Haviksoord - het verslag
Trots op de ‘flow’
Blij, heel blij ben ik met mijn titel Nederlands Kampioen Journalisten 2021. Een titel die ik tot 2023 mag dragen, zo liet ik mij vertellen. Met een voor mij ongekend laag aantal slagen. Slechts 86. Ergens in een ver verleden behaalde ik zoals vandaag tijdens het Open NK voor journalisten veertig stablefordpunten. Voor mij een topscore!
Mijn doel vandaag is in ieder geval boven de dertig te komen. Nou, dat lukt me aardig blijkt halverwege de ronde. Op dat moment zijn tien punten al genoeg om boven de dertig te eindigen.
Mijn ervaring is niet alleen geluk met de flight en het goede weer, maar ook met de baan die er fantastisch uitziet. Haviksoord vind ik zo wie zo een heerlijke baan om te spelen, de baan is goed onderhouden en de greens zijn bijzonder snel. En niet te vergeten, slechts veertig autominuten van thuis.
Op zondag, een dag eerder, speel ik met Pamela Sturhoofd en Friso Leunge op Stippelberg. Heel serieus en ook ontzettend gezellig. En hoewel ik op die dag zes strepen op mijn scorekaart plaats en veel ballen naast de fairways en in de bunkers sla, voel ik me nu vandaag – behalve op hole 1 – over het algemeen lekker rustig. Aan het begin van deze dag heb ik bij lange na niet de illusie dat ik kans maak op het kampioenschap. Het belangrijkste voor mij is de laagste score van dit jaar te verbeteren. Hiermee kan ik onze voorzitter Martijn Paehlig met wie ik bovenaan in de Order of Merit schijn te staan, achter me laten. En de enige wedstrijden die ik – naast de Masters op het Rijk van Nunspeet – vanwege mijn drukke werkagenda nog kan meespelen en zeker niet wil missen zijn de twee wedstrijddagen op Texel: de Pieter Landman Memorial.
Ik weet dat ik de laatste tijd goed op ‘tik’ ben. Scoor steeds vaker boven de dertig stablefordpunten. Ongetwijfeld zijn de trainingen van de afgelopen winter met mijn competitieteam debet aan het steeds beter wordende golfspel. Trots ben ik op de ‘flow’ tijdens deze wedstrijd, eigenlijk al tijdens het hele seizoen. Inmiddels heb ik er al tien NVGJ wedstrijden op zitten, wat er voor mij al heel veel zijn. Er volgen er dus nog twee. Een record voor mij (als ik naar de afgelopen elf jaar kijk).
Vanochtend sta ik lekker relaxed op. Ontbijt niet al te vroeg met mij logee. Friso komt iets later. Hij overnachtte in een splinternieuw B&B vlakbij. Via binnenwegen rijden we naar Haviksoord waar we zoals in Brabant gebruikelijk heel gastvrij ontvangen worden met koffie, thee en vlaai. Zoals vaker moppert Willem van den Elskamp op mij want ik meld me wederom niet meteen bij de wedstrijdleiding. Sorry Willem, ik probeer mijn gedrag écht te beteren. Je hebt helemaal gelijk!
Vandaag zie ik een aantal nieuwe gezichten. Leuk, heel leuk! Wellicht een mooie uitbreiding van onze club. Na wat oefenballetjes op de drivingrange, chipping- en puttinggreen starten we op volgorde van handicap, wat maakt dat ik vandaag met Jolanda Swart en Gjalt van der Mark, ontzettend fijne mensen, speel. Gjalt mogen we ook Jol noemen, vertelt Gjalt. Hij is dit jaar gestopt met zijn werk bij het Dagblad van het Noorden en heeft daar alles behalve spijt van.
Jolanda, onze sponsor en ook yoga en Chineng Chigong docent, weet mij samen met Gjalt al snel gerust te stellen nadat mijn tweede slag al bijna in de bossen terecht komt. Gelukkig kom ik nog met een dubbel bogey van de eerste hole. Vervolgens speel ik steeds beter, geen enkele dubbel par + een c.q. geen enkele streep noteer ik vandaag. Wel acht keer een par. Het lijkt alsof ik vleugels krijg. We babbelen wat tussen de holes terwijl we wachten. Dat is in deze omgeving echt geen straf. Mijn afslagen gaan goed. Net zoals mijn tweede slagen en het kort spel. Van het begin tot het einde gebruik ik dezelfde bal. Een Titleist Soft Tour. Ik zit echt in de FLOW tijdens deze ronde.
Bij terugkomst durf ik mijn score bijna niet te vertellen op het terras. Vooral niet tegen Pamela en Friso die mij een dag eerder zo zagen ‘trubbelen’ en vandaag twee flights voor ons startten. Deze dag kan voor mij niet meer kapot en ik geniet van een heerlijke ‘after borrel’ op het terras en een fantastische barbecue maaltijd met zowel vis als vlees, heerlijke salades, sauzen en luxe broodjes.
De door Jolanda Swart gesponsorde prijzen zijn ook weer geweldig. Prijzen voor de beste zeven spelers waarbij de heren een luxe autopakket ontvangen; de dames krijgen een door een nicht van Jolanda ontworpen polo mét een heerlijke Brezza uit Umbria uit 2020. Ook de wedstrijdleiding wordt vandaag uitgebreid verwend.
Als onze hoffotograaf Ruud Taal – bang dat het te donker wordt om een goede foto te kunnen maken – uiteindelijk zijn plaatjes schiet, hebben we nog niet in de gaten dat de grijze rondjes in de trofee eigenlijk schuimrubber beschermschijfjes zijn. Tegen de tijd dat we dat beseffen, is de NVGJ banner al opgeruimd, dus staat de door Ruud gemaakte foto met deze van beschermrondjes voorziene trofee in mijn handen, inmiddels op de website.
Eenmaal thuis geniet ik nog na van mijn spel, de baan, de dag en niet te vergeten de titel. Ik pak de trofee uit, bekijk deze eens goed en zie dat de rondjes niet voor niets in deze trofee geslepen zijn. In elk rondje én bovenop is een holte gemaakt voor een golfballetje. In mijn voorraad zoek ik naar balletjes met het NVGJ logo. Helaas, die heb ik niet (meer). De NK Golf voor Journalisten trofee 2021 voorzie ik van mijn eigen balletjes. En ter herinnering aan de dag van mijn FLOW krijgt deze een ereplekje in mijn huis …………
Marijke Brouwers
