Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
02.10.2025
Welkom op het LIVEBLOG van de Redexim Nations Cup. Hier volgen we de verrichtingen van Team NL op onze homecourse De Texelse.
Vrijdag 10 oktober 2025, 10:20u
Nog even een koffie (met champagne!, ook om te proosten op de verjaardag van Pamela) en dan op naar huis.
Vrijdag 10 oktober, 09,09u
The Day After. We sluiten dit liveblog af met een laatste verslag van de hand van Friso Leunge.
Vlekkeloos georganiseerde Nations Cup met historische podiumplek voor team Oranje
Het is de gewoonte om aan het eind van een verslag als dit, allerlei mensen te bedanken. Maar laten we met dat bedanken deze keer eens beginnen alvorens ons Oranje-team te feliciteren met een historisch resultaat.
Want het werk dat vrijwilligers Cara, René, Madelon, Jolanda, Ger, Elaine en Helène (ook teamcaptain) de afgelopen dagen en de voorgaande maanden hebben verzet, verdient een groots compliment. Van de geweldige en vlekkeloze organisatie tot het regelen van zeer betrokken sponsors Redexim, Teso en De Krim. Maar ook genoten we van de fraaie polo's en jacks, de prachtige foto's van Roland & Peter, de website van Anton & Hans en van de gezellige slotavond die ondanks de scheve man-vrouw verhouding (10 op 1!) een groot succes werd. En ja, dan is ons historisch goede resultaat een geheel verdiende 'cherry on te cake'.
En laten we ook de door iedereen geroemde baan van de Texelse niet vergeten, dit jaar het decor van de epische strijd tussen de tien deelnemende landen. De Texelse is geen doorsnee baan - het is een avontuur tussen de duinen met vrijwel altijd wind van zee. Zodra je de hooggelegen eerste tee opstapt, weet je dat je op eilandgrond staat: de wind ruikt naar zout en vrijheid en de vele fazanten lijken met hun schorre roep - veel te lelijk voor zo'n mooie vogel - elke slag te becommentariëren. De baan slingert zich als een lint door het Texelse landschap, met holes die net zo eigenzinnig zijn als het eiland zelf. Soms open en uitnodigend, soms grillig en verraderlijk, maar altijd eerlijk - zoals alleen de natuur dat kan zijn.
Voor wie de Nederlandse taal machtig is, is het ook een baan die een glimlach meegeeft. Bij elke hole prijkt een limerick; een speels versje vol eilandhumor, golfwijsheid en zelfspot die de speler eraan herinnert dat golf op Texel niet alleen draait om precisie, maar ook om plezier. En is dat ook niet het mantra van de Nations Cup?
Die limericks zijn van de hand van de alweer jaren geleden overleden Jan Heemskerk, NVGJ'er van het eerste uur. Met zijn pen was hij heel wat trefzekerder dan met zijn golfclubs. Jan worstelde zijn hele golfcarrière met zijn sport, vooral het mentale deel ervan. Ooit liep ik met hem een ronde waarbij hij op de eerste hole na een prima drive zijn approach in de bunker sloeg. 'O jee, het is weer zo'n dag', mompelde hij. 'Wat bedoel je?' vroeg ik. 'Nou dat ik in elke bunker ga komen.' Wat vervolgens ook gebeurde op alle holes die volgden. Een andere grote frustratie is dat hij nooit de perfecte limerick over zijn geliefde eiland heeft kunnen maken, simpelweg omdat niks rijmt op Texel.
Nu dan de wedstrijd. Na de eerste dag stond het Oranje-tiental op een fraaie tweede plek maar op de verraderlijke Texelse wisten ze dat dat geen garantie is voor succes in het bestball-format waar je met je eigen bal speelt en per hole de beste teamscore telt. Want dan heb je met twee scheve drives in het ondoordringbare helmgras zomaar een streep op de kaart. Vooraf hadden we gehoopt op een plekje in de Top 4 maar na de eerste dag werd de lat der verwachting stiekem nog wat hoger gelegd. Zou een historische podiumplek op eigen grond haalbaar zijn?
