Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
21.08.2022
Stippelberg - het verslag
De dag dat we op golfbaan Stippelberg spelen wordt door mij altijd direct in mijn agenda geblokt. Werk of geen werk, geblokt staat ie daar dan wekenlang. Een prachtige baan met zoveel verschillende en uitdagende holes (en bunkers), die wil je gewoon niet missen. En met Marijke als ideale gastvrouw natuurlijk!
Een aantal jaren geleden had ik de eer als eerste de MABARA-schaal te winnen, dus ik reed met een mengeling van vertrouwen en ‘druk op de schouders’ richting Bakel… Voor de zekerheid stopte ik nog een paraplu in mijn tas en een wat dikker jasje, want vanaf dinsdag 16 augustus zou het behoorlijk gaan afkoelen in Nederland en werd er zelfs regen voorspeld. Maar Bakel bleek nog niet aan afkoeling te willen denken, sterker nog de temperaturen kwamen boven de 30 graden. Mijn paraplu bleek wel ideaal om geen acute zonnesteek op te lopen!
Mijn flightgenoot Annemart was er duidelijk ook van overtuigd geweest dat de weersvoorspelling betrouwbaar was, waardoor zij elegant gekleed ging in een zwarte lange broek en bijpassende zwarte polo. Alleen al bij de aanblik kreeg ik het nog een beetje warmer… Jolanda, onze andere flightgenote was zonniger gekleed maar zij viel weer op door haar zeer hippe, blauwe gewatteerde golftas, die opmerkelijk veel weg had van een ski-jas… Op mijn vraag of ie ook waterdicht was kreeg ik het logische antwoord: “Ik zou het niet weten, vond hem vooral heel mooi!”. (En dat is ie ook!)
Terwijl ik de wedstrijd begon met 3 parren en een birdie, bleek dat Annemart zichtbaar nog moest wennen aan haar eigen clubs die na een vakantie op Aruba – waar de clubs nooit waren aangekomen – nog drie weken lang zonder haar de wereld hadden rondgereisd. Vlak voor de wedstrijd Stippelberg werden ze plotseling thuis afgeleverd. Maar het weerzien oogde nog wat onwennig. Regelmatig klonk het: ‘JA JÉÉÉZUS!’, en ik weet zeker dat er binnen de NVGJ niemand mooier “JA JÉÉÉZUS” kan roepen bij een slecht geslagen bal dan Annemart. Dat komt er namelijk zo oprecht geïrriteerd uit dat ik het gedurende de wedstrijd steeds gekker begon te vinden dat Hij/Zij maar niet naar haar leek te luisteren…
We kregen het alle drie warmer en warmer en onze gezichten kleurden roder en roder. In de verte zag ik een buggy aan komen rijden en riep verheugd: ‘Ze komen ons water brengen’! Maar tot onze grote schrik zagen we dat Fred Sochacki was opgehaald, omdat hij zich tijdens de wedstrijd plotseling niet lekker voelde. Jolanda en ik kropen vanaf dat moment nog wat vaker onder onze paraplu en Annemart drukte haar zwarte cap steeds steviger op haar hoofd. (Na afloop bleek dat Fred — zonder pet en paraplu — te veel last had gehad van de warmte maar wel zelfstandig naar huis had kunnen rijden).
Op hole 15 leken we wel drie ijlende vrouwen toen we hardop over ons eerste drankje na afloop begonnen te fantaseren: “Oh, nog even en dan neem ik een groot glas rosé”, “Of een koud biertje”. “Nee, ik begin met een heel grote Gele Peter!“ Ondanks die afleidende mijmeringen en de verzengende hitte bleef ik scoren en hielpen de gemeende complimenten van mijn flight-genoten om mijn vorm vast te houden.
Annemart brulde op hole 18 nog 1 x voluit: “JA JÉÉÉZUS” en toen wist ze zeker dat ze het Kostertje had gewonnen, Jolanda was vol vertrouwen dat ik had gewonnen en tegelijkertijd totaal verbaasd dat zij zelf ook een heel prima 30 score had weten te behalen. Uit handen van Henri kreeg ik de mooie opgepoetste MABARA-schaal en van Marijke de zak met traditionele worstenbroodjes.
Het was kortom weer een heerlijke middag in Bakel en het bleef er nog lang warm…
Pamela
Stippelberg - de uitslag
Marijke Brouwers moest op haar eigen baan De Stippelberg in de A-categorie Pamela Sturhoofd voor laten gaan. In de B scoorde Anna van Lennep weer eens goed, al maakte gast Dave Mansoor, de broer van Paul, de meeste stablefordpunten.
A-categorie plhc stbf
1. Pamela Sturhoofd 16 38
2. Marijke Brouwers 15 34
3. Jolanda Swarrt 15 30
4. Willem Schouten 11 29
5. Friso Leunge 14 23
6. Alwin de Rijke 21 20
7. Fred Sochacki NR
B-categorie
1. Dave Mansoor (gast) 37 38
2. Anna van Lennep 29 37
3. Ron Buitenhuis 21 33
4. PAUL MANSOOR 27 32
5. Henri van der Steen 19 30
6. Eric Venghaus 17 29
7. Kees Pijnappels 22 29
8. Onno Hansum 35 29
9. Hannie Verhoeven 23 26
10. Paul Boehlé 30 23
11. René Brouwer 26 20
12. Annemart van Rhee 21 19
Pim Donkersloot wint op de Zaanse met 2 up van William Wollring. Het was een gezellig foutenfestival.
