Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
14.05.2025
Sponsor Alwin de Rijke is trainer-opleider en directeur van The Sparring Partners. Hij en zijn collega's zijn vooral actief in leiderschap en persoonlijke ontwikkeling. Een kleiner, maar onderscheidend deel, zijn (anti-)agressietrainingen. Bij de laatste gebruikt hij vechtkunst, een leek zou het gewoon boksen noemen, om sneller door te dringen tot de kern. ,,Praten, vertellen en uitleggen, oké. Als het fysiek wordt, komt het écht binnen.''
Alwin (56) houdt kantoor in een oud landhuis op Landgoed Duinlust in Overveen. Hij deelt het oude klassieke buitenverblijf in de bossen weliswaar met nog enkele andere bedrijven, maar wat een visitekaartje!
Aan de wand hangt een grote foto van Mohammed Ali. Foeterend staat Ali gebogen over een andere bokser. Hij gebaart: 'Sta op'! Maar Sonny Liston blijft liever op de grond liggen dan dat hij weer klappen krijgt. Voor Alwin vertelt de foto precies waar een groot deel van hun agressietrainingen over gaan. ,,Wie ben je en welke primaire impulsen of patronen laat je zien wanneer het spannend wordt?''
Ooit begonnen als rollenspelacteur moest hij in agressietrainingen vaak de 'bad guy' spelen. ,,Ik ben wat groter dan de meesten en met mijn kale kop kom ik kennelijk geloofwaardiger over als agressor. Al ben ik dat zelf helemaal niet. Het is ook máár een rol die je speelt. Doel is dat anderen daar beter van worden. Dat zij leren om signalen van boosheid en oplopende irritatie te herkennen. Dat zij leren om te gaan met agressie.''
Agressie oproepen
,,Agressie - fysiek en verbaal - kom je overal tegen, overal waar menselijk contact is. Dat wil je niet, want agressie kan volledig ontsporen tot slachtofferhulp en arbeidsongeschiktheid aan toe. Het mooie is: kalmerend-, agressieverlagend-, zelfs agressiemijdend gedrag kun je leren. Voorwaarde is dat je van jezelf weet hoe je reageert. Ben je onzeker, ga je conflicten uit de weg? Wil je de klant écht helpen of klap je er vol in? Dat is het vertrekpunt.''
Fysiek contact in de agressietrainingen helpt om snel primair gedrag bloot te leggen. ,,Zo heb ik het zelf ook ervaren. Ik stond tegenover iemand en ging praktisch het gevecht uit de weg. 'Herken je dit als gedrag van je zelf', werd mij gevraagd. Een eyeopener. Trek bokshandschoenen aan, geef en krijg tikken op je lijf en voel hoe je reageert. Ik ben zelf geen vechter, ga eerder een gevecht uit de weg. Ik ben meer een 'pleaser'; geef liever dan ik neem. Dat werd ineens zó duidelijk.''
Sponsor Alwin de Rijke pakt de (boks)handschoen op. Ook in golf.
Karate
Het resultaat: ,,Ik besloot dingen niet meer uit de weg gaan en zelf de regie te pakken in mijn leven. Om verschillende redenen ging ik karatelessen volgen bij Kenneth Leeuwin. Het voelde heel prettig om in het 'gevecht' bewust de aanval te kiezen in plaats van mijn oude impulsen te volgen en - mede uit angst - het gevecht uit de weg te gaan. Dat positieve gevoel gaf ook een nieuwe richting aan mijn leven.
Alwin de Rijke groeide door en werd van acteur later zelf trainer. Ook in deze agressietrainingen met bokshandschoenen. In plaats van boksen spreekt Alwin liever van 'vechtkunst'. ,,Boksen gaat over winnen en verliezen; over beschadigen. Daar horen beuken en dreunen bij. Die horen juist niet thuis in de vechtkunst. Het gaat wel over 'raken', maar niet over beschadigen. En dat is een kunst.''
