Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
15.06.2022
Als kind van de grote stad en als naïef beoefenaar van de golfsport had de schrijver dezes nooit nagedacht over het gras waarop hij speelde.
Ja natuurlijk, hij zag wel dat de green er anders uitzag dan de fairway en dat de rough het groen was waar je niet moest komen, maar dat er achter de ligging van een en ander een wereld van wetenschap, volharding en ondernemerschap schuil gaat was hem ontgaan. Voor hem was het gras hooguit te nat, te kaal of te hoog. Hoe sullig en onwetend voelde hij zich dan ook toen hij namens de NVGJ een rondleiding kreeg door het laboratorium en de bedrijfshallen van onze trouwe sponsor Barenbrug te Nijmegen.
Barenbrug is dé internationale marktleider op het gebied van graszaden, waarmee niet alleen de veehouderij en paardenhouderij beter floreren, maar parken, campings, privé- gazons, schaduwplekken, sportvelden, ja zelf bermen langs onze wegen ook een beter aanzien krijgen. Al die bestemmingen, zo leerde hij van de geduldig docerende verkoopleider Jan van den Boom, zijn onderhevig aan verschillend gebruik met een eigen intensiteit en daar is de ontwikkeling en implementatie van zaden in detail op afgestemd. Een grassoort van betekenis kweken duurt al gauw vijftien jaar. Barenbrug zorgt er wereldwijd voor dat veeteeltbedrijven rendabeler zijn, dat het in parken, op campings en festivalterreinen prettiger toeven is, dat sportvelden beter bespeelbaar zijn en privétuinen er mooier bijliggen.
Familiebedrijf
Jan van den Boom verkeert al jaren in het hart van dit oer-Hollandse familiebedrijf. Hij begint zijn verhaal met het mission statement van Barenbrug. Natuurlijk is het een commercieel bedrijf dat winst wil maken, maar het gedachtengoed van founding father Joseph Barenbrug staat nog altijd voorop. Joseph bedacht 115 jaar geleden dat er een wereld aan mogelijkheden lag om aparte grassoorten te ontwikkelen voor verschillende doeleinden in verschillende klimaten. De wereld kon er een beetje mooier mee worden. Het werd intussen ook serieuze business. Zijn zonen Joop en Bert traden in zijn voetsporen en hun nakomelingen Frank en Bastiaan staan nu aan het roer. Die maken mogelijk plaats voor weer een generatie, maar die zijn nog in de pubertijd, dus daar kan niks met zekerheid over gezegd worden.
De Barenbrug Groep is met achttien vestigingen hier, in de VS, de UK en verkooppunten over de hele aardbol al jaren wereldleider. Waar je ook komt, als je een zak graszaad koopt bij een tuincentrum of aanverwant bedrijf, kun je er haast donder opzeggen dat er Barenbrug op staat. In 2004 ontving Barenbrug het predicaat Koninklijk.
Betredingstolerantie
Met het product “Resilient Blue Grass Technology” won Barenbrug de Innovatieprijs Sportaccommodaties 2021. Een gezamenlijke onderscheiding van sportclubs, gemeenten, NOC*NSF en de Vakbeurs Sportaccommodaties. In het juryrapport werd de veerkracht bejubeld bij langdurige droogte, hitte, extreme regenval en bestendigheid tegen ziekte. Allemaal factoren die fataal kunnen zijn en greenkeepers hoofdbrekens bezorgen. Een heerlijke kwalificatie daarbij: “betredingstolerantie”. Die kan je ook zomaar gebruiken wanneer je niet graag ziet dat bepaalde lieden naar jouw woning komen. Het betrof overigens alweer hun derde innovatieprijs.
Zo’n beetje alle voetbalstadions waar EK’s en WK’s zijn of worden gehouden zijn klant en dat geldt ook voor golfcourses als St. Andrews, The Dutch, The International, banen met de Ryder Cup als strijdtoneel en ga zo maar door. Onlangs, op de 32 ste Barenbrug Golfdag voor professionals in het gras, roemden de greenkeepers van de Ryder Cup 2018 en die van de komende in 2023, het maatwerk van Barenbrug. Juist nu weerscenario’s alle kanten opwaaien en golfbanen steeds vaker gortdroog zijn of juist weer kletsnat. Daar gaan ook nog eens mensenmassa’s overheen. De tee, de fairway, de rough en de green hebben hun eigen graszaadmengsels nodig en daarbij behorend onderhoud.
Grascouveuse
Ter illustratie laat Jan van den Boom broeikassen, gespecialiseerde microscopen en allerlei andere hightech installaties zien en iets dat eruit ziet als een grascouveuse. Het is allermaal 24/7 in bedrijf en tientallen specialisten zijn op verscheidene onderdelen aan het testen, testen en nog eens testen. Verkeerd ontwikkelde zaden worden als kaf van het koren met de hand gescheiden door supergeconcentreerde medewerkers. Jan doceert nu nog wat geduldiger, maar deze alfa duizelt het. Hoe moet hij hier straks een stukje over schrijven?
