Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
14.05.2025
Sponsor Alwin de Rijke is trainer-opleider en directeur van The Sparring Partners. Hij en zijn collega's zijn vooral actief in leiderschap en persoonlijke ontwikkeling. Een kleiner, maar onderscheidend deel, zijn (anti-)agressietrainingen. Bij de laatste gebruikt hij vechtkunst, een leek zou het gewoon boksen noemen, om sneller door te dringen tot de kern. ,,Praten, vertellen en uitleggen, oké. Als het fysiek wordt, komt het écht binnen.''
Alwin (56) houdt kantoor in een oud landhuis op Landgoed Duinlust in Overveen. Hij deelt het oude klassieke buitenverblijf in de bossen weliswaar met nog enkele andere bedrijven, maar wat een visitekaartje!
Aan de wand hangt een grote foto van Mohammed Ali. Foeterend staat Ali gebogen over een andere bokser. Hij gebaart: 'Sta op'! Maar Sonny Liston blijft liever op de grond liggen dan dat hij weer klappen krijgt. Voor Alwin vertelt de foto precies waar een groot deel van hun agressietrainingen over gaan. ,,Wie ben je en welke primaire impulsen of patronen laat je zien wanneer het spannend wordt?''
Ooit begonnen als rollenspelacteur moest hij in agressietrainingen vaak de 'bad guy' spelen. ,,Ik ben wat groter dan de meesten en met mijn kale kop kom ik kennelijk geloofwaardiger over als agressor. Al ben ik dat zelf helemaal niet. Het is ook máár een rol die je speelt. Doel is dat anderen daar beter van worden. Dat zij leren om signalen van boosheid en oplopende irritatie te herkennen. Dat zij leren om te gaan met agressie.''
Agressie oproepen
,,Agressie - fysiek en verbaal - kom je overal tegen, overal waar menselijk contact is. Dat wil je niet, want agressie kan volledig ontsporen tot slachtofferhulp en arbeidsongeschiktheid aan toe. Het mooie is: kalmerend-, agressieverlagend-, zelfs agressiemijdend gedrag kun je leren. Voorwaarde is dat je van jezelf weet hoe je reageert. Ben je onzeker, ga je conflicten uit de weg? Wil je de klant écht helpen of klap je er vol in? Dat is het vertrekpunt.''
Fysiek contact in de agressietrainingen helpt om snel primair gedrag bloot te leggen. ,,Zo heb ik het zelf ook ervaren. Ik stond tegenover iemand en ging praktisch het gevecht uit de weg. 'Herken je dit als gedrag van je zelf', werd mij gevraagd. Een eyeopener. Trek bokshandschoenen aan, geef en krijg tikken op je lijf en voel hoe je reageert. Ik ben zelf geen vechter, ga eerder een gevecht uit de weg. Ik ben meer een 'pleaser'; geef liever dan ik neem. Dat werd ineens zó duidelijk.''
Sponsor Alwin de Rijke pakt de (boks)handschoen op. Ook in golf.
Karate
Het resultaat: ,,Ik besloot dingen niet meer uit de weg gaan en zelf de regie te pakken in mijn leven. Om verschillende redenen ging ik karatelessen volgen bij Kenneth Leeuwin. Het voelde heel prettig om in het 'gevecht' bewust de aanval te kiezen in plaats van mijn oude impulsen te volgen en - mede uit angst - het gevecht uit de weg te gaan. Dat positieve gevoel gaf ook een nieuwe richting aan mijn leven.
Alwin de Rijke groeide door en werd van acteur later zelf trainer. Ook in deze agressietrainingen met bokshandschoenen. In plaats van boksen spreekt Alwin liever van 'vechtkunst'. ,,Boksen gaat over winnen en verliezen; over beschadigen. Daar horen beuken en dreunen bij. Die horen juist niet thuis in de vechtkunst. Het gaat wel over 'raken', maar niet over beschadigen. En dat is een kunst.''
