarchitectuur doet.
Een paar uur later zakken we met een Skûmkoppe in de hand voldaan weg in de luxe bank in het prachtige clubhuis, dat ondanks zijn enorme afmetingen de gezelligheid van ‘t oude Hanenhuus heeft weten te behouden. Leonard heeft niet overdreven. Sterker nog, hij was te bescheiden. De eerste negen is substantieel beter geworden, en past door de verhoogde tees en toevoeging van heuvels tussen de holes visueel veel beter bij het spektakelstuk na de turn.
Geen paniek: de eerste helft van de ronde is nog steeds beduidend minder lastig dan de tweede. Maar de drie voorheen wat zwakkere broeders in het oude design zijn grondig aangepakt. Hole één is een schoonheid geworden, waarbij je van de hoge tee een prachtig uitzicht over de baan hebt. Geniet echter niet te lang, want met water links en out of bounds rechts is van een relaxte ‘binnenkomer’ geen sprake meer. Focus! En dan krijg je een paar honderd meter later nog te maken met een volledig nieuwe, flink geonduleerde green. De toon is gezet.
Ook de par-3 zesde is met een valei voor de green spannender geworden, terwijl de voorheen wat karakterloze zevende een prachtige par-5 is geworden. In het zompige niemandsland halverwege de hole is een gigantische bunker verrezen, die je naar links dwingt, waar ineens ook een waterhindernis blijkt te liggen – nooit geweten. Indrukwekkend hoe je met één bunker een hole compleet kunt veranderen… en gigantisch kunt verbeteren.
Petje af voor Alan, Leonard, Iwan en Anita, het kloppend hart van de Texelse. Het is mooi om te zien dat er volop tijd, geld en passie wordt geïnvesteerd om de golfbeleving op het Waddeneiland naar een zo hoog mogelijk niveau te krijgen. Missie meer dan geslaagd.
Niet alleen is de baan nóg beter geworden dan we hadden durven hopen, de voorspelde buien drijven het grootste deel van de ronde net langs de baan. De laatste paar holes valt een deel van de beloofde millimeters alsnog, maar dan zitten wij als eerste flight al lang en droog in het clubhuis. Soms moet je gewoon mazzel hebben.
Op de eerder genoemde bank vinden we ook Willy Hoogland. Haar gevecht tegen een ziekenhuisbacterie staat een rondje golf nog in de weg, maar ze is op de weg terug – iets wat een half jaar geleden na een verkeerde diagnose een stuk minder aannemelijk leek. Kijk, zulk nieuws maakt van een mooie dag nou een héél mooie dag. De jonge harige viervoeter van de familie Hoogland is het hier roerend mee eens en doezelt na een grote gaap weer lekker weg.
Dat niet altijd een goede afloop mogelijk is, herinneren de aanwezigen zich tijdens de minuut stilte voor Meinard Carper, die afgelopen zomer na een score van 43 Stablefordpunten de greens van de Texelse definitief inruilde voor de eeuwige fairways. Waarschijnlijk zal hij samen met Jan Heemskerk tevreden hebben toegekeken hoe de leden van de NVGJ genoten van hun – en onze – prachtige homecourse.
Een geweldige baan, fijn gezelschap, goed nieuws, prima weer, heerlijk eten, en in tachtig slagen rond met één bal. Dat kun je met recht een heel mooie dag noemen. Ik had er alleen een tweede aan vast moeten plakken…
Foeke
Texel Revisited (dag 1) - de uitslag
Prachtige dag, schitterende baan, heerlijk diner, mooi clubhuis, klein beetje regen en enkele hoge scores. De eerste dag van de tweedaagse op onze homecourse De Texelse in een notedop. In de A-categorie wederom een mooie score van Foeke Collet. In de B zegevierde Annemart van Rhee tot haar eigen verrassing.
