Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
10.08.2021
Gelpenberg - het verslag
Toegegeven, ik had vooraf niet durven denken dat ik ooit nog eens ergens een van de jongste aanwezigen zou zijn, van iets wat lijkt op een georganiseerd verband. Hoewel ik volgens het orakel W. van den Elskamp veel te weinig acte de présence geef (ikzelf vond én vind vijf potjes in mijn debuutjaar helemaal niet slecht) voelt de ouwe-lullen-club, zoals iemand aan mijn tafel het treffend omschreef, al echt als míjn cluppie.
De memo met daarin de permissie om het dasje-jasje principe voor deze ene keer los te laten had ik gemist. Maar toen ik mijn flightindeling en starttijd nog even checkte op de parkeerplaats, vlak voor de oefengreen die alleen al bloedjesnel oogde, was dat nog ruim op tijd om het jasje in de auto te laten. Een gestreken overhemd mocht gelukkig nog wel.
Trouwens. Ik voelde aan de plechtigheid waarmee de auteur deze mail had opgesteld dat hij bang was dat deze omwille van tropische omstandigheden ingegeven uitzondering het begin zou zijn van weer een nieuwe periode dineren in polootjes met krassende spikes onder de eettafels in al even zo deftige clubhuizen.
Tropische omstandigheden waren het zeker. Niet in het laatst door het vurige spel waarmee mijn flightgenoot en sponsor van deze dag, Karin Mulder, van start ging. Met haar hybride drie leek het eerder op boogschieten. Ik heb zelden zo vaak een bal richting het midden van een fairway zien vertrekken met dodelijke precisie. Met 17 punten blies ze de eerste negen van de Gelpenberg onder haar door, met een gemak alsof de baan níet in tourconditie er mooi bij lag. Dat mag je trouwens niet zeggen, leerde ik vooraf. Ik citeer: „Je oma die gestorven is. Die ligt er mooi bij.” Maar ja, als je rechtdoor slaat is elke baan makkelijk. Dan tref je geen taaie rough, maar louter strak gemaaide fairways. Dan kom je niet in de weliswaar keurige bunkers, maar tref je de uitmuntende greens. Het spel van Karin gecombineerd met de baan; het was werkelijk een plaatje. Klinkt het gekocht, zegt u? Dan moet u bedenken dat ik niet eens de hoofdprijs heb gevraagd voor deze review aan clubmanager Ellen Kroes — Brak die haar zaakjes keurig op orde had. Wat een gastvrijheid, wat een hospitality.
Mijn andere flightgenoot was Charles Taylor. En het is dat hij pas op hole 8 zijn leeftijd aan me verklapte. Anders had ik me nog langer kunnen schamen. Het gemak waarmee hij door de baan heen trok op 78-jarige leeftijd is bewonderenswaardig. Zelf klaagde ik over de hitte (hoe Nederlands kun je zijn?) als jonge god van 36 jaar. Ik wil op deze plaats alsnog mijn excuses daarvoor aanbieden. Sorry, zon!
Van anekdote naar anekdote (Taylor is een begenadigd verhalenverteller, zoals de meesten van jullie weten) vervolgden we onze weg op de schitterende bosbaan. En met 13 punten kwam ik door de turn heen. Hé, dertien punten was bekend NVGJ-terrein voor me, want met hetzelfde aantal punten besloot ik ook de eerste negen tijdens mijn vorige deelname. Die op golfclub De Haar. Of zoals de wedstrijdleider me duidelijk maakte: ‘een tiental wedstrijden geleden. (Het zijn er 6. red.)
En toen deed ik dus iets wat levensgevaarlijk was. Door de hitte bevangen, denk ik — en vooruit; omdat ik nu eenmaal heel graag mezelf doelen stel — voorspelde ik Karin dat ik het scenario van De Haar ging herhalen. Ik ging voor 21 punten op de tweede negen. U weet net zo goed als ik; de kans dat zoiets dan ook uitkomt is bijzonder klein.
En het is dat ik inmiddels afgekoeld en wel weer gearriveerd ben in het Bommelse. En het is dat ik de behoefte voel om het te relativeren. En ik roep daarvoor graag de hulp in van Ruud Taal. Want in de B-categorie bewees hij dat 34 punten weliswaar bijzonder knap was (nietwaar, Ruud?), maar zeker niet onmogelijk.
En het voordeel van een lange terugweg op een doordeweekse woensdag? Dan is er nog altijd De Golfpodcast van onze president en zijn compaan Jeroen van Leeuwen. Het ging weer even over de Italiaan Andrea Pavan. Terwijl ik dit stuk doorstuur naar de redactie onder lichte druk van mijnheer Brouwer zie ik dat hij op +15 staat na dag één in het BMW PGA Championship. Voor wie dacht: waar blijft die relativering dan, Kuijntjes? Nou, mocht u even denken: zo, dat is best slecht van Pavan! Dat is ook zo. Maar het is nog altijd beter dan mijn rondje 89 (+17). Echt. We kunnen er geen klote van. Maar het geeft niet. We horen elkaar een leuke dag te bezorgen, leerde mijnheer Taylor me. Dat is zelfs nog ergens vastgelegd in de krochten van de club. En geloof me, ik heb van deze in elk geval weer genoten. Dankzij jullie allemaal!