De door teamcaptain Helène met hulp van Artificial Intelligence samengestelde teams (ja écht!) hadden de eerste dag in perfecte harmonie samengewerkt maar deze keer werd het een ronde van veel ups en helaas net even wat meer downs. Bovendien hadden we te maken met enkele Oostenrijkse spelers die verdacht ver onder hun handicap speelden. En waar de putts bij ons vaak net niet vielen, gebeurde dat bij de Denen wel. En zo werd de uiteindelijke top 3: Oostenrijk 343 punten, Denemarken 320 punten en Nederland 314 punten. Nooit eerder eindigde Nederland zo hoog in de Nations Cup.
In het Haanenhuus van de Texelse werd die prestatie met muziek van de lokale DJ (tevens de pro van de Texelse) uitbundig gevierd en kreeg iedereen van Jeroen Mantel een kalender met daarop twaalf verpletterend mooie foto's van het Texelse eiland. Emotioneel hoogtepunt van de avond was het moment dat ons team van vrijwilligers door alle aanwezigen met een langdurige staande ovatie werd bedankt. Geheel terecht.
Friso Leunge
Donderdag 9 oktober, 22.04u
HET IS DUIDELIJK, HET BLEEF NOG LANG ONRUSTIG OP DE TEXELSE..
Ons kersverse lid Jeroen Mantel stelde 100 kalenders met fotografie van Texel ter beschikking voor alle buitenlandse deelnemers! Super bedankt! Op de foto Jeroen met Jolanda en Madelon.
Donderdag 9 oktober 2025, 19.59u
Eindelijk, er is een einde gekomen aan de onzekerheid. TeamNL heeft een prestatie van formaat geleverd door de derde plaats te behalen in de Redexim Nations Cup. Nog nooit in de geschiedenis kwam een team van de NVGJ op het podium. Hulde!
Oostenrijk kon in een directe confrontatie helaas niet verslagen worden en de Denen hadden een prima laatste dag waardoor ze tweede werden,
Donderdag 9 oktober, 18.27u
Er is nog geen witte rook gesignaleerd op Texel. Met andere woorden, de uitslag is nog niet bekend.
We weten wel een aantal dingen zeker:
De onderstaande foto van de computer van René kan het geheim ontrafelen. Is het TeamNL, Oostenrijk of toch.. Duitsland.
Donderdag 9 oktober, 9.18u
D-Day op Texel! Gaan we het meemaken dat de NVGJ het grootste succes in de historie gaat behalen?
Nog heel even, dan gaan de NL matadoren de baan in. De eerste flights zijn overigens al vertrokken op de Texelse, zoals op de foto's van Elaine te zien is.
Woensdag 8 oktober 2025 22.21u
De spanning is om te snijden op de Texelse! Wat gaat de dag van morgen brengen? Maakt TeamNL echt kans op de Nations Cup?
De starttjden zijn bekend. Onze NVGJ'ers spelen tegen de Oostenrijkers, de leiders in het kampioenschap.
GO TEAMNL GO
h10 9.50 Martijn/ Pamela
h1 9.58 Friso/ Helene
h10 9.58 Anton/ Hannie
h1 10.06 Stef/ Sonja
h10 10.06 Louis/ Marijke
Voor het diner na de eerste wedstrijddag nog een officieuze teambespreking bij TeamNL
Woensdag 8 oktober 2025, 18:20u
Verslag van wedstrijddag 1 (tekst: Anton Kuijntjes)
De eerste dag van de Redexim Nations Cup op Texel zit erop. En jawohl, verdammt noch mal: Österreich führt die Meisterschaft an.
Natuurlijk joh. Het land dat groot is geworden met apfelstrudel, schnaps en overdreven zelfvertrouwen. De Sepp Straka-adepten. Ze staan dus boven ons. Twee puntjes. Twee. Puntjes.
Team Nederland staat er historisch goed voor. Maar we zijn er nog lang niet natuurlijk. Van Sepp Straka is het namelijk makkelijk switchen naar Stef en Sonja. Ook SS. Zij brachten de topscore binnen voor Team Holland met 44 punten. Ja, ik verzin al die toevalligheden niet hè. Stef en Sonja. Handicap 0,7 en handicap 22,9. Op voorhand vond vooral Sonja het een ongeloofwaardig koppel, maar op Texel staan ze inmiddels bekend als team SS.
