Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
06.02.2021
Cultuurambassadeur Terol met aan zijn zijde Ruud Onstein, Wim Louwers (Corendon), Turkse minister en Atilay Uslu.
Dank voor jouw stokje, Bertold! Mooi verhaal over jouw golfervaringen. Overigens, weet je nog dat wij 19 jaar geleden samen iedere avond op onze hotelslaapkamer hebben gediscussieerd over ons liefdesleven? Met een goed glas whisky uiteraard, jij een sigaret, de eén na de ander en ik een dikke sigaar. We kenden elkaar al een tijd via de krant, maar zo close zijn we nooit eerder geweest. Onze vriendschap is eigenlijk sterker geworden tijdens die geweldige surprisetrip in Marbella in 2002.
Nu mag ik mijn verhaal vertellen. Hoe ik stapelgek ben geworden op golf. Heel bizar. Tot mijn 40e levensjaar heb ik veel aan sport gedaan. Voetbal, judo, squash en badminton. Nogal fanatiek. Tijdens mijn laatste badminton competitiewedstrijd ging ik door mijn rug. Ik moest per ambulance naar het ziekenhuis vervoerd werden. Helse pijn. Wekenlang is mij geadviseerd veel rust te houden en pijnstillers te slikken. Dat hielp. Maar erger, na grondig onderzoek werd door de medici keihard gesteld, dat ik nooit meer zou kunnen sporten. En zeker geen squash en badminton. Want, zo werd mij uitgelegd, “U heeft versleten tussenwervelschijven”. De (sport-) wereld stortte voor mij in. In plaats van fanatiek squashen rust en pijnstillers.
Nadat ik mij tien jaar lang heb gehouden aan het medisch advies — wel veel gewandeld heb — kwam ik op Spaarnwoude terecht. Een groot recreatiegebied rond Haarlem en Amsterdam. Ik zie daar veel golfers een balletje slaan op de driving range. Zo ook een vriend van mij. “Hé Hans, jij hier? Wil je proberen een balletje te slaan?” Mijn hart zei ja, mijn rug voelde ik protesteren. En toch…. Om een lang verhaal kort te maken…ik raak verslaafd. Met veel Ibuprofen in mijn lijf sloeg ik het balletje met plezier zo’n 100 meter verder. Ik krijg gelukkig geen last van mijn rug en sterker, advies om te rusten is inmiddels door de fysiotherapeuten allang achterhaald. “Bewegen, Terol, bewegen!”
Mijn fanatisme voor squash en badminton heeft plaats gemaakt voor golf! En hoe! Binnen twee jaar heb ik handicap 10. Speel landelijk competitie en vanaf mijn 55e word ik captain van het eerste senioren team van Spaarnwoude. Vanaf 2000 verandert mijn golfleven compleet. Ik moest zo nodig lid worden van de NVGJ. Ik had er zoveel moois over gehoord, dat wil ik dan wel eens meemaken. Binnen twee jaar werd ik secretaris en nadien heb ik met veel plezier zo’n 15 a 20 surprisereizen georganiseerd en meegemaakt, uiteraard.
Op prachtige banen gespeeld (Haagsche, Kennemer, Dutch, Noordwijk, Bernardus). Eén van mijn hoogtepunten was ons beste EMGJ-resultaat in Bari, Italië. Vierde plek van de 14 deelnemende landen. Nog een verrassende highlight was de benoeming tot cultuurambassadeur van Turkije – tijdens een surprisetrip naar Belek — door de minister van Cultuur en Toerisme. Ik voelde me vereerd, wilde hem in het Engels bedanken, hij sprak alleen ein bischen Deutsch, ik gelukkig ook. De aanleiding was dat ik één van de eersten was die vanaf 1998 verslag deed van het schitterende golfcomplex in Belek. Voor o.a. Pin High heb ik golf reisverslagen gemaakt in de Reiskrant van de Telegraaf. Sindsdien is het golfresort Belek de absolute trekpleister in Europa geworden.
Bij de NVGJ heb ik ontelbaar mooie momenten beleefd, heb ik veel geleerd (daar ben je nooit te oud voor), heb ik nieuwe mensen leren kennen, mooie verhalen gehoord, de club voelt als een warm nest.
En over nest gesproken. Die zagen wij tijdens de surprisetrips altijd pas diep in de nacht, wanneer wij weer zo nodig als laatsten de bardeuren van het hotel moesten sluiten. Het is een goede reden om het stokje over te dragen aan één van mijn fantastische vriendinnen, Annemart van Rhee. Maar helaas, zij heeft haar stokje al verbruikt.
Pim Donkersloot wint op de Zaanse met 2 up van William Wollring. Het was een gezellig foutenfestival.
Nee, het was niet de verlammende gedachte dat ik de volgende ronde tegen Martijn zou moeten spelen, ook niet de mentale klap van mijn rap naderende pensioenleeftijd. Nee, het was het degelijke spel van Annette dat de doorslag gaf in onze matchplaywedstrijd op de Goyer. Als iemand handicap 18 heeft op de waterrijke Zaanse, weet je één ding zeker: die slaat een rechte bal. En zo gebeurde op een zonovergoten baan. Annette was super degelijk vanaf de tee, prikte haar houtjes van de fairway recht vooruit, chipte alles netjes in de buurt van de vlag en wist zo de handvol extra slagen die ze kreeg op één na (gehalved) keurig te verzilveren. Een zeer gezellige ronde met een terechte winnares waar Martijn nog een hele kluif aan zal krijgen!
