Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
18.05.2025
We wisten niet van elkaar dat we ooit een tijdje werkzaam waren voor hetzelfde bedrijf: de uitgeversgroep NDC/VBK. Dat moet in de periode 2005-2012 zijn geweest. Aernoud Jan bovenin de top bij de boekenpoot (VBK), ikzelf als (eind)redacteur bij de noordelijke dag- en weekbladen (NDC), vooral de Leeuwarder Courant.
Nu bestiert Aernoud Jan zijn eigen uitgeverij (Edicola, gevestigd in Deventer, 8 mensen in vaste dienst, 20 zzp’ers) – dat wist ik dan weer wel. ‘Gemiddeld geven we anderhalf boek per week uit’, vertelde hij. Dat is zo’n tachtig boeken per jaar. Recente bestsellers zijn de biografieën van schaatscoryfee Irene Schouten (meer dan 20.000 exemplaren verkocht) en André van Duin (idem).
Waarvan de meeste NVGJ’ers vermoedelijk al wel op de hoogte zijn is dat Edicola uitgever is van de jaarlijkse golfscheurkalender, die in 2026 al weer toe is aan de vijfde editie. Na drie keer Leo van
de Ruit als samensteller is het nu Anton Kuijntjes die de redactie voert. Wat we dan weer niet weten is dat Anton nu hard werkt tegen de deadline, die halverwege juni is getrokken. Zo vroeg? Ja, want al in september is de golfscheurkalender weer te koop.
Net als vele andere scheurkalenders en jaaragenda’s. Aernoud Jan vertelde dat alleen zijn uitgeverij er al 35 maakt. Edicola geeft daarnaast nog tijdschriften en magazines uit (o.a. over reizen, hobby, spiritualiteit en koken). Wie meer wil weten, kan het best even rondneuzen op internet: edicola.nl.
Ik wilde weten welk boek hij nu op de leestafel heeft liggen (of naast het bed). ‘De nieuwste van Geert Mak, over de Verenigde Staten en Europa, in de periode 1933-1945. Heel interessant, want we zitten nu opnieuw in zo’n periode van turbulentie tussen beide continenten, vol dilemma’s over democratie, economie en oorlog. Het is prachtig geschreven bovendien.’ Ikzelf had het dikke boek (ruim 600 pagina’s) zien liggen bij ‘mijn’ boekwinkel, maar had nog niet tot koop besloten. Met het oog op de nakende vakantie lijkt aanschaf van ‘Wisselwachter’, zoals de titel luidt, niettemin een logisch actiepunt.
Er was nog wel meer dat ik niet over Aernoud Jan wist… Zo kwam ik er tijdens onze match achter dat hij heel verdienstelijk golf speelt, en zich bovendien had voorgenomen zijn huid duur te verkopen (en dus van mij te winnen). Zo werd hij niet nerveus als hij een putt moest maken van anderhalf tot twee meter, om een hole te halven of te winnen. Hij nam er de tijd voor en… holede ze – op één na – allemaal gedecideerd uit.
Ronduit knap was zijn par op de elfde, een par-4 van 400 meter. Zelf lag ik na twee rake klappen een metertje voor de green, nog 20 meter naar de vlag. Aernoud Jan moest – na ook twee goede tikken – wat meer afstand overbruggen: zo’n 60 meter. Hij legde zijn approach binnen een meter…
Ik chipte te kort en miste de putt… waardoor de partij weer in evenwicht kwam. ‘All square’ was na 15 holes nog steeds de stand, maar uitgerekend toen raakte ik het juiste gevoel
voor richting kwijt. Op de green van de zeventiende moest ik daardoor mijn pet afnemen en Aernoud Jan de hand schudden: 2&1. Dat had ik trouwens ook al ergens halverwege die zeventiende hole kunnen doen, want om vanuit de rough het kort gemaaide gras te bereiken had ik al vier slagen nodig. Aernoud Jan lag met twee slagen al bijna op de green. Game over.
Op de allerlaatste hole (we speelden op de thuisbaan van Aernoud Jan, de Sallandsche Golfclub in Diepenveen) maakte ik zowaar nog een birdie, als de spreekwoordelijke mosterd na de maaltijd.
Onderweg naar huis bedacht ik me dat de drie slagen die Aernoud Jan meekreeg uiteindelijk het verschil bepaalden. Want op alle drie holes profiteerde hij optimaal. Het was niettemin een prachtige golfmiddag op een prettige baan, die we afsloten met een drankje en een bittergarnituur op het terras. Aernoud Jan, hartelijk dank voor het gastheerschap, en succes tegen de winnaar van de partij Taylor-Van Weel.
De ene lach is de andere niet: links als de boer met kiespijn, rechts ingetogen blijdschap.
Pim Donkersloot wint op de Zaanse met 2 up van William Wollring. Het was een gezellig foutenfestival.
Nee, het was niet de verlammende gedachte dat ik de volgende ronde tegen Martijn zou moeten spelen, ook niet de mentale klap van mijn rap naderende pensioenleeftijd. Nee, het was het degelijke spel van Annette dat de doorslag gaf in onze matchplaywedstrijd op de Goyer. Als iemand handicap 18 heeft op de waterrijke Zaanse, weet je één ding zeker: die slaat een rechte bal. En zo gebeurde op een zonovergoten baan. Annette was super degelijk vanaf de tee, prikte haar houtjes van de fairway recht vooruit, chipte alles netjes in de buurt van de vlag en wist zo de handvol extra slagen die ze kreeg op één na (gehalved) keurig te verzilveren. Een zeer gezellige ronde met een terechte winnares waar Martijn nog een hele kluif aan zal krijgen!
