Cruijff was in de eerste plaats een onnavolgbaar voetballer. Daarnaast was hij een bijzonder mens en een opvallende spreker, waaraan iedereen wel een persoonlijke herinnering lijkt te hebben. En tot slot was hij ook golfer. Met handicap 14 natuurlijk. Maar dat is logisch.
De hoogtijdagen van Cruijff als voetballer heb ik gemist, ik ben van de tweede generatie Cruijff-liefhebbers – die van na zijn rentree, al zag ik hem dus nog een paar jaar live spelen in de Meer – en ik heb Cruijff te weinig ontmoet om ook maar te durven beweren dat ik hem ook maar een beetje kende. En toch voel ik wat half Nederland deze dagen voelt.
Half Nederland? Maak daar gerust heel Nederland van. Goed, er stemden in elk geval 3,5 miljoen niet af op de speciale herdenkingsuitzending van de NOS, maar op het net waar die andere J.C. in het middelpunt van de belangstelling stond. En op twitter zag ik een reactie van iemand die Wilfred Genee helemaal verrot schold omdat Voetbal Inside met een extra uitzending het darts naar een later tijdstip verdreef. Maar voor de rest? Kom maar eens om Cruijff heen deze dagen. Werkelijk elke krant heeft zo ongeveer de hele voorpagina schoongeveegd voor het overlijden van de beste Nederlandse voetballer ook. Al zijn er ook hier uitzonderingen. Tik op de site van het reformatorisch dagblad de naam Cruijff maar eens in… de laatste ‘hit’ dateert uit 2008. Je doet consequent niet aan sport of niet. Maar verder? Tot in de verste uithoek van de wereld wordt ruim stilgestaan bij zijn dood. En dan niet lullig weggestopt in een hoekje, nee ruim. De 17 pagina’s in l’Equipe mogen daarbij als overtuigend voorbeeld dienen.
In veel van die necrologieën komt ergens wel even Cruijff’s liefde voor de golfsport voorbij. Al is het jammer dat er daarbij meer dan eens gememoreerd wordt aan het feit dat hij het met de golfregels niet zo nauw nam. Of, nou…jammer, het is wel komisch eigenlijk en het beeld van Cruijff die een balletje net even wat beter legt met zijn voet zelfs bijzonder passend.
Wat ik weet van Cruijff en golf? Ik zag hem wel eens bij de Qualifying School, liep eens een stukje met hem op, en verbaasde me er over hoeveel mannen met hem op de foto wilde of hem anders bijkans platdrukten tegen hun Spaanse borst. Hij speelde vaak mee in een pro-am (wie wilde hem niet in het veld?) en had een papieren handicap van 14. Hij was goed bevriend met Maarten Lafeber en voorzag de Nederlandse bondscoach niet alleen van advies toen deze die baan overwoog, hij voorzag hem door de jaren heen ook van golftips. ‘En negen van de tien keer had hij nog gelijk ook’, zei Lafeber daarover. Ook golfers met een nog veel indrukwekkender palmares werden door Cruijff geholpen. Zo bestond hij het om, toen hij nota bene net begonnen was met golf, Majorwinnaar Ian Woosnam te vertellen hoe deze moest spelen. Zelfs de grote Seve kreeg van Johan tips hoe hij zijn club beter vast kon houden, want natuurlijk wist Cruijff precies wat er nog beter kon.
Maar dat is logisch.