Nee, foei. Dit is geen fout grapje. Zo zijn we niet. Al zagen we ze wel lopen over de fairway met zoveel precisie en discipline dat je soms zou denken dat het trainingsmateriaal is. Voor een golfdocumentaire dan uiteraard.
Onze eigen documentairekoningin Pamela (vanavond is haar Frietje Oorlog op tv bij NPO2), is de laatste tijd goed op tik en wist samen met golfmagazinekoning Martijn tot een score te komen van maar liefst 43 punten.
Friso en Hélène is misschien wel de meest bijzondere combi die er over de werkelijk fenomenale Texelse heen flaneerden. En dat had niet eens iets te maken met de supersonische bril van Friso. Hélène, de longhitter van de twee, wachtte elke keer keurig af tot Friso weer een fairway had gevonden, waarna zij dan de bal vol gas richting green kon werken. Birdies leverde het niet op. Maar wel had onze Miss Capitano samen met haar thrillerauteur een zeldzaam consequent rondje met 18 parren!! Achttien!
Marijke en Louis maakten er 41. En naar horen zeggen was het korte spel ‘goed verzorgd’. En zo waren we er eigenlijk al. Elk land brengt vijf scores binnen, waarvan de beste vier tellen.
Maar dat wisten Hannie en schrijvers deze natuurlijk (nog) niet. Want die stonden nog in de baan. Het halve team stond wel al met een grote grijns op de achttiende green te wachten toen ze aanlegden voor een lange putt die nog 39 punten op zou leveren. Het werden er uiteindelijk 38.
Een uitstekende score. Maar Ger Laan, een van de crewleden van Team Orange, had captain Hélène al ingeschakeld: “Joh, stel nou dat Anton en Hannie zo meteen binnenkomen met 40 punten, dan is het best lullig dat hun score niet eens meetelt. Regel jij wat psychologische hulp alvast?”
Ja, stel je voor zeg. 40 punten. Nee, dan zou het erg zijn geweest. Maar met 38 waren we het lachertje van Nederland.
Terwijl Oostenrijk zich ongetwijfeld al opmaakt voor een avondje schnitzel en schnaps, gonst het in het Nederlandse kamp van vertrouwen. Maar laten we niet te hard roepen.
Want morgen is het dag twee. En wie er dán bovenaan staat mag zich de winnaar noemen van de Nations Cup. Op naar een zinderende tweede dag. Natuurlijk niet zonder eerst vanavond nog wat plagerijtjes uit te delen. Want alles is geoorloofd om te winnen, nietwaar?
Hup Holland!
Dit is een goed stel! De vrijwilligers tijdens de Redexim Nations Cup.
Links toernooidirecteur Cara en verder zien we (vlnr) Roland, Elaine, René, Jolanda, Madelon en Ger.
Woensdag 8 oktober 15.29u
Alle koppels van TeamNL zijn inmiddels binnen.
Hier de scores:
Stef/ Sonja 44 punten
Martijn/ Pamela 43
Friso/ Helene 42
Louis/ Marijke 41
Anton/ Hannie 38
De vier beste scores tellen. Of de 170 punten van TeamNL voldoende zijn voor een hoge klassering zal later moeten blijken.
De scorekaarten, goedgekeurd door de tegenstanders..
Woensdag 8 oktober, 13.59u
Hoewel de totaaluitslag zeker nog even op zich laat wachten, kunnen we het eerste resultaat van TeamNL hier al melden. En wat voor een.
Helene en Friso, die als eerste de baan in gingen vanochtend, kwamen met een geweldige score binnen. Zij presteeerden het om 18 parren (Texas Scramble) te realiseren, goed voor 42 stablefordpunten!
Woensdag 8 oktober 08.38u
Het is wedstrijddag 1 in de Redexim Nations Cup, maar we blikken via een verslag van Pamela Sturhoofd nog even terug op de oefendag (of toch niet??) van gisteren:
Het heette dan wel oefendag, maar blijkbaar verandert er iets bij mensen zodra er een scorekaart in de handen wordt gedrukt. De teams van de Redexim Nations Cup liepen vandaag over de baan alsof het toernooi al was begonnen – en dat was zeker ook te merken aan 'de snelheid' waarmee door de baan werd gelopen.
