Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
18.05.2021
Maandag 03 mei was Andy Houtkamp en Milanda Houtkamp het gastkoppel van de eerste ViaZorgcoachgolfdag voor de NVGJ op Golfresidentie Dronten. Nu twee weken later staat het sympathieke stel ons weer op te wachten voor een uitgestelde matchplay-wedstrijd. Ik ben in gezelschap van Hans Botman, die graag als chauffeur optreedt, als hij ook mag meespelen. Andy en Milanda hebben alles weer perfect georganiseerd. Alleen het verloop van de wedstrijd laat zich niet vooraf regelen.
Hans had nog even overwogen in een witte overall te komen, met mijn naam op zijn rug. Als een Augusta-caddie. Maar voor die vorm van intimidatie zou Andy niet gevoelig zijn. Bovendien had mijn NVGJ-golfmaatje dan achttien holes de tas moeten dragen.
De rit naar Dronten (volgens Andy, waar ook vandaan in Nederland, nooit langer dan 25 minuten) was al vermoeiend genoeg. Clusterbuien, rukwinden en spontaan invallende duisternis, zorgden voor een slopende autorit van bijna twee uur. Eenmaal in Dronten klaarde het op. Inktzwarte wolkenmassa’s trokken de ganse dag als slagschepen rond Flevoland, maar hier bleef het droog en aangenaam.
De ontvangst was bij Andy en Milanda thuis. Ze ruilden al weer anderhalf jaar geleden hun nieuwbouwwoning in Haarlemmermeer in voor een luxe bungalow op de zeebodem in het nieuwe land. Op nog geen driverafstand van de golfbaan. De wijk telt zo’n slordige 2000 bewoners en bijna de helft beoefent de edele balsport. Net als veel buren heeft Andy de trolley achter de fiets hangen. De straat uit, de bocht om en je staat op de tee van hole 1. Hij mag zich als bewoner mede-eigenaar van een golfbaan noemen. Daar kunnen weinig NVGJ’ers zich op laten voorstaan.
Andy voelt zich thuis in Dronten. Er is een buurgolfapp, iedereen zwaait naar elkaar en voor het clubblad Fore schrijft hij een vaste column. Wie zijn huis bezoekt, begrijpt wel waarom hij het er naar zijn zin heeft. Naast het overdekte terras ligt het zwembad, waarvan de waterkwaliteit en temperatuur via een app op zijn telefoon kunnen worden bewaakt en beïnvloed. Het water is vandaag 24 graden. Een lokale aannemer heeft in een hoek van het perceel een houten gebouwtje neergezet, van waaruit Milanda haar zorgbedrijf bestiert. Als ze het ‘zoomen’ zat is, neemt ze een duik om haar gedachten te verzetten.
Er moet nog worden gegolfd, dus na de cappuccino met vlaai en slagroom begeven we ons naar de baan. Local knowledge hoeft niet altijd een voordeel te zijn. Andy kent de gevaren en weet vooral waar de bal niet moet zijn. Niet sturen, vooral soepel swingen, is zijn voornemen. Dan blijkt de onbevangenheid van de gastspeler vooral voordelen op te leveren. Temeer daar de baan anders speelt dan normaal. Sommige fairways zijn zwaar geprikt, andere gaan schuil onder een laag nat zand. De bewerkte greens maken ook het putten extra lastig. Andy is misschien wel te gretig en dat jeugdig enthousiasme leidt tot menig afzwaaier.
Op de turn is het nog all square, maar de tweede negen wordt een martelgang voor de gastheer. De sfeer lijdt er niet onder. De belangstelling bij zijn tegenspeler voor alles dat groeit en bloeit is hem bekend, dus vertelt hij onderweg bevlogen over zijn natuurwaarnemingen op de Residentie; sperwers, buizerds en zelfs de visarend. Andy heeft ze allemaal gespot. Hij houdt zelf even de pas in en zegt op fluistertoon: hoor, een koekoek!
Als hij vijf holes achter elkaar moet geven, is de wedstrijd op de 14e afgelopen. Jammer, wat golf betreft heeft Andy zijn dag niet. De ambities zijn er wel. Als het even kan wil hij nog dit jaar een plek in de A-categorie veroveren. De eerstvolgende wedstrijd op Kralingen moet hij helaas aan zich voorbij laten gaan: ’s Avonds naar Feyenoord-Sparta en voorafgaand ’s middags verplicht naar de teststraat om dit seizoen voor de tiende keer te laten vaststellen dat hij geen covid-virus onder de leden heeft.
Nu eerst terug naar huis, waar Andy zijn kookkunsten demonstreert en ons op een ‘penne-special’ trakteert. Een smakelijk pastagerecht volgens eigen recept bereid. Koken is ‘sinds corona’ een nieuwe hobby. We sluiten een mooie dag af, perfect verzorgd. Bedankt Andy. Voor de greenfees, de drankjes, het eten, de mooie verhalen en de overwinning.
