Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
16.09.2021
Eindelijk kon ik weer eens meedoen met een wedstrijd van de NVGJ en wel een heel bijzondere: de Pieter Landman Memorial. Ik realiseer me daarbij dat ik nog even een stukje had moeten schrijven over mijn herstel, nadat ik iedereen middels een per ongelukkige ‘reply all’ had ingelicht over mijn borstamputatie. Nu heb ik wel twintig keer mogen uitleggen dat het heel goed met me gaat, want we waren er op tijd bij. Er is gelukkig geen bestraling of chemo nodig. En voor de borstreconstructie met eigen weefsel doe ik mee met een geweldig onderzoek in het MUMC. Na nog 4 of 5 operaties ,waarin ze het vet in mijn lichaam gaan (ver-)herplaatsen, kan ik weer een leuk jurkje met decolleté aan bij het diner na een wedstrijd van de NVGJ!
Dat alles betekent wel dat ik aankomend jaar weer onregelmatig mee kan doen. Maar op Texel, met het Pieter Landman Memorial, was ik samen met mijn man Frank Maanders van de partij om twee dagen lekker mee te golfen, borrelen en eten. Heerlijk om jullie allemaal weer te zien.
Met 48 deelnemers op de eerste dag was het een volle bak, dus starten op hole 1 en 10 was geen overbodige luxe. De baan ligt er prachtig bij, de rough meedogenloos en mijn flightgenoten Boudewijn en Alex bleven opgewekt. Kortom we hebben een heerlijk rondje gelopen, waarbij het Boudewijn lukte om een van de neary’s neer te leggen. Mijn 16 + 17 = 33 stableford punten bleek genoeg voor een 3e plek!
Dan de avond.
Mooi dat Pieter’s weduwe Simone naar Texel was gekomen om deze memorabele avond mee te maken. Prachtige woorden en beelden van de asverstrooiing door Pieter’s meest intieme vrienden Ruud van Breugel, Friso Leunge en Jeroen Burgers, eindigden met een uitbundige toost op de man die onze club zoveel kleur heeft gegeven.
Goed microfoongebruik blijft lastig, helemaal als het publiek er ook nog eens bovenuit probeert te komen. Uiteindelijk lukte het Willem om alle prijzen weer te doen uitreiken. Dit keer met de hulp van Helene’s vriendin Daphne van den Berg, die als kiss miss fungeerde. Het kon allemaal weer. Ook in de keuken een nieuw gezicht. Er was werkelijk heerlijk voor ons gekookt en de hele horeca-brigade werd terecht nog even in het zonnetje gezet. Allemaal als opmaat naar de metamorfose die De Texelse staat te wachten. De Krim’s directeur Iwan Groothuis vertelde ons vol trots over het nieuwe clubhuis dat in aanbouw is en de vernieuwingen die deze winter op de ‘eerste negen’ worden aangebracht.
Na een zeer geslaagde avond is een klein groepje nog elders blijven doorborrelen, maar je merkt dat de gemiddelde leeftijd langzaam stijgt. De een na de ander droop af om de laatste boot te halen of bijtijds het hotel op te zoeken.
De startlijst voor dag 2 werd op voorhand verscheurd, want er wachtte een barre dag met veel regen en wind. Veel deelnemers hadden daar geen zin in, dus vanaf 10.00 uur werden nieuwe flights voor de echte die hards samengesteld. Vol goede moed zijn er toch nog 22 deelnemers gestart in een korte windstilte voor de storm. Die kwamen er al snel achter dat er misschien geen slecht weer maar wel slechte regenkleding bestaat. Tot op het bot verzopen zijn diverse deelnemers na een aantal holes afgehaakt. Slechts een handje vol hebben de 18 volgemaakt.
Mijn flight met Jolanda en Frank natuurlijk ook. Tijdens de tweede 9 bleef het zelfs droog. Pas op het eind hebben we de laatste twee holes met speedgolf afgelegd, omdat er een enorme bui aankwam. Uiteindelijk had ik alleen twee emmers water aan mijn voeten, de rest onder mijn regenpak was droog. De hete douche na afloop was de grootste beloning van het weekend. Alhoewel…. mijn 28 stableford-punten bleek in de B-groep een ex aequo eerste plaats te zijn met Ruud Taal. Maar mijn handicap is een fractie lager dan de zijne, dus kreeg ik de winnaars-titel. Sorry Ruud.
Ik heb niet iedereen kunnen spreken dit weekend, maar wil wel iedereen bedanken voor een heerlijk weekend, vol verhalen, gezelligheid en sportiviteit.
Tot een volgende keer!
De tweede dag van de Pieter Landman Memorial op Texel werd gekenmerkt door wind en regen, waardoor slechts een beperkt deel van de potentiële deelnemers in actie kwam. Roderik van den Bogaard won in de A-categorie, zijn vrouw Marijke Brouwers was de beste NVGJ’er. Olga Commandeur had het beste van het spel in de B-categorie. In de uitslag staan alleen de spelers die de 18 holes volbrachten.