Ondergetekende kwam als laatste flight na liefst 5 uur en 45 minuten licht verweesd van de baan af – en dat was nog vóór de officiële start van het toernooi. In het clubhuis wachtten ondertussen de lieve dames en heren – in hun onafscheidelijke oranje hoodies – van de wedstrijdcommissie geduldig op alle scorekaarten.
Marijke wist opnieuw boven de dertig punten uit te komen, en ook Sonja leverde – ondanks een 'insomnia-nacht' – gewoon een keurige score af. De rest van de resultaten laten we voor wat ze zijn; die worden morgen pas écht relevant.
Na dit 'oefenrondje' was het tijd voor het officiële gedeelte: de openingsceremonie. Eerst natuurlijk de traditionele teamfoto op de trap van het clubhuis met alle deelnemende landen – die een paar keer over moest omdat een aantal teamleden van België zich tijdens hun middagdutje hadden verslapen – en daarna een warm welkomstwoord van Iwan Groothuis, die altijd en terecht met trots over zijn prachtige baan op Texel spreekt.
Mark Pol, de burgemeester van Texel – zelf (nog) geen golfer – heette iedereen welkom op zijn eiland en herinnerde ons eraan dat deze week vooral draait om nieuwe vriendschappen sluiten.
Via een videoboodschap wenste ook Joost Luiten – vanaf het heilige St Andrews – ons veel succes, en maakte en passant ook nog even reclame voor zijn drankje Gele Peter.
Door het dichte wolkendek ging helaas de spectaculaire verrassing van de opening niet door: zes parachutisten van ParaTexel, die op de green van de 18e hole zouden landen. Daar kon zelfs dit fantastische organisatiecomité – dat werkelijk aan alles denkt (fysiotherapie voor een geblesseerde Duitser en naar verluid geeft een lid van het comité zelfs massages) – niets aan veranderen.
De openingsceremonie werd vervolgd door een inspirerende welkomstspeech van Helène, die iedereen nog even streng herinnerde aan de maximale zoektijd voor een bal: drie minuten – om te voorkomen dat we morgen pas ná zonsondergang binnenkomen. Vervolgens werd er geproost – met champagne – op een geslaagde start van de week.
Team NL hengelde vandaag direct ook een prijs binnen: Helène won de prijs voor de longest drive – ook dat is niet nieuw. Een klein smetje was dat we, met vijf dames in ons team, de neary voor de vrouwen niet wisten te pakken – iets waar de enige Italiaanse vrouw in het deelnemersveld wél in slaagde. Van de honderd deelnemers zijn er namelijk slechts tien vrouwen... een verhouding die anno 2025 eigenlijk niet meer zou mogen.
Morgen gaat de wekker hier om 07.00 uur, en slaan we om 08.38 uur af voor het échte werk.
Het was een mooie dag – en het belooft een prachtige week te worden.
Dinsdag 7 oktober, 21.02 uur
De eerste prijs is binnen! Hélene won de longest drive tijdens de oefenronde. Is dat een voorbode?
Dinsdag 7 oktober, 20.42 uur
Morgen gaat het gebeuren, de eerste dag van de Redexim Nations Cup. Het wordt een vroegertje voor Team NL, want de vijf tweetallen gaan tussen 08.30 en 08.46 uur de baan in en spelen tegen team UK!
De vijf duo's voor Team NL:
Friso Leunge/ Helene Wiesenhaan
Louis Westhof/ Marijke Brouwers
Stef Swagers/ Sonja van de Rhoer
Martijn Paehlig/ Pamela Sturhoofd
Anton Kuijntjes/ Hannie Verhoeven
Dinsdag 7 oktober 18.43 uur
Een fotografische impressie van de oefendag door de lens van Hannie Verhoeven
En Friso stuurde er ook nog twee:
Dinsdag 7 oktober, 09.13 uur
De oefendag
Ontbijten in het restaurant van De Krim
De wedstrijdtafel is direct al goed gevuld..
Nederlandse spelers staan al vroeg op de driving range. Het zonnetje schijnt!
