Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
18.05.2021
Maandag 03 mei was Andy Houtkamp en Milanda Houtkamp het gastkoppel van de eerste ViaZorgcoachgolfdag voor de NVGJ op Golfresidentie Dronten. Nu twee weken later staat het sympathieke stel ons weer op te wachten voor een uitgestelde matchplay-wedstrijd. Ik ben in gezelschap van Hans Botman, die graag als chauffeur optreedt, als hij ook mag meespelen. Andy en Milanda hebben alles weer perfect georganiseerd. Alleen het verloop van de wedstrijd laat zich niet vooraf regelen.
Hans had nog even overwogen in een witte overall te komen, met mijn naam op zijn rug. Als een Augusta-caddie. Maar voor die vorm van intimidatie zou Andy niet gevoelig zijn. Bovendien had mijn NVGJ-golfmaatje dan achttien holes de tas moeten dragen.
De rit naar Dronten (volgens Andy, waar ook vandaan in Nederland, nooit langer dan 25 minuten) was al vermoeiend genoeg. Clusterbuien, rukwinden en spontaan invallende duisternis, zorgden voor een slopende autorit van bijna twee uur. Eenmaal in Dronten klaarde het op. Inktzwarte wolkenmassa’s trokken de ganse dag als slagschepen rond Flevoland, maar hier bleef het droog en aangenaam.
De ontvangst was bij Andy en Milanda thuis. Ze ruilden al weer anderhalf jaar geleden hun nieuwbouwwoning in Haarlemmermeer in voor een luxe bungalow op de zeebodem in het nieuwe land. Op nog geen driverafstand van de golfbaan. De wijk telt zo’n slordige 2000 bewoners en bijna de helft beoefent de edele balsport. Net als veel buren heeft Andy de trolley achter de fiets hangen. De straat uit, de bocht om en je staat op de tee van hole 1. Hij mag zich als bewoner mede-eigenaar van een golfbaan noemen. Daar kunnen weinig NVGJ’ers zich op laten voorstaan.
Andy voelt zich thuis in Dronten. Er is een buurgolfapp, iedereen zwaait naar elkaar en voor het clubblad Fore schrijft hij een vaste column. Wie zijn huis bezoekt, begrijpt wel waarom hij het er naar zijn zin heeft. Naast het overdekte terras ligt het zwembad, waarvan de waterkwaliteit en temperatuur via een app op zijn telefoon kunnen worden bewaakt en beïnvloed. Het water is vandaag 24 graden. Een lokale aannemer heeft in een hoek van het perceel een houten gebouwtje neergezet, van waaruit Milanda haar zorgbedrijf bestiert. Als ze het ‘zoomen’ zat is, neemt ze een duik om haar gedachten te verzetten.
Er moet nog worden gegolfd, dus na de cappuccino met vlaai en slagroom begeven we ons naar de baan. Local knowledge hoeft niet altijd een voordeel te zijn. Andy kent de gevaren en weet vooral waar de bal niet moet zijn. Niet sturen, vooral soepel swingen, is zijn voornemen. Dan blijkt de onbevangenheid van de gastspeler vooral voordelen op te leveren. Temeer daar de baan anders speelt dan normaal. Sommige fairways zijn zwaar geprikt, andere gaan schuil onder een laag nat zand. De bewerkte greens maken ook het putten extra lastig. Andy is misschien wel te gretig en dat jeugdig enthousiasme leidt tot menig afzwaaier.
Op de turn is het nog all square, maar de tweede negen wordt een martelgang voor de gastheer. De sfeer lijdt er niet onder. De belangstelling bij zijn tegenspeler voor alles dat groeit en bloeit is hem bekend, dus vertelt hij onderweg bevlogen over zijn natuurwaarnemingen op de Residentie; sperwers, buizerds en zelfs de visarend. Andy heeft ze allemaal gespot. Hij houdt zelf even de pas in en zegt op fluistertoon: hoor, een koekoek!
Als hij vijf holes achter elkaar moet geven, is de wedstrijd op de 14e afgelopen. Jammer, wat golf betreft heeft Andy zijn dag niet. De ambities zijn er wel. Als het even kan wil hij nog dit jaar een plek in de A-categorie veroveren. De eerstvolgende wedstrijd op Kralingen moet hij helaas aan zich voorbij laten gaan: ’s Avonds naar Feyenoord-Sparta en voorafgaand ’s middags verplicht naar de teststraat om dit seizoen voor de tiende keer te laten vaststellen dat hij geen covid-virus onder de leden heeft.
Nu eerst terug naar huis, waar Andy zijn kookkunsten demonstreert en ons op een ‘penne-special’ trakteert. Een smakelijk pastagerecht volgens eigen recept bereid. Koken is ‘sinds corona’ een nieuwe hobby. We sluiten een mooie dag af, perfect verzorgd. Bedankt Andy. Voor de greenfees, de drankjes, het eten, de mooie verhalen en de overwinning.
Pim Donkersloot wint op de Zaanse met 2 up van William Wollring. Het was een gezellig foutenfestival.
