Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
18.05.2021
Maandag 03 mei was Andy Houtkamp en Milanda Houtkamp het gastkoppel van de eerste ViaZorgcoachgolfdag voor de NVGJ op Golfresidentie Dronten. Nu twee weken later staat het sympathieke stel ons weer op te wachten voor een uitgestelde matchplay-wedstrijd. Ik ben in gezelschap van Hans Botman, die graag als chauffeur optreedt, als hij ook mag meespelen. Andy en Milanda hebben alles weer perfect georganiseerd. Alleen het verloop van de wedstrijd laat zich niet vooraf regelen.
Hans had nog even overwogen in een witte overall te komen, met mijn naam op zijn rug. Als een Augusta-caddie. Maar voor die vorm van intimidatie zou Andy niet gevoelig zijn. Bovendien had mijn NVGJ-golfmaatje dan achttien holes de tas moeten dragen.
De rit naar Dronten (volgens Andy, waar ook vandaan in Nederland, nooit langer dan 25 minuten) was al vermoeiend genoeg. Clusterbuien, rukwinden en spontaan invallende duisternis, zorgden voor een slopende autorit van bijna twee uur. Eenmaal in Dronten klaarde het op. Inktzwarte wolkenmassa’s trokken de ganse dag als slagschepen rond Flevoland, maar hier bleef het droog en aangenaam.
De ontvangst was bij Andy en Milanda thuis. Ze ruilden al weer anderhalf jaar geleden hun nieuwbouwwoning in Haarlemmermeer in voor een luxe bungalow op de zeebodem in het nieuwe land. Op nog geen driverafstand van de golfbaan. De wijk telt zo’n slordige 2000 bewoners en bijna de helft beoefent de edele balsport. Net als veel buren heeft Andy de trolley achter de fiets hangen. De straat uit, de bocht om en je staat op de tee van hole 1. Hij mag zich als bewoner mede-eigenaar van een golfbaan noemen. Daar kunnen weinig NVGJ’ers zich op laten voorstaan.
Andy voelt zich thuis in Dronten. Er is een buurgolfapp, iedereen zwaait naar elkaar en voor het clubblad Fore schrijft hij een vaste column. Wie zijn huis bezoekt, begrijpt wel waarom hij het er naar zijn zin heeft. Naast het overdekte terras ligt het zwembad, waarvan de waterkwaliteit en temperatuur via een app op zijn telefoon kunnen worden bewaakt en beïnvloed. Het water is vandaag 24 graden. Een lokale aannemer heeft in een hoek van het perceel een houten gebouwtje neergezet, van waaruit Milanda haar zorgbedrijf bestiert. Als ze het ‘zoomen’ zat is, neemt ze een duik om haar gedachten te verzetten.
Er moet nog worden gegolfd, dus na de cappuccino met vlaai en slagroom begeven we ons naar de baan. Local knowledge hoeft niet altijd een voordeel te zijn. Andy kent de gevaren en weet vooral waar de bal niet moet zijn. Niet sturen, vooral soepel swingen, is zijn voornemen. Dan blijkt de onbevangenheid van de gastspeler vooral voordelen op te leveren. Temeer daar de baan anders speelt dan normaal. Sommige fairways zijn zwaar geprikt, andere gaan schuil onder een laag nat zand. De bewerkte greens maken ook het putten extra lastig. Andy is misschien wel te gretig en dat jeugdig enthousiasme leidt tot menig afzwaaier.
Op de turn is het nog all square, maar de tweede negen wordt een martelgang voor de gastheer. De sfeer lijdt er niet onder. De belangstelling bij zijn tegenspeler voor alles dat groeit en bloeit is hem bekend, dus vertelt hij onderweg bevlogen over zijn natuurwaarnemingen op de Residentie; sperwers, buizerds en zelfs de visarend. Andy heeft ze allemaal gespot. Hij houdt zelf even de pas in en zegt op fluistertoon: hoor, een koekoek!
