Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
08.07.2020
Het regende pijpenstelen onderweg naar Breukelen, het weer waarbij je normaal denkt: ‘Is het echt leuk om vandaag te gaan golfen?’. Nu kon ik me verheugen op een zonnetje, lekkere temperatuur, weinig wind, prachtige fairways en snelle greens op een toplocatie. Pebble Beach spelen in het kader van de NVGJ Duca Golf Experience in het nieuwe pand van Duca del Cosma. Strak en stijlvol, was mijn eerste gedachte bij binnenkomst in de nieuwe locatie aan de Corridor nummer 27. En wat fijn om weer een aantal NVGJ’ers te zien. Natuurlijk Madelon als WL van de dag, Ruud T. als hoffotograaf en mijn flightgenoten Ron, Taco en Willem B. Het voelde – op afstand — direct weer als vanouds.
Na een beetje inslaan was het tijd voor een korte rondleiding door het pand. Eerst de schoenen …. Wat een snoepwinkel! De een nog mooier, leuker, meer bijzonder dan de ander. De keuze is enorm. En dan te horen dat er volgend jaar nog meer nieuwe modellen bij zullen komen. De enige oplossing is heel veel te golfen en dus heel veel schoenen te slijten, zodat we onze kast wel aan moeten vullen met een of meer van deze modieuze praktische modellen.
Na de rondleiding en de koffie moest het er toch van komen. Doen waar we voor gekomen waren, het spelen van de eerste 9 holes van Pebble Beach. Onze scores en hoe die tot stand kwamen kun je lezen in het verslag van de iets later binnengekomen, zeer gesoigneerde en gewaardeerde WvdE. Ik weet dat ik beter ging spelen nadat de overheerlijke broodjes werden binnengebracht. Een broodje rosbief met geschaafde Pecorino en een broodje kipfilet tonnato zorgden ervoor dat mijn scores begonnen te lopen. 18 stf op hole 8, 1 punt op hole 9 was al voldoende geweest. Helaas, mijn derde slag, een chipje shankte ik en de bal kwam in de bunker. De vierde slag ging te ver en uiteindelijk kwam ik er met een 7 af. Jammer, maar ik heb genoten, van het spel, van het gezelschap en bovenal van de gastvrijheid en warme ontvangst van Frank van Wezel en zijn team.
Staartje: Boudewijn werd zo enthousiast toen ik hem de website met de schoenen van Duca del Cosma thuis liet zien, dat hij direct twee paar schoenen heeft besteld. Ik vond dat ik niet achter mocht blijven en heb ook twee paar besteld, zodat wij allebei van nu af aan altijd modieus in de baan zullen verschijnen.
Voor wie ook zo genoten heeft van de lekkere broodjes bij Duca del Cosma mijn recept voor Kipfilet tonnato oftewel kip met tonijnsaus Een bekend Italiaans gerecht dat regelmatig op een menukaart in een restaurant is te vinden is Vitello tonnato, kalfvlees met tonijnsaus. Toch zien veel mensen er tegenop thuis kalfsvlees te bereiden en kiezen als noodoplossing nogal eens voor gebraden varkensfricandeau als vleesbasis. Met kip smaakt het niet alleen goed, het is goedkoper dan kalfsvlees en gemakkelijk te bereiden. De over het algemeen calorierijke saus met mayonaise kan een stuk lichter worden gemaakt door de saus te verdunnen met bouillon. Serveer het gerecht als voorgerecht of zoals in dit geval als hoofdgerecht, gecombineerd met tomaten en een smakelijk boerenbrood. Geef er een mooie olijfolie (extra vierge) apart bij. Zet anders eens twee soorten olijfolie op tafel en proef welke het beste bevalt. Er is tegenwoordig zoveel keuze in smaken, dat dit een leuk experiment is.
Circa 500 gram (scharrel)kipfilet
3 dl kippenbouillon
voor de tonijnsaus:
3 eieren
1 blikje (ca. 200 gram) tonijn in water
3 eetlepels mayonaise
5 eetlepels kippenbouillon
2 ansjovisfilets
1 eetlepel kappertjes
peper, zout
4 (tros)tomaten
verse basilicum
Breng de kippenbouillon (zelf getrokken of van een tablet) aan de kook in een niet te grote pan. Leg het kipfilet erin, zorg ervoor dat de kip net met de bouillon is bedekt. Laat de kip op een laag vuur, afgedekt, in circa 10 minuten garen, keer tussentijds eenmaal. Neem de gare kip (controleren, het vlees moet bijna wit zijn, niet meer te roze!) in de pan van het vuur en laat de kip afkoelen in de bouillon (gaart dus nog iets na). Neem vijf eetlepels van de bouillon af voor de saus.
. Kook de eieren hard in 7-8 minuten. Pel ze en neem de dooiers eruit. Bewaar het eiwit voor de garnering. Laat de tonijn uitlekken. Pureer de tonijn met de eidooiers, mayonaise, kippenbouillon, ansjovisfilets, kappertjes en peper naar smaak.