Ook een metafoor voor omgaan met een verschil van mening. ,,Zoals het in het dagelijks leven een kunst is naar elkaar te blijven luisteren als we het niet eens zijn, in plaats van dat we elkaar proberen te overtuigen van ons gelijk. Het verschil tussen discussie en dialoog.''
Golfen
Van karate naar golf? ,,Mijn moeder en stiefvader speelden beiden golf. Zo ben ik er ook ingerold. Niet meteen met volle overtuiging, want aanvankelijk vond ik golf meer een spelletje voor 60-plussers. Verre van, weet ik nu. Golf is wel degelijk sport en nog hartstikke moeilijk ook.''
Zijn thuisbaan is Spaarnwoude. ,,Ik speel daar vaak met vrienden. Ik kende Hélène Wiesenhaan al langer. We wonen beiden in Haarlem en zijn praktisch buren. Ik zag haar vaak thuiskomen met haar golftas. Had ze net een wedstrijd met de NVGJ gespeeld en vertelde enthousiast over de mooiste golfbanen. Dat wilde ik ook; spelen op de mooiste banen. Zo ben ik sponsor van de NVGJ geworden. Ik denk drie of vier jaar geleden. De NVGJ en de mensen, het voelt inmiddels heel vertrouwd.''
Wereldbal
Wat neemt Alwin vanuit zijn professie mee naar de golfbaan? ,,Heel verschillend. Vooral: laat alle spanning los. En soms zijn het ook tegenstrijdige dingen, zoals 'hoe saaier het spel, hoe beter de score'. Alleen, zo gedraag ik mij juist niet. Als ik in twee slagen de green kan halen, ga ik niet opleggen, omdat dit veiliger is. Of: 'een par is ook leuk'. Als je de kans hebt om een wereldbal te slaan, moet je dat doen. Daar heb je dagenlang plezier van. Veel meer dan van een goede score. En toch: ben ik bezig een mooie kaart te lopen, dan wil ik mij ineens wél laten verleiden tot risicomijdend gedrag. Dan kies ik soms toch voor 'veilig'. Het is dus niet altijd zo zwart-wit of alles-of-niets. Zo zit ik ook niet in elkaar. Golf doet rare dingen met je. Golf gaat in je hoofd zitten.''
Pim Donkersloot wint op de Zaanse met 2 up van William Wollring. Het was een gezellig foutenfestival.
Nee, het was niet de verlammende gedachte dat ik de volgende ronde tegen Martijn zou moeten spelen, ook niet de mentale klap van mijn rap naderende pensioenleeftijd. Nee, het was het degelijke spel van Annette dat de doorslag gaf in onze matchplaywedstrijd op de Goyer. Als iemand handicap 18 heeft op de waterrijke Zaanse, weet je één ding zeker: die slaat een rechte bal. En zo gebeurde op een zonovergoten baan. Annette was super degelijk vanaf de tee, prikte haar houtjes van de fairway recht vooruit, chipte alles netjes in de buurt van de vlag en wist zo de handvol extra slagen die ze kreeg op één na (gehalved) keurig te verzilveren. Een zeer gezellige ronde met een terechte winnares waar Martijn nog een hele kluif aan zal krijgen!
Kortgeleden beleefde ik een bedenkelijke primeur door het Kostertje te mogen ophalen van de prijzentafel. Voorgaande jaren kwam ik altijd wel leuk mee in de B-categorie, met elk jaar wel de finale meespelend in Nunspeet, maar sinds ik het advies opvolgde van een niet nader te noemen bestuurslid en ik les nam bij de lokale pro, is het helemaal mis. Gestaag dalende nadicap en uitslagen om van te huilen. Op de Houtrak ging het afgelopen dinsdag niet veel anders. En hoe graag ik ook Jeroen alle credits zou geven voor zijn geweldige spel, ik was de slechtste van ons tweeën. Mijn enige par viel toen ik de strijd al had moeten staken en vervolgens - geheel van de stress bevrijd - een keurige par maakte op de moeilijkste hole. De nazit was eigenlijk het meest interessante deel van de dag. We bleken dezelfde studie te hebben gevolgd aan dezelfde universiteit. Over de huidige politieke situatie konden we het tijdens de bitterballen en het bier wel eens zijn: we hebben een zakenkabinet nodig. Weg met alle opportunisten en politieke onbenullen. Aan de slag! En dat laatste geldt ook voor mij.
