Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
12.05.2021
Door wedstrijdleider WvdE was ik aanvankelijk ingedeeld met Henri van der Steen. Wij waren al bezig onze partij te plannen, tot onze Brabantse vriend van zijn fiets viel en ongelukkig terecht kwam, met als gevolg: gebroken pink of iets anders daar in de buurt en tot half juni: geen golf.
Zo dacht ik soepel naar de volgende ronde te gaan, tot WvdE mij vroeg of ik niet gezien had dat Hélène Wiesenhaan zich als eerste reserve had gemeld. Inderdaad, over het hoofd gelezen, maar geen ramp. Met Hélène spelen is natuurlijk ook leuk, ook al slaat ze nogal ver. Hélène en ik dus samen de baan in, op mijn thuisbaan Zeegersloot. Een baan die Hélène niet kende, iets wat zeker in mijn voordeel werkte.
Dat ‘samen’ moet de lezer niet al te letterlijk nemen. Om zoveel mogelijk leden en anderen de mogelijkheid te geven om te spelen kun je ‘bij ons’ bijboeken en van een tweebal een driebal maken of een vierbal. Zo stonden wij samen op de afslagplaats met Monica en Jenny, per stuk minstens anderhalf keer de leeftijd van Hélène maar wel weer met de helft van mijn handicap. Wij hadden kunnen splitsen in 2x2 maar voor ons leek een niet al te rappe driebal te lopen, dus sloegen we met z’n vieren af.
De twee dames vergaapten zich in toenemende mate aan de afslagen van H, kanonskogels die niet zelden pas na 220 meter blijven liggen; krachtige swing, prachtige balvlucht, lichte draw, perfecte landing – en vooral een heel stuk verder dus, bijna uit zicht. In B bestaan mannen die er al gelukkig van worden als het ze lukt om in twee naast Hélène komen te liggen.
Die twee dames waren eerst gewoon twee flightgenoten maar werden al gauw bewonderende fans. Aangezien de baan voor H nieuw was gaven ze – ik kreeg er de kans niet eens voor, misschien vertrouwden ze me ook niet – informatie over hoe de holes liepen en hoe die het beste door Hélène gespeeld kon worden. Hetgeen er op hole 14, een blinde par-4 de heuvel op, toe leidde dat Jenny bijkans een dansje maakte, want ze was zó trots: H had – geweldige drive inderdaad — precies zó geslagen als Jenny had aangegeven! Wat ze had aangegeven kon ik trouwens niet goed zien of horen (horen, toch al geen sterk punt van mij), want ze gaf de instructies achter haar hand, zoals obscure voetballers uit Wit-Rusland ook doen als ze de moeder van een tegenstander uitmaken voor b**t of zijn oma voor t*g**p*t. We halfden die hole, trouwens.
Ze vroegen aan het eind van de ronde weliswaar geen handtekening maar wel bij herhaling het telefoonnummer van H, want ze hadden het zó gaaf gevonden om met haar te spelen, en ze móest zeker nog een keer komen, want ze hadden er súper van genoten. Echt balen dat ze niet gewonnen had. (Dat laatste zeiden ze niet, trouwens, of alleen achter hun hand).
Maar terzake. H en ondergetekende speelden beiden van geel en ik kreeg vijf slagen mee. Ik achtte mij niettemin kansloos, zeker na de Zaanse: 38 punten voor H en 21 voor mij. Mijn voordeel op deze mooie zonnige dag was dat ik eigenlijk nauwelijks holes echt verknalde. Op de kaart uiteindelijk maar één streep. Na hole 1 stond ik 1 up, op 2, een lange par-4 en de moeilijkste van de baan halfden we dankzij mijn extra slag en zo ging het eigenlijk door: 1 up voor mij, AS, 1 up voor H op 6, AS, 1 up voor H na 9.
Na de draai ging het al snel een beetje mis voor Hélène. Tien won ik dankzij een extra slag. Hélène begon te rommelen en ik won 11, 12 en ook 13 en stond toen dus 3 up. Dat bleef het. Op 16 boksten wij ter felicitatie en we dronken nog wat op het terras zonder stoelen maar voor we het wisten ook met de fans (‘volgende keer betalen wij’).
Hélène, bedankt voor de wedstrijd. Je hebt ons een mooie dag bezorgd!