Maandag 6 oktober 22.27 uur
Dag 0
De tien nationale vlaggen van de deelnemende landen zagen we al van verre, inclusief het rood van het Redexim-dundoek. Dan de trap op van het Hanenhuus, de automatische schuifdeuren door en… ja hoor, het oranje knalde me tegemoet. De organisatie van de Redexim Nations Cup, al gearriveerd op de zondag, zat er helemaal klaar voor. Madelon, René, Ger, Jolanda, Roland, Hélène, Cara, Elaine – allemaal in een fel oranje hoodie, met dank aan de firma die wij allemaal kennen als de TESO, de Texels Eigen Stoomboot Onderneming.
Voor alle deelnemers stonden tasjes met presentjes klaar, en voor alle leden van Team NL was er wat extra’s: de teamkleding. Over de kleur – grijze polo én een grijs vest, met oranje opdruk – was niet meteen iedereen even enthousiast, maar wat de meesten zich toen nog onvoldoende realiseerden is dat grijs symbool staat voor neutraliteit, evenwicht en – bovenal - wijsheid. Kijk, dat verandert de zaak. De ingetogen kleur straalt precies uit wat we dit jaar van Team NL kunnen verwachten: kalmte, stabiliteit en professionaliteit.
Wij staken ons licht op bij een oud-collega, die al over mode schreef toen Arno Kantelberg, ‘de stijlpastoor des Nederlands’, zijn eerste stukje over lifestyle/mode nog moest schrijven. “Ooit was de tijdloze tint onlosmakelijk verbonden met het klassieke herenpak. Maar die tijden liggen ver achter ons”, bericht zij ons. “Grijs is allesbehalve saai, de catwalks bewijzen het. Grijs is trendy. De kleur is niet alleen krachtig, maar ook subtiel. Juist die combinatie maakt grijs zo interessant en veelzijdig. Met grijs geef je je look direct een elegante en verfijnde upgrade. Bovendien staat grijs echt overal bij.” Enfin, over grijs dus niets dan goed.
Een officiële bal is er op Texel nog niet geslagen, maar toch kunnen we stellen dat de kop er af is. Wie hedenavond omstreeks zeven uur het Hanenhuus binnenstapte kon niet anders dan concluderen dat de stemming er goed in zat. Geanimeerd, laten we het daarop houden. Maar wat wil je ook als zowel Sonja als Marijke iedereen persoonlijk welkom heet. Een tijdrovende bezigheid, want alle tien landen zijn gearriveerd (met de kanttekening dat de delegaties uit Groot-Brittannië en Denemarken nog wat onderbezet bleken).
We hoorden dat de hoop er op gevestigd is dat de laatkomers op tijd zijn voor de laatste boot uit Den Helder – vertrek 21.30 uur. Onze Martijn Paehlig – vandaag een ‘doodgewone’ werkdag, met een seminar van de PGA Holland, in Tilburg – laat ons weten dat hij de stiekeme ambitie om die laatste boot te halen letterlijk heeft laten varen. We zien hem morgenochtend wel, op de eerste tee. Ach, deTexelse kent voor hem geen geheimen.
Voor hem is het dan wel weer jammer dat hij vanavond het geweldige buffet aan zich voorbij moest laten gaan. Zelf waren we namelijk zeer te spreken over de prestaties van de keukenbrigade, en het fijne was: we stonden daarin allerminst alleen. Als hiermee de toon is gezet voor de rest van de week, dan kunnen we de Redexim Nations Cup al als ‘geslaagd’ kwalificeren.
En de prestaties op golfgebied dan…? De mannen en vrouwen van Team NL hielden het kruit vandaag zeer wijselijk nog droog. Friso vond de golven op het Schuitengat voldoende voor vandaag, Pamela hield het ook bescheiden: ze beperkte zich tot het inpakken van de golftas. Stef bezocht de glooiende duinen: hij trainde 16 kilometer met het oog op de komende marathon van Amsterdam.