Snijd het kipfilet in mooie plakken. Was de tomaten en snijd ze in plakken. Leg het kipfilet om en om met de tomaat op een schaal. Bestrooi met (weinig) zout en peper en schenk de saus eroverheen. Garneer met in stukjes gesneden eiwit en basilicum en eventueel nog wat kappertjes.
Sonja van de Rhoer
Andreas van der Schaaf blikt terug op het leven van Karel van de Graaf, die ons op 14 november op 72-jarige leeftijd ontviel. De pauze voordat Karel ruiterlijk moest bekennen dat dit zo was duurde bijna 2 seconden en voor iemand wiens eerste vraag in zijn leven als journalist, interviewer of presentator vaak cruciaal bleek was dit best opvallend. De omstanders (zijn flightgenoten) waren op dat moment enigszins verbouwereerd, omdat zij in die ‘split seconds’ nog dachten dat het over het redelijk forse hoofd van Karel zelf ging. “Ja” zei Karel na die twee seconden dus, “U heeft ‘m gezien?” en haalde zijn spiksplinternieuwe oversized ‘greatest big Bertha’ uit zijn tas. (kort daarna werd deze geloof ik verboden) Het neemt ons terug naar die zonovergoten dag op de Golfbaan van Best waar de gebroeders van de Kerkhof hun jaarlijkse ‘golftournament’ (2003) vierden en waar een keur aan oud-voetballers, artiesten, BN’ers, etc. uitgenodigd waren om nu maar eens echt te laten zien of hun handicap een juiste afspiegeling vormde van hun veronderstelde capaciteiten op golfgebied. Het grote nadeel was dat ik er was met een professionele cameraploeg om voor zowel GooiTV als BVN op indringende wijze kond van te doen. Kijk, bij de NVGJ hebben wij allen in meer of minderen mate Karel meegemaakt in zijn hoedanigheid als causeur en vaak worstelend golfer, die zijn sport uitermate serieus nam en ook tot in de details alles wilde voorbereiden. Vooral als ik in zijn buurt kwam of (nog ‘erger’) met hem samenspeelde was hij uitermate op zijn hoede, want zijn grote gevoel voor humor kon dan wel eens de overhand krijgen over de concentratie in zijn golfspel om eindelijk eens te bereiken waar ieder van ons vaak van droomt: In 1x (in een wedstrijd) uit een bunker slaan tot 2 centimeter bij de pin. Het vermoeden van een ‘longest drive’ die op het allerlaatst tegen het bordje ketst en 10 meter terugvalt, een hole-in-one met voorbedachte rade om over een Albatros maar te zwijgen! Onderaan deze terugblik en warme herinnering over Karel dan ook de directe links naar mijn 2-delige reportage waarin u geachte NVGJ’ers dit allemaal nog eens haarfijn kunt bekijken. Een ding is zeker of het nauw ‘liefde en of haat’ was uiteindelijk moesten we altijd onbedaarlijk lachen. Kijk, er was natuurlijk wel verschil toen wij elkaar leerden kennen. Jarenlang hadden we namelijk onafhankelijk van elkaar ons bezig gehouden met ‘televisie’ en of radio. Karel was duidelijk AVRO en ik deed (maar) wat bij de NCRV en later bij de TROS. Karel was redelijk serieus met nieuws, achtergronden en ‘human interest’ in de weer ik zat met Ron Brandsteder in de sauna om de laatste details van ‘het waterbakkenspel’ uit te werken. Maar toen wij elkaar begin deze eeuw -mede door de NVGJ- steeds beter leerden kennen ontstond er een gezamenlijke band: humor. Alleen was dat voor Karel een bottleneck in zijn bijna autistische benadering van het bedrijven van de golfsport met andere woorden hoe sla ik altijd een bal recht midden op de fairway op zo’n 250 meter van de afslag. Daar past dus op zo’n moment geen zinnetje van Prins Bernhard of Prins Claus achter zijn rug bij. (“Mammie (tijdens het zwemmen) doe even een touwtje om je gebit anders verlies je het”.) Dus hij omzeilde mij vaak omdat er een te groot lachgevaar bestond, waardoor Karel zijn spel tot rampzalige diepte zou kunnen leiden. Karel van de Graaf, die guitige blik, die onbedaarlijke lach een iets te harde klap op je schouder en dat verfijnd getimede gevoel voor humor, daar moest ik direct aan denken toen ik het droeve bericht las van zijn overlijden. Laten we eerlijk wezen –zoals professor Zonnebloem het zou omschrijven- “Och arme, zo jong nog”. Inderdaad. ………Ik heb nu even iets langer dan die 2 seconden pauze genomen in mijn epistel om te zeggen; Karel bedankt, dat ik je in ‘die golfjaren’ zo heb leren kennen en dat we vooral met humor ons er doorheen hebben geslagen, ook resulteerde dat niet altijd in 5 birdie’s, 2 eagles, een onterechte boogie, een praktische hole-in-one en 9 parren waarvan de meeste met backspin op de green belandden. Karel van de Graaf 1950-2023 R.I.P.
