Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
08.07.2020
Het regende pijpenstelen onderweg naar Breukelen, het weer waarbij je normaal denkt: ‘Is het echt leuk om vandaag te gaan golfen?’. Nu kon ik me verheugen op een zonnetje, lekkere temperatuur, weinig wind, prachtige fairways en snelle greens op een toplocatie. Pebble Beach spelen in het kader van de NVGJ Duca Golf Experience in het nieuwe pand van Duca del Cosma. Strak en stijlvol, was mijn eerste gedachte bij binnenkomst in de nieuwe locatie aan de Corridor nummer 27. En wat fijn om weer een aantal NVGJ’ers te zien. Natuurlijk Madelon als WL van de dag, Ruud T. als hoffotograaf en mijn flightgenoten Ron, Taco en Willem B. Het voelde – op afstand — direct weer als vanouds.
Na een beetje inslaan was het tijd voor een korte rondleiding door het pand. Eerst de schoenen …. Wat een snoepwinkel! De een nog mooier, leuker, meer bijzonder dan de ander. De keuze is enorm. En dan te horen dat er volgend jaar nog meer nieuwe modellen bij zullen komen. De enige oplossing is heel veel te golfen en dus heel veel schoenen te slijten, zodat we onze kast wel aan moeten vullen met een of meer van deze modieuze praktische modellen.
Na de rondleiding en de koffie moest het er toch van komen. Doen waar we voor gekomen waren, het spelen van de eerste 9 holes van Pebble Beach. Onze scores en hoe die tot stand kwamen kun je lezen in het verslag van de iets later binnengekomen, zeer gesoigneerde en gewaardeerde WvdE. Ik weet dat ik beter ging spelen nadat de overheerlijke broodjes werden binnengebracht. Een broodje rosbief met geschaafde Pecorino en een broodje kipfilet tonnato zorgden ervoor dat mijn scores begonnen te lopen. 18 stf op hole 8, 1 punt op hole 9 was al voldoende geweest. Helaas, mijn derde slag, een chipje shankte ik en de bal kwam in de bunker. De vierde slag ging te ver en uiteindelijk kwam ik er met een 7 af. Jammer, maar ik heb genoten, van het spel, van het gezelschap en bovenal van de gastvrijheid en warme ontvangst van Frank van Wezel en zijn team.
Staartje: Boudewijn werd zo enthousiast toen ik hem de website met de schoenen van Duca del Cosma thuis liet zien, dat hij direct twee paar schoenen heeft besteld. Ik vond dat ik niet achter mocht blijven en heb ook twee paar besteld, zodat wij allebei van nu af aan altijd modieus in de baan zullen verschijnen.
Voor wie ook zo genoten heeft van de lekkere broodjes bij Duca del Cosma mijn recept voor Kipfilet tonnato oftewel kip met tonijnsaus Een bekend Italiaans gerecht dat regelmatig op een menukaart in een restaurant is te vinden is Vitello tonnato, kalfvlees met tonijnsaus. Toch zien veel mensen er tegenop thuis kalfsvlees te bereiden en kiezen als noodoplossing nogal eens voor gebraden varkensfricandeau als vleesbasis. Met kip smaakt het niet alleen goed, het is goedkoper dan kalfsvlees en gemakkelijk te bereiden. De over het algemeen calorierijke saus met mayonaise kan een stuk lichter worden gemaakt door de saus te verdunnen met bouillon. Serveer het gerecht als voorgerecht of zoals in dit geval als hoofdgerecht, gecombineerd met tomaten en een smakelijk boerenbrood. Geef er een mooie olijfolie (extra vierge) apart bij. Zet anders eens twee soorten olijfolie op tafel en proef welke het beste bevalt. Er is tegenwoordig zoveel keuze in smaken, dat dit een leuk experiment is.
Circa 500 gram (scharrel)kipfilet
3 dl kippenbouillon
voor de tonijnsaus:
3 eieren
1 blikje (ca. 200 gram) tonijn in water
3 eetlepels mayonaise
5 eetlepels kippenbouillon
2 ansjovisfilets
1 eetlepel kappertjes
peper, zout
4 (tros)tomaten
verse basilicum
Breng de kippenbouillon (zelf getrokken of van een tablet) aan de kook in een niet te grote pan. Leg het kipfilet erin, zorg ervoor dat de kip net met de bouillon is bedekt. Laat de kip op een laag vuur, afgedekt, in circa 10 minuten garen, keer tussentijds eenmaal. Neem de gare kip (controleren, het vlees moet bijna wit zijn, niet meer te roze!) in de pan van het vuur en laat de kip afkoelen in de bouillon (gaart dus nog iets na). Neem vijf eetlepels van de bouillon af voor de saus.
. Kook de eieren hard in 7-8 minuten. Pel ze en neem de dooiers eruit. Bewaar het eiwit voor de garnering. Laat de tonijn uitlekken. Pureer de tonijn met de eidooiers, mayonaise, kippenbouillon, ansjovisfilets, kappertjes en peper naar smaak.
