Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
22.09.2021
Haviksoord - het verslag
Trots op de ‘flow’
Blij, heel blij ben ik met mijn titel Nederlands Kampioen Journalisten 2021. Een titel die ik tot 2023 mag dragen, zo liet ik mij vertellen. Met een voor mij ongekend laag aantal slagen. Slechts 86. Ergens in een ver verleden behaalde ik zoals vandaag tijdens het Open NK voor journalisten veertig stablefordpunten. Voor mij een topscore!
Mijn doel vandaag is in ieder geval boven de dertig te komen. Nou, dat lukt me aardig blijkt halverwege de ronde. Op dat moment zijn tien punten al genoeg om boven de dertig te eindigen.
Mijn ervaring is niet alleen geluk met de flight en het goede weer, maar ook met de baan die er fantastisch uitziet. Haviksoord vind ik zo wie zo een heerlijke baan om te spelen, de baan is goed onderhouden en de greens zijn bijzonder snel. En niet te vergeten, slechts veertig autominuten van thuis.
Op zondag, een dag eerder, speel ik met Pamela Sturhoofd en Friso Leunge op Stippelberg. Heel serieus en ook ontzettend gezellig. En hoewel ik op die dag zes strepen op mijn scorekaart plaats en veel ballen naast de fairways en in de bunkers sla, voel ik me nu vandaag – behalve op hole 1 – over het algemeen lekker rustig. Aan het begin van deze dag heb ik bij lange na niet de illusie dat ik kans maak op het kampioenschap. Het belangrijkste voor mij is de laagste score van dit jaar te verbeteren. Hiermee kan ik onze voorzitter Martijn Paehlig met wie ik bovenaan in de Order of Merit schijn te staan, achter me laten. En de enige wedstrijden die ik – naast de Masters op het Rijk van Nunspeet – vanwege mijn drukke werkagenda nog kan meespelen en zeker niet wil missen zijn de twee wedstrijddagen op Texel: de Pieter Landman Memorial.
Ik weet dat ik de laatste tijd goed op ‘tik’ ben. Scoor steeds vaker boven de dertig stablefordpunten. Ongetwijfeld zijn de trainingen van de afgelopen winter met mijn competitieteam debet aan het steeds beter wordende golfspel. Trots ben ik op de ‘flow’ tijdens deze wedstrijd, eigenlijk al tijdens het hele seizoen. Inmiddels heb ik er al tien NVGJ wedstrijden op zitten, wat er voor mij al heel veel zijn. Er volgen er dus nog twee. Een record voor mij (als ik naar de afgelopen elf jaar kijk).
Vanochtend sta ik lekker relaxed op. Ontbijt niet al te vroeg met mij logee. Friso komt iets later. Hij overnachtte in een splinternieuw B&B vlakbij. Via binnenwegen rijden we naar Haviksoord waar we zoals in Brabant gebruikelijk heel gastvrij ontvangen worden met koffie, thee en vlaai. Zoals vaker moppert Willem van den Elskamp op mij want ik meld me wederom niet meteen bij de wedstrijdleiding. Sorry Willem, ik probeer mijn gedrag écht te beteren. Je hebt helemaal gelijk!
Vandaag zie ik een aantal nieuwe gezichten. Leuk, heel leuk! Wellicht een mooie uitbreiding van onze club. Na wat oefenballetjes op de drivingrange, chipping- en puttinggreen starten we op volgorde van handicap, wat maakt dat ik vandaag met Jolanda Swart en Gjalt van der Mark, ontzettend fijne mensen, speel. Gjalt mogen we ook Jol noemen, vertelt Gjalt. Hij is dit jaar gestopt met zijn werk bij het Dagblad van het Noorden en heeft daar alles behalve spijt van.
Jolanda, onze sponsor en ook yoga en Chineng Chigong docent, weet mij samen met Gjalt al snel gerust te stellen nadat mijn tweede slag al bijna in de bossen terecht komt. Gelukkig kom ik nog met een dubbel bogey van de eerste hole. Vervolgens speel ik steeds beter, geen enkele dubbel par + een c.q. geen enkele streep noteer ik vandaag. Wel acht keer een par. Het lijkt alsof ik vleugels krijg. We babbelen wat tussen de holes terwijl we wachten. Dat is in deze omgeving echt geen straf. Mijn afslagen gaan goed. Net zoals mijn tweede slagen en het kort spel. Van het begin tot het einde gebruik ik dezelfde bal. Een Titleist Soft Tour. Ik zit echt in de FLOW tijdens deze ronde.
