Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
15.06.2022
Als kind van de grote stad en als naïef beoefenaar van de golfsport had de schrijver dezes nooit nagedacht over het gras waarop hij speelde.
Ja natuurlijk, hij zag wel dat de green er anders uitzag dan de fairway en dat de rough het groen was waar je niet moest komen, maar dat er achter de ligging van een en ander een wereld van wetenschap, volharding en ondernemerschap schuil gaat was hem ontgaan. Voor hem was het gras hooguit te nat, te kaal of te hoog. Hoe sullig en onwetend voelde hij zich dan ook toen hij namens de NVGJ een rondleiding kreeg door het laboratorium en de bedrijfshallen van onze trouwe sponsor Barenbrug te Nijmegen.
Barenbrug is dé internationale marktleider op het gebied van graszaden, waarmee niet alleen de veehouderij en paardenhouderij beter floreren, maar parken, campings, privé- gazons, schaduwplekken, sportvelden, ja zelf bermen langs onze wegen ook een beter aanzien krijgen. Al die bestemmingen, zo leerde hij van de geduldig docerende verkoopleider Jan van den Boom, zijn onderhevig aan verschillend gebruik met een eigen intensiteit en daar is de ontwikkeling en implementatie van zaden in detail op afgestemd. Een grassoort van betekenis kweken duurt al gauw vijftien jaar. Barenbrug zorgt er wereldwijd voor dat veeteeltbedrijven rendabeler zijn, dat het in parken, op campings en festivalterreinen prettiger toeven is, dat sportvelden beter bespeelbaar zijn en privétuinen er mooier bijliggen.
Familiebedrijf
Jan van den Boom verkeert al jaren in het hart van dit oer-Hollandse familiebedrijf. Hij begint zijn verhaal met het mission statement van Barenbrug. Natuurlijk is het een commercieel bedrijf dat winst wil maken, maar het gedachtengoed van founding father Joseph Barenbrug staat nog altijd voorop. Joseph bedacht 115 jaar geleden dat er een wereld aan mogelijkheden lag om aparte grassoorten te ontwikkelen voor verschillende doeleinden in verschillende klimaten. De wereld kon er een beetje mooier mee worden. Het werd intussen ook serieuze business. Zijn zonen Joop en Bert traden in zijn voetsporen en hun nakomelingen Frank en Bastiaan staan nu aan het roer. Die maken mogelijk plaats voor weer een generatie, maar die zijn nog in de pubertijd, dus daar kan niks met zekerheid over gezegd worden.
De Barenbrug Groep is met achttien vestigingen hier, in de VS, de UK en verkooppunten over de hele aardbol al jaren wereldleider. Waar je ook komt, als je een zak graszaad koopt bij een tuincentrum of aanverwant bedrijf, kun je er haast donder opzeggen dat er Barenbrug op staat. In 2004 ontving Barenbrug het predicaat Koninklijk.
Betredingstolerantie
Met het product “Resilient Blue Grass Technology” won Barenbrug de Innovatieprijs Sportaccommodaties 2021. Een gezamenlijke onderscheiding van sportclubs, gemeenten, NOC*NSF en de Vakbeurs Sportaccommodaties. In het juryrapport werd de veerkracht bejubeld bij langdurige droogte, hitte, extreme regenval en bestendigheid tegen ziekte. Allemaal factoren die fataal kunnen zijn en greenkeepers hoofdbrekens bezorgen. Een heerlijke kwalificatie daarbij: “betredingstolerantie”. Die kan je ook zomaar gebruiken wanneer je niet graag ziet dat bepaalde lieden naar jouw woning komen. Het betrof overigens alweer hun derde innovatieprijs.
