Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
01.03.2021
exel wordt ook hard getroffen door de coronacrisis. Op de site van NRITmedia/ kennisbank geeft Iwan Groothuis, bekend van onze homecourse De Texelse en directeur van het vakantiepark De Krim, een inzicht in de gevolgen voor zijn bedrijf en Texel in het algemeen. Maar hij kijkt ook al richting de toekomst.
Ondernemers in onze sector maken ongekende tijden door. Veel bedrijven zijn gesloten of minimaal open. De gasten blijven weg en het regent annuleringen. In een serie artikelen spreken we met ondernemers die in deze moeilijke tijden er het beste van proberen te maken. Vandaag Iwan Groothuis van De Krim op Texel.
De Krim heeft op Texel negen vakantielocaties en die zijn soms dicht, gedeeltelijk open of helemaal open. Iwan volgt de landelijke lijn en de maatregelen van de Veiligheidsregio en probeert daar met zijn team zo goed mogelijk mee om te gaan. „Dat betekent dat we langzaam moesten opschalen met steeds meer locaties die dicht moesten. En eigenlijk zitten we daar nog steeds in. Het is al een keer verlengd van begin naar eind april en zal naar verwachting nog wel een keer worden verlengd.”
„Veel vragen, veel annuleringen en veel omboekingen”
De Krim heeft op dit moment meer dan 95% annuleringen. Dat betekende een heleboel gedoe met omboeken en vouchers: „Er komen hier honderden mails per dag binnen en zelfs met een opschaling van de reserveringsafdeling van zeven naar vijfentwintig mensen hebben we moeite om die mails weg te werken”, vertelt Iwan „Uiteraard veel vragen, veel annuleringen, veel omboekingen waarbij we ook gebruik maken van een voucherregeling. Onze medewerkers krijgen elke dag te maken met soms boze gasten, gelukkig heel veel begripvolle gasten, meedenkende eigenaren maar ook gefrustreerde eigenaren.” Bij de Krim komen ook de eerste advocatenbrieven uit Nederland en Duitsland binnen. „Daar ben je dan heel erg druk mee maar daar zit je op dit moment natuurlijk niet op te wachten. Als we allemaal een beetje meewerken, meedenken en begrip hebben voor elkaar dan helpt dat.”
Vakantie niet in de mindset van de Nederlanders
De oproep van minister-president Rutte om thuis te blijven heeft heel goed, bijna te goed,gewerkt. De bezetting op de Krim is bijna nul: „Nog een enkele vaste gast of eigenaar”, vertelt Iwan. „We denken dat we met de Paasdagen ook geen grote toeloop krijgen. Het zit op dit moment niet in de mindset van de gasten om er lekker op uit te trekken. Ik denk ook dat het goed is als iedereen zich aan de regels houdt en het landelijk advies opvolgt. Ga niet onnodig op reis en blijf zoveel mogelijk binnen. Uiteraard is het nog steeds belangrijk om die enkele gast die wel naar Texel komt gastvrij te behandelen. We hebben die gasten straks weer hard nodig!”
„Teleurgesteld in ontbreken landelijk beleid”
Teleurgesteld is Iwan in het ontbreken van een landelijk beleid: „In Zeeland is alles dicht, hier deels open en in andere regio’s weer anders. We hebben te maken met 25 veiligheidsregio’s die elk een ander standpunt innemen en ook de burgemeesters van de Waddeneilanden zitten soms weer apart bij elkaar. Dat helpt in mijn ogen niet. Niet naar inwoners, niet naar gasten en niet naar ondernemers. Het is zo moeilijk communiceren richting gasten maar ook inwoners van Texel als we allemaal wat anders doen.” Op Texel zit ook veel emotie bij inwoners. „We hebben geen eigen ziekenhuis en beperkte medische voorzieningen. Als er serieus iets aan de hand is, moet je met de boot naar Den Helder. Bewoners en huisartsen zijn terecht gevoelig voor gasten uit bijvoorbeeld Brabant of andere risicogebieden die hier de rust komen zoeken en ongewild het virus zouden kunnen meebrengen. En dat begrijp ik.”