Ook een metafoor voor omgaan met een verschil van mening. ,,Zoals het in het dagelijks leven een kunst is naar elkaar te blijven luisteren als we het niet eens zijn, in plaats van dat we elkaar proberen te overtuigen van ons gelijk. Het verschil tussen discussie en dialoog.''
Golfen
Van karate naar golf? ,,Mijn moeder en stiefvader speelden beiden golf. Zo ben ik er ook ingerold. Niet meteen met volle overtuiging, want aanvankelijk vond ik golf meer een spelletje voor 60-plussers. Verre van, weet ik nu. Golf is wel degelijk sport en nog hartstikke moeilijk ook.''
Zijn thuisbaan is Spaarnwoude. ,,Ik speel daar vaak met vrienden. Ik kende Hélène Wiesenhaan al langer. We wonen beiden in Haarlem en zijn praktisch buren. Ik zag haar vaak thuiskomen met haar golftas. Had ze net een wedstrijd met de NVGJ gespeeld en vertelde enthousiast over de mooiste golfbanen. Dat wilde ik ook; spelen op de mooiste banen. Zo ben ik sponsor van de NVGJ geworden. Ik denk drie of vier jaar geleden. De NVGJ en de mensen, het voelt inmiddels heel vertrouwd.''
Wereldbal
Wat neemt Alwin vanuit zijn professie mee naar de golfbaan? ,,Heel verschillend. Vooral: laat alle spanning los. En soms zijn het ook tegenstrijdige dingen, zoals 'hoe saaier het spel, hoe beter de score'. Alleen, zo gedraag ik mij juist niet. Als ik in twee slagen de green kan halen, ga ik niet opleggen, omdat dit veiliger is. Of: 'een par is ook leuk'. Als je de kans hebt om een wereldbal te slaan, moet je dat doen. Daar heb je dagenlang plezier van. Veel meer dan van een goede score. En toch: ben ik bezig een mooie kaart te lopen, dan wil ik mij ineens wél laten verleiden tot risicomijdend gedrag. Dan kies ik soms toch voor 'veilig'. Het is dus niet altijd zo zwart-wit of alles-of-niets. Zo zit ik ook niet in elkaar. Golf doet rare dingen met je. Golf gaat in je hoofd zitten.''
Ken je dat? Zo’n strook strak gemaaid gras in het midden van een golfhole, waar je links en rechts mensen ziet zoeken naar hun bal? Nou, dáár lag ik dus nooit. Peter Luijer wel. En als hij zich al aan de zijkanten meldde, dan was het om mij te helpen met zoeken. De driver wilde maar niet luisteren naar de baas. En ja, het ligt altijd aan de indiaan. En nooit aan de boog. Ik weet het. Maar toch.
Gespot, ons gewaardeerde lid Jur Raatjes op de oldtimer catwalk tijdens het driedaagse auto festival Concours D’Elegance op het prachtige landgoed Heerlijkheid Mariënwaerdt in Beesd. Als mede-organisator van dit grote festijn kon hij het niet nalaten deze dagen een podcast te doen met collega Tile. Voorlopig zullen wij Jur helaas niet zien op onze wedstrijden. Zijn voetoperatie is niet goed gegaan en de prothese moet binnenkort vervangen worden. Wel verzorgt hij met veel plezier alle teksten en lay outs voor het komende Nations Cup. Sterkte Jur met je voet en snel weer op de course!
Hierbij nodigen wij professionele mediavertegenwoordigers uit om met hun beste journalistieke werk mee te dingen naar de Golfpersprijs 2025, een gezamenlijk initiatief van de NGF, NVG, PGA Holland en NVGJ, de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten.