Kortgeleden beleefde ik een bedenkelijke primeur door het Kostertje te mogen ophalen van de prijzentafel. Voorgaande jaren kwam ik altijd wel leuk mee in de B-categorie, met elk jaar wel de finale meespelend in Nunspeet, maar sinds ik het advies opvolgde van een niet nader te noemen bestuurslid en ik les nam bij de lokale pro, is het helemaal mis. Gestaag dalende nadicap en uitslagen om van te huilen. Op de Houtrak ging het afgelopen dinsdag niet veel anders. En hoe graag ik ook Jeroen alle credits zou geven voor zijn geweldige spel, ik was de slechtste van ons tweeën. Mijn enige par viel toen ik de strijd al had moeten staken en vervolgens - geheel van de stress bevrijd - een keurige par maakte op de moeilijkste hole. De nazit was eigenlijk het meest interessante deel van de dag. We bleken dezelfde studie te hebben gevolgd aan dezelfde universiteit. Over de huidige politieke situatie konden we het tijdens de bitterballen en het bier wel eens zijn: we hebben een zakenkabinet nodig. Weg met alle opportunisten en politieke onbenullen. Aan de slag! En dat laatste geldt ook voor mij.
Vrijdag 8 juni was het zover, wij hadden een datum! Terwijl de meeste van onze leden bij het KLM Open waren en daar een prachtig toernooi zagen, viel er op de Hoge Dijk toch ook het een en ander te beleven. De matchplay tussen Helene Wiesenhaan en Madelon Barenbrug. Op de eerste plaats viel het weer erg mee! Het was droog, dat was al geweldig, het was niet al te druk op de baan, ook fijn, maar er stond een zeer stevig windje! De eerste hole is vermeldenswaardig. Helene’s drive verdween links tussen de rode paaltjes. Mijn drive viel in de categorie ‘ugly but useful’. We zijn het niet van Helene gewend, maar haar volgende slagen waren niet optimaal. Kortom, ze lag met 5 op de green. Ik lag met 2 vóór de green, met daarvoor ook nog een bunker. Ik rook een kansje! Maar toen ging ik volledig de mist in. Mijn derde slag verdween in de bunker (te voorzichtig gespeeld, ik had er makkelijk overheen gekund) en daar ben ik nooit meer uitgekomen. Weg kans, hole voor Helene. Hole 2 was dan weer voor mij en we speelden ook nog 2 holes gelijk. Bij de turn stond Helene 5 up. Inmiddels pakten donkere wolken zich samen boven de Hoge Dijk en de wind werd een storm. Op hole 14 gingen de hemelsluizen open en waren wij binnen mum van tijd doorweekt. De hole ging naar Helene, einde matchplay, 6 & 4, kansloze missie, ondanks dat ik ook nog 16 slagen van Helene kreeg. Helene speelde fantastisch en ik, voor mijn doen, ook helemaal niet slecht, maar dat was toch te veel weinig. We speelden nog wel de par 3 15e, waar je, als je een tientje betaalt middels de QR code, bij een hole-in-0ne een Rolex kunt winnen. Dat tientje betaalden we niet en dat is maar goed ook want een hole-in-one zat er niet in, maar we lagen wél allebei mooi op de green. Het was mooi en mooi geweest, de bitterballen lonkten in het warme clubhuis en we besloten de kortste weg daarnaartoe te pakken. Bij de bitterballen vertelde Helene nog dat ze die avond naar Bloemendaal zou gaan, naar een openlucht karaoke-concert met optreden van…… onze eigen zeer gewaardeerde sponsor Alwin. Hij overweegt een carrièreswitch! Hij is blijkbaar geen onverdienstelijk zanger en legt zich toe op het smartlappengenre en dan nog in het bijzonder het oeuvre van André Hazes sr. Kijk, dat zijn nog eens leuke weetjes! Lieve Helene, dank voor de gezellige middag en heel veel succes bij het vervolg van de matchplay, nu tegen Leonard! Toi toi toi!
Het Open NK voor journalisten op 13 juni dit jaar wordt gesponsord door Viazorgcoach van sponsor Milanda Koopman. Daar zijn diverse redenen voor. In de eerste plaats natuurlijk het gegeven dat Milanda met haar echtgenoot Andy (waarover later meer) aan de baan woont! Een heuse homecourse. Maar belangrijker, ook haar succesvolle bedrijf ViaZorgcoach is in Dronten gevestigd. Wat is dat voor bedrijf? Om dat te begrijpen moeten we even terug in de tijd.
Ons nieuwste lid, Jan Lammers, was afgelopen week op het KLM Open een van de uitdagers van de professionals. Op de elfde hole, die speciaal voor het KLM Open is ingekost van een par 4 voor de leden, naar een echte stadionhole par 3, komen traditiegetrouw amateurs in actie tegen de professionals. Jan Lammers was één van hen en wist zijn bal dichterbij de hole te krijgen dan maar liefst drie van de beste spelers van Europa.