Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
08.07.2020
Het regende pijpenstelen onderweg naar Breukelen, het weer waarbij je normaal denkt: ‘Is het echt leuk om vandaag te gaan golfen?’. Nu kon ik me verheugen op een zonnetje, lekkere temperatuur, weinig wind, prachtige fairways en snelle greens op een toplocatie. Pebble Beach spelen in het kader van de NVGJ Duca Golf Experience in het nieuwe pand van Duca del Cosma. Strak en stijlvol, was mijn eerste gedachte bij binnenkomst in de nieuwe locatie aan de Corridor nummer 27. En wat fijn om weer een aantal NVGJ’ers te zien. Natuurlijk Madelon als WL van de dag, Ruud T. als hoffotograaf en mijn flightgenoten Ron, Taco en Willem B. Het voelde – op afstand — direct weer als vanouds.
Na een beetje inslaan was het tijd voor een korte rondleiding door het pand. Eerst de schoenen …. Wat een snoepwinkel! De een nog mooier, leuker, meer bijzonder dan de ander. De keuze is enorm. En dan te horen dat er volgend jaar nog meer nieuwe modellen bij zullen komen. De enige oplossing is heel veel te golfen en dus heel veel schoenen te slijten, zodat we onze kast wel aan moeten vullen met een of meer van deze modieuze praktische modellen.
Na de rondleiding en de koffie moest het er toch van komen. Doen waar we voor gekomen waren, het spelen van de eerste 9 holes van Pebble Beach. Onze scores en hoe die tot stand kwamen kun je lezen in het verslag van de iets later binnengekomen, zeer gesoigneerde en gewaardeerde WvdE. Ik weet dat ik beter ging spelen nadat de overheerlijke broodjes werden binnengebracht. Een broodje rosbief met geschaafde Pecorino en een broodje kipfilet tonnato zorgden ervoor dat mijn scores begonnen te lopen. 18 stf op hole 8, 1 punt op hole 9 was al voldoende geweest. Helaas, mijn derde slag, een chipje shankte ik en de bal kwam in de bunker. De vierde slag ging te ver en uiteindelijk kwam ik er met een 7 af. Jammer, maar ik heb genoten, van het spel, van het gezelschap en bovenal van de gastvrijheid en warme ontvangst van Frank van Wezel en zijn team.
Staartje: Boudewijn werd zo enthousiast toen ik hem de website met de schoenen van Duca del Cosma thuis liet zien, dat hij direct twee paar schoenen heeft besteld. Ik vond dat ik niet achter mocht blijven en heb ook twee paar besteld, zodat wij allebei van nu af aan altijd modieus in de baan zullen verschijnen.
Voor wie ook zo genoten heeft van de lekkere broodjes bij Duca del Cosma mijn recept voor Kipfilet tonnato oftewel kip met tonijnsaus Een bekend Italiaans gerecht dat regelmatig op een menukaart in een restaurant is te vinden is Vitello tonnato, kalfvlees met tonijnsaus. Toch zien veel mensen er tegenop thuis kalfsvlees te bereiden en kiezen als noodoplossing nogal eens voor gebraden varkensfricandeau als vleesbasis. Met kip smaakt het niet alleen goed, het is goedkoper dan kalfsvlees en gemakkelijk te bereiden. De over het algemeen calorierijke saus met mayonaise kan een stuk lichter worden gemaakt door de saus te verdunnen met bouillon. Serveer het gerecht als voorgerecht of zoals in dit geval als hoofdgerecht, gecombineerd met tomaten en een smakelijk boerenbrood. Geef er een mooie olijfolie (extra vierge) apart bij. Zet anders eens twee soorten olijfolie op tafel en proef welke het beste bevalt. Er is tegenwoordig zoveel keuze in smaken, dat dit een leuk experiment is.
Circa 500 gram (scharrel)kipfilet
3 dl kippenbouillon
voor de tonijnsaus:
3 eieren
1 blikje (ca. 200 gram) tonijn in water
3 eetlepels mayonaise
5 eetlepels kippenbouillon
2 ansjovisfilets
1 eetlepel kappertjes
peper, zout
4 (tros)tomaten
verse basilicum
Breng de kippenbouillon (zelf getrokken of van een tablet) aan de kook in een niet te grote pan. Leg het kipfilet erin, zorg ervoor dat de kip net met de bouillon is bedekt. Laat de kip op een laag vuur, afgedekt, in circa 10 minuten garen, keer tussentijds eenmaal. Neem de gare kip (controleren, het vlees moet bijna wit zijn, niet meer te roze!) in de pan van het vuur en laat de kip afkoelen in de bouillon (gaart dus nog iets na). Neem vijf eetlepels van de bouillon af voor de saus.
. Kook de eieren hard in 7-8 minuten. Pel ze en neem de dooiers eruit. Bewaar het eiwit voor de garnering. Laat de tonijn uitlekken. Pureer de tonijn met de eidooiers, mayonaise, kippenbouillon, ansjovisfilets, kappertjes en peper naar smaak.
Snijd het kipfilet in mooie plakken. Was de tomaten en snijd ze in plakken. Leg het kipfilet om en om met de tomaat op een schaal. Bestrooi met (weinig) zout en peper en schenk de saus eroverheen. Garneer met in stukjes gesneden eiwit en basilicum en eventueel nog wat kappertjes.
