Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
28.08.2023
Ter ere van onze president
Bij het sterven is een mens klein. Hij/zij gaat over naar het hiernamaals. Charles A. Taylor heeft ons verlaten. Hij is hemelen. Onze eerste, en langst zittende president had het ons zelf aangekondigd, want uitbehandeld ziek. “Ik neem het zoals het is”, zei hij. En toch kwam zijn overlijden als een shock. God hebbe zijn ziel, maar godverdegodver…. waarom in vredesnaam? Omdat-ie tegen de tachtig liep? Hij speelde nog altijd een lekkere partij golf in ons gezelschap en hij had bij elke formele en informele bijeenkomst bij de door hem uit de wieg geleide NVGJ een goed woordje voor iedereen – kritisch wel, maar altijd in positieve zin.
Een I.M. van de hand van Leo van de Ruit.
Charles A. Taylor is niet meer. Wij zullen hem missen. Ik helemaal, want ik kende hem al lang voor de NVGJ (28 maart 1994) is opgericht. Wij waren allebei een poos verslaggever in de wielersport, en dat wereldje schept een band. Sindsdien knuffelen wij bij elke ontmoeting wij met een kus op de wang.
Eind jaren zeventig werd Charles al snel Chef Telesport, wat hij 27 jaar is gebleven, en hij is vanuit die verantwoordelijke positie van onschatbare waarde geworden voor het Nederlandse Golf (en in het verlengde daarvan voor de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten).
Onschatbare waarde, inderdaad ja! Door middel van publiciteit in de grootste krant van Nederland, en wat later ook via vele andere media, heeft Charles enorm bijgedragen aan de groei van het Nederlandse golf van pakweg enkele tienduizenden in 1980 naar de 440.000 anno nu. Hoe dan? Simpel: Robbie van Erven Dorens was begin tachtiger jaren organisator van het Dutch Open en wist KLM te strikken als hoofdsponsor. De promotor – later tot Mister Golf verheven – stelde ook vast dat er in de media bitter weinig werd geschreven over golf. Praktisch niets. Destijds speelde hij een-tweetjes met de Telegraaf. De grootste krant van Nederland nam, na afspraken met Chef Telesport Charles wel eens golf in de kolommen op. Berichten die door Robbie waren geschreven.
Van Erven Dorens stimuleerde destijds veel mensen, ook journalisten onder wie Charles, om zelf golf te gaan spelen. Charles raakte enthousiast en werd steeds enthousiaster, zodanig dat hij steeds meer werk ging maken van golf. In de journalistiek en in het verlengde ervan. Golf moest het worden, golf moest het zijn, golf moest gepromoot en golf moest groot. Charles droeg zeer actief enorm bij aan de popularisering van golf in Nederland.
Van elite naar volk. En dat is gelukt. Met publicaties in de Telegraaf maar ook daarbuiten, zelfs bij de concurrentie van de krant. In zijn ‘samenzwering’ met Robbie van ED stelde Charles dat het goed zou zijn journalisten uit te nodigen voor evenementen en ze ook golf te laten spelen. Een ei van Columbus.
Toen dat een beetje liep, die golfdagen waarvoor altijd wel een sponsor werd gevonden, rees de vraag bij Robbie en Charles: “Zou het zinvol zijn een vereniging van golfpers op te richten?” Zij wisten het niet, maar kregen een lumineus idee. “We nodigen persmensen uit voor een paar dagen golf in Frankrijk en als er veel meedoen, richten we de NVGJ op. En jij, Charles zult de voorzitter zijn en zoek daar maar een secretaris en een penningmeester bij.”
Zo is het gekomen. Ik was er bij in Hardelot, werd gelijk gebombardeerd tot secretaris en Ruud Onstein (golfreporter Langs de Lijn, ook bankman ABN AMRO) tot penningmeester. Het begon met 22 m/v en de NVGJ staat als een huis met 100+ leden. Het drietand-bestuur ‘regeerde’ 13 jaar. De NVGJ droeg golf uit en speelde golf. Charles initieerde uitwisseling met buurlanden (Duitsland, België, Frankrijk) en het European Masters for Golf Playing Journalists (EMGJ), dat nog steeds bestaat in een tweejaarlijkse cyclus en keurde de Nations Cup goed. Grote successen.
Een enome bijdrage aan de popularisering van golf was het Telegraaf-Dunhill-toernooi. Elk jaar voorronden overal in het land voor iedereen die maar wilde, halve finales op prachtige banen en de finale op St. Andrews Old Course. Duizenden ‘gewone’ golfers deden er jaren aan mee, de uitblinkers speelden de finale in het heiligdom van golf. Het Telegraaf-Dunhill heeft lang bestaan, Charles was altijd een stimulator van dit unieke toernooi en superviseerde jaarlijks de finale. In 2006 werd hij onderscheiden met de Award van de Nederlandse Vereniging van Golfbaan Exploitanten (NVG).
