Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
29.06.2022
Donkersloot vs Sturhoofd 20ste hole
(Matchplay 2022 - 2e Ronde)
Voordat ik aan dit verslag begin, klik ik eerst nog even naar de NVGJ-website. Ik las de berichten m.b.t. het overlijden van Meinard en denk: wat liggen tragiek en schoonheid toch dichtbij bij elkaar. Je speelt op een maandag misschien wel je beste golfwedstrijd ooit, om vervolgens diezelfde nacht in je slaap te overlijden. Mag je dan spreken over een mooie manier van dood gaan? En bestaat zoiets eigenlijk? Een buitenstaander kan het misschien zo zien, voor de familie voelt het hoe dan ook anders.
Door het indrukwekkende verhaal van Charles op de site leer ik Meinard — die ik niet persoonlijk gekend heb — opeens een beetje kennen… Ik denk aan Pieter, aan Gjalt, aan Rob, aan Aleid… markante figuren binnen de NVGJ, die ons recent en iets minder recent ontvielen. Wat overblijft zijn de herinneringen en de anecdotes die regelmatig langskomen, op de site of aan tafel. Daarmee blijven zij gelukkig ook de komende jaren aanwezig.
En de ‘Pim Pam Matchplay’? Dat was een wedstrijd die eindeloos lang gelijk opging, met af en toe gebeurtenissen die enigszins onwerkelijk aandeden. Op hole vier bijvoorbeeld, als we maar niet begrijpen waarom we Pim’s wedstrijdbal niet kunnen vinden. „Ik zag hem toch echt hier vallen”, schudt Pim meewarig zijn hoofd. Maar twee minuten later kijkt hij met een grote grijns naar een boomstronk. „Gevonden!”, zegt hij — wijzend op de binnenkant van een boomstronk… (zie foto)
Snoeihard over de green
Op diezelfde hole pak ik dan eindelijk een voorsprong, omdat Pim in al zijn enthousiasme over het toch nog terugvinden van zijn bal, snoeihard over de green heen slaat. Bij hole 16 — waar we beiden opnieuw een par maken — raapt Pim zijn bal en lijkt plotseling de naastgelegen A27 even stil te vallen. „Het is niet zo dat rouw na die vier jaar minder wordt”, zegt Pim opeens uit het niets. Ik zie hem met zijn gedachten even heel ergens anders zijn… Vier jaar na het overlijden van zijn dochter lijkt hij even niets anders te willen dan met Julia van de green te (willen) wandelen. En dat is mooi, want voor herinneringen, anecdotes aan overleden dierbaren moet altijd plaats zijn.
Maar al snel is Pim ook weer de strijdlustige Pim. Zodra hij zich realiseert dat hij met nog één hole te gaan met 1 down achterstaat, roept hij met zijn driver in de hand haast bezwerend zwaaiend: “Dan moet het hier nu echt gaan gebeuren”… Hij kijkt even uit over de par 3, hookt vervolgens de bal richting de enorme waterpartij aan de linkerkant. Terwijl ik de overwinning dichterbij zie komen hoor ik Pim met afgrijzen in zijn stem “Oh neeee” roepen. Maar dan lijkt het wel alsof de bal door iets in de juiste richting wordt teruggeduwd, de bal stuitert, stuitert en landt vervolgens 40 centimer naast de vlag… Pim kan zijn ogen niet geloven. Ik ook niet!
Gelukzalig
De eerste birdie van de dag is er eentje om nooit meer te vergeten. Gelukzalig — en met opnieuw een gelijke stand — loopt Pim naar de 18e.
Ook op die laatste hole blijft de strijd onbeslist. Door tijdsdruk van mijn kant besluiten we de wedstrijd te beslissen met een puttwedstrijd. Pim weet die uiteindelijk te winnen en komt breed lachend naar me toe. Ondanks mijn verlies kan ik mijn lachen niet onderdrukken. Wat een knotsgekke middag was dit, waarin het over zo veel meer ging dan alleen matchplay.