Opschalen richting zomer met beperkende maatregelen
Ondanks die grote aantallen annuleringen maakt Iwan zich nu nog geen grote zorgen om de toekomst: „We hebben gelukkig genoeg vet op de botten om deze slechte periode door te komen. Het moet niet tot na de zomermaanden duren want dan hebben we echt wel last. We hebben vooralsnog voldoende liquiditeit maar je ziet het wel hard naar beneden lopen.” Hij hoopt dat de sector in juni langzaam kan opschalen richting de zomer: „Natuurlijk wel met beperkende maatregelen. Bijvoorbeeld de capaciteit bij het zwembad wat beperken, de afstand van 1,5 meter blijven toepassen bij alle faciliteiten met concentratie van gasten, minder tafels op de terrassen en in het restaurant en publieke ruimten en sanitaire voorzieningen extra schoonmaken. Je zou ook kunnen denken om eerst een periode naar een maximale bezetting van zo’n 70% te gaan, uiteraard met inachtneming van bestaande reserveringen. Ik hoor nu de eerste geluiden om pro-actief beleid te maken ten aanzien van een gefaseerde opschaling van activiteiten. Het is ook daar belangrijk om vanuit de belangenorganisaties het voortouw te nemen.”
„Nu pro-actief beleid voor een gefaseerde opschaling van activiteiten”
Van de 180 fte’s heeft Iwan nog niemand naar huis gestuurd: „Waar mogelijk werken medewerkers thuis, sommige medewerkers blijven vanwege de thuissituatie thuis en waar mogelijk worden overuren opgemaakt. De parken hebben er nog nooit zo mooi uitgezien. We hebben eerst alles super schoongemaakt en zijn druk bezig met diverse groot onderhoudsprogramma’s. Ook gaan we bijvoorbeeld -nu het groen er nog niet inzit- zwerfafval op Camping Kogerstrand, zo’n 2,7 kilometer langs de kust, opruimen.” Op de kosten wordt bij de Krim nu extra scherp gelet en ook investeringen die kunnen worden uitgesteld, gaan de ijskast in. Uiteraard maken ze ook gebruik van de diverse overheidsmaatregelen.
Blijf bij elkaar
Volgens Iwan is het voor het team zaak zoveel als mogelijk bij elkaar te blijven. Voor zichzelf ziet hij ook een opdracht: „Heb ook wat extra aandacht voor je medewerkers want het is voor iedereen lastig. Ze zijn soms onzeker. Je moet ze ook ondersteunen. Ik kreeg zaterdag nog een mailtje van een reserveringsmedewerker die uitgescholden was door een gast en het even niet meer zag zitten. Dat is klein leed maar toch wel heftig. Dan loop ik even binnen en dan praten we erover.”
Zeer positief is Iwan over de opstelling van de bank: „Wij zijn in de regio Noord-Holland met 30 miljoen euro omzet een wat groter mkb-bedrijf met een solide financiële basis. Banken zijn altijd wel blij met zo’n relatie maar dat maken ze nu ook waar. We hebben geregeld contact en houden korte lijnen over onze financiele situatie. Ze hebben aangeboden dat extra kredietfaciliteiten bespreekbaar zijn mocht deze crisis tot na de zomerperiode duren.”
„Dit is de tijd om gezamenlijk waar mogelijk het leed te delen en elkaar waar mogelijk te ondersteunen.”
Grote zorgen wat betreft de continuiteit van De Krim heeft Iwan vooralsnog niet: „Je bent er dagelijks intensief mee bezig en het is een hectische tijd.” Zijn zorgen gaan zeker ook uit naar collega ondernemers op Texel: „Bij ons op het eiland is de winterperiode een periode van rust, vakantie opnemen en voorbereiding op het nieuwe seizoen. Na maanden met geen of geringe omzet valt deze coronacrisis natuurlijk in een heel slechte periode van het jaar. Ik ken net iets te veel ondernemers die iets overgenomen hebben of fors geïnvesteerd hebben deze winterperiode. Dat is op dit moment wel heel zuur. Ook bedrijven waarvan je het niet direct verwacht zitten in de problemen. En ook ondernemers met bijvoorbeeldeen relatief klein restaurantje waarvan je hoort dat de verhuurder van het pand niet wil meewerken om bijvoorbeeld de huur te beperken of te verschuiven naar later in het jaar. Dat zou niet zo mogen zijn. Dit is de tijd om gezamenlijk waar mogelijk het leed te delen en elkaar waar mogelijk te ondersteunen.”