Afgelopen dinsdag en woensdag stond onze homecourse De Texelse in het teken van de NVGJ. En hoe! Dinsdag begon nog veelbelovend met een stralende start, maar de echte Texelse ervaring liet niet lang op zich wachten: een pittige regenbui die ons stevig op de proef stelde. Woensdag daarentegen was het genieten geblazen. Zon, een strakblauwe lucht en dat kenmerkende Texelse briesje maakten er een prachtige golfdag van. Onze NVGJ’ers lieten zich uiteraard niet kennen. Er werd prima gespeeld en de sfeer zat er goed in. Voor een aantal van onze spelers die straks meedoen aan de Redexim Nations Cup was dit bovendien een uitstekende generale repetitie. Binnen een maand staat dit grote internationale toernooi voor de deur en de Texelse rondes waren ideaal om alvast wat scherpte en vertrouwen op te doen. Een belangrijk moment tijdens deze dagen was de samenstelling van de duo’s die Team Nederland gaan vertegenwoordigen. Met zorg en oog voor balans in handicaps zijn de koppels gevormd: * Marijke & Louis * Stef & Sonja * Martijn & Pamela * Anton & Hannie * Friso & Helene Met dit team hebben we een mooie mix van ervaring, talent en teamspirit. Ik ben ervan overtuigd dat deze combinaties elkaar perfect aanvullen en dat we hiermee sterk aan de start verschijnen. Achter de schermen wordt er ook keihard gewerkt. Cara zorgt ervoor dat alles tot in de puntjes geregeld is, zodat wij straks alleen maar hoeven te doen waar we goed in zijn: golfen en genieten. De komende weken benutten we om nog wat extra te trainen en de handicaps aan te scherpen. Ik kijk er met veel enthousiasme naar uit. De Redexim Nations Cup 2025 belooft een bijzonder evenement te worden en ik ben nu al trots op dit fantastische team. Op naar oktober – en op naar succes! Helene Wiesenhaan Captain Team Nederland
Er kan nog veel gebeuren, want we hebben nog vijf wedstrijden te gaan voor de finale op Nunspeet, inclusief een major op Haviksoord waarop niet minder dan 80 (of 70 of 60 enz) punten te verdienen zijn. Maar toch, de Order of Merit krijgt steeds meer vorm. Aan die finale doen de acht beste in A en acht beste van B mee. De vraag, wanneer kan ik voor de zekerheid nog spelen om mijn plekje veilig te stellen of te veroveren, wordt steeds vaker gesteld.
Je gaat je handicap waarschijnlijk niet verbeteren, maar wat een leuke ervaring; spelen op La Sella. De garantie dat je geen grammetje aankomt zal deze reis waarschijnlijk ook niet standhouden. Het vijf-sterrenhotel Denia Marriot Golfresort & Spa is pure verwennerij. De NVGJ is van 21 t/m 24 november vier dagen te gast. Ronald Massaut wilde niet zo lang wachten en nam samen met echtgenote Dea een voorproefje op de jaarlijkse surprisereis. Hun ervaring: super hotel en golfen, écht top! En ongelukkige kamertoewijzing brengt ons al met een half uur na aankomst onbedoeld in contact met de manager van de receptie. Onze kamer is toch niet zo heel vijf sterren als je moet douchen in de badkuip. Beetje link ook met mijn instabiel onderstel, inclusief versleten knieën. Begrip. Meteen wordt een andere kamer met een luxe inloopdouche geregeld. We krijgen zelfs een aangepaste kamer aangeboden. Maar hoe doen julie dat als wij in november terugkomen met 20 man/vrouw en aanhang? Die gaan echt niet douchen in een badkuip, zeg ik. Die vraag brengt ons de volgende dag in contact met Pau Buigues, de 'manager sportgroepen'. Alle kamers op de eerste en derde verdieping hebben standaard een grote inloopdouche. ,,Als de touroperator het vraagt plaatsen we iedereen op de derde verdieping'', biedt hij aan. ,,En groepen hebben meer benefits'', belooft hij. Wintertraining We praten verder over het hotel, de NVGJ en de vele professionals (golf en vooral wielrennen) die hun wintertraining hier