Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
11 uur geleden
Na één week ligt de baan er nog steeds prachtig bij. De hei nog volop in bloei, de zon schijnt en de greens worden steeds moeilijker. Doel is om over een paar weken, als het Nationaal Open hier wordt gespeeld, de greens rond stimp 10,5 te hebben. Niet te doen voor spelers zoals wij, nu al een hele uitdaging.
Ik heb het natuurlijk over De Hoge Kleij, waar ik vorige week nog mijn handicap verbeterde toen ik met 37 stablefordpunten van de baan kwam.
Matchplay is een heel ander spelletje, maar ik had er zin in en Louis ook.
We besloten allebei vanaf blauw te spelen en op basis van mijn handicap kreeg ik maar liefst 10 slagen mee t.o.v. Louis. Dat lijkt heel veel, maar met zijn afslagen vanaf de blauwe tee had ik vaak die extra slag nodig om op gelijk niveau uit te komen bij de green. Louis begon goed met 2 parren, maar daarna wilden zijn korte ijzers niet meewerken. Zo ontstonden er wat kansen voor mij en na 9 holes stond het “all square”.
Ondanks het feit dat Louis bleef zoeken naar de juiste slagen met zijn korte ijzers, zakte mijn spelniveau onder dat van hem (weg mooie rechte drives, hallo bos en bomen). Na 12 holes stond Louis ineens 3 up. Ik maakte vervolgens nog een mooie par op 13, maar 14 en 15 (waar ik geen extra slag kreeg) waren weer voor Louis, dus game over.
De overige holes nog wel gezellig uitgespeeld, waarbij Louis nog wat extra ballen heeft geslagen om wat uit te proberen met zijn korte ijzers. Helaas is het hem nog niet duidelijk waar het probleem zit, dus werk aan de winkel. Meteen het frustrerende van het spelletje, maar ook waar de uitdaging voor mij in zit: vandaag speel je de sterren van de hemel, morgen is alles weer anders.
Naast het wedstrijdelement is ook het ontmoeten van elkaar leuk. Ik had pas één keer eerder met Louis in een flight gezeten, dus dit is ook een superleuke manier om elkaar wat beter te leren kennen.
Na de wedstrijd nog wat tijd hiervoor genomen door een hapje te blijven eten en te genieten van wat het was: een mooie en gezellige dag.
Dank voor de gezelligheid Louis en succes tegen Michiel!
Hoppa! Zesduizend woorden. Dat vind ik al een prestatie op zich. Ik ken mensen die niet eens 6.000 stappen tijdens een golfwedstrijd kunnen lopen, of daar al een buggy voor nodig hebben. Maar eerlijk is eerlijk: ik heb genoten. Niet zozeer van het wedstrijdverslag (voor de scrollers; dat begint ergens halverwege bij de tweede 3.000 woorden), maar wel van de welbekende Henri-cocktail: een snufje maatschappijkritiek, een sneertje naar de hem zo gehate en tegelijkertijd geliefde journalistiek, een scheut (euh.. waterval) links activisme en een flinke plens ironie. Waarvan die laatste dan soms maar moeilijk te ontwaren is.
Door vakanties, werkreizen en anderszins volle agenda’s was onze match over de zomervakantie heen getild en waren we dicht in de buurt van een reprimande van Louis om snel onze wedstrijd af te ronden. Toen de lang geplande dag daar was, bleek het 36 graden en windstil. Ook het tijdstip van onze match, 14:00 uur, was hitte technisch niet het beste. We konden echter beiden niet vroeger of later dus met extra waterflessen begonnen we dapper.
Het ging allemaal nog redelijk voorspoedig. Ok, mijn twee holes voorsprong na vier holes was al wel verdwenen door een explosie van belachelijk lange drives en dito wedges van de heer Kuijntjes. Maar allsquare na zeven, dat was allemaal nog prima te doen.
Dat golf voor een groot deel een mindgame is, werd afgelopen vrijdag maar weer eens pijnlijk duidelijk. In de "verliezersronde" was ik gekoppeld aan Michiel van Kleef, en na wat appverkeer bleek golfbaan Bentwoud de meest strategische plek om de strijd aan te gaan — al kwamen we er daar pas achter dat we eigenlijk maar een paar par-vijven van elkaar vandaan wonen. Misschien had poolen bij één van ons thuis ook nog gekund.
Frank Uijlenbroek, zeer gewaardeerd lid van de wedstrijdcommissie, moest onder het mes vanwege een tumor in zijn dikke darm. Maar hij is er weer en maakt zich op voor vele nieuwe ronden op de golfbanen. Een tijdje chemo zal waarschijnlijk geen roet in het eten gooien. Frank is wat dat betreft uiterst positief. Bij een bezoek aan de patiënt, die verblijft in het St. Antoniushospitaal in Gronau, zat hij na een week ic alweer achter de koffie op het terras. Blij met de doos ballen in de overtuiging dat hij daarmee spoedig weer aan de slag kan.
Peter Luijer is de eerste halve finalist in het Mr. Glow matchplaytoernooi. Hij versloeg Carla de Vlaming in de kwartfinale met miniem verschil (1 up). De andere drie halve finalisten komen uit de partijen Van Weel-Paehlig, winnaar Wiesenhaan/Van Nunen-Huiges en Schouten-Kuintjes. Vanwege vakantie(s) heeft de wedstrijdleider de deadline (17 augustus) enigszins moeten oprekken. Ook in de herkansingscompetitie is inmiddels een halve finalist bekend: Henri van der Steen liet Madelon Barenbrug kansloos in hun onderlinge kwartfinalepartij. De drie andere partijen die een halve finalist opleveren zijn Boehle-Reinders, Boogaard-Van Kleef en Verhoeven-Westhof. Ook hier geldt dat de gestelde deadline voor enkelen te krap was.