Ken je dat? Zo’n strook strak gemaaid gras in het midden van een golfhole, waar je links en rechts mensen ziet zoeken naar hun bal? Nou, dáár lag ik dus nooit. Peter Luijer wel. En als hij zich al aan de zijkanten meldde, dan was het om mij te helpen met zoeken. De driver wilde maar niet luisteren naar de baas. En ja, het ligt altijd aan de indiaan. En nooit aan de boog. Ik weet het. Maar toch.
Gespot, ons gewaardeerde lid Jur Raatjes op de oldtimer catwalk tijdens het driedaagse auto festival Concours D’Elegance op het prachtige landgoed Heerlijkheid Mariënwaerdt in Beesd. Als mede-organisator van dit grote festijn kon hij het niet nalaten deze dagen een podcast te doen met collega Tile. Voorlopig zullen wij Jur helaas niet zien op onze wedstrijden. Zijn voetoperatie is niet goed gegaan en de prothese moet binnenkort vervangen worden. Wel verzorgt hij met veel plezier alle teksten en lay outs voor het komende Nations Cup. Sterkte Jur met je voet en snel weer op de course!
Hierbij nodigen wij professionele mediavertegenwoordigers uit om met hun beste journalistieke werk mee te dingen naar de Golfpersprijs 2025, een gezamenlijk initiatief van de NGF, NVG, PGA Holland en NVGJ, de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten.
Afgelopen dinsdag en woensdag stond onze homecourse De Texelse in het teken van de NVGJ. En hoe! Dinsdag begon nog veelbelovend met een stralende start, maar de echte Texelse ervaring liet niet lang op zich wachten: een pittige regenbui die ons stevig op de proef stelde. Woensdag daarentegen was het genieten geblazen. Zon, een strakblauwe lucht en dat kenmerkende Texelse briesje maakten er een prachtige golfdag van. Onze NVGJ’ers lieten zich uiteraard niet kennen. Er werd prima gespeeld en de sfeer zat er goed in. Voor een aantal van onze spelers die straks meedoen aan de Redexim Nations Cup was dit bovendien een uitstekende generale repetitie. Binnen een maand staat dit grote internationale toernooi voor de deur en de Texelse rondes waren ideaal om alvast wat scherpte en vertrouwen op te doen. Een belangrijk moment tijdens deze dagen was de samenstelling van de duo’s die Team Nederland gaan vertegenwoordigen. Met zorg en oog voor balans in handicaps zijn de koppels gevormd: * Marijke & Louis * Stef & Sonja * Martijn & Pamela * Anton & Hannie * Friso & Helene Met dit team hebben we een mooie mix van ervaring, talent en teamspirit. Ik ben ervan overtuigd dat deze combinaties elkaar perfect aanvullen en dat we hiermee sterk aan de start verschijnen. Achter de schermen wordt er ook keihard gewerkt. Cara zorgt ervoor dat alles tot in de puntjes geregeld is, zodat wij straks alleen maar hoeven te doen waar we goed in zijn: golfen en genieten. De komende weken benutten we om nog wat extra te trainen en de handicaps aan te scherpen. Ik kijk er met veel enthousiasme naar uit. De Redexim Nations Cup 2025 belooft een bijzonder evenement te worden en ik ben nu al trots op dit fantastische team. Op naar oktober – en op naar succes! Helene Wiesenhaan Captain Team Nederland
Er kan nog veel gebeuren, want we hebben nog vijf wedstrijden te gaan voor de finale op Nunspeet, inclusief een major op Haviksoord waarop niet minder dan 80 (of 70 of 60 enz) punten te verdienen zijn. Maar toch, de Order of Merit krijgt steeds meer vorm. Aan die finale doen de acht beste in A en acht beste van B mee. De vraag, wanneer kan ik voor de zekerheid nog spelen om mijn plekje veilig te stellen of te veroveren, wordt steeds vaker gesteld.