Hélène deelde vooral golfspullen uit, Anton kwam naar Texel in de VW Golf met ‘Dirk doet’ op de flanken, en Sonja? Zij had de afgelopen week nog gauw even drie golflesjes geconsumeerd, en voor vandaag een rust/reisdag ingepland. Alleen Marijke en Hannie trotseerden vandaag de miezerige regen die een groot deel van de middag het beeld bepaalde op de Texelse Golfclub, maar ook zij spaarden hun krachten: ze namen een buggy en vonden het na veertien holes wel mooi geweest. Zelf werkte ik aan mijn zelfvertrouwen door nog net voor het invallen van de duisternis een rondje te spelen op het alleraardigste par-3 parcours.
Samengevat voor nu: de organisatie heeft fantastisch werk geleverd, alles wijst er op dat deze Redexim Nations Cup een geweldig succes wordt. Ook het Team NL is er hélemaal klaar voor. Op naar de dinsdag: oefendag. Eerste start om 8.30 uur, op zowel de eerste als de tiende tee. Wordt vervolgd.
(Tekst: Louis Westhof)
Maandag 6 oktober 12:35u
Hannie is gearriveerd en wordt meteen aan het werk gezet. Naast haar golfskills is ze namelijk ook uitmuntend in 'vlaggetjes rijgen'.
Maandag 6 oktober 12:03u
Het is al een drukte van belang op de boot naar Texel toe met internationale journalisten. Logisch, met zo'n gigantisch evenement voor de boeg.
Helaas zijn ze er niet voor de Redexim Nations Cup, maar voor een 'Amerikaanse kleine cockmeeuw'.
Maandag 6 oktober 10:38u
Er wordt al heel hard gewerkt door het organisatiecomité. Kijk maar even mee!
Maandag 6 oktober 10:33u
Het is zover! De week is nu echt begonnen. Zojuist ging de vlag van Redexim hoog in top bij het Hanenhuus.
Zondag 5 oktober 23:04u
Er is wat paniek in Team NL. Want er zijn geen föhns aanwezig in de appartementen. Naar verluidt hebben vooral Anton Kuijntjes en Martijn Paehlig hier hun beklag over gedaan. Hannie biedt aan dat die van haar geleend mag worden en Sonja heeft er zelfs drie ingepakt.
Zondag 5 oktober 17:34u
De vooruitgeschoven troepen zijn aangekomen op Texel. De eerste drankjes zijn al genuttigd om te proosten op een succesvol toernooi!
Zondag 5 oktober 14:31u
Het organisatiecomité van de Nations Cup waagde zich aan boord. Men is er klaar voor!
Onze voorzitter en hoofdredacteur van Golfers Magazine, Martijn Paehlig, pakt royaal uit in 'zijn' tijdschrift, met maar liefst zes zeer lezenswaardige pagina's over de Nations Cup, onlangs gespeeld op onze thuisbaan De Texelse. Het team van de NVGJ overtrof daar zichzelf en werd derde. Het is een sfeerbeeld en wedstrijdverslag in één, met mooie foto's van (ook al) 'onze' Roland Reinders en Peter van Weel. Alle spelers en natuurlijk de toernooidirecteur Cara krijgen aandacht. In hetzelfde nummer overigens een indrukwekkend verhaal van Pamela, over United Golf, dat Oekraïense oorlogsveteranen helpt om via golf hun leven weer op de rit te krijgen. Schril contrast: waar Anton Kuijntjes tijdens de nations cup grappend zegt: 'Ik geef mijn linkerbeen voor zijn balcontact', over een Oostenrijkse tegenstander (met hdc 14 een typische U-boot), citeert Pamela in Oekraïne: 'Jij hebt nog twee benen, dus jij mag wel wat extra werk verzetten.' Uiteraard staat er ook weer een column van Rob Hoogland in het blad. Nu thuis op de mat of in de winkel verkrijgbaar.
We gaan met de NVGJ terug naar De Goyer. Terug naar die baan die bij iedereen in het geheugen gegrift staat: waar ooit een slagboom naast lag en wij dat dagdeel het enige gezelschap waren. Niemand heeft ooit schuld bekend, al vond het bestuur destijds dat we de helft van de kosten moesten dragen. Zo gaat dat bij ons.