Zo’n beetje alle voetbalstadions waar EK’s en WK’s zijn of worden gehouden zijn klant en dat geldt ook voor golfcourses als St. Andrews, The Dutch, The International, banen met de Ryder Cup als strijdtoneel en ga zo maar door. Onlangs, op de 32 ste Barenbrug Golfdag voor professionals in het gras, roemden de greenkeepers van de Ryder Cup 2018 en die van de komende in 2023, het maatwerk van Barenbrug. Juist nu weerscenario’s alle kanten opwaaien en golfbanen steeds vaker gortdroog zijn of juist weer kletsnat. Daar gaan ook nog eens mensenmassa’s overheen. De tee, de fairway, de rough en de green hebben hun eigen graszaadmengsels nodig en daarbij behorend onderhoud.
Grascouveuse
Ter illustratie laat Jan van den Boom broeikassen, gespecialiseerde microscopen en allerlei andere hightech installaties zien en iets dat eruit ziet als een grascouveuse. Het is allermaal 24/7 in bedrijf en tientallen specialisten zijn op verscheidene onderdelen aan het testen, testen en nog eens testen. Verkeerd ontwikkelde zaden worden als kaf van het koren met de hand gescheiden door supergeconcentreerde medewerkers. Jan doceert nu nog wat geduldiger, maar deze alfa duizelt het. Hoe moet hij hier straks een stukje over schrijven?
De afronding biedt meer houvast. Is Jan zelf een gepassioneerd golfer? En waarom sponsort een multinational zo’n bescheiden clubje als de NVGJ? Jan kan daar kort over zijn. Ja, hij is dol op golf en speelt wanner het maar kan. Met Madelon Barenbrug heeft de NVGJ een perfecte ambassadeur in huis en onze jaarlijkse Barenbrug Cup is een feestje om bij te wonen. En ach, dat journalistenvolkje kun je maar beter te vriend houden, stelt hij niet zonder ironie . Zelfs als je wereldleider bent.
Jan van Galen
Andreas van der Schaaf blikt terug op het leven van Karel van de Graaf, die ons op 14 november op 72-jarige leeftijd ontviel. De pauze voordat Karel ruiterlijk moest bekennen dat dit zo was duurde bijna 2 seconden en voor iemand wiens eerste vraag in zijn leven als journalist, interviewer of presentator vaak cruciaal bleek was dit best opvallend. De omstanders (zijn flightgenoten) waren op dat moment enigszins verbouwereerd, omdat zij in die ‘split seconds’ nog dachten dat het over het redelijk forse hoofd van Karel zelf ging. “Ja” zei Karel na die twee seconden dus, “U heeft ‘m gezien?” en haalde zijn spiksplinternieuwe oversized ‘greatest big Bertha’ uit zijn tas. (kort daarna werd deze geloof ik verboden) Het neemt ons terug naar die zonovergoten dag op de Golfbaan van Best waar de gebroeders van de Kerkhof hun jaarlijkse ‘golftournament’ (2003) vierden en waar een keur aan oud-voetballers, artiesten, BN’ers, etc. uitgenodigd waren om nu maar eens echt te laten zien of hun handicap een juiste afspiegeling vormde van hun veronderstelde capaciteiten op golfgebied. Het grote nadeel was dat ik er was met een professionele cameraploeg om voor zowel GooiTV als BVN op indringende wijze kond van te doen. Kijk, bij de NVGJ hebben wij allen in meer of minderen mate Karel meegemaakt in zijn hoedanigheid als causeur en vaak worstelend golfer, die zijn sport uitermate serieus nam en ook tot in de details alles wilde voorbereiden. Vooral als ik in zijn buurt kwam of (nog ‘erger’) met hem samenspeelde was hij uitermate op zijn hoede, want zijn grote gevoel voor humor kon dan wel eens de overhand krijgen over de concentratie in zijn golfspel om eindelijk eens te bereiken waar ieder van ons vaak van droomt: In 1x (in een wedstrijd) uit een bunker slaan tot 2 centimeter bij de pin. Het vermoeden van een ‘longest drive’ die op het allerlaatst tegen het bordje ketst en 10 meter terugvalt, een hole-in-one met voorbedachte rade om over een Albatros maar te zwijgen! Onderaan deze terugblik en warme herinnering over