Sonja van de Rhoer
Het kan toch, ik ben te verslaan! Het was woensdagochtend half acht, en de serene rust van een nog droge Golfclub De Hoge Kleij lag over het perfect geprepareerde gras. De ideale omstandigheden voor een spannende matchplay. Zoals de traditie wil, werd hier de halve finale gespeeld, en mijn tegenstander was Frank Huiges. Om eerlijk te zijn, had iedereen zijn geld al op mij gezet. Maar om meteen met de deur in huis te vallen: ik heb verloren. Of beter gezegd, Frank heeft mij verslagen. De wedstrijd We begonnen de ronde nog droog, hoewel de lucht al dreigend grijs kleurde. Mijn strategie is altijd dezelfde: knal erin, win snel een paar holes, en houd dan stand. En zo geschiedde. Na zeven holes stond ik 5 up. Ik wist dat ik scherp moest blijven, want dit was de halve finale en Frank kreeg met zijn handicap van 18 maar liefst 14 slagen mee. Dat betekende dat ik maar vier holes had waar hij geen slag kreeg. Met een voorsprong van 4 up begon ik aan de laatste negen holes. Toen sloeg de bliksem in. Frank begon aan een ongekende reeks pars: op hole 10, 11 en 14, een birdie op 12, en nog een par op 15. Plotseling stond het gelijk. Ik speelde overigens niet eens zo slecht; +1 op de eerste negen en ook +1 op de tweede negen tot aan hole 15. Maar tegen Franks onstuitbare opmars viel niet te winnen. Met een par op 16 en nog een par op 17 was het plotseling voorbij. Ik stond erbij en keek ernaar. Niet verloren, meer overdonderd. Ik moet eerlijk zijn, ik kan niet winnen van een man die op bijna elke hole van de tweede negen parren maakt, terwijl hij daar een slag krijgt. Dan zou ik overal birdies moeten maken. Ik ben goed, maar zo goed, helaas, ook weer niet. Eerlijk is eerlijk Ik geef Frank alle hulde die hij verdient. Hij heeft fenomenaal gespeeld, hoewel ik nog steeds vind dat zijn handicap wel wat naar beneden mag ;_)). Nu het stof is neergedaald, steun ik mijn naamgenoot Peter in de finale. Succes mannen, en tot de volgende wedstrijd.
Ken je dat? Zo’n strook strak gemaaid gras in het midden van een golfhole, waar je links en rechts mensen ziet zoeken naar hun bal? Nou, dáár lag ik dus nooit. Peter Luijer wel. En als hij zich al aan de zijkanten meldde, dan was het om mij te helpen met zoeken. De driver wilde maar niet luisteren naar de baas. En ja, het ligt altijd aan de indiaan. En nooit aan de boog. Ik weet het. Maar toch.
Gespot, ons gewaardeerde lid Jur Raatjes op de oldtimer catwalk tijdens het driedaagse auto festival Concours D’Elegance op het prachtige landgoed Heerlijkheid Mariënwaerdt in Beesd. Als mede-organisator van dit grote festijn kon hij het niet nalaten deze dagen een podcast te doen met collega Tile. Voorlopig zullen wij Jur helaas niet zien op onze wedstrijden. Zijn voetoperatie is niet goed gegaan en de prothese moet binnenkort vervangen worden. Wel verzorgt hij met veel plezier alle teksten en lay outs voor het komende Nations Cup. Sterkte Jur met je voet en snel weer op de course!
Hierbij nodigen wij professionele mediavertegenwoordigers uit om met hun beste journalistieke werk mee te dingen naar de Golfpersprijs 2025, een gezamenlijk initiatief van de NGF, NVG, PGA Holland en NVGJ, de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten.
Afgelopen dinsdag en woensdag stond onze homecourse De Texelse in het teken van de NVGJ. En hoe! Dinsdag begon nog veelbelovend met een stralende start, maar de echte Texelse ervaring liet niet lang op zich wachten: een pittige regenbui die ons stevig op de proef stelde. Woensdag daarentegen was het genieten geblazen. Zon, een strakblauwe lucht en dat kenmerkende Texelse briesje maakten er een prachtige golfdag van. Onze NVGJ’ers lieten zich uiteraard niet kennen. Er werd prima gespeeld en de sfeer zat er goed in. Voor een aantal van onze spelers die straks meedoen aan de Redexim Nations Cup was dit bovendien een uitstekende generale repetitie. Binnen een maand staat dit grote internationale toernooi voor de deur en de Texelse rondes waren ideaal om alvast wat scherpte en vertrouwen op te doen. Een belangrijk moment tijdens deze dagen was de samenstelling van de duo’s die Team Nederland gaan vertegenwoordigen. Met zorg en oog voor balans in handicaps zijn de koppels gevormd: * Marijke & Louis * Stef & Sonja * Martijn & Pamela * Anton & Hannie * Friso & Helene Met dit team hebben we een mooie mix van ervaring, talent en teamspirit. Ik ben ervan overtuigd dat deze combinaties elkaar perfect aanvullen en dat we hiermee sterk aan de start verschijnen. Achter de schermen wordt er ook keihard gewerkt. Cara zorgt ervoor dat alles tot in de puntjes geregeld is, zodat wij straks alleen maar hoeven te doen waar we goed in zijn: golfen en genieten. De komende weken benutten we om nog wat extra te trainen en de handicaps aan te scherpen. Ik kijk er met veel enthousiasme naar uit. De Redexim Nations Cup 2025 belooft een bijzonder evenement te worden en ik ben nu al trots op dit fantastische team. Op naar oktober – en op naar succes! Helene Wiesenhaan Captain Team Nederland
Er kan nog veel gebeuren, want we hebben nog vijf wedstrijden te gaan voor de finale op Nunspeet, inclusief een major op Haviksoord waarop niet minder dan 80 (of 70 of 60 enz) punten te verdienen zijn. Maar toch, de Order of Merit krijgt steeds meer vorm. Aan die finale doen de acht beste in A en acht beste van B mee. De vraag, wanneer kan ik voor de zekerheid nog spelen om mijn plekje veilig te stellen of te veroveren, wordt steeds vaker gesteld.