Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
16.07.2020
”Peu nerveux?” vraagt uw razende reporter aan de vier finalisten van het Eerste Virtuele NVGJ-Duca-Kampioenschap in de Duca Golf Experience in Breukelen. Sonja van de Rhoer erkent dat ze wel een tikkie zenuwachtig is, maar niet zo erg als vorig jaar toen ze de finale van de Order of Merit in de B-categorie mocht spelen. Henk Koster geeft ronduit toe dat hij zo ongeveer staat te shaken van de nervositeit. Gerald van Daalen, die andere fotograaf in de finale, is ook enigszins nerveus. Martijn Paehlig is de enige van het kwartet, die rustig oogt. Maar ook hij laat weten dat hij ”last”heeft van een gezonde wedstrijdspanning.
Nu moeten we niet meewarig doen over de stress van de vier kampioenskandidaten. Immers, het spreekwoord zegt: ”Raspaarden zijn altijd nerveus”. Sonja, Gerald, Henk en Martijn zijn op donderdag 16 juli 2020 het levende bewijs van deze stelling. Als je van de 32 deelnemers aan dit Eerste Virtuele NVGJ-Duca Kampioenschap het tot de laatste vier hebt gebracht, dan mag je zo vlak voor het eindspel begint best wel een beetje gespannen zijn, lijkt me.
Om klokslag elf uur geeft wedstrijdleider René Brouwer het signaal om in de golfsimulator de tweede negen van Pebble Beach tevoorschijn te toveren. Meteoroloog-van-dienst Ruud Taal heeft een lichte bries uit het oosten geprogrammeerd. Op de eerste paar holes betekent dit wind-tegen voor de spelers; daarna volgen een paar holes met wind mee. Uiteraard is het lekker weer en droog. Logisch: want ”It never rains in Southern California”….
Martijn (hc 7.8) heeft de eer. Zijn drive op deze 387 meter lange per vier mag er zijn: 217 meter. Gerald begint met een miskleun. Zo op ‘t eerste gezicht heeft zijn bal een puike balvlucht, maar rolt toch te ver naar rechts van de klif af. Henk heeft zijn zenuwen niet in bedwang; durft zelfs niet met zijn driver af te slaan. Voor zijn derde slag heeft hij nog 153 meter te gaan en goed zicht op de vlag. Maar hij raakt de bal beroerd, waardoor ook zijn bal van de klif afrolt. Gerald en Henk mogen het maximale aantal van tien slagen noteren: nul punten voor de twee fotografen.
Sonja doet haar reputatie als steady-speelster alle eer aan. Zij gaat moedig voorwaarts. Maar noteert uiteindelijk toch een slag teveel: een zeven levert haar niks op, zelfs niet voor de moeite. Martijn laat op zijn dynamische drive nog twee goeie slagen volgen. Hij ligt in drie op de green van deze par vier. Als het systeem uitholet, staat er een vijf op zijn scorekaart. Daarmee harkt Martijn zijn eerste twee punten binnen.
Na dit matige begin op hole 1 (drie keer een nul; één keer twee punten) hoopt iedereen dat het op tweede hole, zijnde dus hole 11 van Pebble Beach, beter gaat. Martijn heeft een matige drive op deze hole. Hij herpakt zich, ligt met zijn derde slag op de green van deze 308 meter lange per vier en scoort weer twee punten. Gerald evenaart de prestatie van Martijn. Ook hij ligt in drie slagen op de green en kan na het uitholen een bogey noteren: twee punten.
Henk heeft nog steeds angst van zijn driver. Gevraagd naar het hoe en waarom: ”Ik kan het niet, het lukt niet”. Met zijn hybride gaat het ook niet florissant. Hij heeft te veel slagen nodig. Na twee holes nog steeds nul punten voor de naamgever van het Kostertje.
Sonja heeft met haar tweede slag een regelrechte mishit. Weliswaar gaan haar slagen meestal mooi recht, maar dan laat de lengte te wensen over. Zodat ook Sonja na twee holes nog steeds op Nul staat.