A-categorie plhc stbf
1. Foeke Collet 11 39
2. Karin Mulder (sponsor) 17 36
3. Ingeborg Smulders (gast) 14 35
4. Boudewijn van de Rhoer (gast) 14 33
5. Marijke Brouwers 16 32
6. Helene Wiesenhaan 13 31
7. Willem Schouten 12 29
8. Jeroen van Leeuwen 17 29
9. Gerald van Daalen 16 28
10. Anton Kuijntjes 10 27
11. Martijn Paehlig 11 27
12. Anita Hiemstra (gast) 21 27
13. Bas Hoedemakers 14 26
14. Alwin de Rijke 22 26
15. Peter Smulders 20 25
16. Hans Terol 22 25
17. Leonard van Nunen 21 24
18. Charles Taylor 22 24
19. Christian Scheen 19 23
20. Rob Hoogland 18 22
21. Daphne van den Berg (gast) 13 21
22. Roderik van den Bogaard 12 20
23. Koen Suyk 19 17
24. Léon Klein Schiphorst 20 16
B-Categorie
1. Monique van den Oord (gast) 24 38
2. Annemart van Rhee 23 34
3. Arjan Kerssies 27 32
4. Henri van der Steen 20 31
5. Hannie Verhoeven 25 29
6. Sonja van de Rhoer 24 28
7. Peter Keijzer 30 28
8. René Brouwer 27 25
9. Lia Taylor (gast) 32 23
10. Hans Botman 25 22
11. Toussaint Kluiters 30 21
12. Isrid van Geuns 24 20
13. Ronald Massaut 28 20
14. Paul Boehlé 32 17
15. Dea Massaut (gast) 25 15
16. Hannes van de Stadt 20 10
Ja, ja ... Peter kan goed golfen. Bij het lezen van de lovende wedstrijdverslagen van zijn voorgaande ronden moest ik denken aan het hilarische filmpje van het Tour Championship in 2002, waarin een overenthousiaste starter een schier eindeloze lijst overwinningen van Tiger Woods begint op te dreunen, tot Phil Mickelson hem onderbreekt met: 'Oké, oké, nou weten we het wel.' Ja, Peter heeft een plushandicap en bracht afgelopen weekend op zijn homecourse De Hoge Kleij een rondje van twee onder par binnen. Petje af. Maar dat betekent niet dat je kansloos hebt, hield ik mezelf voor. Kansjes komen er altijd... Zes holes later stond ik 4 down. Tot zover het gameplan om 'een beetje bij te blijven' en toe te slaan als een van de verwachte kansen zich aan zou dienen. Peter speelde echt niet foutloos, maar ik harkte gewoon elke bal de rommel in. De Hoge Kleij liet zich van zijn mooiste kant zien, met diepgroene fairways die zich door de bossen van de Utrechtse Heuvelrug heen kronkelden, omzoomd door wuivende bruine grassen en gekleurde plukken heide. Wat een plaatje... van de tee en de fairway dan. Verdwaald tussen de bomen, ballen hakkend uit hoge taaie rough of pluizige plukken mos was het beduidend minder genieten. En toen ging het regenen. En als de vorm er niet is, kunnen moeilijke omstandigheden je soms over een dood punt heen helpen. Vechten voor een bogey of double bogey is namelijk heel wat anders dan in perfecte omstandigheden parren moeten maken. Tegen collega Paehlig in de vorige ronde was het de harde wind die er een rondje scramblen van maakte, en nu hielp de regen me in het zadel. Ik won een paar holes, was bij de turn nog 2 down, en toen ik na een zeldzaam foutje van Peter ook hole 10 op mijn naam schreef, was de achterstand nog maar één slag. Met nog acht holes te spelen. Zat er een verrassing in? De tweede negen speelden we voor een groot deel aan de andere kant van het kanaal, verhalen uitwisselend over rondjes op de door ons beiden zo geliefde links. Tijdens een ronde op de Hoge Kleij kletsen over North Devon, Western Gailes, The Old Course en Royal County Down. Dan weet je dat je verwend bent. Tip: breng eens een bezoekje aan de website van Peter (hole18.nl) en vergaap je aan de schoonheid van golfbanen in binnen- en buitenland. Als je een golfdipje hebt, krijg je van deze foto's direct weer zin om de baan in te gaan. Dat had ik ook weer, een half uurtje nadat ik Peter op hole 16 de hand moest schudden nadat ik tot drie keer toe tevergeefs had geprobeerd mijn bal uit de hoge rough weer terug naar de fairway te krijgen. Ja, ik had mijn kansjes gehad, maar als je alleen op de eerste tee all square hebt gestaan, verdien je geen finaleplaats. Peter wel. Hij speelde solide, redde zichzelf een aantal keer knap uit de problemen en maakte als het nodig was de putts. Zo speel je matchplay. Weer wat bijgeleerd.
