De flight te Pebble Beach met Andy Houtkamp, Madelon Barenbrug, Pieter Landman en William Wollring.

De eerste Duca del Cosma experience in Breukelen, met deelnemers van de NVGJ is achter de rug. Het was leuk, ontspannend én gezellig op Pebble Beach. De flight-foto hangt inmiddels — als eerste — aan de Wall of Fame naast de simulator. Wie nog twijfelt, doe het wel, zo laten de deelnemers weten. Er kan nog worden ingeschreven bij Madelon via info apenstaartje nvgj punt nl

Winnaar Andy maakte een verslagje, de foto’s zijn van Ruud Taal. Onderaan is de column te lezen van Andy over Duca del Cosma, die twee jaar geleden verscheen in Golfers Magazine.

Nepgolf?

Het is altijd een feestje om bij de familie van Wezel te komen. Zeker in dat prachtige nieuwe pand in Breukelen. Twee jaar geleden mocht ik kennis met ze maken en was toen al onder de indruk van hun kennis en kunde, maar vooral ook de gastvrijheid en het enthousiasme van Caroline is aanstekelijk en oprecht.

Toen we de uitnodiging kregen om op een simulator te komen golfen had ik duidelijk mijn bedenkingen. Een beetje op een scherm slaan en dan maar denken dat je het goed doet want je weet toch niet hoeveel tegenslag je bal krijgt onderweg. Maar op deze mooie maandagochtend toch maar de stoute golfschoenen aangetrokken, Duca de Cosma’s uiteraard. En daar stonden we in de ontvangsthal van dit fraaie pand opeens uitleg te krijgen van de man die dit moois geregeld had,

Ruud Taal.

Ik zal het maar meteen verklappen, de thuisblijvers hebben ongelijk. Het is leuk,

uitdagend en net echt. Ondanks het feit dat we steeds op 1 plaats stonden kreeg Madelon het voor elkaar om een stok kwijt te raken, wordt er nog steeds gezocht naar een teetje van William en had ondergetekende de lachers op zijn hand vanwege mijn buggy met toebehoren die ik meegenomen had. Het was dus leuk, als gezegd en dat had niet alleen te maken met de overwinning die ik in mijn zak mocht steken. 15 punten na 9 holes op Pebble beach was voldoende voor de winst. Pieter Landman en Madelon volgden op 12 punten en William met 3 keer water op de 8 e hole eindigde met 11 punten.

En ik kan alleen maar grote dank uitspreken aan de familie van Wezel die het toch maar voor elkaar hebben gekregen om een failliet schoenenmerk vanaf 2013 zo op te stuwen in de vaart der volkeren dat ze zelfs Corona wisten te overleven en sterker nog, een filiaal in de VS gaan openen. Een felicitatie waard en mogelijk ook, zoals wedstrijdleider Willem van den Elskamp suggereerde, een NVGJ-reisje waard.

Ik weet dat er NVGJ’ers zijn die op de centjes moeten passen, zeker in deze voor zzp’ers dramatische tijden. Maar voor hen is er toch een mogelijkheid om de mooie Duca’s aan te schaffen. Namelijk in de outlet store in Alkmaar aan de Laat. Echt de moeite waard.

Caroline en Frank, hartelijk dank voor de golfervaring in de Duca-experience.

Andy H

De sfeer was ontspannen, er werd veel gelachen.

Pieter kan het niet geloven, een puttje van tien centimeter missen..

Andy met een van zijn drives.

Pieter speelde Pebble Beach weliswaar met één balletje, maar lag wel drie keer in de Stille Oceaan.

De ‘baan’catering was dik in orde.

De column van Andy, in 2018 verschenen in GM:

Schoenfetisjist



Zo af en toe lees of zie je iets dat vragen oproept. Ik had dat toen ik reklames zag van een mij onbekend schoenenmerk Duca del Cosma. Ze werden sponsor van het KLM open, zo lieten commercials op Ziggo golf weten. Waarom en wat zit daar achter? En zo zat ik op een mooie woensdagochtend in het pittoreske Vreeland bij de familie van Wezel, eigenaren van Duca.

Frank is al jaren actief in de schoenenhandel. Zo was en is hij nog steeds oprichter en eigenaar van Hi Tec, een wat lompe schoen voor de gewone golfer. Maar aan de Vecht gingen mijn ogen echt open. Die kistjes van Hi-Tec waar ik ooit op gegolfd heb waren schoenendozen in vergelijking tot de prachtige golfschoenen die ik daar onder ogen kreeg.

Nu moet u weten dat ik gek op dure schoenen ben, ik koop het liefst Van Bommel, maar wel in de uitverkoop, want persoonlijk vind ik 200 euro voor een paar stappers te veel geld. De schoenen die ik nu te zien kreeg deed het kwijl uit mijn mond lopen. Italiaanse, schitterend afgewerkte schoenen die je ook “gewoon” kunt gebruiken. En allemaal in Europa gefabriceerd. Maar wel tussen de 150 en 220 euro.

Frank, een zeer vitale man uit 1941, hoeft niet meer te werken. Niet vanwege zijn leeftijd en niet vanwege het geld, is mijn aanname. Maar waarom dan toch die drang om een totaal onbekend schoenenmerk op de markt te brengen en tot een succes te maken? Hij zou gefrustreerd raken als hij niet tussen schoenen zou zitten, zo zei hij. Tja, het moet je hobby maar zijn. En toch begreep ik wat hij bedoelde. Zelf heb ik een korte periode bij Nike gewerkt en weet wat het is om merkverslaafd

te zijn. Datzelfde gevoel kreeg ik in die werkkamer tussen vele schoenen, en eerlijk is eerlijk, het ene paar nog mooier dan de ander.

Maar toch denk ik dan, man ga lekker genieten van je kinderen, je kleinkinderen en ontzettend vriendelijke vrouw. Nu ben je alleen maar bezig met je zorgen te maken of dat ene mooie ontwerp wel aanslaat en hoe je je mensen kunt betalen elke maand. Natuurlijk kan hij veel leuke dingen doen die de meeste stervelingen niet kunnen doen. Als je hobby Southend United is, een voetbalclubje uit de lagere regionen in Engeland en je daar heel regelmatig naar toe gaat, heb je niets te klagen. Dat doen ze ook niet, moet ik zeggen, Caroline en Frank leven een mooi leven dankzij en soms ondanks de schoenen. Op het KLM open waren ze duidelijk aanwezig. Ze zullen moeten opboksen tegen de grote merken zoals David tegen Goliath of zoals Frank het zei: Zoals de Vietcong tegen grootmacht VS. Gelukkig gebruiken zij met Duca del Cosma heel wat vredelievender wapens. Een mooie schoen.



Andy Houtkamp