Bij terugkomst durf ik mijn score bijna niet te vertellen op het terras. Vooral niet tegen Pamela en Friso die mij een dag eerder zo zagen ‘trubbelen’ en vandaag twee flights voor ons startten. Deze dag kan voor mij niet meer kapot en ik geniet van een heerlijke ‘after borrel’ op het terras en een fantastische barbecue maaltijd met zowel vis als vlees, heerlijke salades, sauzen en luxe broodjes.
De door Jolanda Swart gesponsorde prijzen zijn ook weer geweldig. Prijzen voor de beste zeven spelers waarbij de heren een luxe autopakket ontvangen; de dames krijgen een door een nicht van Jolanda ontworpen polo mét een heerlijke Brezza uit Umbria uit 2020. Ook de wedstrijdleiding wordt vandaag uitgebreid verwend.
Als onze hoffotograaf Ruud Taal – bang dat het te donker wordt om een goede foto te kunnen maken – uiteindelijk zijn plaatjes schiet, hebben we nog niet in de gaten dat de grijze rondjes in de trofee eigenlijk schuimrubber beschermschijfjes zijn. Tegen de tijd dat we dat beseffen, is de NVGJ banner al opgeruimd, dus staat de door Ruud gemaakte foto met deze van beschermrondjes voorziene trofee in mijn handen, inmiddels op de website.
Eenmaal thuis geniet ik nog na van mijn spel, de baan, de dag en niet te vergeten de titel. Ik pak de trofee uit, bekijk deze eens goed en zie dat de rondjes niet voor niets in deze trofee geslepen zijn. In elk rondje én bovenop is een holte gemaakt voor een golfballetje. In mijn voorraad zoek ik naar balletjes met het NVGJ logo. Helaas, die heb ik niet (meer). De NK Golf voor Journalisten trofee 2021 voorzie ik van mijn eigen balletjes. En ter herinnering aan de dag van mijn FLOW krijgt deze een ereplekje in mijn huis …………
Marijke Brouwers
Marijke Brouwers mag zich een jaar Nederlands kampioene noemen. Zij won de wedstrijd op Haviksoord, het NK voor golfspelende journalisten met 40 stablefordpunten. Sietse Herrema moest daar vier slagen op toegeven. In de B-categorie zegevierde ook een vrouw: Madelon Barenbrug. Zij speelde haar handicap met 36 punten.
A-categorie plhc stbf
1. Marijke Brouwers 18 40
2. Sietse Herrema 5 36
3. Anton Kuijntjes 11 34
4. Gjalt van der Mark 16 31
5. Martijn Paehlig 10 30
6. Willem Schouten 8 29
7. Jeroen van Leeuwen 15 29
8. Peter Wekking 17 29
9. Leo van de Ruit 15 28
10. Jolanda Swart (sponsor) 18 28
11. Stef Swagers 1 27
12. Willen ten Veldhuys 9 26
13. Friso Leunge 13 25
14. Pamela Sturhoofd 15 24
15. Eric Korver 14 23
16. Pim Donkersloot 17 21
17. Hans Terol 17 19
B-categorie
1. Madelon Barenbrug 34 36
2. Ron Buitenhuis 23 35
3. Sonja van de Rhoer 24 35
4. Anna van Lennep 31 35
5. Elaine de Boer 27 34
6. Henri van der Steen 20 33
7. Eric Venghaus (sponsor) 19 32
8. Paul Boehlé 26 32
9. Arjan Kerssies 23 31
10. René Brouwer 24 30
11. Onno Hansum 29 30
12. Taco Mulder 23 28
13. Jan van Galen 22 25
14. William Wollring 26 25
15. Ralph Blijlevens 19 24
16. Ragnar Niemeijer 31 23
17. Ruud Taal 27 22
18. Willem van den Elskamp 28 22
19. Lia Grooters 41 16
Ja, ja ... Peter kan goed golfen. Bij het lezen van de lovende wedstrijdverslagen van zijn voorgaande ronden moest ik denken aan het hilarische filmpje van het Tour Championship in 2002, waarin een overenthousiaste starter een schier eindeloze lijst overwinningen van Tiger Woods begint op te dreunen, tot Phil Mickelson hem onderbreekt met: 'Oké, oké, nou weten we het wel.' Ja, Peter heeft een plushandicap en bracht afgelopen weekend op zijn homecourse De Hoge Kleij een rondje van twee onder par binnen. Petje af. Maar dat betekent niet dat je kansloos hebt, hield ik mezelf voor. Kansjes komen er altijd... Zes holes later stond ik 4 down. Tot zover het gameplan om 'een beetje bij te blijven' en toe te slaan als een van de verwachte kansen zich aan zou dienen. Peter speelde echt niet foutloos, maar ik harkte gewoon elke bal de rommel in. De Hoge Kleij liet zich van zijn mooiste kant zien, met diepgroene fairways die zich door de bossen van de Utrechtse Heuvelrug heen kronkelden, omzoomd door wuivende bruine grassen en gekleurde plukken heide. Wat een plaatje... van de tee en de fairway dan. Verdwaald tussen de bomen, ballen hakkend uit hoge taaie rough of pluizige plukken mos was het beduidend minder genieten. En toen ging het regenen. En als de vorm er niet is, kunnen moeilijke omstandigheden je soms