Karel dan ook de directe links naar mijn 2-delige reportage waarin u geachte NVGJ’ers dit allemaal nog eens haarfijn kunt bekijken. Een ding is zeker of het nauw ‘liefde en of haat’ was uiteindelijk moesten we altijd onbedaarlijk lachen. Kijk, er was natuurlijk wel verschil toen wij elkaar leerden kennen. Jarenlang hadden we namelijk onafhankelijk van elkaar ons bezig gehouden met ‘televisie’ en of radio. Karel was duidelijk AVRO en ik deed (maar) wat bij de NCRV en later bij de TROS. Karel was redelijk serieus met nieuws, achtergronden en ‘human interest’ in de weer ik zat met Ron Brandsteder in de sauna om de laatste details van ‘het waterbakkenspel’ uit te werken. Maar toen wij elkaar begin deze eeuw -mede door de NVGJ- steeds beter leerden kennen ontstond er een gezamenlijke band: humor. Alleen was dat voor Karel een bottleneck in zijn bijna autistische benadering van het bedrijven van de golfsport met andere woorden hoe sla ik altijd een bal recht midden op de fairway op zo’n 250 meter van de afslag. Daar past dus op zo’n moment geen zinnetje van Prins Bernhard of Prins Claus achter zijn rug bij. (“Mammie (tijdens het zwemmen) doe even een touwtje om je gebit anders verlies je het”.) Dus hij omzeilde mij vaak omdat er een te groot lachgevaar bestond, waardoor Karel zijn spel tot rampzalige diepte zou kunnen leiden. Karel van de Graaf, die guitige blik, die onbedaarlijke lach een iets te harde klap op je schouder en dat verfijnd getimede gevoel voor humor, daar moest ik direct aan denken toen ik het droeve bericht las van zijn overlijden. Laten we eerlijk wezen –zoals professor Zonnebloem het zou omschrijven- “Och arme, zo jong nog”. Inderdaad. ………Ik heb nu even iets langer dan die 2 seconden pauze genomen in mijn epistel om te zeggen; Karel bedankt, dat ik je in ‘die golfjaren’ zo heb leren kennen en dat we vooral met humor ons er doorheen hebben geslagen, ook resulteerde dat niet altijd in 5 birdie’s, 2 eagles, een onterechte boogie, een praktische hole-in-one en 9 parren waarvan de meeste met backspin op de green belandden. Karel van de Graaf 1950-2023 R.I.P.
Een bont gezelschap verzamelde zich 15 november in Brasserie Nel in Amsterdam om niet alleen de 73ste verjaardag van Rob Hoogland te vieren, maar ook om het glas te heffen op zijn laatste bundel columns. Of, nou ja, laatste..? Sinds Hoogland in 1989 begon met het schrijven van columns tikte hij een slordige achtduizend stukjes bij elkaar. Een groot deel daarvan bundelde hij in 2015 in 'De Grote Hoogland', een ruim driehonderd pagina's dik boek met daarin enkele honderden van zijn beste columns. Niet alleen sneuvelden er acht jaar geleden al veel, sinds hij officieel met pensioen ging, schreef hij vrolijk door, voor zijn krant DeTelegraaf, maar ook voor onder meer Golfers Magazine waar hij inmiddels ook alweer bijna honderd stukjes tikte over de sport die hem zo na aan het hart ligt. Hoog tijd dus om een nieuwe bundeling te maken, de laatste die hij meemaakt, zo voorzag hij bij de lancering. 'Na de Grote Hoogland en de Oude Hoogland ligt de Dode Hoogland nogal voor de hand, maar dat is dan niet meer aan mij', kreeg hij de lachers op zijn hand in de Amsterdamse horecagelegenheid waar een bont gezelschap (o.a. Guus Hiddink, tal van Telegraafcollega's, collega-columnisten als Sylvia Witteman en Theodor Holman, voormalig minister Ronald Plasterk en demissionair staatssecretaris Gunay Uslu en een handvol NVGJ-leden) zich op de 73ste verjaardag van Hoogland verzameld had. De Oude Hoogland is een uitgave van EzoWolf en bevat naast columns uit de Telegraaf ook enkele columns die eerder in Golfers Magazine hebben gestaan en enkele speciaal voor dit boek geschreven bijdragen. Het kost €23,95 en is verkrijgbaar bij de boekhandel en online.