Een bont gezelschap verzamelde zich 15 november in Brasserie Nel in Amsterdam om niet alleen de 73ste verjaardag van Rob Hoogland te vieren, maar ook om het glas te heffen op zijn laatste bundel columns. Of, nou ja, laatste..? Sinds Hoogland in 1989 begon met het schrijven van columns tikte hij een slordige achtduizend stukjes bij elkaar. Een groot deel daarvan bundelde hij in 2015 in 'De Grote Hoogland', een ruim driehonderd pagina's dik boek met daarin enkele honderden van zijn beste columns. Niet alleen sneuvelden er acht jaar geleden al veel, sinds hij officieel met pensioen ging, schreef hij vrolijk door, voor zijn krant DeTelegraaf, maar ook voor onder meer Golfers Magazine waar hij inmiddels ook alweer bijna honderd stukjes tikte over de sport die hem zo na aan het hart ligt. Hoog tijd dus om een nieuwe bundeling te maken, de laatste die hij meemaakt, zo voorzag hij bij de lancering. 'Na de Grote Hoogland en de Oude Hoogland ligt de Dode Hoogland nogal voor de hand, maar dat is dan niet meer aan mij', kreeg hij de lachers op zijn hand in de Amsterdamse horecagelegenheid waar een bont gezelschap (o.a. Guus Hiddink, tal van Telegraafcollega's, collega-columnisten als Sylvia Witteman en Theodor Holman, voormalig minister Ronald Plasterk en demissionair staatssecretaris Gunay Uslu en een handvol NVGJ-leden) zich op de 73ste verjaardag van Hoogland verzameld had. De Oude Hoogland is een uitgave van EzoWolf en bevat naast columns uit de Telegraaf ook enkele columns die eerder in Golfers Magazine hebben gestaan en enkele speciaal voor dit boek geschreven bijdragen. Het kost €23,95 en is verkrijgbaar bij de boekhandel en online.
Rogier Carper, de zoon van ons overleden lid Meinard Carper, stuurde ons het volgende: "Als je op een mooie dag, zo langs de Texelse Golfbaan loopt en tegen de duinrand bij Hole 6 aankomt, dan staat daar nu een mooi eerbetoon aan mijn vader. Neem plaats op de bank en kijk of anderen ook een Hole in One slaan. Scan de QR-code en luister naar het prachtige lied wat mijn zus gezongen heeft en leef mee met het familiemotto.'' Op de website van de Texelse stond de volgende tekst: Oplettende wandelaars op het Hanenpad is het wellicht opgevallen. Ter hoogte van hole 6 is het bankje aldaar vervangen door een nieuw, gedenkwaardig exemplaar, namelijk ter nagedachtenis aan de in juni 2022 overleden Meinard Carper. ‘Ik wilde geen steen of urn en al helemaal niet op zo’n opgepropte begraafplaats’, dat leek mij niets’ aldus zijn vrouw Tineke. Een bankje bij de golfbaan leek haar wel wat en zo geschiedde. ‘Het is een mooie manier om Meinard te gedenken. Hij was een fanatieke golfer – hij heeft ooit op hole 6 een hole-in-one geslagen - en heeft altijd zijn ziel en zaligheid in golf gelegd, vooral op De Texelse. Via Anita Hiemstra en Hans Witte kwam Tineke bij Novalishoeve terecht alwaar het houten bankje werd vervaardigd. En op maandag 23 oktober is in het bijzijn van onder meer hun twee kinderen, drie kleinkinderen en met behulp van Hans Witte het bankje geplaatst. Bijzondere bijkomstigheid is dat aan de linkerkant van de bank een QR-code is aangebracht. Als die code wordt gelezen door een mobiele telefoon of een Ipad, kan je het lied horen dat dochter Tessa heeft gezongen op de crematie. Dus mocht u tijdens het wandelen op het Hanenpad even willen uitrusten, het bankje van Meinard is een bijzonder moment voor een stonde contemplatie.
Er is weinig vervelender dan een nieuwe indeling van het een of ander. Een website, de supermarkt, de keukenkastjes. Tot je na een paar dagen niet eens meer weet hoe het eerder was.
Niels Paauw is winnaar geworden van de Golfpersprijs met het artikel ‘Andere tijden Golf’ over de beginjaren van de Ryder Cup, dat verscheen in Golfers Magazine. De twee andere genomineerden waren Roy Heethaar met ANWB Golfweekendcursus – na twee dagen het echte werk? (op Golf.nl) en Ralph Blijlevens, die voor het AD een artikel schreef over de Netflix serie Full Swing.
De finales van de Masters op het Rijk van Nunspeet heeft in zowel de A- als B-categorie de zaak behoorlijk op z’n kop gezet. Zowel Henri van der Steen (A) als Onno Hansum (B), als winnaars van de Order of Merit met 250 punten begonnen, redden het niet. Henri eindigde als vierde, waardoor Anton Kuijntjes hem voorbij kon steken. Onno moest het in een directe confrontatie met Leonard van Nunen afleggen met een minimaal verschil van 25 punten. Foeke Collet haakte door fysieke malheur voortijdig af.