Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
01.03.2021
exel wordt ook hard getroffen door de coronacrisis. Op de site van NRITmedia/ kennisbank geeft Iwan Groothuis, bekend van onze homecourse De Texelse en directeur van het vakantiepark De Krim, een inzicht in de gevolgen voor zijn bedrijf en Texel in het algemeen. Maar hij kijkt ook al richting de toekomst.
Ondernemers in onze sector maken ongekende tijden door. Veel bedrijven zijn gesloten of minimaal open. De gasten blijven weg en het regent annuleringen. In een serie artikelen spreken we met ondernemers die in deze moeilijke tijden er het beste van proberen te maken. Vandaag Iwan Groothuis van De Krim op Texel.
De Krim heeft op Texel negen vakantielocaties en die zijn soms dicht, gedeeltelijk open of helemaal open. Iwan volgt de landelijke lijn en de maatregelen van de Veiligheidsregio en probeert daar met zijn team zo goed mogelijk mee om te gaan. „Dat betekent dat we langzaam moesten opschalen met steeds meer locaties die dicht moesten. En eigenlijk zitten we daar nog steeds in. Het is al een keer verlengd van begin naar eind april en zal naar verwachting nog wel een keer worden verlengd.”
„Veel vragen, veel annuleringen en veel omboekingen”
De Krim heeft op dit moment meer dan 95% annuleringen. Dat betekende een heleboel gedoe met omboeken en vouchers: „Er komen hier honderden mails per dag binnen en zelfs met een opschaling van de reserveringsafdeling van zeven naar vijfentwintig mensen hebben we moeite om die mails weg te werken”, vertelt Iwan „Uiteraard veel vragen, veel annuleringen, veel omboekingen waarbij we ook gebruik maken van een voucherregeling. Onze medewerkers krijgen elke dag te maken met soms boze gasten, gelukkig heel veel begripvolle gasten, meedenkende eigenaren maar ook gefrustreerde eigenaren.” Bij de Krim komen ook de eerste advocatenbrieven uit Nederland en Duitsland binnen. „Daar ben je dan heel erg druk mee maar daar zit je op dit moment natuurlijk niet op te wachten. Als we allemaal een beetje meewerken, meedenken en begrip hebben voor elkaar dan helpt dat.”
Vakantie niet in de mindset van de Nederlanders
De oproep van minister-president Rutte om thuis te blijven heeft heel goed, bijna te goed,gewerkt. De bezetting op de Krim is bijna nul: „Nog een enkele vaste gast of eigenaar”, vertelt Iwan. „We denken dat we met de Paasdagen ook geen grote toeloop krijgen. Het zit op dit moment niet in de mindset van de gasten om er lekker op uit te trekken. Ik denk ook dat het goed is als iedereen zich aan de regels houdt en het landelijk advies opvolgt. Ga niet onnodig op reis en blijf zoveel mogelijk binnen. Uiteraard is het nog steeds belangrijk om die enkele gast die wel naar Texel komt gastvrij te behandelen. We hebben die gasten straks weer hard nodig!”
„Teleurgesteld in ontbreken landelijk beleid”
Teleurgesteld is Iwan in het ontbreken van een landelijk beleid: „In Zeeland is alles dicht, hier deels open en in andere regio’s weer anders. We hebben te maken met 25 veiligheidsregio’s die elk een ander standpunt innemen en ook de burgemeesters van de Waddeneilanden zitten soms weer apart bij elkaar. Dat helpt in mijn ogen niet. Niet naar inwoners, niet naar gasten en niet naar ondernemers. Het is zo moeilijk communiceren richting gasten maar ook inwoners van Texel als we allemaal wat anders doen.” Op Texel zit ook veel emotie bij inwoners. „We hebben geen eigen ziekenhuis en beperkte medische voorzieningen. Als er serieus iets aan de hand is, moet je met de boot naar Den Helder. Bewoners en huisartsen zijn terecht gevoelig voor gasten uit bijvoorbeeld Brabant of andere risicogebieden die hier de rust komen zoeken en ongewild het virus zouden kunnen meebrengen. En dat begrijp ik.”