over een dood punt heen helpen. Vechten voor een bogey of double bogey is namelijk heel wat anders dan in perfecte omstandigheden parren moeten maken. Tegen collega Paehlig in de vorige ronde was het de harde wind die er een rondje scramblen van maakte, en nu hielp de regen me in het zadel. Ik won een paar holes, was bij de turn nog 2 down, en toen ik na een zeldzaam foutje van Peter ook hole 10 op mijn naam schreef, was de achterstand nog maar één slag. Met nog acht holes te spelen. Zat er een verrassing in? De tweede negen speelden we voor een groot deel aan de andere kant van het kanaal, verhalen uitwisselend over rondjes op de door ons beiden zo geliefde links. Tijdens een ronde op de Hoge Kleij kletsen over North Devon, Western Gailes, The Old Course en Royal County Down. Dan weet je dat je verwend bent. Tip: breng eens een bezoekje aan de website van Peter (hole18.nl) en vergaap je aan de schoonheid van golfbanen in binnen- en buitenland. Als je een golfdipje hebt, krijg je van deze foto's direct weer zin om de baan in te gaan. Dat had ik ook weer, een half uurtje nadat ik Peter op hole 16 de hand moest schudden nadat ik tot drie keer toe tevergeefs had geprobeerd mijn bal uit de hoge rough weer terug naar de fairway te krijgen. Ja, ik had mijn kansjes gehad, maar als je alleen op de eerste tee all square hebt gestaan, verdien je geen finaleplaats. Peter wel. Hij speelde solide, redde zichzelf een aantal keer knap uit de problemen en maakte als het nodig was de putts. Zo speel je matchplay. Weer wat bijgeleerd.
Dinsdag 13 augustus was de dag dat ik het in het Mr. Glow matchplaytoernooi (verliezersronde) het moest opnemen tegen Hannie. Iets waar ik al bang voor was, niet omdat het Hannie was want je kunt het slechter treffen als gezellige match play partner, maar wel omdat ik altijd erg gecharmeerd ben van haar spel. Ze laat het er allemaal veel te makkelijk uitzien. Maar goed, ik kon er niet meer onderuit nadat ik de match ervoor gewonnen had gekregen van Andy Houtkamp omdat hij mooie dingen mocht doen tijdens de Olympische Spelen, anders was ik hoogstwaarschijnlijk al in de eerste ronde gesneuveld. Ok, terug naar de dag van de waarheid. Hannie was ruim op tijd aanwezig op de prachtige Golfclub Zeegersloot, mijn home course (Nee dit levert zeker geen voordeel op, maar later meer daar over). Ze heeft zich goed ingeslagen en zoals inmiddels bekend was ik net op tijd aanwezig en werd ik zelfs opgehaald op de parkeerplaats door Hannie zodat wij nog net op tijd konden beginnen. Hole 1, 2 en 3 beloofde wat. Absoluut aan elkaar gewaagd, al was het Hannie die aan de leiding ging, en zoals verwacht met heerlijk golf. Ik was vooral weer tegen mijzelf aan het spelen, net niet de putt maken, balletje kwijt of zelfs in het water. Om moedeloos van te worden, maar met mijn favoriete 9 in het verschiet moest dit allemaal nog goed kunnen komen. Dat was in ieder geval wat ik mij voor hield. Hannie was On Fire en pakte hole na hole, met mooie putts en misschien nog wel betere chips ging ze met een ruime voorsprong naar mijn favoriete 9 Holes, de Heuvelbaan. Maar op de vraag of dit in mijn voordeel was? Nee, vandaag niet haha. Ik was in mijn hoofd meer aan het aftellen wanneer het gedaan kon zijn en ik niet meer terug kon komen dan dat ik bezig was met een goede swing. Toen kwamen we bij hole 15, een mooie maar uitdagende par 3. Hannie van de linkerkant van de hole en ik rechtsachter. Ik moest deze winnen want anders was het klaar, nu kan ik al niet goed golfen zonder druk laat staan mét druk. Mijn afslag was eigenlijk niet zo slecht maar belandde in de bunker, dat was een hele grote kans voor Hannie. En die pakte ze, ze legt de bal prachtig op randje green terwijl ik 2 slagen nodig heb om eruit te komen. Je voelt hem al aankomen, Hannie mocht er 4x over doen om hem uit te holen en ze had er maar ze had er maar 2 nodig. Het was gedaan, prachtig gespeeld en veel te sterk voor mij. Uiteraard vond Hannie het leuk om de laatste holes nog wel te lopen, we waren er uiteindelijk nu toch. Na nog een paar hele mooie holes als toetje liepen we samen naar het clubhuis voor een drankje. Teleurgesteld was ik zeker maar als ik dan van iemand moet verliezen, dan met alle plezier van Hannie. Succes in de strijd en ik ga voor je duimen.