Als hij vijf holes achter elkaar moet geven, is de wedstrijd op de 14e afgelopen. Jammer, wat golf betreft heeft Andy zijn dag niet. De ambities zijn er wel. Als het even kan wil hij nog dit jaar een plek in de A-categorie veroveren. De eerstvolgende wedstrijd op Kralingen moet hij helaas aan zich voorbij laten gaan: ’s Avonds naar Feyenoord-Sparta en voorafgaand ’s middags verplicht naar de teststraat om dit seizoen voor de tiende keer te laten vaststellen dat hij geen covid-virus onder de leden heeft.
Nu eerst terug naar huis, waar Andy zijn kookkunsten demonstreert en ons op een ‘penne-special’ trakteert. Een smakelijk pastagerecht volgens eigen recept bereid. Koken is ‘sinds corona’ een nieuwe hobby. We sluiten een mooie dag af, perfect verzorgd. Bedankt Andy. Voor de greenfees, de drankjes, het eten, de mooie verhalen en de overwinning.
Een nieuw winterrubriekje: Terug in de tijd. Met grappige, soms ontroerende foto's uit het rijke verleden van de NVGJ. Op de wedstrijdkalender van 2005 stonden “slechts” twee surprisereizen. De eerste naar Hardelot waar onze vereniging is opgericht en de tweede naar Parijs en St. Brieux. Naar Hardelot met onze eigen auto en naar Parijs en St. Brieux met een privé jet van de KLM. Vooral de laatste bleek een ongekende luxe van jewelste! Voor slechts € 25,= pp twee dagen geheel verzorgd. Dan krijgt onze secretaris een telefoontje van ex-collega Jeroen Goeman Borgesius. “Heb je zin om met jouw kluppie naar de Vogezen te gaan? Zo ja, dan ben je bij deze uitgenodigd door ClubMed.” De leden wisten echter niet, dat Hans Terol ook nog in onderhandeling was met het Portugese toeristenbureau. Tijdens zijn laatste gesprek medio september in Den Haag ging de kogel door de kerk en werd de NVGJ definitief ‘gratis en voor niks’ uitgenodigd om 5 dagen naar de Oost Algarve te gaan. Tegenprestatie was exposure over deze schitterende streek. Het was ook alweer een kers op de taart. De Portugese gastvrouwen hebben ons werkelijk verwend met prachtige golfbanen, mooi hotel, heerlijke diners en drankjes en de laatste avond werden zelfs de deuren van een groot theater geopend om alleen voor de “Nederlandse journalisten” een schitterende dinnershow te presenteren. Het was een vermakelijke avond waar tenslotte de ene na de andere polonaise volgde. Op de foto zien we Rob Hoogland die zich kostelijk vermaakte met de gezellige feestelijkheid en heerlijke visjes. Eén van de charmante Portugese gastvrouwen die de hele avond op de dansvloer stond keek opvallend veel naar die grote reus uit Nederland. Hij merkte dat ook, glimlachte naar haar, totdat zij met haar stoute schoenen hem vroeg ”Do you want to dance with me?” Tot haar grote verrassing werd ze spontaan door hem opgetild en liep Rob dansend over de vloer, terwijl zij het bijna in haar broek deed van het lachen.
Een nieuw winterrubriekje: Terug in de tijd. Met grappige, soms ontroerende foto's uit het rijke verleden van de NVGJ. Hier zien we John Dekker in 2012 zijn uiterste best doen en speciale foto te maken van een fles uit het repertoire van Heleen Sonnenberg, destijds sponsor van de NVGJ met de Weduwe Joustra. Heleen staat op de uitkijk en kijkt kennelijk of er geen golfballen aan komen. De flessen, de troostprijs voor de laatste plaats, kregen de naam Kostertje, vernoemd naar Henk Koster na een miserabele ronde op de Texelse.
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).