Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
03.11.2021
Sonja's 65ste kookboek!
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer heeft met haar nieuwste kookboek ”Succesvolle Seizoensrecepten”, waarvan het eerste exemplaar afgelopen zaterdag (30-10-21) in de Amsterdamse Westergasfabriek werd overhandigd aan wijn- en wiskeykenner Rob Hoogland, een mijlpaal bereikt. Want dit is het 65e kookboek op haar naam. Bij het uitbrengen van dit boek, kreeg Sonja vanuit de NVGJ-kring een helpende hand toegereikt.
In culinaire kringen is Sonja een fenomeen. Om al haar verdiensten hier op te sommen, heeft tikker dezes niet genoeg aan de spreekwoordelijke 3.000 woorden. Dus alleen enkele hoogtepunten. Van het door Sonja jaren geleden geschreven ”Margriet Kookboek”, met bijna duizend dik bedrukte pagina’s zonder foto’s en dus een paar honderd recepten, zijn in de loop der decennia van de diverse drukken 1,4 miljoen (!) exemplaren verkocht. Daarmee mogen we dit kookboek gerust als de
”Nederlandse Culinaire Bijbel” betitelen. Ook van veel andere Kookboeken van Sonja gingen duizenden exemplaren over de toonbank. Zoals van het geinige ”Baby- en Kleuter-Kookboek”.
Buiten de schrijverij om verzorgde Sonja jarenlang een kookrubriek voor EO-radio. Waarbij vaak tijdens de uitzending live werd gekookt in de studio, zodat de luisteraars het baak-, braad-, kook-, stoof-proces (of wat er ook gebeurde in dat kleine ad-hoc keukentje in de AVRO-studio) van stap tot stap konden volgen. Daarnaast verzorgde Sonja dertig jaar een kookrubriek voor Dagblad Trouw. Daaraan kwam een paar jaar geleden een einde. Wel werd Sonja door een uitgever van kookboeken benaderd of zij nog een keer een boek met recepten wilde samenstellen, bij voorkeur met nieuwe recepten. Uiteindelijk liepen de plannen met deze uitgever in de soep (flauwer wordt het niet…). Jammer dan.
Tijdens de NVGJ-wedstrijd op De Hoge Dijk in Abcoude speelde Sonja in een flight met William Wollring. Zij deed aan William haar beklag over het Kook-boek-project dat ab ovo in de kiem was gesmoord. Sonja en William waren inmiddels op hole drie aanbeland. William legde aan Sonja het idee voor dat zij ’ns met zijn zoon Otto, van uitgeverij ’Ezowolf’, aan de keukentafel zou gaan zitten om te kijken of hij wellicht brood zag in het project. Zo gezegd, zo gedaan. Met positief gevolg.
Wijnadvies
Er werd een sponsor gevonden uit de culinaire wereld, die op voorhand zeshonderd exemplaren bestelde. Sonja kon aan de bak. Met als resultaat: een 190 pagina’s dik, prachtig vormgegeven boekwerk, getiteld “Succesvolle Seizoensrecepten”. Met bijna 100 recepten, waarvan 60 vegetarisch. Achttien Lente-gerechten, 28 Zomer-gerechten, inclusief “picknicken”…, 24 Herfst-gerechten en 26 Winter-gerechten. Bij veel van de gerechten geeft Sonja een wijnadvies. Dat is haar als dochter van een drankengroothandelaar en limonade-fabrikant wel toevertrouwd. Terecht luidt de ondertitel van “Succesvolle Seizoensrecepten” dan ook ”echt (h)eerlijk met wijdadviezen”. Over de wijnkeuze bij de diverse recepten heeft Sonja een mooie theorie. ”Wijn versterkt de smaak van een gerecht. In sommige gevallen heb ik de smaak van het gerecht zelfs iets aangepast om het nog beter te laten harmoniëren met het boeket van de wijn”. Uitaard is het boek logisch ingedeeld met op de linkerpagina een foto van het gerecht en rechts een opsomming van de ingrediënten en de bereidingswijze.
Sonja heeft het merendeel van de foto’s zelf gemaakt. Denkt u zich dus ‘ns even de hoeveelheid werk in die er gaat zitten in het bereiden van zo’n gerecht, dat over twee pagina’s wordt uitgebeeld en beschreven. En dat dus bijna honderd keer. En dan heeft Sonja ook nog tijd om regelmatig golf te spelen bij de NVGJ en competitie voor de Veluwse Golf Club.
Knoflook
Achterin het boek vermeldt een alfabetisch register de namen van alle groenten, fruit, vlees (Texelse Lamsbout, Hazenrugfilet!), vis (Roodbaarsfilet, Tonijn, Zeeduivel met pancetta), pastasoorten, enz, — van Aardbei tot Zuurkool… — , die in het boek aan bod komen. Daarachter staat op welke pagina(‘s) die (basis)ingrediënten in een of ander gerecht worden gebruikt danwel het complete gerecht vormen.