Vrijdag 8 juni was het zover, wij hadden een datum! Terwijl de meeste van onze leden bij het KLM Open waren en daar een prachtig toernooi zagen, viel er op de Hoge Dijk toch ook het een en ander te beleven. De matchplay tussen Helene Wiesenhaan en Madelon Barenbrug. Op de eerste plaats viel het weer erg mee! Het was droog, dat was al geweldig, het was niet al te druk op de baan, ook fijn, maar er stond een zeer stevig windje! De eerste hole is vermeldenswaardig. Helene’s drive verdween links tussen de rode paaltjes. Mijn drive viel in de categorie ‘ugly but useful’. We zijn het niet van Helene gewend, maar haar volgende slagen waren niet optimaal. Kortom, ze lag met 5 op de green. Ik lag met 2 vóór de green, met daarvoor ook nog een bunker. Ik rook een kansje! Maar toen ging ik volledig de mist in. Mijn derde slag verdween in de bunker (te voorzichtig gespeeld, ik had er makkelijk overheen gekund) en daar ben ik nooit meer uitgekomen. Weg kans, hole voor Helene. Hole 2 was dan weer voor mij en we speelden ook nog 2 holes gelijk. Bij de turn stond Helene 5 up. Inmiddels pakten donkere wolken zich samen boven de Hoge Dijk en de wind werd een storm. Op hole 14 gingen de hemelsluizen open en waren wij binnen mum van tijd doorweekt. De hole ging naar Helene, einde matchplay, 6 & 4, kansloze missie, ondanks dat ik ook nog 16 slagen van Helene kreeg. Helene speelde fantastisch en ik, voor mijn doen, ook helemaal niet slecht, maar dat was toch te veel weinig. We speelden nog wel de par 3 15e, waar je, als je een tientje betaalt middels de QR code, bij een hole-in-0ne een Rolex kunt winnen. Dat tientje betaalden we niet en dat is maar goed ook want een hole-in-one zat er niet in, maar we lagen wél allebei mooi op de green. Het was mooi en mooi geweest, de bitterballen lonkten in het warme clubhuis en we besloten de kortste weg daarnaartoe te pakken. Bij de bitterballen vertelde Helene nog dat ze die avond naar Bloemendaal zou gaan, naar een openlucht karaoke-concert met optreden van…… onze eigen zeer gewaardeerde sponsor Alwin. Hij overweegt een carrièreswitch! Hij is blijkbaar geen onverdienstelijk zanger en legt zich toe op het smartlappengenre en dan nog in het bijzonder het oeuvre van André Hazes sr. Kijk, dat zijn nog eens leuke weetjes! Lieve Helene, dank voor de gezellige middag en heel veel succes bij het vervolg van de matchplay, nu tegen Leonard! Toi toi toi!
Het Open NK voor journalisten op 13 juni dit jaar wordt gesponsord door Viazorgcoach van sponsor Milanda Koopman. Daar zijn diverse redenen voor. In de eerste plaats natuurlijk het gegeven dat Milanda met haar echtgenoot Andy (waarover later meer) aan de baan woont! Een heuse homecourse. Maar belangrijker, ook haar succesvolle bedrijf ViaZorgcoach is in Dronten gevestigd. Wat is dat voor bedrijf? Om dat te begrijpen moeten we even terug in de tijd.
Ons nieuwste lid, Jan Lammers, was afgelopen week op het KLM Open een van de uitdagers van de professionals. Op de elfde hole, die speciaal voor het KLM Open is ingekost van een par 4 voor de leden, naar een echte stadionhole par 3, komen traditiegetrouw amateurs in actie tegen de professionals. Jan Lammers was één van hen en wist zijn bal dichterbij de hole te krijgen dan maar liefst drie van de beste spelers van Europa.