1 E RONDJE LIMBURG IN 2011 GROOT SUCCES ABDIJ ROLDUC VERRASSEND In 2010 belde Fred Sochacki naar Hans Terol “Vind je het een goed idee om volgend jaar naar Kerkrade te komen zodat ik jullie het e.e.a. kan uitleggen over een nieuwe golfbaan rondom de abdij Rolduc.” Over een dergelijk verzoek hoeft Terol nooit na te denken “Top idee! Zullen we samen een programma maken voor het eerste Rondje Limburg?” En zo geschiedde. Maar liefst 40 NVGJ-leden togen in mei 2011 naar Zuid Limburg om op drie verschillende banen te spelen en te overnachten in het klooster. De eerste dag werd ons gezelschap op kerkse gastvrijheid ontvangen. Sommigen vergaapten zich aan de indrukwekkende rondleiding, anderen vouwden hun handen uit eerbied of prevelden een gebedje en weer anderen moesten glimlachen. Fred Sochacki op zijn beurt sprak tijdens het diner zijn mede leden toe met een heldere uiteenzetting van zijn initiatief om 18 holes rondom de abdij aan te leggen. Dat idee dateert al van 2003, maar zegt Fred “Vanaf het begin hebben we weinig steun van de bevolking. Daarom duurt het zo lang. Zij is bang voor beschadiging van de omgeving.” Toch bleef hij knokken en zag zijn droom zeker uitkomen, want “het levert arbeidsplaatsen op en de opening staat over twee jaar gepland. Met de start van de eerste 9 holes is inmiddels begonnen en ik zou graag willen zien, dat Rolduc de homecourse van de NVGJ gaat worden. Voor de bestuurskamer is al ruimte ingericht.” Freds enthousiasme kende geen grenzen en hij bleef ons wijs maken, dat de baan er komt. Zes jaar lang bleven de leden bij hem zeuren “Komt er nog wat van?” Zijn droom spatte uiteen, toen de gemeente Kerkrade in 2017 de Golfbaanplannen niet in het betreffende bestemmingsplan opnam.
Het Kostertje, de fameuze troostprijs bij de NVGJ, is in een nieuw jasje gestoken. Jarenlang kwam het brouwsel via sponsor Heleen Sonnenberg van Weduwe Joustra. Er zijn nu nieuwe flesjes gefabriceerd voor het nakende seizoen 2025. Wat niet is veranderd is de tekst op de fles, die op een prachtige wijze de ellendige ronde van Henk Koster op onze homecourse De Texelse beschrijft.
Hans Terol kijkt vooruit op het komende wedstrijdseizoen: ,,Er komen nog hele mooie dingen aan.'' Al wordt het wel steeds moeilijker...
Een nieuw winterrubriekje: Terug in de tijd. Met grappige, soms ontroerende foto's uit het rijke verleden van de NVGJ. Op de wedstrijdkalender van 2005 stonden “slechts” twee surprisereizen. De eerste naar Hardelot waar onze vereniging is opgericht en de tweede naar Parijs en St. Brieux. Naar Hardelot met onze eigen auto en naar Parijs en St. Brieux met een privé jet van de KLM. Vooral de laatste bleek een ongekende luxe van jewelste! Voor slechts € 25,= pp twee dagen geheel verzorgd. Dan krijgt onze secretaris een telefoontje van ex-collega Jeroen Goeman Borgesius. “Heb je zin om met jouw kluppie naar de Vogezen te gaan? Zo ja, dan ben je bij deze uitgenodigd door ClubMed.” De leden wisten echter niet, dat Hans Terol ook nog in onderhandeling was met het Portugese toeristenbureau. Tijdens zijn laatste gesprek medio september in Den Haag ging de kogel door de kerk en werd de NVGJ definitief ‘gratis en voor niks’ uitgenodigd om 5 dagen naar de Oost Algarve te gaan. Tegenprestatie was exposure over deze schitterende streek. Het was ook alweer een kers op de taart. De Portugese gastvrouwen hebben ons werkelijk verwend met prachtige golfbanen, mooi hotel, heerlijke diners en drankjes en de laatste avond werden zelfs de deuren van een groot theater geopend om alleen voor de “Nederlandse journalisten” een schitterende dinnershow te presenteren. Het was een vermakelijke avond waar tenslotte de ene na de andere polonaise volgde. Op de foto zien we Rob Hoogland die zich kostelijk vermaakte met de gezellige feestelijkheid en heerlijke visjes. Eén van de charmante Portugese gastvrouwen die de hele avond op de dansvloer stond keek opvallend veel naar die grote reus uit Nederland. Hij merkte dat ook, glimlachte naar haar, totdat zij met haar stoute schoenen hem vroeg ”Do you want to dance with me?” Tot haar grote verrassing werd ze spontaan door hem opgetild en liep Rob dansend over de vloer, terwijl zij het bijna in haar broek deed van het lachen.
Een nieuw winterrubriekje: Terug in de tijd. Met grappige, soms ontroerende foto's uit het rijke verleden van de NVGJ. Hier zien we John Dekker in 2012 zijn uiterste best doen en speciale foto te maken van een fles uit het repertoire van Heleen Sonnenberg, destijds sponsor van de NVGJ met de Weduwe Joustra. Heleen staat op de uitkijk en kijkt kennelijk of er geen golfballen aan komen. De flessen, de troostprijs voor de laatste plaats, kregen de naam Kostertje, vernoemd naar Henk Koster na een miserabele ronde op de Texelse.
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité