Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
21.08.2022
Stippelberg - het verslag
De dag dat we op golfbaan Stippelberg spelen wordt door mij altijd direct in mijn agenda geblokt. Werk of geen werk, geblokt staat ie daar dan wekenlang. Een prachtige baan met zoveel verschillende en uitdagende holes (en bunkers), die wil je gewoon niet missen. En met Marijke als ideale gastvrouw natuurlijk!
Een aantal jaren geleden had ik de eer als eerste de MABARA-schaal te winnen, dus ik reed met een mengeling van vertrouwen en ‘druk op de schouders’ richting Bakel… Voor de zekerheid stopte ik nog een paraplu in mijn tas en een wat dikker jasje, want vanaf dinsdag 16 augustus zou het behoorlijk gaan afkoelen in Nederland en werd er zelfs regen voorspeld. Maar Bakel bleek nog niet aan afkoeling te willen denken, sterker nog de temperaturen kwamen boven de 30 graden. Mijn paraplu bleek wel ideaal om geen acute zonnesteek op te lopen!
Mijn flightgenoot Annemart was er duidelijk ook van overtuigd geweest dat de weersvoorspelling betrouwbaar was, waardoor zij elegant gekleed ging in een zwarte lange broek en bijpassende zwarte polo. Alleen al bij de aanblik kreeg ik het nog een beetje warmer… Jolanda, onze andere flightgenote was zonniger gekleed maar zij viel weer op door haar zeer hippe, blauwe gewatteerde golftas, die opmerkelijk veel weg had van een ski-jas… Op mijn vraag of ie ook waterdicht was kreeg ik het logische antwoord: “Ik zou het niet weten, vond hem vooral heel mooi!”. (En dat is ie ook!)
Terwijl ik de wedstrijd begon met 3 parren en een birdie, bleek dat Annemart zichtbaar nog moest wennen aan haar eigen clubs die na een vakantie op Aruba – waar de clubs nooit waren aangekomen – nog drie weken lang zonder haar de wereld hadden rondgereisd. Vlak voor de wedstrijd Stippelberg werden ze plotseling thuis afgeleverd. Maar het weerzien oogde nog wat onwennig. Regelmatig klonk het: ‘JA JÉÉÉZUS!’, en ik weet zeker dat er binnen de NVGJ niemand mooier “JA JÉÉÉZUS” kan roepen bij een slecht geslagen bal dan Annemart. Dat komt er namelijk zo oprecht geïrriteerd uit dat ik het gedurende de wedstrijd steeds gekker begon te vinden dat Hij/Zij maar niet naar haar leek te luisteren…
We kregen het alle drie warmer en warmer en onze gezichten kleurden roder en roder. In de verte zag ik een buggy aan komen rijden en riep verheugd: ‘Ze komen ons water brengen’! Maar tot onze grote schrik zagen we dat Fred Sochacki was opgehaald, omdat hij zich tijdens de wedstrijd plotseling niet lekker voelde. Jolanda en ik kropen vanaf dat moment nog wat vaker onder onze paraplu en Annemart drukte haar zwarte cap steeds steviger op haar hoofd. (Na afloop bleek dat Fred — zonder pet en paraplu — te veel last had gehad van de warmte maar wel zelfstandig naar huis had kunnen rijden).
Op hole 15 leken we wel drie ijlende vrouwen toen we hardop over ons eerste drankje na afloop begonnen te fantaseren: “Oh, nog even en dan neem ik een groot glas rosé”, “Of een koud biertje”. “Nee, ik begin met een heel grote Gele Peter!“ Ondanks die afleidende mijmeringen en de verzengende hitte bleef ik scoren en hielpen de gemeende complimenten van mijn flight-genoten om mijn vorm vast te houden.
Annemart brulde op hole 18 nog 1 x voluit: “JA JÉÉÉZUS” en toen wist ze zeker dat ze het Kostertje had gewonnen, Jolanda was vol vertrouwen dat ik had gewonnen en tegelijkertijd totaal verbaasd dat zij zelf ook een heel prima 30 score had weten te behalen. Uit handen van Henri kreeg ik de mooie opgepoetste MABARA-schaal en van Marijke de zak met traditionele worstenbroodjes.
Het was kortom weer een heerlijke middag in Bakel en het bleef er nog lang warm…
Pamela
Stippelberg - de uitslag
Marijke Brouwers moest op haar eigen baan De Stippelberg in de A-categorie Pamela Sturhoofd voor laten gaan. In de B scoorde Anna van Lennep weer eens goed, al maakte gast Dave Mansoor, de broer van Paul, de meeste stablefordpunten.