Nee, het was niet de verlammende gedachte dat ik de volgende ronde tegen Martijn zou moeten spelen, ook niet de mentale klap van mijn rap naderende pensioenleeftijd. Nee, het was het degelijke spel van Annette dat de doorslag gaf in onze matchplaywedstrijd op de Goyer. Als iemand handicap 18 heeft op de waterrijke Zaanse, weet je één ding zeker: die slaat een rechte bal. En zo gebeurde op een zonovergoten baan. Annette was super degelijk vanaf de tee, prikte haar houtjes van de fairway recht vooruit, chipte alles netjes in de buurt van de vlag en wist zo de handvol extra slagen die ze kreeg op één na (gehalved) keurig te verzilveren. Een zeer gezellige ronde met een terechte winnares waar Martijn nog een hele kluif aan zal krijgen!
Kortgeleden beleefde ik een bedenkelijke primeur door het Kostertje te mogen ophalen van de prijzentafel. Voorgaande jaren kwam ik altijd wel leuk mee in de B-categorie, met elk jaar wel de finale meespelend in Nunspeet, maar sinds ik het advies opvolgde van een niet nader te noemen bestuurslid en ik les nam bij de lokale pro, is het helemaal mis. Gestaag dalende nadicap en uitslagen om van te huilen. Op de Houtrak ging het afgelopen dinsdag niet veel anders. En hoe graag ik ook Jeroen alle credits zou geven voor zijn geweldige spel, ik was de slechtste van ons tweeën. Mijn enige par viel toen ik de strijd al had moeten staken en vervolgens - geheel van de stress bevrijd - een keurige par maakte op de moeilijkste hole. De nazit was eigenlijk het meest interessante deel van de dag. We bleken dezelfde studie te hebben gevolgd aan dezelfde universiteit. Over de huidige politieke situatie konden we het tijdens de bitterballen en het bier wel eens zijn: we hebben een zakenkabinet nodig. Weg met alle opportunisten en politieke onbenullen. Aan de slag! En dat laatste geldt ook voor mij.
Vrijdag 8 juni was het zover, wij hadden een datum! Terwijl de meeste van onze leden bij het KLM Open waren en daar een prachtig toernooi zagen, viel er op de Hoge Dijk toch ook het een en ander te beleven. De matchplay tussen Helene Wiesenhaan en Madelon Barenbrug. Op de eerste plaats viel het weer erg mee! Het was droog, dat was al geweldig, het was niet al te druk op de baan, ook fijn, maar er stond een zeer stevig windje! De eerste hole is vermeldenswaardig. Helene’s drive verdween links tussen de rode paaltjes. Mijn drive viel in de categorie ‘ugly but useful’. We zijn het niet van Helene gewend, maar haar volgende slagen waren niet optimaal. Kortom, ze lag met 5 op de green. Ik lag met 2 vóór de green, met daarvoor ook nog een bunker. Ik rook een kansje! Maar toen ging ik volledig de mist in. Mijn derde slag verdween in de bunker (te voorzichtig gespeeld, ik had er makkelijk overheen gekund) en daar ben ik nooit meer uitgekomen. Weg kans, hole voor Helene. Hole 2 was dan weer voor mij en we speelden ook nog 2 holes gelijk. Bij de turn stond Helene 5 up. Inmiddels pakten donkere wolken zich samen boven de Hoge Dijk en de wind werd een storm. Op hole 14 gingen de hemelsluizen open en waren wij binnen mum van tijd doorweekt. De hole ging naar Helene, einde matchplay, 6 & 4, kansloze missie, ondanks dat ik ook nog 16 slagen van Helene kreeg. Helene speelde fantastisch en ik, voor mijn doen, ook helemaal niet slecht, maar dat was toch te veel weinig. We speelden nog wel de par 3 15e, waar je, als je een tientje betaalt middels de QR code, bij een hole-in-0ne een Rolex kunt winnen. Dat tientje betaalden we niet en dat is maar goed ook want een hole-in-one zat er niet in, maar we lagen wél allebei mooi op de green. Het was mooi en mooi geweest, de bitterballen lonkten in het warme clubhuis en we besloten de kortste weg daarnaartoe te pakken. Bij de bitterballen vertelde Helene nog dat ze die avond naar Bloemendaal zou gaan, naar een openlucht karaoke-concert met optreden van…… onze eigen zeer gewaardeerde sponsor Alwin. Hij overweegt een carrièreswitch! Hij is blijkbaar geen onverdienstelijk zanger en legt zich toe op het smartlappengenre en dan nog in het bijzonder het oeuvre van André Hazes sr. Kijk, dat zijn nog eens leuke weetjes! Lieve Helene, dank voor de gezellige middag en heel veel succes bij het vervolg van de matchplay, nu tegen Leonard! Toi toi toi!
Het Open NK voor journalisten op 13 juni dit jaar wordt gesponsord door Viazorgcoach van sponsor Milanda Koopman. Daar zijn diverse redenen voor. In de eerste plaats natuurlijk het gegeven dat Milanda met haar echtgenoot Andy (waarover later meer) aan de baan woont! Een heuse homecourse. Maar belangrijker, ook haar succesvolle bedrijf ViaZorgcoach is in Dronten gevestigd. Wat is dat voor bedrijf? Om dat te begrijpen moeten we even terug in de tijd.
Ons nieuwste lid, Jan Lammers, was afgelopen week op het KLM Open een van de uitdagers van de professionals. Op de elfde hole, die speciaal voor het KLM Open is ingekost van een par 4 voor de leden, naar een echte stadionhole par 3, komen traditiegetrouw amateurs in actie tegen de professionals. Jan Lammers was één van hen en wist zijn bal dichterbij de hole te krijgen dan maar liefst drie van de beste spelers van Europa.