Dinsdag 13 augustus was de dag dat ik het in het Mr. Glow matchplaytoernooi (verliezersronde) het moest opnemen tegen Hannie. Iets waar ik al bang voor was, niet omdat het Hannie was want je kunt het slechter treffen als gezellige match play partner, maar wel omdat ik altijd erg gecharmeerd ben van haar spel. Ze laat het er allemaal veel te makkelijk uitzien. Maar goed, ik kon er niet meer onderuit nadat ik de match ervoor gewonnen had gekregen van Andy Houtkamp omdat hij mooie dingen mocht doen tijdens de Olympische Spelen, anders was ik hoogstwaarschijnlijk al in de eerste ronde gesneuveld. Ok, terug naar de dag van de waarheid. Hannie was ruim op tijd aanwezig op de prachtige Golfclub Zeegersloot, mijn home course (Nee dit levert zeker geen voordeel op, maar later meer daar over). Ze heeft zich goed ingeslagen en zoals inmiddels bekend was ik net op tijd aanwezig en werd ik zelfs opgehaald op de parkeerplaats door Hannie zodat wij nog net op tijd konden beginnen. Hole 1, 2 en 3 beloofde wat. Absoluut aan elkaar gewaagd, al was het Hannie die aan de leiding ging, en zoals verwacht met heerlijk golf. Ik was vooral weer tegen mijzelf aan het spelen, net niet de putt maken, balletje kwijt of zelfs in het water. Om moedeloos van te worden, maar met mijn favoriete 9 in het verschiet moest dit allemaal nog goed kunnen komen. Dat was in ieder geval wat ik mij voor hield. Hannie was On Fire en pakte hole na hole, met mooie putts en misschien nog wel betere chips ging ze met een ruime voorsprong naar mijn favoriete 9 Holes, de Heuvelbaan. Maar op de vraag of dit in mijn voordeel was? Nee, vandaag niet haha. Ik was in mijn hoofd meer aan het aftellen wanneer het gedaan kon zijn en ik niet meer terug kon komen dan dat ik bezig was met een goede swing. Toen kwamen we bij hole 15, een mooie maar uitdagende par 3. Hannie van de linkerkant van de hole en ik rechtsachter. Ik moest deze winnen want anders was het klaar, nu kan ik al niet goed golfen zonder druk laat staan mét druk. Mijn afslag was eigenlijk niet zo slecht maar belandde in de bunker, dat was een hele grote kans voor Hannie. En die pakte ze, ze legt de bal prachtig op randje green terwijl ik 2 slagen nodig heb om eruit te komen. Je voelt hem al aankomen, Hannie mocht er 4x over doen om hem uit te holen en ze had er maar ze had er maar 2 nodig. Het was gedaan, prachtig gespeeld en veel te sterk voor mij. Uiteraard vond Hannie het leuk om de laatste holes nog wel te lopen, we waren er uiteindelijk nu toch. Na nog een paar hele mooie holes als toetje liepen we samen naar het clubhuis voor een drankje. Teleurgesteld was ik zeker maar als ik dan van iemand moet verliezen, dan met alle plezier van Hannie. Succes in de strijd en ik ga voor je duimen.