A-categorie plhc stbf
1. Pamela Sturhoofd 16 38
2. Marijke Brouwers 15 34
3. Jolanda Swarrt 15 30
4. Willem Schouten 11 29
5. Friso Leunge 14 23
6. Alwin de Rijke 21 20
7. Fred Sochacki NR
B-categorie
1. Dave Mansoor (gast) 37 38
2. Anna van Lennep 29 37
3. Ron Buitenhuis 21 33
4. PAUL MANSOOR 27 32
5. Henri van der Steen 19 30
6. Eric Venghaus 17 29
7. Kees Pijnappels 22 29
8. Onno Hansum 35 29
9. Hannie Verhoeven 23 26
10. Paul Boehlé 30 23
11. René Brouwer 26 20
12. Annemart van Rhee 21 19
De slotavond van de NVGJ had alles: spanning, drama en een flinke dosis Murphy’s Law. In de A-categorie kroonde Foeke Collet zich tot tweevoudig kampioen van de Charles Taylor trofee. Halverwege de ronde ging hij nog languit op de grond liggen na een lullig chipje waarbij het in zijn rug schoot. Toch sprokkelde hij onverstoorbaar 36 punten bij elkaar. Mr. 34-35-36 zat dit keer aan de hoge kant. “Never underestimate the injured man,” bleek het motto van de avond.
De laatste reguliere wedstrijd van het seizoen is geweest, de finalisten die tijdens de Masters strijden om de Charles Taylor Trofee zijn bekend. Hoewel reikhalzend of met enige spanning (maar niet bij Foeke, merkte hij tijdens de prijsuitreiking fijntjes op) werd uitgekeken naar de wedstrijd op Haviksoord, want Major en dus bonuspunten, leverde deze dag wel veel nattigheid op (en veel gezelligheid, dankzij Anton en Monique van Dirk Doet), maar niet of nauwelijks verschuivingen in de diverse Order of Merits – we hebben er best veel. Bovenin waren er ook weinig verschuivingen te verwachten. Foeke speelt gewoon altijd 35 punten, tenzij een keer 34 of 36. In B zijn Sonja en Harald het gewone volk allang ontstegen. Hooguit kon iemand van plekje stijgen of dalen, dat was het wel zo’n beetje,. Alle finalisten zijn dus bekend al moet tot donderdag een voorbehoud gemaakt worden met betrekking tot de deelname van Henri van de Steen. Ondanks nagenoeg het hele jaar al fysieke malheur, een operatie aan de rug enkele maanden geleden, en sindsdien ook geen golf meer, staat hij in A nog steeds op een degelijke zesde plek. En dat is goed voor een partij tegen Hélène. Donderdag hoort hij meer van de specialist en probeert hij nog enkele oefenswings, maar dankzij een Spartaans herstelprogramma (‘Oefeningen, rusten, fietsen maar op de hometrainer, stukjes wandelen, daarna voorzichtig alles doen wat een man normaal doet, voorzichtig wel’) gaat hij ongetwijfeld aantreden. Desnoods met de P vanaf oranje – al is dat volgens de voor de zekerheid zojuist aangepaste reglementen niet meer toegestaan. Finalisten Goed, wie gaan er de baan in. Foeke v Martijn Marijke v Louis Hélène (laat je je handicap nog even weten?) v Henri (vermoedelijk dus) Frank H v Peter van W. Als Henri onverhoopt toch afhaakt, mag de nummer 9 de plek opvullen, maar dat is Cara en die zit in Italië. Dan mag uiteindelijk Anton meedoen, zij het voor spek en bonen, want niet voor bonuspunten en zo. Speelt dan tegen Peter van Weel, ook leuk. Alleen de nummer negen mag bij ontstentenis van een van de finalisten, reglementair toetreden tot het elitegezelschap van de beste acht. De finalisten in B zijn: Sonja v Harald René v Elaine Hannie v Leonard Roland v Hans T. De sponsors hebben een eigen finale en die is tussen Jolanda en Alwin. Puntentelling Louis merkte bij de prijsuitreiking op dat iedereen in de finale weer op nul begint. Dat is niet helemaal waar: de punten in de Order of Merit spelen weliswaar geen rol meer, maar daar komt een ander systeem voor in de plaats: de nummer een vertrekt met 250 punten, nummer twee met 200, nummer drie met 175 en zo aflopend tot 50. Datzelfde aantal punten valt weer te verdienen door goed te scoren: de beste in beide categorieën verdient weer 250 punten, de nummer twee 200, enz. Omdat hierdoor in het verleden vaak gelijke standen werden bereikt, zijn hier vorig jaar voor de finale weer bonuspunten aan toegevoegd, zoals bij de majors: 80 punten aflopend tot 10. Daardoor kan het toch weer spannend worden maandag. Voorbeelden, Brouwer, anders is het niet te volgen! Als Foeke vierde wordt, verdient hij 150 punten + 50 bonuspunten is 200. Opgeteld bij 250 punten bij de start, maakt dat 450. Louis (nr 4) start tijdens deze finale met 150 punten. Als hij de beste is, krijgt hij er 250 + 80 (bonus) bij, maakt in totaal 480. En wint hij de Charles Taylor trofee (mits Martijn geen tweede wordt). (Bedenk na deze diepe zucht: Jullie hoeven dit alleen maar te lezen, de Weco moet er mee werken). Louis Aan Louis werd gevraagd of hij misschien van rood zou gaan tegen Marijke. Misschien de moeite waard om te overwegen, zei hij, al concludeerde hij al snel: ik vind dat de mannen , in elk geval in A, van geel moeten spelen. Velen waren verbaasd dat Leonard, die in één week tijd zijn handicap met drie punten heeft verlaagd tot 13-en-een-beetje, toch van rood speelde. Maar voor Leonard is golfen dan ook vooral een denksport: bestudeer de baan van tevoren , bedenk waar je met je afslag graag wilt liggen en zoek daar niet alleen de juiste club maar ook vooral ook de juiste tee bij. En sla vervolgens niet toch het bos in. Die teekeuze zal nog wel een puntje van aandacht worden, in de Weco, volgend jaar, vermoedde de wedstrijdleider van dienst. Maar eerste nog even een best ingewikkelde wedstrijd. Want behalve een finale is dit ook alweer de eerste wedstrijd, die telt voor het seizoen 2025. Iederéén heeft dus wat om voor te spelen.