De afronding biedt meer houvast. Is Jan zelf een gepassioneerd golfer? En waarom sponsort een multinational zo’n bescheiden clubje als de NVGJ? Jan kan daar kort over zijn. Ja, hij is dol op golf en speelt wanner het maar kan. Met Madelon Barenbrug heeft de NVGJ een perfecte ambassadeur in huis en onze jaarlijkse Barenbrug Cup is een feestje om bij te wonen. En ach, dat journalistenvolkje kun je maar beter te vriend houden, stelt hij niet zonder ironie . Zelfs als je wereldleider bent.
Jan van Galen
Spelen op Sonja haar eigen prachtige baan 'de Veluwse' is natuurlijk vragen om moeilijkheden. Want hoewel Sonja in het dagelijks leven niet de uitstraling heeft van een koele kikker, verandert ze op de golfbaan in een ware ijsprinses. En als Sonja dan ook nog op haar thuisbaan speelt, lijkt niets haar te kunnen stoppen. Ik mag dan verder slaan, maar mijn ballen gaan regelmatig net de verkeerde kant op, terwijl die van Sonja keurig rechtdoor gaan. Haar precisie is om jaloers op te worden!
De Stamppot Cup op Dirkshorn was jarenlang de traditionele afsluiting van het seizoen en werd ná de Masters gespeeld. Deze zevende editie, die maandag 21 oktober op de rol staat, telt nog mee voor de Order of Merit 2024 en is de voorlaatste wedstrijd voor de Masters op 4 november op Nunspeet. De flightindeling is gemaakt en is HIER te zien. Wedstrijdleider René Brouwer meldt dat er 18 spelers meedoen, om 12 uur de eerste flight de baan in gaat, er geen lunchpakket is én het verboden is nu nog af te zeggen.
Een paar keer tijdens mijn halve finaletreffen tegen longhitter en algehele kanjer Hélène Wiesenhaan moest ik onwillekeurig denken aan een speech van een andere onovertroffen kanjer, Al Pacino. ‘This is a game of inches. We fight every day for that extra inch. We live and die by that inch”.
Waarom niet boven Coevorden, Delfzijl of Simpelveld? Nee, de plaatselijke bui(en) vielen precies boven Winkel en nog exacter: boven golfbaan Regthuys. Hoewel de ellende niet lang duurde, toch redelijk frustrerend. Op deze fraaie foto, waarop Karin Mulder van buiten de fairway verder moet, lijkt er nog niets aan de hand.
Bunker Blues, het Opus Magnum van Leo van de Ruit, werd na de Memorial op Zeegersloot verloot. Het door Leo gesigneerde en door Ruud Taal beschikbaar gestelde boek werd gewonnen door Hannie Verhoeven. Zij ging met Robin, de dochter van Leo en zijn vriendin Henny, eregasten tijden het diner, op de foto. Ruud Onstein en Ruud Taal hielden beiden een ontroerende toespraak waarin Leo centraal stond.
Een spannende strijd wilde het niet worden, onze halve finale in de B-ronde van de mr. Glow matchplay-competitie. Terwijl we ons daar juist op hadden verheugd. Hannie, 1e op de eerste dag Texel, en ik, 1e op de tweede dag eerder deze maand. Allebei in vorm en op scherp. Maar het pakte anders uit. Met hele slechte weersvoorspellingen togen we woensdagmiddag 25 september naar golfbaan Haverleij bij ’s Hertogenbosch, bekend terrein voor Hannie. De baan was vrijwel leeg. Ik even naar de DR, kijken of mijn ballen recht vertrokken. Hannie naar de putting-green, die vol vers zand lag. Dat bleek later overigens met de hele baan en alle greens het geval. Met een doorbrekende zon – die buien zijn nooit gevallen - sloegen we verwachtingsvol af. Na 3 holes stond ik echter al 2 down. Het euvel: twee keer in de grond slaan, waardoor de bal niet 100 meter verder op de green landde, maar 50 meter verder op de fairway. Het beter indraaien en met rechte arm slaan, lukte even niet. Terwijl Hannie, zoals altijd, haar ballen kaarsrecht en ver bleef slaan. Toch pakte ik nog 2 holes terug, speelden we er twee gelijk, en leek het even de wedstrijd te worden waar we op hoopten. Maar de twee holes erna ging t weer mis met als gevolg, met 2 down naar de volgende 9 op de rode lus. Daar weer eentje teruggepakt en paar holes gelijk. Toen de par 3 van hole 14. Je weet vaak in het moment waar je een wedstrijd verliest. En dat was hier. We lagen samen op de green, konden allebei prima een par maken. Ik miste helaas de (heel korte) putt, waar Hannie hem wel netjes maakte: 3 down. De hole daarna verprutste ik opnieuw met een misslag; daarmee was over en uit. Het leert mij weer dat wat bij golfen een goede vorm lijkt te zijn, plots onderbroken kan worden door een flinke off-day. En dat brengt de twijfel of je die slag, die je de afgelopen maanden te pakken leek te hebben, niet weer helemaal kwijt bent. ‘Dat Is golf’, zeggen golfvrienden dan. Vast waar, want bij tennis ken ik het niet. Hannie leek er in ieder geval weinig last van te hebben; super constant bleef ze goed spelen en zorgde dat haar putts vielen als het moest om de hole te winnen.. Een terechte winnaar. Nu je vorm nog even vasthouden Hannie! Tot in de finale van de B tegen Pamela of Sonja.