In een kookboek met ruim de helft aan vegetarische gerechten denk je dan al gauw dat sla (wordt op negen pagina’s genoemd), ei (10 keer), prei (ook 10 keer), kaas (11 keer), sjalotje (12 verwijzingen), tomaat (14 keer), rode peper (15 keer) het vaakst worden genoemd. Dus niet. Tot mijn grote genoegen krijgen de ”lekkernijen” ui (28 keer) en knoflook (30 keer) in het register de meeste verwijzingen naar een gerecht achter hun naam.
Even een persoonlijke noot: mijn vader had in de jaren vijftig en zestig een grote moestuin. Als in het najaar de uien ”van het land” kwamen, aten mijn vader, moeder en Wimpie Slimpie drie tot vier keer in de week hachee. Knoflook heb ik in de jaren ‘70 leren waarderen in Italië. Sindsdien ben ik er op gezonde wijze aan verslaafd. Vandaar de glimlach op mijn gezicht toen ik ontdekte dat ui en knoflook ook tot Sonja’s favoriete smaakversterkers behoren.
Boboti
Weet u trouwens wat ”Boboti” is? Ik tot gisteren ook niet. Maar nu wel. Want dit van oorsprong Zuid-Afrikaanse rijstgerecht is een éénpansmaaltijd, die volgens de beschrijving op pagina 130/131 zo’n 25 minuten bereidingstijd vergt. Waarna via de voorverwarmde oven het gerecht in drie kwartier tijd hapklaar op tafel komt. Wat drinken we daar bij? Citaat uit Sonja’s wijnadvies: ”Dit gerecht combineert uitstekend met de CVC van Alvi’s Drift. Deze blend van Chenin Blanc, Viognier en Chardonay sluit perfect aan bij de ingrediënten in de Fusion Bobotie. Proef de aroma’s van abrikoos en geroosterde noten, zowel in de wijn als in het gerecht”. In Huize Kromgelegen loopt tikker dezes nu reeds het water in de mond.
Nu steeds meer mensen, onder hen ook veel mannen, koken als hobby hebben, lijkt me de komst van het 65e Kookboek van Sonja van de Rhoer een welkome aanwinst voor ieders kookboekenbibliotheek. Om lekker lui door te lezen, verlekkerd naar de plaatjes te kijken, maar vooral als ”werkboek” dat je in de keuken altijd bij de hand wilt hebben. Of zoals voorwoordschrijfster Janny van der Heijden het zegt: ”Dit is een boek dat je niet alleen in je boekenkast wilt hebben staan, maar vooral op het aanrecht wilt hebben liggen”.
Willem van de Elskamp
“Succesvolle Seizoensrecepten” kost 25 euro. Is verkrijgbaar in de Kookboekenwinkel, de gewone boekhandel of on-line te bestellen via bijvoorbeeld Bol.com.
Waarom niet boven Coevorden, Delfzijl of Simpelveld? Nee, de plaatselijke bui(en) vielen precies boven Winkel en nog exacter: boven golfbaan Regthuys. Hoewel de ellende niet lang duurde, toch redelijk frustrerend. Op deze fraaie foto, waarop Karin Mulder van buiten de fairway verder moet, lijkt er nog niets aan de hand.
Bunker Blues, het Opus Magnum van Leo van de Ruit, werd na de Memorial op Zeegersloot verloot. Het door Leo gesigneerde en door Ruud Taal beschikbaar gestelde boek werd gewonnen door Hannie Verhoeven. Zij ging met Robin, de dochter van Leo en zijn vriendin Henny, eregasten tijden het diner, op de foto. Ruud Onstein en Ruud Taal hielden beiden een ontroerende toespraak waarin Leo centraal stond.
Een spannende strijd wilde het niet worden, onze halve finale in de B-ronde van de mr. Glow matchplay-competitie. Terwijl we ons daar juist op hadden verheugd. Hannie, 1e op de eerste dag Texel, en ik, 1e op de tweede dag eerder deze maand. Allebei in vorm en op scherp. Maar het pakte anders uit. Met hele slechte weersvoorspellingen togen we woensdagmiddag 25 september naar golfbaan Haverleij bij ’s Hertogenbosch, bekend terrein voor Hannie. De baan was vrijwel leeg. Ik even naar de DR, kijken of mijn ballen recht vertrokken. Hannie naar de putting-green, die vol vers zand lag. Dat bleek later overigens met de hele baan en alle greens het geval. Met een doorbrekende zon – die buien zijn nooit gevallen - sloegen we verwachtingsvol af. Na 3 holes stond ik echter al 2 down. Het euvel: twee keer in de grond slaan, waardoor de bal niet 100 meter verder op de green landde, maar 50 meter verder op de fairway. Het beter indraaien en met rechte arm slaan, lukte even niet. Terwijl Hannie, zoals altijd, haar ballen kaarsrecht en ver bleef slaan. Toch pakte ik nog 2 holes terug, speelden we er twee gelijk, en leek het even de wedstrijd te worden waar we op hoopten. Maar de twee holes erna ging t weer mis met als gevolg, met 2 down naar de volgende 9 op de rode lus. Daar weer eentje teruggepakt en paar holes gelijk. Toen de par 3 van hole 14. Je weet vaak in het moment waar je een wedstrijd verliest. En dat was hier. We lagen samen op de green, konden allebei prima een par maken. Ik miste helaas de (heel korte) putt, waar Hannie hem wel netjes maakte: 3 down. De hole daarna verprutste ik opnieuw met een misslag; daarmee was over en uit. Het leert mij weer dat wat bij golfen een goede vorm lijkt te zijn, plots onderbroken kan worden door een flinke off-day. En dat brengt de twijfel of je die slag, die je de afgelopen maanden te pakken leek te hebben, niet weer helemaal kwijt bent. ‘Dat Is golf’, zeggen golfvrienden dan. Vast waar, want bij tennis ken ik het niet. Hannie leek er in ieder geval weinig last van te hebben; super constant bleef ze goed spelen en zorgde dat haar putts vielen als het moest om de hole te winnen.. Een terechte winnaar. Nu je vorm nog even vasthouden Hannie! Tot in de finale van de B tegen Pamela of Sonja.