Kortgeleden beleefde ik een bedenkelijke primeur door het Kostertje te mogen ophalen van de prijzentafel. Voorgaande jaren kwam ik altijd wel leuk mee in de B-categorie, met elk jaar wel de finale meespelend in Nunspeet, maar sinds ik het advies opvolgde van een niet nader te noemen bestuurslid en ik les nam bij de lokale pro, is het helemaal mis. Gestaag dalende nadicap en uitslagen om van te huilen. Op de Houtrak ging het afgelopen dinsdag niet veel anders. En hoe graag ik ook Jeroen alle credits zou geven voor zijn geweldige spel, ik was de slechtste van ons tweeën. Mijn enige par viel toen ik de strijd al had moeten staken en vervolgens - geheel van de stress bevrijd - een keurige par maakte op de moeilijkste hole. De nazit was eigenlijk het meest interessante deel van de dag. We bleken dezelfde studie te hebben gevolgd aan dezelfde universiteit. Over de huidige politieke situatie konden we het tijdens de bitterballen en het bier wel eens zijn: we hebben een zakenkabinet nodig. Weg met alle opportunisten en politieke onbenullen. Aan de slag! En dat laatste geldt ook voor mij.
Vrijdag 8 juni was het zover, wij hadden een datum! Terwijl de meeste van onze leden bij het KLM Open waren en daar een prachtig toernooi zagen, viel er op de Hoge Dijk toch ook het een en ander te beleven. De matchplay tussen Helene Wiesenhaan en Madelon Barenbrug. Op de eerste plaats viel het weer erg mee! Het was droog, dat was al geweldig, het was niet al te druk op de baan, ook fijn, maar er stond een zeer stevig windje! De eerste hole is vermeldenswaardig. Helene’s drive verdween links tussen de rode paaltjes. Mijn drive viel in de categorie ‘ugly but useful’. We zijn het niet van Helene gewend, maar haar volgende slagen waren niet optimaal. Kortom, ze lag met 5 op de green. Ik lag met 2 vóór de green, met daarvoor ook nog een bunker. Ik rook een kansje! Maar toen ging ik volledig de mist in. Mijn derde slag verdween in de bunker (te voorzichtig gespeeld, ik had er makkelijk overheen gekund) en daar ben ik nooit meer uitgekomen. Weg kans, hole voor Helene. Hole 2 was dan weer voor mij en we speelden ook nog 2 holes gelijk. Bij de turn stond Helene 5 up. Inmiddels pakten donkere wolken zich samen boven de Hoge Dijk en de wind werd een storm. Op hole 14 gingen de hemelsluizen open en waren wij binnen mum van tijd doorweekt. De hole ging naar Helene, einde matchplay, 6 & 4, kansloze missie, ondanks dat ik ook nog 16 slagen van Helene kreeg. Helene speelde fantastisch en ik, voor mijn doen, ook helemaal niet slecht, maar dat was toch te veel weinig. We speelden nog wel de par 3 15e, waar je, als je een tientje betaalt middels de QR code, bij een hole-in-0ne een Rolex kunt winnen. Dat tientje betaalden we niet en dat is maar goed ook want een hole-in-one zat er niet in, maar we lagen wél allebei mooi op de green. Het was mooi en mooi geweest, de bitterballen lonkten in het warme clubhuis en we besloten de kortste weg daarnaartoe te pakken. Bij de bitterballen vertelde Helene nog dat ze die avond naar Bloemendaal zou gaan, naar een openlucht karaoke-concert met optreden van…… onze eigen zeer gewaardeerde sponsor Alwin. Hij overweegt een carrièreswitch! Hij is blijkbaar geen onverdienstelijk zanger en legt zich toe op het smartlappengenre en dan nog in het bijzonder het oeuvre van André Hazes sr. Kijk, dat zijn nog eens leuke weetjes! Lieve Helene, dank voor de gezellige middag en heel veel succes bij het vervolg van de matchplay, nu tegen Leonard! Toi toi toi!
Het Open NK voor journalisten op 13 juni dit jaar wordt gesponsord door Viazorgcoach van sponsor Milanda Koopman. Daar zijn diverse redenen voor. In de eerste plaats natuurlijk het gegeven dat Milanda met haar echtgenoot Andy (waarover later meer) aan de baan woont! Een heuse homecourse. Maar belangrijker, ook haar succesvolle bedrijf ViaZorgcoach is in Dronten gevestigd. Wat is dat voor bedrijf? Om dat te begrijpen moeten we even terug in de tijd.
Ons nieuwste lid, Jan Lammers, was afgelopen week op het KLM Open een van de uitdagers van de professionals. Op de elfde hole, die speciaal voor het KLM Open is ingekost van een par 4 voor de leden, naar een echte stadionhole par 3, komen traditiegetrouw amateurs in actie tegen de professionals. Jan Lammers was één van hen en wist zijn bal dichterbij de hole te krijgen dan maar liefst drie van de beste spelers van Europa.