#40 Hannes van de Stadt: Whisky in de casinobar

Een gelukkig man wordt doorgaans zijn hele leven omringd door lieve vrouwen. Zoals bij velen veraangenaamde in den beginne mijn moeder, vier zusjes, onze live-in Elsie en later een lieve echtgenote en lieve dochters het leven. Nog later waren er lieve vriendinnen, NVGJ golfvriendinnen en een heel lieve partner.

Maar ik mag de vele mannelijke NVGJ golfmaten vooral niet vergeten. Het zijn er te veel om hen hier allemaal te noemen, daarom noem ik er maar een enkele. Om te beginnen Koen. Via onze vrouwen leerde ik Koen kennen. In een tijd between jobs mocht ik Koen’s huis in Haarlem schilderen. Zelf vond ik het resultaat mooi en goed, Koen ook, maar heeft hij mij, terecht, terug laten komen ‘voor wat garantiewerk’.

Pratende in zijn sfeervolle werkkamer in de tuin, zag ik een golfballetje met ‘Golf-over-de-grens’ en al spoedig kwam de NVGJ op de proppen. Ik meende gekwalificeerd te zijn om lid te worden en meldde mij aan. Er bestond een wachtlijst en na een jaar wachten, mocht ik mijn eerste openingswedstrijd op de Texelse spelen, onze en inmiddels mijn home-course.

Toen nog met 9 holes was het al een prachtige baan. Het weer zat ons toen niet mee, zachtjes gezegd: een gierende sneeuwstorm en oerend koud. Mijn resultaat weet ik niet meer, is ook niet belangrijk, want in het gezellige Hanenhok was het lekker warm, gezellig en het bier koud.

Ik genoot van alle mooie nationale wedstrijden en uitstapjes, waaronder voor mij een onvergetelijk ‘Rondje Limburg 2015’ met goede vrienden Fred Sochacki als Limburgs asperge gastheer, William als wedstrijdleider en Hans als onvermoeibare organisator. Fred toonde ons het enorme landgoed van Rolduc bij Kerkrade, waar ‘zijn’ golf is – of was? — geprojecteerd, de toekomstige Zuid Nederlandse NVGJ Home-course.

En de verschillende matchplays op de Kennemer. Neem de wedstrijd tegen mijn vriend Léon. Léon is een groot florakenner en raakt enthousiast bij iedere bijzondere bloem of plant die hij tegenkomt. Hij loopt dan ook meer met zijn neus naar beneden gericht, dan op de baan. “Weet je wel hoe bijzondere de flora is op de Kennemer. Moet je zien, hier staan wilde asperges.” Voor mij ook volledig nieuw en later bleek ook voor heel veel Kennemerleden. Mede dankzij het feit dat hij steeds voorovergebogen liep te kijken naar de mooie bijzondere bloemetjes, kon ik deze wedstrijd op mijn conto schrijven.

Dan de Internationale NVGJ successen in EMJG verband, als gebruikelijk perfect georganiseerd door Madelon. Neem Spanje, waar wij een eervolle Tiende plaats behaalden — van een onbekend aantal (10?) deelnemende landen – met Willem van den Elskamp, onze huidige Matchplay leider, als onvermoeibare gids, vooral in Casinoland. Daar scoorde Willem uitzonderlijk goed. Zijn winst werd snel omgezet in whisky in de Casinobar. Maar dat heeft niets te maken met het golfresultaat.

Dan de estafette.

Aan mijn lieve golfmaatje Adrienne geef ik het estafettestokje over. Adrienne ken ik van de openingswedstrijd 2014 en de maximaal één uur durende ALV op de Laage Vuursche. Adrienne weet zich het ook nog goed te herinneren: “Ik kon geen plekje vinden en Hannes gebaarde dat ik bij hem kon zitten. Hij zat glimlachend achter een biertje. Samen hebben wij de algemene ledenvergadering gevolgd. Ik moest ook nog mijzelf voorstellen aan iedereen. Het was een hilarische avond”.

Sindsdien hebben wij veel samen gegolfd, samen gelachen, samen gereden vanuit Haarlem naar NVGJ wedstrijden, bijvoorbeeld op Texel. Wij hadden een ongeveer gelijk speelniveau, maar nu durf ik de confrontatie niet meer aan. Adrienne is zó goed geworden.

Hélène gaf mijn haar estafettestokje door. Hélène woont ook in Haarlem en wij werden al snel in de Matchplay tot elkaar veroordeeld. In mijn onschuld nodigde ik haar voor de Matchplay uit op de Kennemer, in de hoop op een easy win met mijn local knowledge. Ik wist niet dat Hélène de Kennemer kent als haar broekzak door haar vele briljante, uiterst succesvolle NGF-competities die zij op daar speelde. Foutje één.

Het door PP -Piet Paulusma- beloofde korte broekenweer werd niet geleverd. Ook geen stormachtige wind. Niets aan te doen. Hélène voelt zich ook zo lekker bij harde wind. Foutje twee.

Dan maar iets anders proberen.

“Zullen wij voor de gezelligheid van dezelfde tee spelen? Jij mag kiezen.” De rode tees kwamen als een mooie, rode waas voor mijn ogen. “Leuk idee”, zei Hélène, “dan spelen we allebei van geel.” Foutje drie. Weer een tegenvaller, want van geel haal ik nauwelijks de fairway meer. Maar verder gaat het goed met me.

Als laatste troef de glipper met Corenwijntje als lunch ingezet.

Het werd net geen complete slachting, opa wordt pas op de 15e in de pan gehakt. Was opa moe of was het toch het Corenwijntje bij de lunch? Wie zal het zeggen?