Pamela Sturhoofd
Ons lid John Dekker was afgelopen week op bezoek bij onze gewaardeerde sponsor Heleen Sonnenberg om wat flessen op te halen voor onze vereniging. Heleen zit niet stil in ieder geval. Onder de naam Chateau Sonnenberg (opgericht 2021) importeert ze wijn, ze verkoopt damesmode en samen met haar man Paul bestiert ze ook nog een makelaardij. En dat allemaal sinds 2019 in Den Haag. Onder de paraplu van Weduwe Joustra verzorgde Heleen, die de NVGJ nog altijd een warm hart toedraagt, jarenlang het Kostertje. Kijk ook eens op haar website!
Surprise ... We gaan naar Spanje en je partner mag mee! Vier dagen, vijf sterren-hotel in Denia aan de 27-holes golfbaan van La Sella met alles erop en eraan. Lang weekend genieten van deze luxe golfvakantie. Drie rondes op twee schitterende banen, La Sella en La Galiana. Ontbijt en diner, de laatste inclusief drankjes. Vervoer in Spanje is geregeld. Vliegen vanaf drie luchthavens in Nederland en je neemt gemakkelijk je eigen golfclubs mee. Alleen nog even Christa bellen of mailen dat je graag mee gaat. En of je alleen gaat of met je partner. Zo je wil regelt Fairway Golftravel ook je vliegtickets. Al is de locatie nu bekend, het blijft een surprise-reis want er staat je een aangename verrassing te wachten. Van vrijdag 21 t/m maandag 24 november is de NVGJ in Spanje voor een vierdaags verblijf op het Denia Marriot la Sella golfresort, gelegen tussen Valencia en Alicante. Het 5-sterren hotel biedt alle denkbare luxe en ontspanning. De hele dag gegolfd, kun je daarna chillen in de spa met sauna, stoombad of jacuzzi. Er is ook een beautycenter met verschillende schoonheidsbehandelingen. Anders neem je samen met je flightgenoten een drankje in het clubhuis of in een van de bars in het golfhotel. Bij het diner zijn de drankjes inbegrepen. De kamers van Denia Marriot zijn echt ruim en smaakvol ingericht met terras en voorzien van satelliet-tv. Stel dat er in het weekend een golfwedstrijd is. Golfen doen wij zelf op twee banen; de eigen la Sella golfbaan en de schitterende tourbaan La Galiana op een klein uurtje rijden van het hotel. Vervoer is geregeld. La Sella is een uitdagende baan, mede ontworpen door Jose Maria Olazabal. Het is een volgroeide baan (1991) van gemiddelde lengte, licht glooiend en bosrijk. De fairways worden omringd door sinaasappel- en pijnbomen met een imposante bergketen als achtergrond. We spelen daar zaterdag en maandag. Voor alle golfers is alvast een handtrolley geboekt. Een touringcar brengt ons zondag via de kust en door een schitterend berglandschap tot vlakbij Valencia naar La Galiana Campo de Golf (2011). La Galiana is een tourbaan, eerder gekozen tot 'best choice'. Voor de spelers zijn buggy's gereserveerd, want 'lopen is bijna niet te doen. Er is geen meter vlak', zegt Christa van Fairway Golftravel. Ze is er zelf geweest. Ook het Marriot hotel bij Denia (10 minuutjes met de auto) kent ze goed: ,,Echt perfect.'' De recensies op booking.com zijn eveneens lovend; eindcijfer 9.0. Wil je mee, wat moet je doen? Bel Christa om je aan te melden of stel je vragen. Stuur vervolgens ter bevestiging een e-mail met je wensen en of het reisbureau ook je vlucht moet regelen. Zo ja, vanaf welk vliegveld. De richtprijzen (laatste kolom), aankomst- en vertrektijden staan op de flyer. De bijzondere 4-daagse NVGJ-surprisereis is uit te breiden naar een langer of aangepast verblijf verblijf en met eigen vervoer. Op basis van je wensen maakt Fairway Golftravel een offerte. Oh ja, denk ook even aan een passende reisverzekering. Kan trouwens ook via Christa.