Kom op lui dat moet beter kunnen. Zeker op de niet al te moeilijke, 171 meter lange par drie (151 meter voor Sonja). Martijn valt de vlag aan. Iets te gretig, want hij slaat 15 meter over de dansvloer. Zijn uiteindelijk bogey voegt één punt toe aan zijn totaal. Sonja heeft een qua lengte goeie drive: 150 meter. Maar haar bal ligt links tussen de bomen. Toch valt haar een bogey ten deel: twee punten in de pocket. Henk heeft een slappe afslag van 52 meter. Hij slaat zijn tweede slag 17 meter te ver. Wat leidt tot een dubbele bogey en één punt voor de moeite. Gerald (hc 11.8) doet er drie slagen over om op de dansvloer te komen. Dankzij (nou ja, ”dankzij”) een twee putt, komt hij op vijf slagen. Zero Points.
Er zijn nog zes holes te gaan: Martijn staat op vijf; Sonja en Gerald op twee, Henk op één. Op hole 13 (de vierde hole voor onze protagonisten), de 344 meter lange par vier, staat de wind pal tegen. Dat is te zien aan de drive-lengte van Martijn: 164 meter en Gerald: 158 meter. Sonja speelt — zoals doorgaans — beheerst. Met haar vierde slag komt haar bal op 2,6 meter van de pin, goed voor een bogey en twee punten. Martijn scoort ook bogey: één punt erbij. Henk en Gerald noteren een dubbele bogey: één punt per persoon.
Hole 14 is een par 5 met stroke-index één. Ga d’r maar aan staan. Drive van Martijn: 224 meter; Gerald 200 meter precies. Martijn komt in regulation op de green en houdt een putt over van 14,4 meter. Daarmee is de eerste par van vandaag een feit: drie punten voor de hoofdredacteur van Golfer’s Magazine. Gerald ’s pokdalige projectiel belandt na slag vijf op 10 cm van de pin: bogey en twee punten.
Sonja (hc 19,7) laat zich niet intimideren door de lengte van de hole. Ze maakt een keurige dubbele bogey, wat met haar handicap goed is voor twee punten. Stond Sonja na twee holes nog op nul punten; op de drie volgende holes pakte ze steeds twee punten. Ze is dus met een indrukwekkende inhaalrace bezig.
Henk heeft op hole 14 enigszins de slag te pakken (heeft inmiddels de driver uit zijn tas gehaald: beter laat dan nooit). Hij voegt op deze hole één punt toe aan de twee die hij had en komt op drie.
Mede dankzij zijn par op 14 lijkt Martijn op te stomen naar het kampioenschap. Echter, als een duveltje uit een doosje presteert Gerald het op de par 4 hole 15 een birdie te scoren (eerste en enige van de dag). Martijn geeft in eerste instantie nog flink tegen gas met een drive van 240 meter (de langste drive van de dag). Hij houdt door zijn imposante drive nog 86 meter over. Met zijn derde slag laat hij zijn bal landen op 3,9 meter. Terwijl Gerald na zijn tweede slag een nog kortere putt overhoudt. Wat volgens de simulator goed is voor een ”gimmie”. Dankzij drie stablefords komt zijn totaalscore op acht. Martijn pakt twee punten en gaat naar de dubbele cijfers: 11 punten.
Sonja trekt zich niks aan van het drive-geweld. Zij doet rustig rechtoe rechtaan. Met vier slagen heeft ze de green bereikt. Van de golfsimulator krijgt ze een twee putt. Andermaal twee punten. Henk moet onderweg een stel bomen trotseren, wat zijn lengte niet ten goede komt. Eén puntje erbij.
We gaan naar hole 16. Martijn zou op deze hole een ”Vorentscheidung” kunnen bewerkstelligen. Maar Gerald heeft de eer. Hij ziet zijn bal pas na 219 meter tot stilstand komen. Hiermee overtreft hij Martijn met zeven meter. Evenwel zijn tweede slag eindigt in de zandbak. Nog is er niks verloren voor Gerald. Zijn derde slag blijft op 3,2 meter van de vlag liggen. Bogey en twee punten. Ook Martijn voegt twee punten toe aan zijn totaal. Hij komt op 13.
Sonja blijft goed volgen. Twee stablefords erbij. Zijn heeft dus vijf holes op rij twee punten per hole gepakt. Aangezien iedereen op deze hole twee punten incasseert, komt Henk van vier op zes punten. Voor Henk is het de eerste keer dat hij in deze finale op een hole twee punten mag noteren.