Opschalen richting zomer met beperkende maatregelen
Ondanks die grote aantallen annuleringen maakt Iwan zich nu nog geen grote zorgen om de toekomst: „We hebben gelukkig genoeg vet op de botten om deze slechte periode door te komen. Het moet niet tot na de zomermaanden duren want dan hebben we echt wel last. We hebben vooralsnog voldoende liquiditeit maar je ziet het wel hard naar beneden lopen.” Hij hoopt dat de sector in juni langzaam kan opschalen richting de zomer: „Natuurlijk wel met beperkende maatregelen. Bijvoorbeeld de capaciteit bij het zwembad wat beperken, de afstand van 1,5 meter blijven toepassen bij alle faciliteiten met concentratie van gasten, minder tafels op de terrassen en in het restaurant en publieke ruimten en sanitaire voorzieningen extra schoonmaken. Je zou ook kunnen denken om eerst een periode naar een maximale bezetting van zo’n 70% te gaan, uiteraard met inachtneming van bestaande reserveringen. Ik hoor nu de eerste geluiden om pro-actief beleid te maken ten aanzien van een gefaseerde opschaling van activiteiten. Het is ook daar belangrijk om vanuit de belangenorganisaties het voortouw te nemen.”
„Nu pro-actief beleid voor een gefaseerde opschaling van activiteiten”
Van de 180 fte’s heeft Iwan nog niemand naar huis gestuurd: „Waar mogelijk werken medewerkers thuis, sommige medewerkers blijven vanwege de thuissituatie thuis en waar mogelijk worden overuren opgemaakt. De parken hebben er nog nooit zo mooi uitgezien. We hebben eerst alles super schoongemaakt en zijn druk bezig met diverse groot onderhoudsprogramma’s. Ook gaan we bijvoorbeeld -nu het groen er nog niet inzit- zwerfafval op Camping Kogerstrand, zo’n 2,7 kilometer langs de kust, opruimen.” Op de kosten wordt bij de Krim nu extra scherp gelet en ook investeringen die kunnen worden uitgesteld, gaan de ijskast in. Uiteraard maken ze ook gebruik van de diverse overheidsmaatregelen.
Blijf bij elkaar
Volgens Iwan is het voor het team zaak zoveel als mogelijk bij elkaar te blijven. Voor zichzelf ziet hij ook een opdracht: „Heb ook wat extra aandacht voor je medewerkers want het is voor iedereen lastig. Ze zijn soms onzeker. Je moet ze ook ondersteunen. Ik kreeg zaterdag nog een mailtje van een reserveringsmedewerker die uitgescholden was door een gast en het even niet meer zag zitten. Dat is klein leed maar toch wel heftig. Dan loop ik even binnen en dan praten we erover.”
Zeer positief is Iwan over de opstelling van de bank: „Wij zijn in de regio Noord-Holland met 30 miljoen euro omzet een wat groter mkb-bedrijf met een solide financiële basis. Banken zijn altijd wel blij met zo’n relatie maar dat maken ze nu ook waar. We hebben geregeld contact en houden korte lijnen over onze financiele situatie. Ze hebben aangeboden dat extra kredietfaciliteiten bespreekbaar zijn mocht deze crisis tot na de zomerperiode duren.”
„Dit is de tijd om gezamenlijk waar mogelijk het leed te delen en elkaar waar mogelijk te ondersteunen.”