Het 30-jarig jubileumfeest van de NVGJ is flink gevierd in het Hanenhuus van onze homecourse op de Texelse. Na een winderige wedstrijddag was het daar goed toeven. Het leidde zelfs tot een zittende polonaise!
Eén dag voor het jubileumfeest op onze homecourse De Texelse zit de sfeer al goed in! Een deel van de NVGJ'ers is al neergestreken op het eiland en uiteraard verpozen ze zich in het prachtige clubhuis. Uiteraard is onze secretaris Hans Terol, die enorm veel werk in de voorbereiding heeft verzet, ook van de partij. En verder zien we ook zijn rechterhand Madelon.
Vanuit Zaandam naar Hoog Soeren is precies 1 uur en 7 minuten volgens mijn routeplanner, maar omdat er allerlei werkzaamheden zijn en tunnels zijn afgesloten vertrek ik maar een uurtje eerder om op tijd te zijn. Overigens had ik nog nooit gehoord van “Hoog Soeren” een klein plaatsje op de Veluwe. Maar wat ik daar tegen kwam overtrof mijn verwachtingen “De Veluwse Golfclub” omringd door bossen van Kroonbomen het Loo. De 9 holes baan is aangelegd in 1957 en is best uitdagend en voor mij heerlijk om te spelen want er is geen water. Het ritje ernaartoe verliep eigenlijk best voorspoedig dus zat ik al op tijd op het mooie terras met een kopje koffie te genieten van de heerlijke stilte, alleen de vogeltjes en het geruis van de bomen waren de geluiden die ik hoorde, best even wennen voor en stadje als ik. Ik moest mijn matchplay wedstrijd spelen tegen Elaine de Boer en die melde zich precies op onze afgesproken tijd en dus konden we om 12 uur starten met onze wedstrijd. Om nu elke hole te beschrijven zie ik niet zo zitten maar we waren flink aan elkaar gewaagd en het bleef tot de laatste hole (hole 18) spannend. Elaine stond toen 1up dus we konden alleen nog gelijk komen of zij zou winnen. Helaas had ik op de laatste hole een beetje pech en heeft Elaine verdiend gewonnen! Wel heb ik een hele gezellige en heerlijke dag doorgebracht en genoten van deze kleine, maar erg leuke golfbaan en natuurlijk van Elaine die erg aangenaam gezelschap was op deze heerlijk zonnige dag.
Hierbij nodigen wij professionele mediavertegenwoordigers uit om met hun beste journalistieke werk mee te dingen naar de Golfpersprijs 2024, een gezamenlijk initiatief van de NGF, NVG, PGA Holland en NVGJ, de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten. Inzendingen met alle denkbare journalistieke uitingen, denk aan tekst – al dan niet geïllustreerd met foto’s, geluid - radio - podcast, foto/fotoserie, video, tv of sociale media, zullen worden beoordeeld op de meest iconische en spraakmakende journalistieke verslaggeving over de golfsport in Nederland. Inzenden is mogelijk tot 15 oktober 2024. Een vijfkoppige jury, bestaande uit vertegenwoordigers van de vier betrokken organisaties, onder voorzitterschap van een door het bestuur van de NVGJ gevraagde voorzitter, zal uit de inzendingen een winnaar kiezen. De uitreiking van de Golfpersprijs 2024 vindt plaats tijdens het jaarlijkse slotdiner van de NVGJ op maandag 5 november 2024 op Golfbaan Het Rijk van Nunspeet. *) De deelnamevoorwaarden zijn terug te vinden op de website van de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten www.nvgj.nl/reglement2024 Voor meer informatie: Madelon Barenbrug, jury-secretaris: mobiel 0651783957 of per e-mail madelon@lhjbarenbrug.nl Namens de organisatie van de Golfpersprijs, Abe Jan ter Beek, juryvoorzitter Namens de NGF