Het 30-jarig jubileumfeest van de NVGJ is flink gevierd in het Hanenhuus van onze homecourse op de Texelse. Na een winderige wedstrijddag was het daar goed toeven. Het leidde zelfs tot een zittende polonaise!
Eén dag voor het jubileumfeest op onze homecourse De Texelse zit de sfeer al goed in! Een deel van de NVGJ'ers is al neergestreken op het eiland en uiteraard verpozen ze zich in het prachtige clubhuis. Uiteraard is onze secretaris Hans Terol, die enorm veel werk in de voorbereiding heeft verzet, ook van de partij. En verder zien we ook zijn rechterhand Madelon.
Vanuit Zaandam naar Hoog Soeren is precies 1 uur en 7 minuten volgens mijn routeplanner, maar omdat er allerlei werkzaamheden zijn en tunnels zijn afgesloten vertrek ik maar een uurtje eerder om op tijd te zijn. Overigens had ik nog nooit gehoord van “Hoog Soeren” een klein plaatsje op de Veluwe. Maar wat ik daar tegen kwam overtrof mijn verwachtingen “De Veluwse Golfclub” omringd door bossen van Kroonbomen het Loo. De 9 holes baan is aangelegd in 1957 en is best uitdagend en voor mij heerlijk om te spelen want er is geen water. Het ritje ernaartoe verliep eigenlijk best voorspoedig dus zat ik al op tijd op het mooie terras met een kopje koffie te genieten van de heerlijke stilte, alleen de vogeltjes en het geruis van de bomen waren de geluiden die ik hoorde, best even wennen voor en stadje als ik. Ik moest mijn matchplay wedstrijd spelen tegen Elaine de Boer en die melde zich precies op onze afgesproken tijd en dus konden we om 12 uur starten met onze wedstrijd. Om nu elke hole te beschrijven zie ik niet zo zitten maar we waren flink aan elkaar gewaagd en het bleef tot de laatste hole (hole 18) spannend. Elaine stond toen 1up dus we konden alleen nog gelijk komen of zij zou winnen. Helaas had ik op de laatste hole een beetje pech en heeft Elaine verdiend gewonnen! Wel heb ik een hele gezellige en heerlijke dag doorgebracht en genoten van deze kleine, maar erg leuke golfbaan en natuurlijk van Elaine die erg aangenaam gezelschap was op deze heerlijk zonnige dag.
Hierbij nodigen wij professionele mediavertegenwoordigers uit om met hun beste journalistieke werk mee te dingen naar de Golfpersprijs 2024, een gezamenlijk initiatief van de NGF, NVG, PGA Holland en NVGJ, de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten. Inzendingen met alle denkbare journalistieke uitingen, denk aan tekst – al dan niet geïllustreerd met foto’s, geluid - radio - podcast, foto/fotoserie, video, tv of sociale media, zullen worden beoordeeld op de meest iconische en spraakmakende journalistieke verslaggeving over de golfsport in Nederland. Inzenden is mogelijk tot 15 oktober 2024. Een vijfkoppige jury, bestaande uit vertegenwoordigers van de vier betrokken organisaties, onder voorzitterschap van een door het bestuur van de NVGJ gevraagde voorzitter, zal uit de inzendingen een winnaar kiezen. De uitreiking van de Golfpersprijs 2024 vindt plaats tijdens het jaarlijkse slotdiner van de NVGJ op maandag 5 november 2024 op Golfbaan Het Rijk van Nunspeet. *) De deelnamevoorwaarden zijn terug te vinden op de website van de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten www.nvgj.nl/reglement2024 Voor meer informatie: Madelon Barenbrug, jury-secretaris: mobiel 0651783957 of per e-mail madelon@lhjbarenbrug.nl Namens de organisatie van de Golfpersprijs, Abe Jan ter Beek, juryvoorzitter Namens de NGF