Nee, het was niet de verlammende gedachte dat ik de volgende ronde tegen Martijn zou moeten spelen, ook niet de mentale klap van mijn rap naderende pensioenleeftijd. Nee, het was het degelijke spel van Annette dat de doorslag gaf in onze matchplaywedstrijd op de Goyer. Als iemand handicap 18 heeft op de waterrijke Zaanse, weet je één ding zeker: die slaat een rechte bal. En zo gebeurde op een zonovergoten baan. Annette was super degelijk vanaf de tee, prikte haar houtjes van de fairway recht vooruit, chipte alles netjes in de buurt van de vlag en wist zo de handvol extra slagen die ze kreeg op één na (gehalved) keurig te verzilveren. Een zeer gezellige ronde met een terechte winnares waar Martijn nog een hele kluif aan zal krijgen!
Kortgeleden beleefde ik een bedenkelijke primeur door het Kostertje te mogen ophalen van de prijzentafel. Voorgaande jaren kwam ik altijd wel leuk mee in de B-categorie, met elk jaar wel de finale meespelend in Nunspeet, maar sinds ik het advies opvolgde van een niet nader te noemen bestuurslid en ik les nam bij de lokale pro, is het helemaal mis. Gestaag dalende nadicap en uitslagen om van te huilen. Op de Houtrak ging het afgelopen dinsdag niet veel anders. En hoe graag ik ook Jeroen alle credits zou geven voor zijn geweldige spel, ik was de slechtste van ons tweeën. Mijn enige par viel toen ik de strijd al had moeten staken en vervolgens - geheel van de stress bevrijd - een keurige par maakte op de moeilijkste hole. De nazit was eigenlijk het meest interessante deel van de dag. We bleken dezelfde studie te hebben gevolgd aan dezelfde universiteit. Over de huidige politieke situatie konden we het tijdens de bitterballen en het bier wel eens zijn: we hebben een zakenkabinet nodig. Weg met alle opportunisten en politieke onbenullen. Aan de slag! En dat laatste geldt ook voor mij.
Vrijdag 8 juni was het zover, wij hadden een datum! Terwijl de meeste van onze leden bij het KLM Open waren en daar een prachtig toernooi zagen, viel er op de Hoge Dijk toch ook het een en ander te beleven. De matchplay tussen Helene Wiesenhaan en Madelon Barenbrug. Op de eerste plaats viel het weer erg mee! Het was droog, dat was al geweldig, het was niet al te druk op de baan, ook fijn, maar er stond een zeer stevig windje! De eerste hole is vermeldenswaardig. Helene’s drive verdween links tussen de rode paaltjes. Mijn drive viel in de categorie ‘ugly but useful’. We zijn het niet van Helene gewend, maar haar volgende slagen waren niet optimaal. Kortom, ze lag met 5 op de green. Ik lag met 2 vóór de green, met daarvoor ook nog een bunker. Ik rook een kansje! Maar toen ging ik volledig de mist in. Mijn derde slag verdween in de bunker (te voorzichtig gespeeld, ik had er makkelijk overheen gekund) en daar ben ik nooit meer uitgekomen. Weg kans, hole voor Helene. Hole 2 was dan weer voor mij en we speelden ook nog 2 holes gelijk. Bij de turn stond Helene 5 up. Inmiddels pakten donkere wolken zich samen boven de Hoge Dijk en de wind werd een storm. Op hole 14 gingen de hemelsluizen open en waren wij binnen mum van tijd doorweekt. De hole ging naar Helene, einde matchplay, 6 & 4, kansloze missie, ondanks dat ik ook nog 16 slagen van Helene kreeg. Helene speelde fantastisch en ik, voor mijn doen, ook helemaal niet slecht, maar dat was toch te veel weinig. We speelden nog wel de par 3 15e, waar je, als je een tientje betaalt middels de QR code, bij een hole-in-0ne een Rolex kunt winnen. Dat tientje betaalden we niet en dat is maar goed ook want een hole-in-one zat er niet in, maar we lagen wél allebei mooi op de green. Het was mooi en mooi geweest, de bitterballen lonkten in het warme clubhuis en we besloten de kortste weg daarnaartoe te pakken. Bij de bitterballen vertelde Helene nog dat ze die avond naar Bloemendaal zou gaan, naar een openlucht karaoke-concert met optreden van…… onze eigen zeer gewaardeerde sponsor Alwin. Hij overweegt een carrièreswitch! Hij is blijkbaar geen onverdienstelijk zanger en legt zich toe op het smartlappengenre en dan nog in het bijzonder het oeuvre van André Hazes sr. Kijk, dat zijn nog eens leuke weetjes! Lieve Helene, dank voor de gezellige middag en heel veel succes bij het vervolg van de matchplay, nu tegen Leonard! Toi toi toi!
Het Open NK voor journalisten op 13 juni dit jaar wordt gesponsord door Viazorgcoach van sponsor Milanda Koopman. Daar zijn diverse redenen voor. In de eerste plaats natuurlijk het gegeven dat Milanda met haar echtgenoot Andy (waarover later meer) aan de baan woont! Een heuse homecourse. Maar belangrijker, ook haar succesvolle bedrijf ViaZorgcoach is in Dronten gevestigd. Wat is dat voor bedrijf? Om dat te begrijpen moeten we even terug in de tijd.
Ons nieuwste lid, Jan Lammers, was afgelopen week op het KLM Open een van de uitdagers van de professionals. Op de elfde hole, die speciaal voor het KLM Open is ingekost van een par 4 voor de leden, naar een echte stadionhole par 3, komen traditiegetrouw amateurs in actie tegen de professionals. Jan Lammers was één van hen en wist zijn bal dichterbij de hole te krijgen dan maar liefst drie van de beste spelers van Europa.