Een koninklijke onderscheiding viel hem ten deel bij zijn afscheid van Telesport, waar hij ontiegelijk veel journalistiek werk verrichtte buiten zijn geliefde golfsport om. Dat lintje deed hem minder dan de titel ‘Erelid met Gouden Speld” van onze NVGJ.
R.I.P.
Leo van de Ruit, secretaris van het eerste uur.
Klop gehad ... van mijzelf ,,Je speelt niet tegen míj, je speelt tegen jezelf.'' Michiel van Kleef had het niet duidelijker kunnen stellen. Ik doe het zelf, kampioen holes verkloten. Totaal niet in de wedstrijd. En matchplay is écht een wedstrijd, puur één-op-één. Mijn voorbereiding op het seizen was ook helemaal niks. Pas vier rondje gespeeld sinds oktober vorig jaar. De hele winter mantelzorger geweest voor mijn beide ouders, verpleger/verzorger voor mijn echtgenote Dea na een hele ongelukkige val met de fiets. Surprisereis moeten annuleren, net als onze eigen winterse golfvakantie. Te veel water Vooraf had ik mij mede daarom ook niet echt een voorstelling gemaakt van mijn matchplay op De Purmer. Alleen dat Michiel zijn ballen gemakkelijk 130-150 meter slaat, ik kom vaak niet verder dan 80-90 meter, 100 max. Met slechts vier slagen mee op de moeilijkste holes red je dat écht niet. In theorie verlies je dan bijna elke par 5 en alle lange par 4-en. Gelukkig spelen we de lussen geel-rood. Niet de witte. De holes op wit zijn té lang, de fairways té smal en er is té veel water. En geel-rood is mij altijd wel goed gezind geweest. En toch: de eerste vier holes beginnen slecht. Ik krijg de bal niet fatsoenlijk weg vanaf de tee. Beetje te voorzichtig, misschien, afslaan met een houten 3. Maar toch: op hole 3 sta ik zo maar 1 up. Heel eerlijk, dat punt krijg ik in de schoot geworpen, want Michiel speelt met een verkeerde bal. Ik schrik er zelfs van. Dit kan niet. Klopt helemaal, want prompt gaat hole 4 verloren; twee keer een waterbal. En er komt nog veel meer water, bedenk ik mij. 'Zó zonde' Ik ben de tel kwijt hoeveel ballen ik in het water heb geslagen. Ik schat een stuk of tien. Heel toepasselijk: ik speel met lakeballs. Dieptepunt: met drie slagen voor op de moeilijkste hole van de rode lus sla ik mijn bal twee meter verder in het water. En vanaf dezefde plek nog eens. Weg voorsprong. ,,Zó zonde'', reageert Michiel hoofdschuddend. Doodzonde! Hoe kun je zo slecht spelen? Nu speel je natuurlijk niet alleen. En Michiel slaat soms - voor mij - wereldballen. Hoe kom jij aan handicap 26,5, vraag ik niet begrijpend. ,,Nou ja, dat heb je gezien. Ik sla wel ver, maar alle kanten op. Mijn pro zegt ook dat ik gemakkelijk naar handicap 20 kan. Alleen op deze manier gaat dat niet gebeuren.'' Om vervolgens weer met een hoek zijn bal zoek te spelen. ,,Dat bedoel ik dus.'' Oké. Putten Zo staat Michiel bij de turn slechts 1 up. ,,Alles is nog mogelijk.'' En dat blijkt ook als ik hole 10 win, dankzij een mooie putt. Gelijk! De putter is weer hot vandaag, maar daarvoor moet ik wel eerst op de green zien te komen. Zo blijkt. De volgende holes gaan verloren. Ik hoef niet eens meer te putten. Vier op rij gaan naar Michiel, deels door eigen handelen. Op hole 15 - een par 3 - beleef ik nog even een opleving, maar op hole 16 - een lange par 5 - gaat bij 3&3 definitief het licht uit. 'Je speelt niet tegen mij, je speelt tegen jezelf', herhaal ik de harde maar juiste observatie van Michiel. Michiel, succes in de volgende ronde. En ondanks de smadelijke nederlaag was het toch een aangename golfmiddag. Bedankt!
De nieuwe wedstrijdleider Paul Boehlé en René hebben een voorlopige startlijst opgemaakt (HIER te zien) voor onze wedstrijd in Wilnis om de 17e Barenbrug RPR Cup. Met 43 spelers weer zeer druk bezocht, met starttijden tussen 12 en 13 uur. We starten op 1 en 10. Geen lunchpakket. Bericht van baanmanager Brian: 'De maximale doorlooptijd is echt 2 uur en 10 minuten. Maar dit moet zeker met 3 ballen goed te doen zijn.' Ter geruststelling: dat is de doorlooptijd voor 9 holes. De wedstrijd wordt gesponsord door Barenbrug en er zijn relatief veel extra gasten.