Anton Kuijntjes
Gelpenberg - de uitslag
Anton Kuijntjes was de onbedreigde winnaar op de warme Gelpenberg in de A-categorie. In de B gaf Ruud Taal weer gas en liet hij daarmee iedereen achter zich.
A- categorie phc stbf
1. Anton Kuijntjes 15 34
2. Friso Leunge 15 32
3. Karin Mulder (sponsor) 16 29
4. Pim Donkersloot 20 29
5. Leo van de Ruit 17 27
6. Charles Taylor 21 27
7. Gjalt van der Mark 18 26
8. Christian Scheen 18 25
9. Hans Terol 19 23
10. Max Palfenier 12 22
11. Jeroen van Leeuwen 18 22
12. Frank Uijlenbroek 17 19
B- categorie
1. Ruud Taal 31 34
2. Henri van der Steen 23 31
3. Madelon Barenbrug 33 28
4. Sonja van de Rhoer 24 26
5. Michiel van Kleef 28 23
6. Ger Laan 26 22
7. René Brouwer 27 22
8. Paul Boehlé 30 21
9. Willem van den Elskamp 31 13
10. William Wollring NR
De interland Deutschland – Niederlande geht nicht door. Slechts sieben deelnemers aan Nederlandse zijde. Das ist natürlich nicht genug om de eer van Oranje te verdedigen op de fairways van onze oosterburen.
1 juli 2025, een heerlijke dag voor een rondje golf. Officieel Tax Free Day, de eerste dag van het jaar dat je voor jezelf werkt en niet meer voor de fiscus. En ook de eerste dag van het jaar dat het echt lekker warm is, zelfs de warmste dag sinds de meting hiervan ooit in Nederland werd ingesteld. Het zorgde ervoor dat een groot aantal mensen die doorgaans op dinsdag op de Sallandsche Golfclub De Hoek in Diepenveen spelen , er voor kozen thuis achter de gordijnen te blijven zitten in plaats van te genieten van de pracht van een golfbaan in een heerlijk juli-zonnetje. Een bijna lege baan tot gevolg.
De editie 2025 van de Jaski Open op Sluispolder, voor de tweede keer ook een major, is volgeboekt. Alle 49 plaatsen zijn bezet, evenals alle stoeltjes van de zeven buggy’s die we tot de beschikking hebben. Nieuwe aanmeldingen komen op de wachtlijst. In tegenstelling tot wat eerder is aangegeven, starten we niet om 12 uur maar gaan de eerste flights, op 1 en 10, om 11.31 de baan in. De laatste flights vertrekken om 12.20. Jaski is al vele jaren zo'n beetje de populairste wedstrijd in het seizoen: dankzij de royale sponsoring door Willy Hoogland heeft de wedstrijd een sublieme uitstraling. En nu er bonuspunten te verdienen zijn, van 80 aflopend naar 10 voor de eerste acht in beide categorieën, is de wedstrijd nog eens extra aantrekkelijk. Mocht je, om wat voor reden, toch niet mee kunnen doen, laat dat dan tijdig weten: dan kunnen we anderen blij maken.
Wat kan golf toch een verschrikkelijk frustrerende sport zijn. Dat is natuurlijk geen nieuws voor het gros van de NVGJ'ers, die alles weten van fluffs, toppertje, slices en 3-putts. Ons motto is niet voor niets 'elkaar een leuke dag bezorgen', en niet 'these guys and girls are good'. Maar soms gaan de golfgoden wel heel ver met het geven van lesjes nederigheid.
**Winderig, maar warm ontvangen: NVGJ aanwezig bij Redexim Golfdag** Namens de NVGJ waren we op uitnodiging van Redexim en Barenbrug aanwezig bij de 35e editie van hun jaarlijkse Golfdag. Een traditie waar we als NVGJ graag bij aansluiten, zeker in een jaar waarin Redexim zich als trotse sponsor aan onze eigen Nations Cup heeft verbonden. Martijn Paehlig, Hélène Wiesenhaan, Peter Boogaard en ondergetekende mochten de eer van de vereniging hooghouden. En dat deden we op een plek van formaat: De Pan. De wind maakte het uitdagend, maar het Engelse karakter van de baan kwam er prachtig door tot zijn recht. Naast een stevige ronde golf stonden ook demonstraties van nieuwe machines op het programma, en was er bijzondere aandacht voor greenkeeper Marcel Bossinade. Hij ontving de Cees de Bree Innovation Award voor zijn niet-aflatende inzet en innovatieve werk op De Pan. Terecht en verdiend. Dank aan Redexim en Barenbrug voor de uitnodiging, de goede organisatie en het warme ontvangst. Wij kijken nu al uit naar oktober, wanneer we hen op Texel mogen ontvangen voor The Nations Cup.
Mijn golftas met een bagage van clubs, handschoenen, ballen maar vooral herinneringen. Van iedere club weet ik nog precies waarop ik kon vertrouwen. Mijn King Cobra Driver 10.5 was mijn beste maatje. Mijn Scotty Cameron met daarop de tekst “Bedankt voor 10 mooie Belek-jaren. Jouw golfvrienden” Het balletje waarmee ik de enige hole-in-one heb geslagen. Nu zijn het alleen nog maar emotionele herinneringen. Daar kunnen criminelen gelukkig niet aankomen.