Playing hdc
score
A categorie
Roderik van den Bogaard
13
34
Boudewijn van de Rhoer
15
30
Marijke Brouwers
19
27
Jolanda Swart
20
25
Martijn Paehlig
10
24
Hélène Wiesenhaan
21
24
Arnoud de Jager
20
24
Frank Maanders
22
21
Annette de Jong
22
21
Daphne van den Berg
16
15
B-categorie
Olga Commandeur
31
28
Ruud Taal
32
28
Anneke Boere
40
24
Ellen Kroes
25
23
Maddy van Holland
43
20
De slotavond van de NVGJ had alles: spanning, drama en een flinke dosis Murphy’s Law. In de A-categorie kroonde Foeke Collet zich tot tweevoudig kampioen van de Charles Taylor trofee. Halverwege de ronde ging hij nog languit op de grond liggen na een lullig chipje waarbij het in zijn rug schoot. Toch sprokkelde hij onverstoorbaar 36 punten bij elkaar. Mr. 34-35-36 zat dit keer aan de hoge kant. “Never underestimate the injured man,” bleek het motto van de avond.
De laatste reguliere wedstrijd van het seizoen is geweest, de finalisten die tijdens de Masters strijden om de Charles Taylor Trofee zijn bekend. Hoewel reikhalzend of met enige spanning (maar niet bij Foeke, merkte hij tijdens de prijsuitreiking fijntjes op) werd uitgekeken naar de wedstrijd op Haviksoord, want Major en dus bonuspunten, leverde deze dag wel veel nattigheid op (en veel gezelligheid, dankzij Anton en Monique van Dirk Doet), maar niet of nauwelijks verschuivingen in de diverse Order of Merits – we hebben er best veel. Bovenin waren er ook weinig verschuivingen te verwachten. Foeke speelt gewoon altijd 35 punten, tenzij een keer 34 of 36. In B zijn Sonja en Harald het gewone volk allang ontstegen. Hooguit kon iemand van plekje stijgen of dalen, dat was het wel zo’n beetje,. Alle finalisten zijn dus bekend al moet tot donderdag een voorbehoud gemaakt worden met betrekking tot de deelname van Henri van de Steen. Ondanks nagenoeg het hele jaar al fysieke malheur, een operatie aan de rug enkele maanden geleden, en sindsdien ook geen golf meer, staat hij in A nog steeds op een degelijke zesde plek. En dat is goed voor een partij tegen Hélène. Donderdag hoort hij meer van de specialist en probeert hij nog enkele oefenswings, maar dankzij een Spartaans herstelprogramma (‘Oefeningen, rusten, fietsen maar op de hometrainer, stukjes wandelen, daarna voorzichtig alles doen wat een man normaal doet, voorzichtig wel’) gaat hij ongetwijfeld aantreden. Desnoods met de P vanaf oranje – al is dat volgens de voor de zekerheid zojuist aangepaste reglementen niet meer toegestaan. Finalisten Goed, wie gaan er de baan in. Foeke v Martijn Marijke v Louis Hélène (laat je je handicap nog even weten?) v Henri (vermoedelijk dus) Frank H v Peter van W. Als Henri onverhoopt toch afhaakt, mag de nummer 9 de plek opvullen, maar dat is Cara en die zit in Italië. Dan mag uiteindelijk Anton meedoen, zij het voor spek en bonen, want niet voor bonuspunten en zo. Speelt dan tegen Peter van Weel, ook leuk. Alleen de nummer negen mag bij ontstentenis van een van de finalisten, reglementair toetreden tot het elitegezelschap van de beste acht. De finalisten in B zijn: Sonja v Harald René v Elaine Hannie v Leonard Roland v Hans T. De sponsors hebben een eigen finale en die is tussen Jolanda en Alwin. Puntentelling Louis merkte bij de prijsuitreiking op dat iedereen in de finale weer op nul begint. Dat is niet helemaal waar: de punten in de Order of Merit spelen weliswaar geen rol meer, maar daar komt een ander systeem voor in de plaats: de nummer een vertrekt met 250 punten, nummer twee met 200, nummer drie met 175 en zo aflopend tot 50. Datzelfde aantal punten valt weer te verdienen door goed te scoren: de beste in beide categorieën verdient weer 250 punten, de nummer twee 200, enz. Omdat hierdoor in het verleden vaak gelijke standen werden bereikt, zijn hier vorig jaar voor de finale weer bonuspunten aan toegevoegd, zoals bij de majors: 80 punten aflopend tot 10. Daardoor kan het toch weer spannend worden maandag. Voorbeelden, Brouwer, anders is het niet te volgen! Als Foeke vierde wordt, verdient hij 150 punten + 50 bonuspunten is 200. Opgeteld bij 250 punten bij de start, maakt dat 450. Louis (nr 4) start tijdens deze finale met 150 punten. Als hij de beste is, krijgt hij er 250 + 80 (bonus) bij, maakt in totaal 480. En wint hij de Charles Taylor trofee (mits Martijn geen tweede wordt). (Bedenk na deze diepe zucht: Jullie hoeven dit alleen maar te lezen, de Weco moet er mee werken). Louis Aan Louis werd gevraagd of hij misschien van rood zou gaan tegen Marijke. Misschien de moeite waard om te overwegen, zei hij, al concludeerde hij al snel: ik vind dat de mannen , in elk geval in A, van geel moeten spelen. Velen waren verbaasd dat Leonard, die in één week tijd zijn handicap met drie punten heeft verlaagd tot 13-en-een-beetje, toch van rood speelde. Maar voor Leonard is golfen dan ook vooral een denksport: bestudeer de baan van tevoren , bedenk waar je met je afslag graag wilt liggen en zoek daar niet alleen de juiste club maar ook vooral ook de juiste tee bij. En sla vervolgens niet toch het bos in. Die teekeuze zal nog wel een puntje van aandacht worden, in de Weco, volgend jaar, vermoedde de wedstrijdleider van dienst. Maar eerste nog even een best ingewikkelde wedstrijd. Want behalve een finale is dit ook alweer de eerste wedstrijd, die telt voor het seizoen 2025. Iederéén heeft dus wat om voor te spelen.