plannen. ,,Als jullie groep er is hebben we ook een profwielerteam in huis'', vertelt Pau. Hij verwijst verder naar baanmanager annex caddymaster Raymond, een Nederlander die op La Sella is neergestreken. En Raymond regelt inderdaad álles. Aan buggy's geen gebrek op La Sella. Moet ook wel. Maar weinig golfers die gaan lopen. Dat is niet zo gek, want het gaat toch redelijk op en af. Lange Par 5'en plus holes die wat verder van elkaar liggen. Of neem de zomerse condities in de eerste week van september tot wel 34 graden. Gelukkig zijn in de baan verschillende (gekoelde) watertappunten. Als ook sanitaire voorzieningen. En de baan zelf? La Sella is ontworpen door José María Olazábal en heeft drie lussen. Rood en geel vormen een geheel met smalle fairways, bomen langs de baan en enkele waterhindernissen. De goene lus slingert door een mooi parklandschap met een meer open karakter. Erop en erover De greens lopen enigszins af. En al zijn deze licht bezand, ze zijn snel, écht snel. Dus: landen (net) voor de green. Anders is het erop-en-erover. De eerste dag spelen we rood en groen. De tweede golfdag nogmaals groen en daarna geel. Die laatste wordt vaker 'gespaard' en blijft dan dicht, hoor ik. Op hole 10 begint het rode lampje op het dashboard dreigend te knipperen; de accu is nagenoeg leeg. Terug naar de uitgifte komen we halverwege Raymond tegen. ,,Ik regel een nieuwe buggy, wordt zo gebracht. Of willen jullie vanmiddag in alle rust verder spelen? Regel ik ook.'' We kiezen voor het laatste. Eerst lunch. Zo blij dat we teruggekomen zijn voor de gele lus. Wat een geweldige, uitdagende baan. Smalle entree's naar de fairways, bomen die hinderijk in de weg staan, strategisch geplaatste bunkers, een verscholen waterhindernis en een blinde hole met een shot over de heuvel, direct gevolgd door een dogleg naar links. En weer die mooie, snelle greens. 'Fluffy' Een ander verhaal is het gras op La Sella. De fairways hebben wat droger, stugger gras. Net als direct naast de baan; een beetje 'fluffy'. De fairways zijn dus niet supersnel, maar beland je net naast de baan dan kun je het geluk hebben dat de bal - los van de grond - óp het gras ligt in plaats van verzonken. Met een houten 3 of - 5 kan dan zomaar een wereldslag volgen. De baan ligt er geweldig bij. Al of niet met de komende La Sella Open in aantocht. De lussen worden optimaal onderhouden. Dat zie je zo. De baan wordt zeker niet kapotgespeeld. Tussen 10 en 12 uur zijn er geen starts om alle partijen 'rustig' te laten doorspelen en om slijtage van de baan te beperken, legt Raymond uit. Werkelijk overal zijn greenkeepers; hele geduldige greenkeepers. Glaasje cava Dan nog het hotel zelf. Er is een á la carte-restaurant, een poolbar, een clubhuis en in het weekeinde is ook het Thais restaurant geopend. Echt een aanrader. En hoe mooi, juist dán is de NVGJ te gast in Denia Marriot. Het ontbijt biedt zo veel keuze; van fruit en yoghurt tot volledig Engels ontbijt en een ambachtelijk eierhoekje met ommeletten naar wens. Bijna gênant, maar we doen het er mee. Glaasje cava bij het ontbijt is er natuurlijk ook. Op de kamer kun je zelf koffie en thee zetten (waterkoker). Die worden elke dag aangevuld, inclusief twee flesjes bronwater. Vrienden en vriendinnen van de NVGJ. Ik ben geen reisverkoper, maar dit is gewoon een enorm leuke- en luxe surprisereis, die Hans Terol heeft georganiseerd. Speel je straks ook nog op La Galliana; nog zo'n mooie baan. Alle vervoer is geregeld. Blijf je langer, dan huur je een auto op het vliegveld (regelt Fairway Golftravel) en kun je eigen inkopen doen in de kleinste, maar meest uitgebreide buurtsuper op 7 kilometer van het hotel (vanaf de parking rechts af). Met bakkerij, slijterij en 'wegrestaurant'. Je kunt nog mee.