Rogier Carper, de zoon van ons overleden lid Meinard Carper, stuurde ons het volgende: "Als je op een mooie dag, zo langs de Texelse Golfbaan loopt en tegen de duinrand bij Hole 6 aankomt, dan staat daar nu een mooi eerbetoon aan mijn vader. Neem plaats op de bank en kijk of anderen ook een Hole in One slaan. Scan de QR-code en luister naar het prachtige lied wat mijn zus gezongen heeft en leef mee met het familiemotto.'' Op de website van de Texelse stond de volgende tekst: Oplettende wandelaars op het Hanenpad is het wellicht opgevallen. Ter hoogte van hole 6 is het bankje aldaar vervangen door een nieuw, gedenkwaardig exemplaar, namelijk ter nagedachtenis aan de in juni 2022 overleden Meinard Carper. ‘Ik wilde geen steen of urn en al helemaal niet op zo’n opgepropte begraafplaats’, dat leek mij niets’ aldus zijn vrouw Tineke. Een bankje bij de golfbaan leek haar wel wat en zo geschiedde. ‘Het is een mooie manier om Meinard te gedenken. Hij was een fanatieke golfer – hij heeft ooit op hole 6 een hole-in-one geslagen - en heeft altijd zijn ziel en zaligheid in golf gelegd, vooral op De Texelse. Via Anita Hiemstra en Hans Witte kwam Tineke bij Novalishoeve terecht alwaar het houten bankje werd vervaardigd. En op maandag 23 oktober is in het bijzijn van onder meer hun twee kinderen, drie kleinkinderen en met behulp van Hans Witte het bankje geplaatst. Bijzondere bijkomstigheid is dat aan de linkerkant van de bank een QR-code is aangebracht. Als die code wordt gelezen door een mobiele telefoon of een Ipad, kan je het lied horen dat dochter Tessa heeft gezongen op de crematie. Dus mocht u tijdens het wandelen op het Hanenpad even willen uitrusten, het bankje van Meinard is een bijzonder moment voor een stonde contemplatie.
Er is weinig vervelender dan een nieuwe indeling van het een of ander. Een website, de supermarkt, de keukenkastjes. Tot je na een paar dagen niet eens meer weet hoe het eerder was.
Niels Paauw is winnaar geworden van de Golfpersprijs met het artikel ‘Andere tijden Golf’ over de beginjaren van de Ryder Cup, dat verscheen in Golfers Magazine. De twee andere genomineerden waren Roy Heethaar met ANWB Golfweekendcursus – na twee dagen het echte werk? (op Golf.nl) en Ralph Blijlevens, die voor het AD een artikel schreef over de Netflix serie Full Swing.
De finales van de Masters op het Rijk van Nunspeet heeft in zowel de A- als B-categorie de zaak behoorlijk op z’n kop gezet. Zowel Henri van der Steen (A) als Onno Hansum (B), als winnaars van de Order of Merit met 250 punten begonnen, redden het niet. Henri eindigde als vierde, waardoor Anton Kuijntjes hem voorbij kon steken. Onno moest het in een directe confrontatie met Leonard van Nunen afleggen met een minimaal verschil van 25 punten. Foeke Collet haakte door fysieke malheur voortijdig af.