In de recente nieuwsbrief staat per abuis een verkeerde datum (19 mei) genoemd voor de wedstrijd op Landgoed Welderen. Om misverstanden te voorkomen: de wedstrijd wordt gespeeld dinsdag 20 mei. Er kan inmiddels worden ingeschreven.
Recent maakte ons lid Pamela Sturhoofd de documentaire Patatje Oorlog over twee Nederlandse mannen – Franky en Coen – die afreizen naar de frontlinies in Oekraïne om daar letterlijk troost en voedsel te brengen in de vorm van patat. Met hun snackkar en eindeloze veerkracht helpen ze vluchtelingen en achtergebleven ouderen in zwaar getroffen gebieden, en runnen inmiddels zelfs een opvanghuis in Dnipro. Een verhaal over medemenselijkheid, absurditeit en hoop – in oorlogstijd.
Ons lid John Dekker was afgelopen week op bezoek bij onze gewaardeerde sponsor Heleen Sonnenberg om wat flessen op te halen voor onze vereniging. Heleen zit niet stil in ieder geval. Onder de naam Chateau Sonnenberg (opgericht 2021) importeert ze wijn, ze verkoopt damesmode en samen met haar man Paul bestiert ze ook nog een makelaardij. En dat allemaal sinds 2019 in Den Haag. Onder de paraplu van Weduwe Joustra verzorgde Heleen, die de NVGJ nog altijd een warm hart toedraagt, jarenlang het Kostertje. Kijk ook eens op haar website!
Surprise ... We gaan naar Spanje en je partner mag mee! Vier dagen, vijf sterren-hotel in Denia aan de 27-holes golfbaan van La Sella met alles erop en eraan. Lang weekend genieten van deze luxe golfvakantie. Drie rondes op twee schitterende banen, La Sella en La Galiana. Ontbijt en diner, de laatste inclusief drankjes. Vervoer in Spanje is geregeld. Vliegen vanaf drie luchthavens in Nederland en je neemt gemakkelijk je eigen golfclubs mee. Alleen nog even Christa bellen of mailen dat je graag mee gaat. En of je alleen gaat of met je partner. Zo je wil regelt Fairway Golftravel ook je vliegtickets. Al is de locatie nu bekend, het blijft een surprise-reis want er staat je een aangename verrassing te wachten. Van vrijdag 21 t/m maandag 24 november is de NVGJ in Spanje voor een vierdaags verblijf op het Denia Marriot la Sella golfresort, gelegen tussen Valencia en Alicante. Het 5-sterren hotel biedt alle denkbare luxe en ontspanning. De hele dag gegolfd, kun je daarna chillen in de spa met sauna, stoombad of jacuzzi. Er is ook een beautycenter met verschillende schoonheidsbehandelingen. Anders neem je samen met je flightgenoten een drankje in het clubhuis of in een van de bars in het golfhotel. Bij het diner zijn de drankjes inbegrepen. De kamers van Denia Marriot zijn echt ruim en smaakvol ingericht met terras en voorzien van satelliet-tv. Stel dat er in het weekend een golfwedstrijd is. Golfen doen wij zelf op twee banen; de eigen la Sella golfbaan en de schitterende tourbaan La Galiana op een klein uurtje rijden van het hotel. Vervoer is geregeld. La Sella is een uitdagende baan, mede ontworpen door Jose Maria Olazabal. Het is een volgroeide baan (1991) van gemiddelde lengte, licht glooiend en bosrijk. De fairways worden omringd door sinaasappel- en pijnbomen met een imposante bergketen als achtergrond. We spelen daar zaterdag en maandag. Voor alle golfers is alvast een handtrolley geboekt. Een touringcar brengt ons zondag via de kust en door een schitterend berglandschap tot vlakbij Valencia naar La Galiana Campo de Golf (2011). La Galiana is een tourbaan, eerder gekozen tot 'best choice'. Voor de spelers zijn buggy's gereserveerd, want 'lopen is bijna niet te doen. Er is geen meter vlak', zegt Christa van Fairway Golftravel. Ze is er zelf geweest. Ook het Marriot hotel bij Denia (10 minuutjes met de auto) kent ze goed: ,,Echt perfect.'' De recensies op booking.com zijn eveneens lovend; eindcijfer 9.0. Wil je mee, wat moet je doen? Bel Christa om je aan te melden of stel je vragen. Stuur vervolgens ter bevestiging een e-mail met je wensen en of het reisbureau ook je vlucht moet regelen. Zo ja, vanaf welk vliegveld. De richtprijzen (laatste kolom), aankomst- en vertrektijden staan op de flyer. De bijzondere 4-daagse NVGJ-surprisereis is uit te breiden naar een langer of aangepast verblijf verblijf en met eigen vervoer. Op basis van je wensen maakt Fairway Golftravel een offerte. Oh ja, denk ook even aan een passende reisverzekering. Kan trouwens ook via Christa.