Van Daalen vs Veldman

Plaats van handeling de ons allen bekende Gelpenberg bij Emmen. Gerald had met zijn Jaqueline een paar daagjes Drente gepland en een hotelletje in Dwingeloo geboekt. “Je kunt ook naar Houtrak komen”, was eerder zijn weerwoord op mijn voorstel in Bad Bentheim te spelen. Nou ja, Houtrak is niet mijn favoriete baan dus gingen we op zoek naar een alternatief. Het werd De Gelpenberg, waar we dankzij de liefste clubmanager van golfend Nederland, Ellen Kroes, tegen een vriendelijk prijsje konden spelen.

Gerald stuurde al snel een berichtje met het voorstel vanwege het warme weer een buggy te nemen. Het beste plan ooit, want zonder hadden we het waarschijnlijk niet gered. Warm, nee gewoon smerig heet, was het deze vrijdag. Geen hond op de baan, laat staan golfers. 35 graden, je bent gek, zei deze 72-jarige tegen zichzelf. Gelukkig is tegen en met Gerald spelen altijd heel plezierig, dus volle goede moed en gewapend met vele flessen water en een nat handdoekje gingen we de baan in.

De wedstrijd ging mooi gelijk op en er werd zeer behoorlijk gespeeld. Als Gerald een hole won zorgde ik voor de gelijkmaker. We speelden parren en bogeys. Bij de turn stond het all square, dus dan weet je het wel. Vrij snel kwam ik daarna 2 up en waarschijnlijk was dat het signaal voor Gerald een tandje bij te zetten. De drives van 200 meter plus kwamen, evenals de slagen naar de green en twee holes later stonden we alweer gelijk.

Waar Gerald beter begon te spelen zakte bij mij het conditie- en concentratieniveau met gevolg gemiste fairways en te veel herstelslagen. Gerald had beet en beet door, kwam 2 up en liet niet meer los. Een gemiste putt van 2 meter op de par 3 zeventiende bracht de beslissing. Jammer want ik had Gerald de fantastische laatste hole op de Gelpenberg graag gegund. Nu speelden we deze hole voor fun en uiteraard won ik die met een bogey. Een schrale troostprijs.

Maar wat hadden we, ondanks de hitte, een geweldige dag. Fijne verhalen over van alles en nog wat, het wel en wee bij de NVGJ passeerde uitvoerig de revue en we bespraken de toestand in de wereld. De conclusie was dat wij al met al niets te klagen hebben. Gerald jongen, doe je best in de halve finale, blijf je rugproblemen voor en zorg voor een geweldige verrassing. Misschien is onze matchplay-competitie (die onder leiding van Louis overigens even gesmeerd loopt als in de tijden onder Willem) daar wel aan toe.