Met nog twee holes voor de boeg, gaat Martijn met 13 punten aan de leiding. Er zijn twee runners-up: Sonja en Gerald met tien punten elk. Hole 17 is weer zo’n relatief gemakkelijke par drie. Stroke-index 13; 163 meter voor de heren; 143 voor de dames. Martijn slaat in één keer op de green. Maar houdt op deze groot uitgevallen dansvloer nog een putt van 24,4 meter over. Het kost hem weinig moeite om par te maken: twee punten erbij.
Gerald is te kort. Nog erger is dat hij met zijn tweede slag in de greenside-bunker terecht komt. Met uiteindelijk één punt erbij mag hij zijn handen dicht knijpen. Henk weet zijn bal dit keer goed te raken. Hij ligt pin-high, alleen niet op de green. Vanuit de fringe moet hij eerst nog een bunker oversteken om op de green te komen. Dat lukt met enige moeite. Met twee punten als beloning.
Sonja valt niet uit haar rol als standvastige dame. Voorde zesde keer achter elkaar komt er op het scoreboard achter haar naam een twee te staan: twee stablefords erbij om het dozijn vol te maken.
Feitelijk is na acht holes de strijd al gestreden. Martijn leidt souverein met 15 punten. Sonja staat op 12, Gerald op 11 en Henk op acht. Met die acht punten heeft Henk recht op het gedeelde Kostertje. Humor: Henk Koster heeft recht op een half Kostertje. Doe er wat aan Henk. “Gun”de fles met kruidenbitter aan Ronald Massaut.
Eerst nog maakt iedereen zich op voor de lastige, moeilijke, uitdagende hole 18 van Pebble Beach. . Deze par 5 met stroke-index drie meet 445 meter voor de jongens; 365 meter voor de meisjes. Martijn jast z’n bal precies 200 meter ver. Na zijn tweede slag houdt hij nog 128 meter over. Na zijn derde slag is er sprake van de beroemde kreet: chippie, puttje (slechts 20 cm!), parretje. Zo geschiedt Martijn: eindigt de slothole in par, goed voor drie stablefords. Zijn totaal komt op achttien. Primadelux. Achttien punten over negen holes, uitgaande van handicap 7,8 en een baan met soms listige tegenwind: Martijn is de terechte Eerste Kampioen van het NVGJ-Duca Virtuele Kampioenschap!.
Gerald komt op hole 18 langzaam op gang. Maar zie daar. Ook hij pakt drie punten dankzij een bogey. Veertien stablefords is zijn totaalscore. Henk bakt er weinig van op de slothole. Hij mag van de simulator het maximale aantal van tien slagen spelen. En helaas nul punten op zijn scorekaart noteren. Zijn totaal blijft op acht. Wat bekent dat hij het Kostertje mag delen met Ronald Massaut.
Sonja heeft blijkbaar ook haar kruit verschoten. Zij worstelt via een zandbak richting green. Genadeloos laat het scoreboard weten dat zulk geworstel niet beloond wordt. Zodat haar totaal op 12 blijft.
Tijd voor de ceremonie protocollaire. Caroline van Wezel, PR-dame van Duca del Cosma, feliciteert Martijn met zijn zege. Zij overhandigt hem — via het anderhalvemeter protocol — een gouden Duca del Cosma golfschoen. Voor alle duidelijkheid: deze schoen is gewoon afkomstig uit de Duca-collectie. Intern staat dit bling-bling exemplaar bekend als de ’Dubai-schoen’. Deze prijs is geen wisselprijs. Mocht er nog een keer een tweede toernooi komen, dan krijgt de winnaar (m/v/x/y/z) weer zo’n prachtige gouden sportschoen.
Martijn bedankt iedereen van de organisatie. Hij bekent dat hij dit jaar wegens drukte en gedoe eigenlijk geen tijd hij om aan het toernooi mee te doen en zich goed voor te bereiden. Maar zodra de data van een eventueel tweede competitie om de NVGJ-Duca del Costa 2021 trofee bekend zijn, gaat hij zijn agenda leeg ruimen om zijn titel te kunnen verdedigen. Dat is de ware spirit.
Duca del Costa namens alle spelers/speelsters en de spelleiding bedankt voor de gastvrijheid.