‘Heb je droge kleding mee?’, vroeg ik Roland. Op dat moment was onze finalepartij op De Hoge Kleij precies negen holes onderweg. Roland had net geprofiteerd van de extra slag (hij kreeg er acht in totaal) op de holes zeven en negen, waardoor de stand in de wedstrijd weer terug ging naar ‘all square’.
De genomineerden voor de Golfpersprijs zijn bekend. En naast Niels Hooft met zijn videoproducties rondom de Ryder Cup, de Solheim Cup bijlage van de Telegraaf in samenwerking met Golf.nl is ook 'onze' Anton Kuijntjes genomineerd met zijn liefdesbetoog over The Open. Op 3 november wordt de winnaar bekend gemaakt tijdens de slotavond van de NVGJ door juryvoorzitter Abe Jan ter Beek.
Onlangs bereikte ons het droevige nieuws van het overlijden begin dit jaar van ons oudste lid Jaap Homan. Hij werd 86 jaar. Jaap was een enthousiast lid van het begin van het ontstaan van de NVGJ in 1994 maar geen ‘founding member’. Jaap werkte bij het Nieuwsblad van het Noorden, eerst op de sportredactie en later als algemeen verslaggever. Door een fusie in 2002 met de Drentse & Asser Courant ging de combinatie verder onder de naam Dagblad van het Noorden. Hij was heel vaak aanwezig bij de wedstrijden van onze vereniging en ook meldde hij zich altijd aan voor de buitenlandse trips, mits hij toestemming had gekregen van ‘het parlement’ zoals hij zijn Ada steevast noemde, maar zij lag nooit dwars en gunde Jaap zijn uitjes met de NVGJ. Jaap woonde in Roden, in het noorden van Drenthe en was vaak de deelnemer die van het verst weg kwam. Misschien was het ook wel vanwege zijn vele deelnames dat hij, steevast in de B-categorie hoge ogen gooide op de jaarranglijst. Hij wist de Order of Merit in de B-categorie zelfs drie keer te winnen, in 2000, 2002 en 2003. Dat was ook de periode dat de NVGJ een aantal jaren op rij welkom was op zijn homecourse, Golfclub Holthuizen. Voor de winnaar had hij een toepasselijke prijs geregeld; een Drents keitje, waarop hij een gegraveerd plaatje had geknutseld met de tekst ‘Winnaar Drentse Kei’. Het is inmiddels al langer dan tien jaar geleden dat Jaap aan een wedstrijd van de NVGJ meedeed. In zijn actieve periode klaagde hij al vaak dat hij niet zo ver meer sloeg als vroeger. Hij was nooit lang van de tee, maar zijn fysieke gesteldheid maakte dat hij, ook van de rode tees, nog meer aan lengte inboette. Dit was de voornaamste reden dat hij liever stopte dan blijven aanmodderen. Toen Jaap de krant vaarwel had gezegd met dank aan de VUT regeling stopte hij niet met schrijven. Hij schreef artikelen voor golfkranten en – magazines en stelde ook een boek samen over de schaatsprestaties van de inwoners van zijn provincie. Een beetje parmantig prijkte zijn naam op de cover van dat boek, met die ene D. na zijn voornaam, precies zoals deze ook steevast onder zijn krantenstukjes stond. Nooit geweten waar die D voor stond maar de overlijdens advertentie gaf het geheim prijs, Date! We zullen Jaap missen en de NVGJ verliest in hem een ‘character’ zoals de Engelsen een uniek persoon noemen. (Tekst: Louis Westhof / Ruud Onstein