Grote zorgen wat betreft de continuiteit van De Krim heeft Iwan vooralsnog niet: „Je bent er dagelijks intensief mee bezig en het is een hectische tijd.” Zijn zorgen gaan zeker ook uit naar collega ondernemers op Texel: „Bij ons op het eiland is de winterperiode een periode van rust, vakantie opnemen en voorbereiding op het nieuwe seizoen. Na maanden met geen of geringe omzet valt deze coronacrisis natuurlijk in een heel slechte periode van het jaar. Ik ken net iets te veel ondernemers die iets overgenomen hebben of fors geïnvesteerd hebben deze winterperiode. Dat is op dit moment wel heel zuur. Ook bedrijven waarvan je het niet direct verwacht zitten in de problemen. En ook ondernemers met bijvoorbeeldeen relatief klein restaurantje waarvan je hoort dat de verhuurder van het pand niet wil meewerken om bijvoorbeeld de huur te beperken of te verschuiven naar later in het jaar. Dat zou niet zo mogen zijn. Dit is de tijd om gezamenlijk waar mogelijk het leed te delen en elkaar waar mogelijk te ondersteunen.”
Kansen voor Texel
Iwan hoopt dat het in Nederland langzaamaan richting een meer normale situatie gaat. Hoe langer het duurt, hoe groter volgens hem de ellende achter de schermen: „Die maatschappelijke en sociale kosten zijn dan niet te overzien. Niet alleen bedrijfseconomisch, maar zeker ook sociaal maatschappelijk. Ik ben bang dat achter de muren van heel veel huizen veel persoonlijk leed is. Dat gaat nog zeer veel maatschappelijke schade opleveren en dat moet uiteindelijk ook weer gecompenseerd worden.” Hij verwacht wel dat er in de reissector dit jaar en misschien ook wel komend voorjaar fundamenteel iets gaat veranderen. „Mensen zullen de komende tijd niet meer zomaar naar verre oorden als China of New York gaan. Maar we hebben allemaal relatief veel vrije tijd en we hebben toch de behoefte om er soms even helemaal uit te zijn. Dan kijk ik in mijn beperkte wereldje en dan denk ik dat Texel het wel eens heel erg druk kan krijgen.”
Enkele dagen geleden liet Iwan via FB het volgende weten:
Elk nadeel heb zijn voordeel zei een beroemde Feyenoorder in 1984 ooit. Wat ligt Golfbaan de Texelse er super bij! Fairways als een biljartlaken en de greens zijn nog nooit zo goed geweest. Zorg dat je snel reserveert als de golfbaan weer open is!
We gaan met de NVGJ terug naar De Goyer. Terug naar die baan die bij iedereen in het geheugen gegrift staat: waar ooit een slagboom naast lag en wij dat dagdeel het enige gezelschap waren. Niemand heeft ooit schuld bekend, al vond het bestuur destijds dat we de helft van de kosten moesten dragen. Zo gaat dat bij ons.
Ze zijn onderhand allemaal weer thuis. Een mooie ervaring rijker, soms een illusie armer. De surprisereis kende inderdaad enkele mooie verrassingen. Maar net als met golf: niet elke slag is raak. Zeker niet op een beest van een baan als La Galiana of de derde achtereenvolgende golfdag in combinatie met greens die het slechtste in je naar boven halen. Lees mee! Zestien uit Nederland aanvliegende golfers en vier die al een deel van het jaar in Spanje wonen; allemaal in afwachting van het moois dat deze nieuwe NVGJ-golfreis hen zal brengen. Ze komen om te golfen, maar dat gaat gepaard met gezelligheid, humor en zelfspot over soms magere wedstrijdresultaten. Maar ook goede gesprekken en - overdenkingen. Want het leven in Spanje is goed ... je zou hier - in de winter - prima kunnen wonen ... Grenzend aan onbegrepen klein en groter leed is de vaststelling - al op de eerste golfdag - dat sommigen ineens niet meer kunnen putten. ,,Met twee slagen op de green en met vier puts eraf. Hoe kan