Kansen voor Texel
Iwan hoopt dat het in Nederland langzaamaan richting een meer normale situatie gaat. Hoe langer het duurt, hoe groter volgens hem de ellende achter de schermen: „Die maatschappelijke en sociale kosten zijn dan niet te overzien. Niet alleen bedrijfseconomisch, maar zeker ook sociaal maatschappelijk. Ik ben bang dat achter de muren van heel veel huizen veel persoonlijk leed is. Dat gaat nog zeer veel maatschappelijke schade opleveren en dat moet uiteindelijk ook weer gecompenseerd worden.” Hij verwacht wel dat er in de reissector dit jaar en misschien ook wel komend voorjaar fundamenteel iets gaat veranderen. „Mensen zullen de komende tijd niet meer zomaar naar verre oorden als China of New York gaan. Maar we hebben allemaal relatief veel vrije tijd en we hebben toch de behoefte om er soms even helemaal uit te zijn. Dan kijk ik in mijn beperkte wereldje en dan denk ik dat Texel het wel eens heel erg druk kan krijgen.”
Enkele dagen geleden liet Iwan via FB het volgende weten:
Elk nadeel heb zijn voordeel zei een beroemde Feyenoorder in 1984 ooit. Wat ligt Golfbaan de Texelse er super bij! Fairways als een biljartlaken en de greens zijn nog nooit zo goed geweest. Zorg dat je snel reserveert als de golfbaan weer open is!
Onze onvolprezen wedstrijdleider René Brouwer heeft een (eerste) flightindeling in elkaar geknutseld voor onze wedstrijd op De Pan, maandag 29 juli. En die is HIER te zien. Hij laat verder weten dat er geen lunchpakket zal worden uitgereikt, maar na afloop kan iedereen wel genieten van een Surinaams buffet. De eerste flight gaat om 12 uur de baan in. Er zijn 40 deelnemers en iedereen start vanaf hole 1. De wedstrijdleiding vraagt met klem of iedereen op tijd aanwezig kan zijn.
Enkele dagen voordat de NVGJ De Pan aandoet is de vooraanstaande Utrechtse golfclub De Pan getroffen door een felle brand in de machineloods. Vrijwel al het maaiapparatuur is zondagmiddag in vlammen op gegaan. De brandweer was snel ter plaatse om erger te voorkomen. De brand ontstond door de accu van van een dieselmaaier uit 2015, zo wezen beelden van een camera uit. De greenkeepers doen voorlopig hun werk met reserve-apparatuur. Ook schoten andere golfclubs, zoals de Eindhovensche, te hulp met machines die ze momenteel niet gebruiken. Volgens De Pan is verder alles in orde en kan er gewoon gegolfd worden. (Bron: Golf.nl)
Op mijn verzoek vroeg ik Ronald onze onderlinge partij in de verliezersronde op Waterland te spelen. Een afspraak eerder deze week bliezen we af, omdat het zo ongeveer hetzelfde weer beloofde te zijn als een week eerder op sluispolder. De verdaging betaalde zich uit: strakblauwe lucht en windstil! Ronald kreeg 8 slagen mee, maar dat was niet waardoor ik de partij verloor. Vanaf de start kwam ik geen moment in de wedstrijd, mede doordat ik te veel risico's nam. Ronald sloeg alles kaarsrecht en rustig, en kwam zodoende al snel 4 up. Uit het niets wist ik toch nog voor de turn drie holes terug te snoepen en dus het zou op de tweede deel van het parcours nog moeten kunnen. Maar helaas... Vroeger speelde ik graag Stratego en dammen, wat noodzaakt tot slim spel, maar dat zat er vandaag niet in. Ik maakte mij meer druk - met af en toe een flinke krachtterm - om de vele verkeerde keuzes die ik maakte. Achteraf is het makkelijk praten. Misschien dat ik thuis toch maar weer eens, ter voorbereiding op een ronde golf, de Stratego-doos uit de kast moet pakken. Een kleine troost was dat ik hole 14 nog wel wist te winnen, de hole die de naam draagt van mijn legendarische jeugdheld, die alleen op papier een lagere handicap had dan het rugnummer waarmee hij beroemd is geworden. Ronald was zeer aangenaam gezelschap; bovendien heeft hij zijn spel flink verbeterd. Kon ik dat laatste maar over mezelf zeggen, maar door andere sporten (tennis, squash, fitness - wat ik veel