Je gaat je handicap waarschijnlijk niet verbeteren, maar wat een leuke ervaring; spelen op La Sella. De garantie dat je geen grammetje aankomt zal deze reis waarschijnlijk ook niet standhouden. Het vijf-sterrenhotel Denia Marriot Golfresort & Spa is pure verwennerij. De NVGJ is van 21 t/m 24 november vier dagen te gast. Ronald Massaut wilde niet zo lang wachten en nam samen met echtgenote Dea een voorproefje op de jaarlijkse surprisereis. Hun ervaring: super hotel en golfen, écht top! En ongelukkige kamertoewijzing brengt ons al met een half uur na aankomst onbedoeld in contact met de manager van de receptie. Onze kamer is toch niet zo heel vijf sterren als je moet douchen in de badkuip. Beetje link ook met mijn instabiel onderstel, inclusief versleten knieën. Begrip. Meteen wordt een andere kamer met een luxe inloopdouche geregeld. We krijgen zelfs een aangepaste kamer aangeboden. Maar hoe doen julie dat als wij in november terugkomen met 20 man/vrouw en aanhang? Die gaan echt niet douchen in een badkuip, zeg ik. Die vraag brengt ons de volgende dag in contact met Pau Buigues, de 'manager sportgroepen'. Alle kamers op de eerste en derde verdieping hebben standaard een grote inloopdouche. ,,Als de touroperator het vraagt plaatsen we iedereen op de derde verdieping'', biedt hij aan. ,,En groepen hebben meer benefits'', belooft hij. Wintertraining We praten verder over het hotel, de NVGJ en de vele professionals (golf en vooral wielrennen) die hun wintertraining hier plannen. ,,Als jullie groep er is hebben we ook een profwielerteam in huis'', vertelt Pau. Hij verwijst verder naar baanmanager annex caddymaster Raymond, een Nederlander die op La Sella is neergestreken. En Raymond regelt inderdaad álles. Aan buggy's geen gebrek op La Sella. Moet ook wel. Maar weinig golfers die gaan lopen. Dat is niet zo gek, want het gaat toch redelijk op en af. Lange Par 5'en plus holes die wat verder van elkaar liggen. Of neem de zomerse condities in de eerste week van september tot wel 34 graden. Gelukkig zijn in de baan verschillende (gekoelde) watertappunten. Als ook sanitaire voorzieningen. En de baan zelf? La Sella is ontworpen door José María Olazábal en heeft drie lussen. Rood en geel vormen een geheel met smalle fairways, bomen langs de baan en enkele waterhindernissen. De goene lus slingert door een mooi parklandschap met een meer open karakter. Erop en erover De greens lopen enigszins af. En al zijn deze licht bezand, ze zijn snel, écht snel. Dus: landen (net) voor de green. Anders is het erop-en-erover. De eerste dag spelen we rood en groen. De tweede golfdag nogmaals groen en daarna geel. Die laatste wordt vaker 'gespaard' en blijft dan dicht, hoor ik. Op hole 10 begint het rode lampje op het dashboard dreigend te knipperen; de accu is nagenoeg leeg. Terug naar de uitgifte komen we halverwege Raymond tegen. ,,Ik regel een nieuwe buggy, wordt zo gebracht. Of willen jullie vanmiddag in alle rust verder spelen? Regel ik ook.'' We kiezen voor het laatste. Eerst lunch. Zo blij dat we teruggekomen zijn voor de gele lus. Wat een geweldige, uitdagende baan. Smalle entree's naar de fairways, bomen die hinderijk in de weg staan, strategisch geplaatste bunkers, een verscholen waterhindernis en een blinde hole met een shot over de heuvel, direct gevolgd door een dogleg naar links. En weer die mooie, snelle greens. 'Fluffy' Een ander verhaal is het gras op La Sella. De fairways hebben wat droger, stugger gras. Net als direct naast de baan; een beetje 'fluffy'. De fairways zijn dus niet supersnel, maar beland je net naast de baan dan kun je het geluk hebben dat de bal - los van de grond - óp het gras ligt in plaats van verzonken. Met een houten 3 of - 5 kan dan zomaar een wereldslag volgen. De baan ligt er geweldig bij. Al of niet met de komende La Sella Open in aantocht. De lussen worden optimaal onderhouden. Dat zie je zo. De baan wordt zeker niet kapotgespeeld. Tussen 10 en 12 uur zijn er geen starts om alle partijen 'rustig' te laten doorspelen en om slijtage van de baan te beperken, legt Raymond uit. Werkelijk overal zijn greenkeepers; hele geduldige greenkeepers. Glaasje cava Dan nog het hotel zelf. Er is een á la carte-restaurant, een poolbar, een clubhuis en in het weekeinde is ook het Thais restaurant geopend. Echt een aanrader. En hoe mooi, juist dán is de NVGJ te gast in Denia Marriot. Het ontbijt biedt zo veel keuze; van fruit en yoghurt tot volledig Engels ontbijt en een ambachtelijk eierhoekje met ommeletten naar wens. Bijna gênant, maar we doen het er mee. Glaasje cava bij het ontbijt is er natuurlijk ook. Op de kamer kun je zelf koffie en thee zetten (waterkoker). Die worden elke dag aangevuld, inclusief twee flesjes bronwater. Vrienden en vriendinnen van de NVGJ. Ik ben geen reisverkoper, maar dit is gewoon een enorm leuke- en luxe surprisereis, die Hans Terol heeft georganiseerd. Speel je straks ook nog op La Galliana; nog zo'n mooie baan. Alle vervoer is geregeld. Blijf je langer, dan huur je een auto op het vliegveld (regelt Fairway Golftravel) en kun je eigen inkopen doen in de kleinste, maar meest uitgebreide buurtsuper op 7 kilometer van het hotel (vanaf de parking rechts af). Met bakkerij, slijterij en 'wegrestaurant'. Je kunt nog mee.