Martijn gefeliciteerd. Jij gaat de geschiedenisboeken in als de Eerste Winnaar van het Virtuele NVGJ-Duca Golfkampioenschap.
Recent maakte ons lid Pamela Sturhoofd de documentaire Patatje Oorlog over twee Nederlandse mannen – Franky en Coen – die afreizen naar de frontlinies in Oekraïne om daar letterlijk troost en voedsel te brengen in de vorm van patat. Met hun snackkar en eindeloze veerkracht helpen ze vluchtelingen en achtergebleven ouderen in zwaar getroffen gebieden, en runnen inmiddels zelfs een opvanghuis in Dnipro. Een verhaal over medemenselijkheid, absurditeit en hoop – in oorlogstijd.
Ons lid John Dekker was afgelopen week op bezoek bij onze gewaardeerde sponsor Heleen Sonnenberg om wat flessen op te halen voor onze vereniging. Heleen zit niet stil in ieder geval. Onder de naam Chateau Sonnenberg (opgericht 2021) importeert ze wijn, ze verkoopt damesmode en samen met haar man Paul bestiert ze ook nog een makelaardij. En dat allemaal sinds 2019 in Den Haag. Onder de paraplu van Weduwe Joustra verzorgde Heleen, die de NVGJ nog altijd een warm hart toedraagt, jarenlang het Kostertje. Kijk ook eens op haar website!
Surprise ... We gaan naar Spanje en je partner mag mee! Vier dagen, vijf sterren-hotel in Denia aan de 27-holes golfbaan van La Sella met alles erop en eraan. Lang weekend genieten van deze luxe golfvakantie. Drie rondes op twee schitterende banen, La Sella en La Galiana. Ontbijt en diner, de laatste inclusief drankjes. Vervoer in Spanje is geregeld. Vliegen vanaf drie luchthavens in Nederland en je neemt gemakkelijk je eigen golfclubs mee. Alleen nog even Christa bellen of mailen dat je graag mee gaat. En of je alleen gaat of met je partner. Zo je wil regelt Fairway Golftravel ook je vliegtickets. Al is de locatie nu bekend, het blijft een surprise-reis want er staat je een aangename verrassing te wachten. Van vrijdag 21 t/m maandag 24 november is de NVGJ in Spanje voor een vierdaags verblijf op het Denia Marriot la Sella golfresort, gelegen tussen Valencia en Alicante. Het 5-sterren hotel biedt alle denkbare luxe en ontspanning. De hele dag gegolfd, kun je daarna chillen in de spa met sauna, stoombad of jacuzzi. Er is ook een beautycenter met verschillende schoonheidsbehandelingen. Anders neem je samen met je flightgenoten een drankje in het clubhuis of in een van de bars in het golfhotel. Bij het diner zijn de drankjes inbegrepen. De kamers van Denia Marriot zijn echt ruim en smaakvol ingericht met terras en voorzien van satelliet-tv. Stel dat er in het weekend een golfwedstrijd is. Golfen doen wij zelf op twee banen; de eigen la Sella golfbaan en de schitterende tourbaan La Galiana op een klein uurtje rijden van het hotel. Vervoer is geregeld. La Sella is een uitdagende baan, mede ontworpen door Jose Maria Olazabal. Het is een volgroeide baan (1991) van gemiddelde lengte, licht glooiend en bosrijk. De fairways worden omringd door sinaasappel- en pijnbomen met een imposante bergketen als achtergrond. We spelen daar zaterdag en maandag. Voor alle golfers is alvast een handtrolley geboekt. Een touringcar brengt ons zondag via de kust en door een schitterend berglandschap tot vlakbij Valencia naar La Galiana Campo de Golf (2011). La Galiana is een tourbaan, eerder gekozen tot 'best choice'. Voor de spelers zijn buggy's gereserveerd, want 'lopen is bijna niet te doen. Er is geen meter vlak', zegt Christa van Fairway Golftravel. Ze is er zelf geweest. Ook het Marriot hotel bij Denia (10 minuutjes met de auto) kent ze goed: ,,Echt perfect.'' De recensies op booking.com zijn eveneens lovend; eindcijfer 9.0. Wil je mee, wat moet je doen? Bel Christa om je aan te melden of stel je vragen. Stuur vervolgens ter bevestiging een e-mail met je wensen en of het reisbureau ook je vlucht moet regelen. Zo ja, vanaf welk vliegveld. De richtprijzen (laatste kolom), aankomst- en vertrektijden staan op de flyer. De bijzondere 4-daagse NVGJ-surprisereis is uit te breiden naar een langer of aangepast verblijf verblijf en met eigen vervoer. Op basis van je wensen maakt Fairway Golftravel een offerte. Oh ja, denk ook even aan een passende reisverzekering. Kan trouwens ook via Christa.