dat nu?'' Of; ,,die greens zijn gewoon niet te lezen. Hoe dan?'' Ook: ,,Ik raakte de bal amper aan en dan ligt 'ie toch ineens verder dan van waar ik begon.'' Erger: ,,Ik heb vandaag écht geen bal geraakt. Nog nooit zó slecht gespeeld.'' Hoogste score Wie die ervaringsdeskundigen waren, dat laten we in het midden, want iedereen had verdeeld op drie speeldagen wel een gelijke ervaring. De NVGJ speelde twee keer gecombineerd drie lussen op La Sella en de 18-holes bergbaan La Galiana. La Sella dit najaar nog host van de European Ladies Tour en La Galiana het beste te omschrijven als 'een beest van een baan'. Vaker smalle fairways, maar weinig meters vlak en dan loopt de baan ook nog eens af. Buggies moesten te vaak op het pad naast de baan blijven. Met verhoogde afslagplaatsen en sterk aflopende fairways en greens is het een aanslag op je conditie. ,,Misschien iets te moeilijk voor de meesten'', constateren we later in het clubhuis. Toch werd uitgerekend op La Galiana de hoogste score behaald. Sponsor Eric Venghaus putte 36 stablefordjes. ,,Ik speelde vandaag onbevangen. Ik zag die baan wel liggen in het dal en dacht ook meteen: Onmogelijk! Maar oké, gewoon spelen; we zien wel.'' Reis- en wedstrijdleider Ger Laan zag dat het goed was. Al speelde hij zelf met gemengde gevoelens. ,,Ik krijg idioot veel slagen mee. Dat komt omdat mijn handicap zo is gestegen de laatste tijd. En dan speel je jezelf ineens dik in de punten. Ik schaam me dood'', was zijn reactie. Overall winnaar Zijn hoge handicap leidde indirect tot overall winnaar met opgeteld 81 stablefordpunten . Met als podiums een derde plaats op La Galiana (29 punten) en een tweede plaats op de tweede en laatste dag op La Sella (27 punten). Ook Marijke Brouwers speelde weer zo constant als een Zwitsers uurwerk met 27 punten op de eeste dag op La Sella (3e) en tweede op La Galiana met 31 punten. Er wrong zich nog een andere vaste waarde tussen de eindranking: sponsor Jolanda Swart. Zij werd tweede met 79 punten. Dat was vooral te danken aan haar dagwinst op de tweede speeldag op La Sella met 31 punten. Saillant detail is dat ze die hoogste score combineerde met caddiën voor flightgenote Janneke Koster, die tot haar eigen verbazing ook nog een par sloeg. Vermeldenswaardig zijn ook de dagwinst van Henk Koster op dag één op La Sella en de derde plaats van Eric Dercksen op de laatste dag op La Sella (26 punten). Er werden nog twee birdies gescoord door 'gasten' George Baars en Ronald van Zanten. Het waren vier heerlijke dagen golfen in redelijk goed weer, good food & drinks in een prima sfeer en met hele prettige reisgenoten. Met dank aan Hans Terol, die er overigens zelf niet bij was en onze Spaans sprekende reisleider Ger Laan. Vliegen Maar dan komt ook weer het moment dat je moet terugvliegen. En helaas is dat met Transavia. Op de heenreis vanaf Amsterdam 's ochtends al bijna 1,5 uur vertraging en nu 's avonds 3 uur vertraging op Alicante. Meer dan een halve dag van mijn verjaardag (67; pensioen!) doorgebracht op mogelijk het vreselijkste vliegveld in Europa! Over vliegen met Transavia gesproken. Wat een armoede, wat een flutmaatschappij. Pakweg driekwart vliegt - extra betaald - priority. Kunnen ze ieder een extra stuk bagage meenemen aan boord. Als je niet meegaat in deze vorm van zakkenrollen (100 euro extra p.p.) voor priority, dan vind je uitpuilende bagagevakken boven je stoel als je als C-klasse het vliegtuig binnenstapt. Controle op maximale afmeting of gewicht is nul. Interesseert Transavia geen reet. ''Ken ik effe vanghu''. Om 23.10 wensen twee van die groen-donkerblauwe