Op 16 september speelden Pamela en ik onze matchplay wedstrijd in de verliezersronde. Pamela had de moeite genomen naar de Heelsumse af te reizen, waar ik haar voor deze middag had uitgenodigd. We waren allebei ruim op tijd om een koffietje te doen, wat in te slaan en te putten, een goede voorbereiding is het halve werk! Het weer viel mee, geen wind, niet veel zon, maar ook geen regen, lekkere temperatuur.
Wat was het een gigantisch feest, onze tweedaagse op Texel. Wat hebben we enorm genoten. En wat was het fijn om deze paar dagen zo met elkaar door te brengen op onze geliefde homecourse in de deskundige handen van Anita en haar team. Gelukkig hebben we de foto's en de verhalen nog!
Ja, ja ... Peter kan goed golfen. Bij het lezen van de lovende wedstrijdverslagen van zijn voorgaande ronden moest ik denken aan het hilarische filmpje van het Tour Championship in 2002, waarin een overenthousiaste starter een schier eindeloze lijst overwinningen van Tiger Woods begint op te dreunen, tot Phil Mickelson hem onderbreekt met: 'Oké, oké, nou weten we het wel.' Ja, Peter heeft een plushandicap en bracht afgelopen weekend op zijn homecourse De Hoge Kleij een rondje van twee onder par binnen. Petje af. Maar dat betekent niet dat je kansloos hebt, hield ik mezelf voor. Kansjes komen er altijd... Zes holes later stond ik 4 down. Tot zover het gameplan om 'een beetje bij te blijven' en toe te slaan als een van de verwachte kansen zich aan zou dienen. Peter speelde echt niet foutloos, maar ik harkte gewoon elke bal de rommel in. De Hoge Kleij liet zich van zijn mooiste kant zien, met diepgroene fairways die zich door de bossen van de Utrechtse Heuvelrug heen kronkelden, omzoomd door wuivende bruine grassen en gekleurde plukken heide. Wat een plaatje... van de tee en de fairway dan. Verdwaald tussen de bomen, ballen hakkend uit hoge taaie rough of pluizige plukken mos was het beduidend minder genieten. En toen ging het regenen. En als de vorm er niet is, kunnen moeilijke omstandigheden je soms over een dood punt heen helpen. Vechten voor een bogey of double bogey is namelijk heel wat anders dan in perfecte omstandigheden parren moeten maken. Tegen collega Paehlig in de vorige ronde was het de harde wind die er een rondje scramblen van maakte, en nu hielp de regen me in het zadel. Ik won een paar holes, was bij de turn nog 2 down, en toen ik na een zeldzaam foutje van Peter ook hole 10 op mijn naam schreef, was de achterstand nog maar één slag. Met nog acht holes te spelen. Zat er een verrassing in? De tweede negen speelden we voor een groot deel aan de andere kant van het kanaal, verhalen uitwisselend over rondjes op de door ons beiden zo geliefde links. Tijdens een ronde op de Hoge Kleij kletsen over North Devon, Western Gailes, The Old Course en Royal County Down. Dan weet je dat je verwend bent. Tip: breng eens een bezoekje aan de website van Peter (hole18.nl) en vergaap je aan de schoonheid van golfbanen in binnen- en buitenland. Als je een golfdipje hebt, krijg je van deze foto's direct weer zin om de baan in te gaan. Dat had ik ook weer, een half uurtje nadat ik Peter op hole 16 de hand moest schudden nadat ik tot drie keer toe tevergeefs had geprobeerd mijn bal uit de hoge rough weer terug naar de fairway te krijgen. Ja, ik had mijn kansjes gehad, maar als je alleen op de eerste tee all square hebt gestaan, verdien je geen finaleplaats. Peter wel. Hij speelde solide, redde zichzelf een aantal keer knap uit de problemen en maakte als het nodig was de putts. Zo speel je matchplay. Weer wat bijgeleerd.