Snijd het kipfilet in mooie plakken. Was de tomaten en snijd ze in plakken. Leg het kipfilet om en om met de tomaat op een schaal. Bestrooi met (weinig) zout en peper en schenk de saus eroverheen. Garneer met in stukjes gesneden eiwit en basilicum en eventueel nog wat kappertjes.
Sonja van de Rhoer
We gaan met de NVGJ terug naar De Goyer. Terug naar die baan die bij iedereen in het geheugen gegrift staat: waar ooit een slagboom naast lag en wij dat dagdeel het enige gezelschap waren. Niemand heeft ooit schuld bekend, al vond het bestuur destijds dat we de helft van de kosten moesten dragen. Zo gaat dat bij ons.
Ze zijn onderhand allemaal weer thuis. Een mooie ervaring rijker, soms een illusie armer. De surprisereis kende inderdaad enkele mooie verrassingen. Maar net als met golf: niet elke slag is raak. Zeker niet op een beest van een baan als La Galiana of de derde achtereenvolgende golfdag in combinatie met greens die het slechtste in je naar boven halen. Lees mee! Zestien uit Nederland aanvliegende golfers en vier die al een deel van het jaar in Spanje wonen; allemaal in afwachting van het moois dat deze nieuwe NVGJ-golfreis hen zal brengen. Ze komen om te golfen, maar dat gaat gepaard met gezelligheid, humor en zelfspot over soms magere wedstrijdresultaten. Maar ook goede gesprekken en - overdenkingen. Want het leven in Spanje is goed ... je zou hier - in de winter - prima kunnen wonen ... Grenzend aan onbegrepen klein en groter leed is de vaststelling - al op de eerste golfdag - dat sommigen ineens niet meer kunnen putten. ,,Met twee slagen op de green en met vier puts eraf. Hoe kan dat nu?'' Of; ,,die greens zijn gewoon niet te lezen. Hoe dan?'' Ook: ,,Ik raakte de bal amper aan en dan ligt 'ie toch ineens verder dan van waar ik begon.'' Erger: ,,Ik heb vandaag écht geen bal geraakt. Nog nooit zó slecht gespeeld.'' Hoogste score Wie die ervaringsdeskundigen waren, dat laten we in het midden, want iedereen had verdeeld op drie speeldagen wel een gelijke ervaring. De NVGJ speelde twee keer gecombineerd drie lussen op La Sella en de 18-holes bergbaan La Galiana. La Sella dit najaar nog host van de European Ladies Tour en La Galiana het beste te omschrijven als 'een beest van een baan'. Vaker smalle fairways, maar weinig meters vlak en dan loopt de baan ook nog eens af. Buggies moesten te vaak op het pad naast de baan blijven. Met verhoogde afslagplaatsen en sterk aflopende fairways en greens is het een aanslag op je conditie. ,,Misschien iets te moeilijk voor de meesten'', constateren we later in het clubhuis. Toch werd uitgerekend op La Galiana de hoogste score behaald. Sponsor Eric Venghaus putte 36 stablefordjes. ,,Ik speelde vandaag onbevangen. Ik zag die baan wel liggen in het dal en dacht ook meteen: Onmogelijk! Maar oké, gewoon spelen; we zien wel.'' Reis- en wedstrijdleider Ger Laan zag dat het goed was. Al speelde hij zelf met gemengde gevoelens. ,,Ik krijg idioot veel slagen mee. Dat komt omdat mijn handicap zo is gestegen de laatste tijd. En dan speel je jezelf ineens dik in de punten. Ik schaam me dood'', was zijn reactie. Overall winnaar Zijn hoge handicap leidde indirect tot overall winnaar met opgeteld 81 stablefordpunten . Met als podiums een derde plaats op La Galiana (29 punten) en een tweede plaats op de tweede en laatste dag op La Sella (27 punten). Ook Marijke Brouwers speelde weer zo constant als een Zwitsers uurwerk met 27 punten op de eeste dag op La Sella (3e) en tweede op La Galiana met 31 punten. Er wrong zich nog een andere vaste waarde tussen de eindranking: sponsor Jolanda Swart. Zij werd tweede met 79 punten. Dat was vooral te danken aan haar dagwinst op de tweede speeldag op La Sella met 31 punten. Saillant detail is dat ze die hoogste score combineerde met caddiën voor flightgenote Janneke Koster, die tot haar eigen verbazing ook nog een par sloeg. Vermeldenswaardig zijn ook de dagwinst van Henk Koster op dag één op La Sella en de derde plaats van Eric Dercksen op de laatste dag op La Sella (26 punten). Er werden nog twee birdies gescoord door 'gasten' George Baars en Ronald van Zanten. Het waren vier heerlijke dagen golfen in redelijk goed weer, good food & drinks in een prima sfeer en met hele prettige reisgenoten. Met dank aan Hans Terol, die er overigens zelf niet bij was en onze Spaans sprekende reisleider Ger Laan. Vliegen Maar dan komt ook weer het moment dat je moet