'Unforced errors’ in de polder Op woensdag 16 april mocht ik aantreden tegen Andy Houtkamp op zijn thuisbaan Dronten (zijn homecourse, maar in dit geval wel heel letterlijk want Andy woont aan de baan). We waren beiden nog moe van de afgelopen sportzondag met de Formule 1 in Bahrein, de marathon van Rotterdam én die van Parijs, de wielerklassieker Parijs-Roubaix en als ultieme finale de Masters in Augusta. Een latertje dus. Onder toeziend oog van Milanda Koopman, vrouw van maar nog belangrijker: gewaardeerd sponsor van de NVGJ, gingen we zonder al te veel voorbereidingen de baan in. Ik kreeg door mijn veel hogere handicap 6 slagen extra en die gingen we later terugzien. Het wedstrijdverloop is voor diegene die er niet bij was, niet erg interessant, maar dat ik op hole 1 na slag 1 mijn bal in het grasveld niet kon vinden was een ‘major setback’ (met name voor mijn humeur). Desondanks stond ik bij de turn 2 up. Speelde ik dan veel beter dan Andy? Welnee, maar ik maakte nauwelijks fouten terwijl Andy, die sowieso aanvallender speelt, een stuk of wat ballen net in de struiken sloeg en daarmee punten verloor. Dat zijn, in tennistermen, ‘unforced errors’. Ik heb die term nooit begrepen want fouten zijn toch altijd ‘onnodig’? Nou ja, uiteindelijk was het na hole 14 voor mij 6 up, 4 to go. En die 6 punten was precies het verschil na handicapverrekening….trek zelf uw conclusie. Bij de nazit met Milanda en Andy nog gefilosofeerd over de vraag waarom het lijkt alsof ‘charity’ toernooien tegenwoordig minder makkelijk bezocht lijken en natuurlijk wat sterke verhalen opgedist over de vele buitenlandse sport en marketing-tripjes van ons beiden (en over markante mensen uit ons verleden, zoals de handige ritselaar Harry de Haas, de bordenkoning van Amstelveen). De Golfresidentie Dronten wordt overigens het toneel van de Open NK voor journalisten in juni en voor die tijd komt er nog een interview met Milanda de sponsor van die wedstrijd. En uiteraard ga ik ook dan weer proberen van Andy te winnen….met of zonder onnodige fouten!
Op het programma stond de matchplay wedstrijd tussen Harald Taylor en Jan van Galen op de Amsteldijkse Golfbaan. Geen harde wind of regen, no excuses derhalve op een slechte openingsscore. Ziehier, Jan kwam als een hazewindhond uit de startblokken en stond binnen no time 2 up. De Amsteldijkse lag er schitterend bij op deze qua weer, rustige dag. Dus de mouwen even opgestroopt en in de handjes gekwat, resulterend in een kleine wederopstanding van Taylor en een gelijke stand na 9 holes. De tweede 9 begonnen spannend, er werd nek aan nek maar fair gestreden. Na een sterke tussensprint was het echter op de 15-de hole 3 up met 3 te gaan voor Taylor. Nadat Jan de 16-de hole in winst had omgezet en de eindsprint had ingezet, werd het opnieuw spannend. Op de 17-de had Jan de kans om opnieuw de hole te winnen. Echter z'n putt raakte de rand van de hole, maar viel er niet in. End of game, 2 up, one to go voor Taylor. Uiteraard toch nog even de 18de gespeeld. De druk was er duidelijk af bij Jan, want hij sloeg daar een birdie. Chapeau Jan, karakter!
Wat een avond! Wat een avond! Fred die ging slapen, Martijn die zes holes miste, en de rest van ons schreeuwend naar de tv terwijl Rory eindelijk dat jasje pakte. Tranen, gifjes, slapeloosheid. En een groepsapp die geschiedenis schreef.