Ze zijn onderhand allemaal weer thuis. Een mooie ervaring rijker, soms een illusie armer. De surprisereis kende inderdaad enkele mooie verrassingen. Maar net als met golf: niet elke slag is raak. Zeker niet op een beest van een baan als La Galiana of de derde achtereenvolgende golfdag in combinatie met greens die het slechtste in je naar boven halen. Lees mee! Zestien uit Nederland aanvliegende golfers en vier die al een deel van het jaar in Spanje wonen; allemaal in afwachting van het moois dat deze nieuwe NVGJ-golfreis hen zal brengen. Ze komen om te golfen, maar dat gaat gepaard met gezelligheid, humor en zelfspot over soms magere wedstrijdresultaten. Maar ook goede gesprekken en - overdenkingen. Want het leven in Spanje is goed ... je zou hier - in de winter - prima kunnen wonen ... Grenzend aan onbegrepen klein en groter leed is de vaststelling - al op de eerste golfdag - dat sommigen ineens niet meer kunnen putten. ,,Met twee slagen op de green en met vier puts eraf. Hoe kan dat nu?'' Of; ,,die greens zijn gewoon niet te lezen. Hoe dan?'' Ook: ,,Ik raakte de bal amper aan en dan ligt 'ie toch ineens verder dan van waar ik begon.'' Erger: ,,Ik heb vandaag écht geen bal geraakt. Nog nooit zó slecht gespeeld.'' Hoogste score Wie die ervaringsdeskundigen waren, dat laten we in het midden, want iedereen had verdeeld op drie speeldagen wel een gelijke ervaring. De NVGJ speelde twee keer gecombineerd drie lussen op La Sella en de 18-holes bergbaan La Galiana. La Sella dit najaar nog host van de European Ladies Tour en La Galiana het beste te omschrijven als 'een beest van een baan'. Vaker smalle fairways, maar weinig meters vlak en dan loopt de baan ook nog eens af. Buggies moesten te vaak op het pad naast de baan blijven. Met verhoogde afslagplaatsen en sterk aflopende fairways en greens is het een aanslag op je conditie. ,,Misschien iets te moeilijk voor de meesten'', constateren we later in het clubhuis. Toch werd uitgerekend op La Galiana de hoogste score behaald. Sponsor Eric Venghaus putte 36 stablefordjes. ,,Ik speelde vandaag onbevangen. Ik zag die baan wel liggen in het dal en dacht ook meteen: Onmogelijk! Maar oké, gewoon spelen; we zien wel.'' Reis- en wedstrijdleider Ger Laan zag dat het goed was. Al speelde hij zelf met gemengde gevoelens. ,,Ik krijg idioot veel slagen mee. Dat komt omdat mijn handicap zo is gestegen de laatste tijd. En dan speel je jezelf ineens dik in de punten. Ik schaam me dood'', was zijn reactie. Overall winnaar Zijn hoge handicap leidde indirect tot overall winnaar met opgeteld 81 stablefordpunten . Met als podiums een derde plaats op La Galiana (29 punten) en een tweede plaats op de tweede en laatste dag op La Sella (27 punten). Ook Marijke Brouwers speelde weer zo constant als een Zwitsers uurwerk met 27 punten op de eeste dag op La Sella (3e) en tweede op La Galiana met 31 punten. Er wrong zich nog een andere vaste waarde tussen de eindranking: sponsor Jolanda Swart. Zij werd tweede met 79 punten. Dat was vooral te danken aan haar dagwinst op de tweede speeldag op La Sella met 31 punten. Saillant detail is dat ze die hoogste score combineerde met caddiën voor flightgenote Janneke Koster, die tot haar eigen verbazing ook nog een par sloeg. Vermeldenswaardig zijn ook de dagwinst van Henk Koster op dag één op La Sella en de derde plaats van Eric Dercksen op de laatste dag op La Sella (26 punten). Er werden nog twee birdies gescoord door 'gasten' George Baars en Ronald van Zanten. Het waren vier heerlijke dagen golfen in redelijk goed weer, good food & drinks in een prima sfeer en met hele prettige reisgenoten. Met dank aan Hans Terol, die er overigens zelf niet bij was en onze Spaans sprekende reisleider Ger