terugvliegen. En helaas is dat met Transavia. Op de heenreis vanaf Amsterdam 's ochtends al bijna 1,5 uur vertraging en nu 's avonds 3 uur vertraging op Alicante. Meer dan een halve dag van mijn verjaardag (67; pensioen!) doorgebracht op mogelijk het vreselijkste vliegveld in Europa! Over vliegen met Transavia gesproken. Wat een armoede, wat een flutmaatschappij. Pakweg driekwart vliegt - extra betaald - priority. Kunnen ze ieder een extra stuk bagage meenemen aan boord. Als je niet meegaat in deze vorm van zakkenrollen (100 euro extra p.p.) voor priority, dan vind je uitpuilende bagagevakken boven je stoel als je als C-klasse het vliegtuig binnenstapt. Controle op maximale afmeting of gewicht is nul. Interesseert Transavia geen reet. ''Ken ik effe vanghu''. Om 23.10 wensen twee van die groen-donkerblauwe luchtzussen ons zonder blikken of blozen een 'goede avond' en 'zeggen: welkom aan boord'. Hoezo 'avond'? Het is zo goed als nacht. Transavia je bent gewoon drie uur te laat. Wéér te laat. Neanderthaler En dan sommige passagiers. Je kunt flinke pech hebben. Voor mij op stoel 20C zit een Neanderthaler; type Fred Flinstone. Groot, vierkant hoofd met een kop ongewassen haar. Stinken! Mogelijk een tijdje geleden voor het laatst gewassen met hele goedkope, ranzige shampoo of met dierlijk vet. Dat is duidelijk gaan gisten en het vet op zijn hoofdhuid is gaan schiften. Zoiets. Bij de eerste mogelijkheid gooit hij de rugleuning achterover. Zijn vieze, smerige pruik boven mijn neus. Na drie keer gevraagd te hebben of hij 'die viezigheid uit mijn gezicht wil halen', weet ik: laat maar. En weer gaat de rugleuning naar achteren. Alicante is aanvliegplaats voor camping Benidorm, vertel ik mijzelf. Vervolgens kom je 's nachts aan op Schiphol op een verlaten D-pier. In de verte zien we de verlichting van het luchthavengebouw. Is ook nog één van de loopbanden stuk. Bagage ophalen in hal 3, dan naar de uitgang; dus de hele luchthaven over. Compleet gesloopt stap ik in de taxi die gelukkig wel op tijd is. Als we eindelijk 's nachts om 3 uur thuis zijn denk je toch: kunnen we volgende keer niet met de auto of de bus? Of met de boot ...
Zo'n 20 leden van de NVGJ familie (met aanhang) genieten momenteel van de surprisereis in het Denia Marriot Golfresort & Spa tussen Valencia en Alicante in Spanje. Henk Koster stuurde ondermeer deze foto waarop Marijke, Dea, Janneke en Jolanda (vlnr) op staan. Marijke en Roderik bezochten op weg naar Denia een Spaanse poppenfabriek, waar bijzondere 'newborn' poppen gemaakt worden. Deze poppen lijken net echte baby's. Op verzoek werd de door hen voor een kleindochter gekochte babypop getoond en meteen als echte baby gekoesterd..
Ons gewaardeerd bestuurslid en fantastische fotografe Hélène heeft een schitterend boek gemaakt met foto's en teksten van het Team Para/Atletiek. Al jaren is zij verbonden als fotograaf aan dit team en reisde met hen de hele wereld over naar WK's en Olympische Spelen om de meest prachtige foto's te maken. Dat heeft geresulteerd in een indrukwekkend fotoboek met bijzondere teksten over het ontstaan van het Team, verhalen over wat de atleten hebben moeten doormaken en hoe keihard er getraind wordt. En hoe zwaar de weg naar succes was. Wat de atleten in hun kinderjaren hebben moeten horen tart ieders verbeelding: 'Kun jij dat wel?', 'Je mag niet alleen in een kano en je krijgt ook geen peddel want dat kun je toch niet', 'jij kan geen veterstrikdiploma halen', en meer van dat soort kwalijke opmerkingen. Dit boek gaat over nooit opgeven, of zoals atleet Fleur Schouten zei: 'Never ever, ever, ever give up. Titel van het boek: No Excuses, de spijker op zijn kop.
Tijdens de jaarlijkse slotavond van de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten (NVGJ) is de Golfpersprijs 2025 uitgereikt aan Niels Hooft. Hij ontving de prijs voor zijn bijdrage aan de golfjournalistiek door zijn talloze video's op Youtube en social media.
De slotavond van de NVGJ had alles: spanning, drama en een flinke dosis Murphy’s Law. In de A-categorie kroonde Foeke Collet zich tot tweevoudig kampioen van de Charles Taylor trofee. Halverwege de ronde ging hij nog languit op de grond liggen na een lullig chipje waarbij het in zijn rug schoot. Toch sprokkelde hij onverstoorbaar 36 punten bij elkaar. Mr. 34-35-36 zat dit keer aan de hoge kant. “Never underestimate the injured man,” bleek het motto van de avond.