'Unforced errors’ in de polder Op woensdag 16 april mocht ik aantreden tegen Andy Houtkamp op zijn thuisbaan Dronten (zijn homecourse, maar in dit geval wel heel letterlijk want Andy woont aan de baan). We waren beiden nog moe van de afgelopen sportzondag met de Formule 1 in Bahrein, de marathon van Rotterdam én die van Parijs, de wielerklassieker Parijs-Roubaix en als ultieme finale de Masters in Augusta. Een latertje dus. Onder toeziend oog van Milanda Koopman, vrouw van maar nog belangrijker: gewaardeerd sponsor van de NVGJ, gingen we zonder al te veel voorbereidingen de baan in. Ik kreeg door mijn veel hogere handicap 6 slagen extra en die gingen we later terugzien. Het wedstrijdverloop is voor diegene die er niet bij was, niet erg interessant, maar dat ik op hole 1 na slag 1 mijn bal in het grasveld niet kon vinden was een ‘major setback’ (met name voor mijn humeur). Desondanks stond ik bij de turn 2 up. Speelde ik dan veel beter dan Andy? Welnee, maar ik maakte nauwelijks fouten terwijl Andy, die sowieso aanvallender speelt, een stuk of wat ballen net in de struiken sloeg en daarmee punten verloor. Dat zijn, in tennistermen, ‘unforced errors’. Ik heb die term nooit begrepen want fouten zijn toch altijd ‘onnodig’? Nou ja, uiteindelijk was het na hole 14 voor mij 6 up, 4 to go. En die 6 punten was precies het verschil na handicapverrekening….trek zelf uw conclusie. Bij de nazit met Milanda en Andy nog gefilosofeerd over de vraag waarom het lijkt alsof ‘charity’ toernooien tegenwoordig minder makkelijk bezocht lijken en natuurlijk wat sterke verhalen opgedist over de vele buitenlandse sport en marketing-tripjes van ons beiden (en over markante mensen uit ons verleden, zoals de handige ritselaar Harry de Haas, de bordenkoning van Amstelveen). De Golfresidentie Dronten wordt overigens het toneel van de Open NK voor journalisten in juni en voor die tijd komt er nog een interview met Milanda de sponsor van die wedstrijd. En uiteraard ga ik ook dan weer proberen van Andy te winnen….met of zonder onnodige fouten!
Op het programma stond de matchplay wedstrijd tussen Harald Taylor en Jan van Galen op de Amsteldijkse Golfbaan. Geen harde wind of regen, no excuses derhalve op een slechte openingsscore. Ziehier, Jan kwam als een hazewindhond uit de startblokken en stond binnen no time 2 up. De Amsteldijkse lag er schitterend bij op deze qua weer, rustige dag. Dus de mouwen even opgestroopt en in de handjes gekwat, resulterend in een kleine wederopstanding van Taylor en een gelijke stand na 9 holes. De tweede 9 begonnen spannend, er werd nek aan nek maar fair gestreden. Na een sterke tussensprint was het echter op de 15-de hole 3 up met 3 te gaan voor Taylor. Nadat Jan de 16-de hole in winst had omgezet en de eindsprint had ingezet, werd het opnieuw spannend. Op de 17-de had Jan de kans om opnieuw de hole te winnen. Echter z'n putt raakte de rand van de hole, maar viel er niet in. End of game, 2 up, one to go voor Taylor. Uiteraard toch nog even de 18de gespeeld. De druk was er duidelijk af bij Jan, want hij sloeg daar een birdie. Chapeau Jan, karakter!
Wat een avond! Wat een avond! Fred die ging slapen, Martijn die zes holes miste, en de rest van ons schreeuwend naar de tv terwijl Rory eindelijk dat jasje pakte. Tranen, gifjes, slapeloosheid. En een groepsapp die geschiedenis schreef.
Op de NVGJ-website schitteren voortaan sterren bij de leden – symbool voor hun gewonnen Orders of Merit. En jawel, Henri van der Steen voert het klassement aan met zeven sterren. Bayern München zou jaloers zijn. Ook Anna van Lennep – Bakker schittert met vier Zeeuwse sterren. Sternenparade? Absoluut.