Laan. Vliegen Maar dan komt ook weer het moment dat je moet terugvliegen. En helaas is dat met Transavia. Op de heenreis vanaf Amsterdam 's ochtends al bijna 1,5 uur vertraging en nu 's avonds 3 uur vertraging op Alicante. Meer dan een halve dag van mijn verjaardag (67; pensioen!) doorgebracht op mogelijk het vreselijkste vliegveld in Europa! Over vliegen met Transavia gesproken. Wat een armoede, wat een flutmaatschappij. Pakweg driekwart vliegt - extra betaald - priority. Kunnen ze ieder een extra stuk bagage meenemen aan boord. Als je niet meegaat in deze vorm van zakkenrollen (100 euro extra p.p.) voor priority, dan vind je uitpuilende bagagevakken boven je stoel als je als C-klasse het vliegtuig binnenstapt. Controle op maximale afmeting of gewicht is nul. Interesseert Transavia geen reet. ''Ken ik effe vanghu''. Om 23.10 wensen twee van die groen-donkerblauwe luchtzussen ons zonder blikken of blozen een 'goede avond' en 'zeggen: welkom aan boord'. Hoezo 'avond'? Het is zo goed als nacht. Transavia je bent gewoon drie uur te laat. Wéér te laat. Neanderthaler En dan sommige passagiers. Je kunt flinke pech hebben. Voor mij op stoel 20C zit een Neanderthaler; type Fred Flinstone. Groot, vierkant hoofd met een kop ongewassen haar. Stinken! Mogelijk een tijdje geleden voor het laatst gewassen met hele goedkope, ranzige shampoo of met dierlijk vet. Dat is duidelijk gaan gisten en het vet op zijn hoofdhuid is gaan schiften. Zoiets. Bij de eerste mogelijkheid gooit hij de rugleuning achterover. Zijn vieze, smerige pruik boven mijn neus. Na drie keer gevraagd te hebben of hij 'die viezigheid uit mijn gezicht wil halen', weet ik: laat maar. En weer gaat de rugleuning naar achteren. Alicante is aanvliegplaats voor camping Benidorm, vertel ik mijzelf. Vervolgens kom je 's nachts aan op Schiphol op een verlaten D-pier. In de verte zien we de verlichting van het luchthavengebouw. Is ook nog één van de loopbanden stuk. Bagage ophalen in hal 3, dan naar de uitgang; dus de hele luchthaven over. Compleet gesloopt stap ik in de taxi die gelukkig wel op tijd is. Als we eindelijk 's nachts om 3 uur thuis zijn denk je toch: kunnen we volgende keer niet met de auto of de bus? Of met de boot ...
Zo'n 20 leden van de NVGJ familie (met aanhang) genieten momenteel van de surprisereis in het Denia Marriot Golfresort & Spa tussen Valencia en Alicante in Spanje. Henk Koster stuurde ondermeer deze foto waarop Marijke, Dea, Janneke en Jolanda (vlnr) op staan. Marijke en Roderik bezochten op weg naar Denia een Spaanse poppenfabriek, waar bijzondere 'newborn' poppen gemaakt worden. Deze poppen lijken net echte baby's. Op verzoek werd de door hen voor een kleindochter gekochte babypop getoond en meteen als echte baby gekoesterd..
Ons gewaardeerd bestuurslid en fantastische fotografe Hélène heeft een schitterend boek gemaakt met foto's en teksten van het Team Para/Atletiek. Al jaren is zij verbonden als fotograaf aan dit team en reisde met hen de hele wereld over naar WK's en Olympische Spelen om de meest prachtige foto's te maken. Dat heeft geresulteerd in een indrukwekkend fotoboek met bijzondere teksten over het ontstaan van het Team, verhalen over wat de atleten hebben moeten doormaken en hoe keihard er getraind wordt. En hoe zwaar de weg naar succes was. Wat de atleten in hun kinderjaren hebben moeten horen tart ieders verbeelding: 'Kun jij dat wel?', 'Je mag niet alleen in een kano en je krijgt ook geen peddel want dat kun je toch niet', 'jij kan geen veterstrikdiploma halen', en meer van dat soort kwalijke opmerkingen. Dit boek gaat over nooit opgeven, of zoals atleet Fleur Schouten zei: 'Never ever, ever, ever give up. Titel van het boek: No Excuses, de spijker op zijn kop.