luchtzussen ons zonder blikken of blozen een 'goede avond' en 'zeggen: welkom aan boord'. Hoezo 'avond'? Het is zo goed als nacht. Transavia je bent gewoon drie uur te laat. Wéér te laat. Neanderthaler En dan sommige passagiers. Je kunt flinke pech hebben. Voor mij op stoel 20C zit een Neanderthaler; type Fred Flinstone. Groot, vierkant hoofd met een kop ongewassen haar. Stinken! Mogelijk een tijdje geleden voor het laatst gewassen met hele goedkope, ranzige shampoo of met dierlijk vet. Dat is duidelijk gaan gisten en het vet op zijn hoofdhuid is gaan schiften. Zoiets. Bij de eerste mogelijkheid gooit hij de rugleuning achterover. Zijn vieze, smerige pruik boven mijn neus. Na drie keer gevraagd te hebben of hij 'die viezigheid uit mijn gezicht wil halen', weet ik: laat maar. En weer gaat de rugleuning naar achteren. Alicante is aanvliegplaats voor camping Benidorm, vertel ik mijzelf. Vervolgens kom je 's nachts aan op Schiphol op een verlaten D-pier. In de verte zien we de verlichting van het luchthavengebouw. Is ook nog één van de loopbanden stuk. Bagage ophalen in hal 3, dan naar de uitgang; dus de hele luchthaven over. Compleet gesloopt stap ik in de taxi die gelukkig wel op tijd is. Als we eindelijk 's nachts om 3 uur thuis zijn denk je toch: kunnen we volgende keer niet met de auto of de bus? Of met de boot ...
Zo'n 20 leden van de NVGJ familie (met aanhang) genieten momenteel van de surprisereis in het Denia Marriot Golfresort & Spa tussen Valencia en Alicante in Spanje. Henk Koster stuurde ondermeer deze foto waarop Marijke, Dea, Janneke en Jolanda (vlnr) op staan. Marijke en Roderik bezochten op weg naar Denia een Spaanse poppenfabriek, waar bijzondere 'newborn' poppen gemaakt worden. Deze poppen lijken net echte baby's. Op verzoek werd de door hen voor een kleindochter gekochte babypop getoond en meteen als echte baby gekoesterd..
Ons gewaardeerd bestuurslid en fantastische fotografe Hélène heeft een schitterend boek gemaakt met foto's en teksten van het Team Para/Atletiek. Al jaren is zij verbonden als fotograaf aan dit team en reisde met hen de hele wereld over naar WK's en Olympische Spelen om de meest prachtige foto's te maken. Dat heeft geresulteerd in een indrukwekkend fotoboek met bijzondere teksten over het ontstaan van het Team, verhalen over wat de atleten hebben moeten doormaken en hoe keihard er getraind wordt. En hoe zwaar de weg naar succes was. Wat de atleten in hun kinderjaren hebben moeten horen tart ieders verbeelding: 'Kun jij dat wel?', 'Je mag niet alleen in een kano en je krijgt ook geen peddel want dat kun je toch niet', 'jij kan geen veterstrikdiploma halen', en meer van dat soort kwalijke opmerkingen. Dit boek gaat over nooit opgeven, of zoals atleet Fleur Schouten zei: 'Never ever, ever, ever give up. Titel van het boek: No Excuses, de spijker op zijn kop.
Tijdens de jaarlijkse slotavond van de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten (NVGJ) is de Golfpersprijs 2025 uitgereikt aan Niels Hooft. Hij ontving de prijs voor zijn bijdrage aan de golfjournalistiek door zijn talloze video's op Youtube en social media.
De slotavond van de NVGJ had alles: spanning, drama en een flinke dosis Murphy’s Law. In de A-categorie kroonde Foeke Collet zich tot tweevoudig kampioen van de Charles Taylor trofee. Halverwege de ronde ging hij nog languit op de grond liggen na een lullig chipje waarbij het in zijn rug schoot. Toch sprokkelde hij onverstoorbaar 36 punten bij elkaar. Mr. 34-35-36 zat dit keer aan de hoge kant. “Never underestimate the injured man,” bleek het motto van de avond.