‘Heb je droge kleding mee?’, vroeg ik Roland. Op dat moment was onze finalepartij op De Hoge Kleij precies negen holes onderweg. Roland had net geprofiteerd van de extra slag (hij kreeg er acht in totaal) op de holes zeven en negen, waardoor de stand in de wedstrijd weer terug ging naar ‘all square’.
De genomineerden voor de Golfpersprijs zijn bekend. En naast Niels Hooft met zijn videoproducties rondom de Ryder Cup, de Solheim Cup bijlage van de Telegraaf in samenwerking met Golf.nl is ook 'onze' Anton Kuijntjes genomineerd met zijn liefdesbetoog over The Open. Op 3 november wordt de winnaar bekend gemaakt tijdens de slotavond van de NVGJ door juryvoorzitter Abe Jan ter Beek.
Onlangs bereikte ons het droevige nieuws van het overlijden begin dit jaar van ons oudste lid Jaap Homan. Hij werd 86 jaar. Jaap was een enthousiast lid van het begin van het ontstaan van de NVGJ in 1994 maar geen ‘founding member’. Jaap werkte bij het Nieuwsblad van het Noorden, eerst op de sportredactie en later als algemeen verslaggever. Door een fusie in 2002 met de Drentse & Asser Courant ging de combinatie verder onder de naam Dagblad van het Noorden. Hij was heel vaak aanwezig bij de wedstrijden van onze vereniging en ook meldde hij zich altijd aan voor de buitenlandse trips, mits hij toestemming had gekregen van ‘het parlement’ zoals hij zijn Ada steevast noemde, maar zij lag nooit dwars en gunde Jaap zijn uitjes met de NVGJ. Jaap woonde in Roden, in het noorden van Drenthe en was vaak de deelnemer die van het verst weg kwam. Misschien was het ook wel vanwege zijn vele deelnames dat hij, steevast in de B-categorie hoge ogen gooide op de jaarranglijst. Hij wist de Order of Merit in de B-categorie zelfs drie keer te winnen, in 2000, 2002 en 2003. Dat was ook de periode dat de NVGJ een aantal jaren op rij welkom was op zijn homecourse, Golfclub Holthuizen. Voor de winnaar had hij een toepasselijke prijs geregeld; een Drents keitje, waarop hij een gegraveerd plaatje had geknutseld met de tekst ‘Winnaar Drentse Kei’. Het is inmiddels al langer dan tien jaar geleden dat Jaap aan een wedstrijd van de NVGJ meedeed. In zijn actieve periode klaagde hij al vaak dat hij niet zo ver meer sloeg als vroeger. Hij was nooit lang van de tee, maar zijn fysieke gesteldheid maakte dat hij, ook van de rode tees, nog meer aan lengte inboette. Dit was de voornaamste reden dat hij liever stopte dan blijven aanmodderen. Toen Jaap de krant vaarwel had gezegd met dank aan de VUT regeling stopte hij niet met schrijven. Hij schreef artikelen voor golfkranten en – magazines en stelde ook een boek samen over de schaatsprestaties van de inwoners van zijn provincie. Een beetje parmantig prijkte zijn naam op de cover van dat boek, met die ene D. na zijn voornaam, precies zoals deze ook steevast onder zijn krantenstukjes stond. Nooit geweten waar die D voor stond maar de overlijdens advertentie gaf het geheim prijs, Date! We zullen Jaap missen en de NVGJ verliest in hem een ‘character’ zoals de Engelsen een uniek persoon noemen. (Tekst: Louis Westhof / Ruud Onstein