vaker intensief en ook met veel plezier doe) blijft het golfspel onder de maat. Ach, 'you can't win them all', zal ik maar zeggen. Golf is vastigheid, dus vaak spelen, regelmatig naar de driving range en de chipping en putting green, etc... Maar door mijn vijfdaagse werkweek is er gewoon tijd te kort. Op het terras was het een lekker biertje met een aangenaam gesprek. ronald vertelde dat het na zijn (vervroegde) pensionering eerst vooral wennen was, maar inmiddels heeft hij nieuwe invulling gevonden. Onder andere als vrijwilliger op communicatievlak bij de laatselijke voedselbank, wat weer uitstekend past bij zijn huidige (zo goed als afgeronde) studie in de communicatie. Hij vertelde ook trots te zijn op zijn echtgenote, die na een dienstverband van veertig jaar bij Ahold nog een mooie promotie heeft gemaakt op het hoofdkantoor in Zaandam. Daar is ze nu duizendpoot voor een aantal leden van de bestuurlijke top van het megaconcern. Bij terugkomst weet ik zeker dat Ronald met zijn benen languit op de bank, aaiend tegen zijn aanloopkat met blauwe ogen heeft gemurmeld "En nu Sonja van de Rhoer..." Ronald, bedankt voor de middag en denk om je kilo's die je toch mee moet torsen. Verhalen van je overheerlijke kookkunsten klonken mij als muziek in de oren, maar wellicht toch ietsje minder opscheppen en vlees minderen? Hartelijke groet.
Daar is geen kruid tegen gewassen, was mij al op de eerste hole duidelijk. Simpele birdie voor Peter van Weel en de meer gebruikelijke bogey voor ondergetekende. Daarna een steady vervolg. Peter reeg de pars als kralen aan een ketting. Terecht zei hij na afloop onder het genot van een drankje en een heerlijke Flammkuchen: 'Als ik maar parren blijf maken valt het kwartje vanzelf mijn kant op'. Want, spelen tegen een plus-handicapper betekent de facto dat er een grotere druk op je eigen spel staat dan gewoonlijk. En dan kun je twaalf slagen mee krijgen, die verdwijnen als sneeuw voor de zon als je tegenstander je zo onder druk kan zetten. Peter had er duidelijk zin in. Mopperde wel wat over langzame greens die ook nog eens net waren bestrooid met een laagje (kalk?)korrels, maar was lovend over de algemene staat van de Euregio-baan in Bad Bentheim. Ondergetekende deed zijn best, speelde best aardig, maar het was allemaal lang niet goed genoeg. Toch was het een genot eens met een speler van dit kaliber door de baan te gaan. Het gemak waarmee Peter zijn ijzers slaat is opvallend. De driver kwam er nauwelijks aan te pas.Met 5 & 3 viel op de vijftiende hole het doek. Voor het restant van dit matchplaytoernooi voorzie ik goede kansen voor Peter. Jeroen mag als eerste zijn borst nat maken. Alle overblijvende deelnemers wens ik vanuit de Grafschaft Bentheim veel succes.
Hannie Verhoeven is één van de twee NVGJ’ers die zich door een artikel op onze website over Het Nieuwe Golfen heeft laten inspireren en daarvoor lessen heeft gevolgd. Zij ging er aanvankelijk een stuk beter door golfen, haalde bijna hc 20, maar is inmiddels weer een paar punten omhoog gegaan. Maar de donderdag dat wij in stralend weer en bij een graadje of 25 op Golfbaan Haverleij onze matchplay wedstrijd speelden, was er zo één dat ik dacht: doen, het Nieuwe Golfen! Alle drives ging recht en ver en hadden een prachtige balvlucht, mede natuurlijk door haar enorm energieke swing. De eerste negen holes ging het nog redelijk gelijk op. Hannie speelde van rood en ik van blauw en zij kreeg twee slagen mee, die beide werden verzilverd. Bij de wisseling van de gele naar de rode lus stond ik 1 down, na 10 en 11, twee holes waar het Hannie meezat en mij niet, stond zij 2 up, en zij bleef vervolgens maar overdreven fanatiek géén fouten maken. Sterker: ze ging steeds beter spelen, met een mooie 20 punten over de tweede negen als gevolg. Ik won pas weer een hole toen de partij al was gespeeld, zij sloot af met een prachtige par (‘Hier nooit een par gespeeld’), geheel in lijn met andere vrolijke noten zoals: ‘Zo ver heb ik hier nooit geslagen’, ‘Hier heb ik nog nooit gelegen’ en ‘Oe, die ging wel heel lekker.’ Ja, Hannie. Ondertussen worstelde ik mij achter haar aan. Bij mij gaat het al anderhalf jaar zelden ‘oei, wat die ging die lekker.’ De fairway slagen en approaches worden door Hannie met dezelfde Nieuwe Golfen techniek uitgevoerd. Een techniek die gebaseerd is op het innemen van je startpositie zoals je de bal bij impact ook wil raken. Dat ziet er soms wel apart uit maar het effect was op deze donderdag fenomenaal. We speelden op Haverleij omdat zij hier lid is geweest, de baan door de regen ongeveer de helft van het jaar dicht is geweest en Hannie – en anderen – ter compensatie gratis greenfees kregen voor introducee’s. Zelf heeft ze hier nu geen lidmaatschap meer, maar een 60 ritten kaart en daarnaast is ze nu lid op Prise d’Eau. Ze speelt overal en nergens, met een zus, vriendinnen of ze doet mee aan Dames middagen, maar ze speelt ook vaak alleen: ‘Negen holes, na het werk, als ik zin heb om even buiten te zijn. In een uur en een kwartier rond, ik vind het heerlijk. Heel raar dat niet veel meer mensen dat graag doen.’ We bespraken ondertussen van alles, zoals mijn hernieuwde poging om met behulp van een dieet van mijn viceraal vet af te komen (Google het maar eens). (Je was een paar jaar geleden wel slanker’. ‘Ja, ja Hannie.’) Dat dieet is Keto. Nadat ik op de sportschool (zeker 4 keer in de week) via een slimme weegschaal was doorgelicht’, omdat ik wel ‘steviger’ werd maar niet echt afviel, bleken alle indicatoren lichaamstechnisch gesproken in orde, behalve dus dat viscerale vet. Aangezien ik veel sport, niet teveel en zeker gezond eet was de conclusie dat alcohol de grote boosdoener moest zijn. Eens kijken of het helpt als ik eventjes geen alcohol meer drink, besloot ik. Maar dan is de stap naar het Keto dieet een kleine: Je mag er niet bij drinken, maar verder kan je er heerlijk en genoeg bij eten, zolang er maar geen koolhydraten in zitten: roerei met wat spinazie, tomaatjes en zalm bijvoorbeeld, rijk gevuld omeletje, magere yoghurt met blauwe bessen. ’s Avonds een groenteschotel in de oven met kabeljauw. Een ei- spek-avocado-paprika bowl: verwennerij. Kaas, vis, kip, ander vlees, het mag allemaal. Het idee is dat als je nauwelijks koolhydraten eet, je vet gaat verbranden. Op het terras bij één zondig alcoholvrij biertje (15 gr koolhydraten, ik mag er tussen de 20 en 50 per dag) en uiteraard zonder bitterballen, hadden we het uitgebreid over haar fotografie activiteiten: ze is nog zeer actief, maar alleen als de klant bereid is er een redelijke prijs voor te betalen. ‘Ze realiseren zich vaak niet dat je aan het bewerken net zoveel tijd kwijt bent als aan het maken. Willen ze daar niet voor betalen, dan ga ik net zo lief golfen, zeker in deze tijd van het jaar.’ Gelijk heeft ze. Hannie, succes in de volgende ronde. Ik wacht weer op volgend jaar.
Ons gewaardeerde lid Andy Houtkamp, bezig met een laatste rondje langs de velden, is woensdagavond in een vol Pim Mulier honkbalstadion tijdens de Haarlemse Honkbalweek in het zonnetje gezet. Hij kreeg vanuit de organisatie van het evenement een door het Koninkrijksteam een gesigneerd shirt. En de KNBSB eerde Andy met de Slugger Award voor zijn jarenlange inzet ter promotie van de honk- en softbalsport in de Nederlandse sportjournalistiek. Ook mocht hij de eerste bal gooien van de de wedstrijd tussen Nederland en Japan (1-5). Beide landen waren al geplaatst voor de halve finale. Andy, de zoon van oud-honkbalinternational en oud-softbalbondscoach Nol Houtkamp, wacht nog één grote klus: commentaar geven voor de NOS tijdens de Olympische Spelen in Parijs (atletiek). Afscheid nemen met goud behoort dus tot de mogelijkheden.